α)ο «Εθνικός Ιστορικός» Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος (φωτό) για συγκυριακούς λόγους δεν απέκτησε ποτέ πτυχίο Ιστορικού. Τις γνώσεις του τις απέδειξε γύρω στα 28 του με άρθρο του -αν δεν με απατά η μνήμη- για την εισβολή των Σλάβων στον ελλαδικό χώρο. Έγινε τελικά επί τιμή διδάκτορας πανεπιστημίου (όχι ότι το είχε ανάγκη βέβαια)
β)ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς λογοτεχνίας και ποίησης ειδικότερα, ο Αλέξανδρος Αργυρίου, δεν σπούδασε ποτέ φιλολογία ή λογοτεχνικά θέματα, αλλά σπούδασε σε πολυτεχνική σχολή
γ)επίσης ένας από τους μεγαλύτερους κριτικούς λογοτεχνίας και ποιητής, ο Τέλλος Άγρας, σπούδασε νομικός και ήταν βιβλιοθηκάριος στο επάγγελμα.
Συμπεράσματα:
1)Καλές οι σπουδές και τα επαγγελματικά δικαιώματα που παρέχουν, αλλά όχι εξ ανάγκης δεσμευτικά για το επάγγελμα.
2)Σημαντικότερη η εις βάθος και εύρος απόκτηση της γνώσης και της παιδείας, η αναζήτηση της επιστημονικής (και ευρύτερης) αλήθειας, χωρίς βέβαια απολυτοποίηση της ουδέποτε ουδέτερης μεταδιδόμενης γνώσης (ή ιδεολογίας/φιλοσοφίας) στον πανεπιστημιακό χώρο. Η τελευταία έχει αντίκτυπο στη ζωή και την αιωνιότητα.
ΠΗΓΗ: https://philalethe00.wordpress.com
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.