 |
Του Βασίλη Λαμπόγλου
«Τα κράτη δεν ασχολούνται πλέον με την διοίκηση και αφοσιώνονται στην αστυνόμευση.
Οι πρόεδροι μετατρέπονται σε διαχειριστές ξένων εταιριών.
Οι Υπουργοί Οικονομικών είναι καλοί διερμηνείς.
Οι βιομήχανοι μετατρέπονται σε εισαγωγείς.
Οι πολλοί εξαρτώνται ολοένα περισσότερο από τα περισσεύματα των λίγων.
Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους.
Οι αγρότες χάνουν την γη τους.
Τα παιδιά χάνουν την παιδική τους ηλικία.
Οι νέοι χάνουν την επιθυμία να πιστεύουν.
Οι ηλικιωμένοι χάνουν την σύνταξή τους.
"Η ζωή είναι λαχείο" ισχυρίζονται όσοι κερδίζουν».
Όσοι δε δουλεύουν, φοβούνται μη δε βρουν ποτέ δουλειά.
Όποιος δε φοβάται την πείνα, φοβάται το φαγητό.
Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν και οι πεζοί φοβούνται μην τους πατήσουν τα αυτοκίνητα.
Η δημοκρατία φοβάται να θυμηθεί και η γλώσσα φοβάται να τα πει.
Οι πολίτες φοβούνται τους στρατιωτικούς, οι στρατιωτικοί φοβούνται την έλλειψη όπλων, τα όπλα φοβούνται την έλλειψη πολέμων.
Ζούμε στα χρόνια του φόβου.
Φοβάται η γυναίκα τη βία του άντρα και ο άντρας την άφοβη γυναίκα.
Φόβος των κλεφτών, φόβος της αστυνομίας.
Φόβος της πόρτας χωρίς κλειδαριά, του χρόνου χωρίς ρολόγια, του παιδιού χωρίς τηλεόραση, φόβος της νύχτας χωρίς υπνωτικά χάπια και φόβος της ημέρας χωρίς διεγερτικά χάπια.
Φόβος του πλήθους, φόβος της μοναξιάς, φόβος απ' όσα έγιναν και για όσα θα γίνουν, φόβος του θανάτου, φόβος της ζωής.
Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα έχουν αλλάξει ονομασία:
Ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς.
Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση.
Τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη,
που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά.
Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.
Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός.
Η φτώχεια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί, άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.
Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις, λέγεται ευελιξία της αγοράς εργασίας.
Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.
Όταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες, αλλά κλεπτομανείς".
Εδουάρδο Γκαλεάνο,
Ο μεγάλος Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας έφυγεαπο τη ζωή στις 13 Απριλίου του 2015.
Κυνηγημένος από τις περισσότερες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Ξεχωριστα αγαπημένος και για την οδυνηρή συνάφεια του καιρού μας.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.