Του Βασίλη Λαμπόγλου
Δεν ήξερε αρχαία ελληνικά κι ας τον αναφέρουν ως βαθύ γνώστη της γλώσσας.
Μιλούσε απλώς συμπαθητικά νέα ελληνικά.
Επιζητούσε να κάνει παρέα με Έλληνες, από αριστοκράτες ως και πωλητές κρεμμυδιών ( κυρίως αυτούς).
Προληπτικός και δεισιδαιμονας ... πεπεισμένος όμως ότι οι Έλληνες του φέρνουν γούρι.
"Εμένα πάντα οι Έλληνες με βοήθησαν στη ζωή μου. Μην τους βλέπετε φασαριόζους και φωνακλάδες, όλοι τους έχουν την ψυχή και την ευρηματικότητα του Οδυσσέα"...έλεγε.
Τα "νέα ελληνικά" τα μάθαινε στη Τεργέστη δίπλα στον Κεφαλλονίτη Παύλο Φωκά, υπάλληλο μιας ελβετικής εμπορικής εταιρείας και τα εξασκούσε με τον Paul Ruggiero, έναν Ιταλό μουσικό που είχε ζήσει χρόνια στην Ελλάδα.
Στα σημειωματάρια του βρέθηκαν ένα ελληνικό νανούρισμα, οι πρώτες στροφές του ελληνικού εθνικού ύμνου, αλλά και υποδείγματα εμπορικής αλληλογραφίας, ένα ελληνικό επαναστατικό τραγούδι, δύο στροφές της ομηρικής Οδύσσειας και μια ανταπόκριση ελληνικής εφημερίδας απ’ τον πόλεμο.
Παρακολουθούσε δια ζώσης τις ανασκαφές του Άρθουρ Έβανς στην Ελλάδα.
«Οι χίροι τρόγουν σκατά» ,
«Εάν δεν το αγαπάτε, να χέσω τα μούτρα σας»,
«Πέρνετε ένα συγαρέτο, κυρία»...κάποια από τα συμπαθή του "μαργαριτάρια.
Αυτή του η "ωμότητα " ,δεν συγχωρεθηκε και σε πολλές χώρες ,επί χρόνια απαγορεύτηκε το κορυφαίο του έργο
(Ο Οδυσσέας).
Οι αγαπημένοι του συγγραφείς ήταν ο Όμηρος και ο Αριστοτέλης, βασικές πηγές διαμόρφωσης της αισθητικής του.
«Μαγευόμουν απ’ το μυστικισμό του από δώδεκα χρόνων.
Ο Οδυσσέας είναι πλήρης.
Τον βλέπω απ’ όλες τις πλευρές του και έτσι είναι ολοκληρωμένος και από την οπτική του γλύπτη αλλά και από την πλευρά της ανθρώπινης ολοκλήρωσης.
Είναι καλός κ’ αγαθός – έμπλεος ανθρωπιάς. Για μένα ούτε ο Χριστός δεν είναι τόσο ολοκληρωμένος, ούτε βέβαια ο Φάουστ ή ο Άμλετ.
Ο Χριστός δεν καλύπτει όλες τις πλευρές της ζωής, καθώς δεν έζησε ποτέ με μια γυναίκα.
Ενώ ο Οδυσσέας καλύπτει πάντα τα ανθρώπινα.
Είναι γιος του Λαέρτη και πατέρας του Τηλέμαχου, σύζυγος της Πηνελόπης, εραστής της Καλυψούς, πολεμάει με τους υπόλοιπους Έλληνες στην Τροία και είναι και βασιλιάς της Ιθάκης.
Επιπλέον, υπόκειται μύριες όσες δοκιμασίες και τα βγάζει πέρα σε όλες».
Και η Μαντώ Αραβαντινού στο βιβλίο της,-Τζαίημς Τζόυς, Ζωή και έργο, Θεμέλιο 1983-σημειωνει.
"O Tζόυς απαιτεί το εξώφυλλο του βιβλίου να είναι γαλάζιο.
Όχι οποιαδήποτε γαλάζιο, αλλά εκείνο της ελληνικής σημαίας.
"Είμαι προληπτικός με τους Έλληνες, μου φέρνουν τύχη".
ζητούν μια σημαία από την ελληνική Πρεσβεία.
Η Πρεσβεία αρνείται τη δωρεά.
Ο κύριος Τζόυς δεν είναι Έλληνας.
Μια ελληνική σημαία αναζητείται σε όλο το Παρίσι του 1922.
τέλος, κάποιος γράφει σε κάποιον Γάλλο στην Αθήνα.
Η ελληνική σημαία τεράστια τοποθετείται σε περίοπτη θέση στο βιβλιοπωλείο της Σύλβια Μπητς.
Ο τυπογράφος της Ντιζόν που θα τυπώσει το εξώφυλλο παίρνει σαν χρωματικό μοντέλο το ύφασμα της σημαίας.
Όμως στο χαρτί το χρώμα της σημαίας αλλοιώνεται, το μπλε στο χαρτί διαφορετικό. Κατά τη Σύλβια Μπητς, οι δοκιμές και τα δείγματα τα χρωματικά που έφθαναν από την Ντιζόν στο Παρίσι και τανάπαλιν κράτησαν δύο βδομάδες, ώσπου να πραγματοποιηθεί το ποθούμενο.
Γιατί οι απαιτήσεις και η επιμονή του Τζόυς για το χρώμα, που το ήθελε να είναι ακριβώς το ίδιο, έπαιρναν διαστάσεις μυστικιστικές. Επιτέλους βρέθηκε το σωστό γαλάζιο χρώμα, και στις 2 Φεβρουαρίου 1922, ημέρα γενεθλίων του Τζόυς φτάνει με ειδικό ταχυδρόμο, το maledito libro, καθώς έγραψε στο φίλο του Ρουτζιέρο στη Ζυρίχη..."
-Η πρώτη έκδοση του βιβλίου (φωτό 1)- που ποιόν, δεν παίδεψε στην ανάγνωση του, το λες και "Οδύσσεια" -
του Δουβλινεζου "Ελληνα" Τζεημς Τζόυς, ποιητή και συγγραφέα που μια τέτοια μέρα του 1882 ήλθε στον κόσμο.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.