Καταστρέφοντας την Συρία

Μια ομαδική εγκληματική επιχείρηση


Της Νταϊάνας Τζονστόουν από την Ρήξη φ. 127

Όλοι ισχυρίζονται ότι επιθυμούν να θέσουν τέλος στον πόλεμο της Συρίας και να αποκαταστήσουν την ειρήνη στη Μέση Ανατολή.

Για την ακρίβεια, σχεδόν όλοι:  «Ήρθε η ώρα της πληρωμής, κατά την οποία αμφότερες οι πλευρές θα χάσουν, αλλά τουλάχιστον δεν θα ήθελε κανείς η μία πλευρά να κερδίσει – θα επιδιώξουμε ισοπαλία», είπε τον Ιούνιο του 2013 ο Αλόν Πινκάς, πρώην γενικός πρόξενος του Ισραήλ στην Νέα Υόρκη, στους Τάιμς της Νέας Υόρκης. «Αφήστε και τους δύο τους να ματώσουν, να αιμορραγήσουν μέχρι θανάτου: αυτή είναι η στρατηγική για το ζήτημα».
Ο Εφραίμ Ιμπάρ, διευθυντής του Κέντρου για τις Στρατηγικές Σπουδές Μπεγκίν-Σαντάτ επανέλαβε τις ίδιες θέσεις τον Αύγουστο του 2016.
«Η Δύση θα πρέπει να επιδιώξει την περαιτέρω αποδυνάμωση του Ισλαμικού Κράτους, αλλά όχι την καταστροφή του… Το να επιτρέπει κανείς στους κακούς να σκοτώνουν άλλους κακούς ακούγεται πολύ κυνικό, αλλά είναι χρήσιμο, ακόμα και ηθικό, εφόσον κρατάει απασχολημένους τους κακούς της υπόθεσης, και τους αποτρέπει από το να πλήξουν τους καλούς… Επιπρόσθετα, η αποσταθεροποίηση και οι κρίσεις περιέχουν και τη δυνατότητα για θετικές αλλαγές… Η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν φαίνεται ικανή να διακρίνει ότι το Ισλαμικό Χαλιφάτο μπορεί να καταστεί ένα χρήσιμο εργαλείο για την υπονόμευση του φιλόδοξου σχεδίου της Τεχεράνης να ηγεμονεύσει στην Μέση Ανατολή»
Εντάξει, δεν ενδιαφέρονται όλοι για την ειρήνη. Αλλά σίγουρα, η ανθρωπιστική ιστοσελίδα Avaaz επιθυμεί να δώσει τέλος στον πόλεμο και να αποκαταστήσει την ειρήνη.
Σίγουρα;
Το Avaaz κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή ένα κείμενο υπογραφών το οποίο έχει συγκεντρώσει πάνω από 1.000.000 συμμετοχές, δηλώνοντας ότι στοχεύει στις 1,5 εκ. Και είναι πιθανόν να τις φτάσει, με λόγια σαν αυτά: «100 παιδιά έχουν δολοφονηθεί στο Χαλέπι από την προηγούμενη Παρασκευή. Αρκετά!»
Το Avaaz συνεχίζει υποστηρίζοντας: «Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να τελειώσει αυτός ο πόλεμος, αλλά σίγουρα υπάρχει τρόπος να αποτρέψουμε την έλευση του τρόμου από τους ουρανούς –παντού, η κοινή γνώμη απαιτεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για την προστασία των αμάχων».
Ζώνη απαγόρευσης πτήσεων; Αυτή η ιδέα δεν ακούγεται οικεία; Αυτό ήταν το σχέδιο που επέτρεψε την καταστροφή της αεράμυνας της Λιβύης και άνοιξε τον δρόμο για την αλλαγή καθεστώτος στη χώρα από το 2011. Και προωθήθηκε με ζήλο από τη Χίλαρι Κλίντον, η οποία υποστηρίζει την εφαρμογή του ίδιου κόλπου και στη Συρία.
Και όταν η Δύση λέει  «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων», εννοεί ότι κάποιοι θα μπορούν να πετάνε και κάποιοι άλλοι όχι. Με τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Λιβύη, η Γαλλία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ πέταγαν όσο ήθελαν, δολοφονώντας αμέτρητους αμάχους, καταστρέφοντας τις υποδομές και επιτρέποντας στους ισλαμιστές επαναστάτες να προχωρήσουν στη διαίρεση της χώρας.
Η έκκληση του Avaaz κάνει την ίδια διάκριση. Εννοεί ότι κάποιοι θα μπορούν να πετούν και κάποιοι άλλοι, όχι.
«Ας απευθύνουμε μια ηχηρή έκκληση προς τον Ομπάμα και τους άλλους ηγέτες, ώστε να αντιταχθούν στον όλεθρο του Πούτιν και του Άσαντ. Αυτό θα ήταν η τελευταία καλή ευκαιρία να συμβάλουμε στην παύση της μαζικής δολοφονίας ανυπεράσπιστων παιδιών. Προσθέστε το όνομά σας».  […]
«Προς τον πρόεδρο Ομπάμα, τον πρόεδρο Ερντογάν, τον πρόεδρο Ολάντ, την πρόεδρο Μέι και τους άλλους παγκόσμιους ηγέτες: Καθώς οι πολίτες ανά τον κόσμο αντικρίζουν με φρίκη τη σφαγή αθώων στη Συρία, σας καλούμε να επιβάλετε μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στο βόρειό της μέρος, συμπεριλαμβάνοντας και το Χαλέπι, προκειμένου να σταματήσει ο βομβαρδισμός αμάχων και να διασφαλιστεί ότι η ανθρωπιστική βοήθεια θα φτάσει σε εκείνους που την έχουν περισσότερο ανάγκη».
Ο συγχρονισμός αυτής της έκκλησης είναι απίστευτος. Εμφανίζεται ακριβώς τη στιγμή που η συριακή κυβέρνηση επιδιώκει να θέσει τέλος στον πόλεμο, ανακαταλαμβάνοντας το ανατολικό Χαλέπι. Και αποτελεί μέρος μιας μαζικής εκστρατείας προπαγάνδας, που θέλει να υποβαθμίσει την εικόνα της κοινής γνώμης για τον συριακό πόλεμο σε δύο παράγοντες: τα παιδιά που πέφτουν θύματα και την ανθρωπιστική βοήθεια.

Σε αυτό το αφήγημα, οι αντάρτες εξαφανίζονται. Όπως εξαφανίζονται και όλοι οι ξένοι υποστηρικτές τους, τα σαουδαραβικά κεφάλαια, οι φανατικοί ουχαμπιστές, οι στρατολογημένοι του ISIS από όλο τον πλανήτη, τα αμερικάνικα όπλα και η γαλλική υποστήριξη. Ο πόλεμος γίνεται μόνο για το περίεργο καπρίτσιο ενός «δικτάτορα», που διασκεδάζει σκοτώνοντας αβοήθητα παιδιά και μπλοκάροντας την ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό το αφήγημα υποβαθμίζει τον πενταετή πόλεμο της Συρίας σε μια εικόνα αντίστοιχη με εκείνην που προβλήθηκε για τη Λιβύη, προκειμένου να αιτιολογηθεί η ζώνη απαγόρευσης πτήσεων: Τίποτα άλλο πέραν ενός εκφυλισμένου δικτάτορα που βομβαρδίζει τον ίδιο του τον λαό.

Για το κοινό που αρέσκεται να καταναλώνει τα παγκόσμια γεγονότα υπό τη μορφή παραμυθιών με δράκους, κάτι τέτοιο είναι ιδανικό. Υπογράψτε την έκκληση από τον υπολογιστή σας και σώστε τα παιδιά.

Αυτό σημαίνει ότι θέλουν να νικήσουν οι αντάρτες; Όχι ακριβώς. Οι μόνοι αντάρτες που θεωρούνται αρκετά ισχυροί για να κερδίσουν είναι ο ISIS. Αλλά κανείς δεν επιθυμεί πραγματικά κάτι τέτοιο.

[…]

Ο ρόλος του Avaaz είναι να επηρεάσει την κοινή γνώμη προκειμένου να αντιταχθεί σε αυτήν τη στρατιωτική επιχείρηση, υποστηρίζοντας ότι δεν πρόκειται για τίποτε άλλο πέρα από μια κοινή επιχείρηση Ρώσων – Σύρων για τη δολοφονία αμάχων, ειδικότερα παιδιών. Γι’ αυτό, απευθύνουν έκκληση για μια κοινή επιχείρηση του ΝΑΤΟ, προκειμένου να καταρρίψουν τα συριακά και τα ρώσικα αεροπλάνα που παρέχουν υποστήριξη στην επίθεση του συριακού στρατού.

Ακόμα και αυτά τα δραστικά μέτρα δεν αποσκοπούν στο τέλος του πολέμου. Προσβλέπουν στην αποδυνάμωση της επικρατούσας πλευράς. Για να εκβιάσουν μια ισοπαλία. Σημαίνει την επέκταση του πολέμου εις το διηνεκές, μέχρι τίποτα να μην έχει μείνει όρθιο στη Συρία και μέχρι ο εναπομείνας πληθυσμός της να γεμίσει τα στρατόπεδα προσφύγων στην Ευρώπη.  […]

Η ωμή αλήθεια είναι ότι η Συρία αποτελεί θύμα μιας καλοσχεδιασμένης Ομαδικής Εγκληματικής Επιχείρησης για την καταστροφή του τελευταίου κοσμικού αραβικού εθνικιστικού κράτους στη Μέση Ανατολή, έπειτα από την καταστροφή του Ιράκ το 2003. Ενώ αποδόθηκε στην καταστολή των «ειρηνικών διαδηλώσεων» του 2011, η ένοπλη εξέγερση σχεδιάστηκε επί χρόνια και υποστηρίχθηκε από εξωτερικές δυνάμεις: Τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία μεταξύ άλλων. Τα γαλλικά κίνητρα παραμένουν αδιαφανή, εκτός κι αν σχετίζονται με εκείνα του Ισραήλ, που θεωρεί ότι η καταστροφή της Συρίας θα αποδυναμώσει τον κύριο αντίπαλό του για την περιοχή, το Ιράν. Η Σαουδική Αραβία διατηρεί παρόμοιες προθέσεις για την αποδυνάμωση του Ιράν, αλλά εκκινεί από θρησκευτικά κίνητρα. Η Τουρκία, η πρώην αυτοκρατορική δύναμη της περιοχής, διατηρεί τις δικές τις εδαφικές και πολιτικές φιλοδοξίες. Ο διαμελισμός της Συρίας θα τους ευνοούσε όλους τους.

Πηγή: ιστοσελίδα CounterPunch, 04/10/2016, http://ardin-rixi.gr/

Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com