ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΙΣΣΙΑΣ (1947-2004)

«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα… δεν είσαι τίποτα άλλο από ένας γέρος!»

του Κωνσταντίνου Μπλάθρα

«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα σε μας και στο Ισραήλ γιατί δεν είσαι τίποτα άλλο από ένας γέρος! Ένας γέρος!» Αυτά έλεγε ένας νεαρός τότε ισραηλινός δεσμοφύλακας στον κρατούμενο, τον Μάιο του 2010, Βαγγέλη Πισσία. Ο Πισσίας είχε συλληφθεί σε ρεσάλτο της ισραηλινής ακτοφυλακής, μαζί με τους επιβαίνοντες στο πλοίο «Ελεύθερη Μεσόγειος», που προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια και ιατροφαρμακευτικό υλικό. Θα μπορούσε να είναι τα λόγια οποιουδήποτε σταυρωτή, θεράποντα της βίας, απέναντι σε αγωνιστή που έφαγε τα νιάτα του και τα γηρατειά του επιμένοντας ότι υπάρχει νόμος στον κόσμο ανώτερος της βίας. Και είναι ο νόμος της φιλίας και της ειρήνης. Αυτός ο «γέρος» όμως, τα είχε καταφέρει μόλις δύο χρόνια νωρίτερα, επιβαίνοντας σ’ ένα γερό ελληνικό σκαρί, τον «Άη-Νικόλα», να δέσει στις προβλήτες της Γάζας, ξεφορτώνοντας βοήθεια στους βάναυσα αποκλεισμένους κατοίκους της. Δίνοντας το μήνυμα ότι η αγωνιστική επιμονή σε συνδυασμό με την ευστροφία της ελληνικής ναυτοσύνης, μπορούσε να καταφέρει το αδιανόητο: Να σπάσει τον πάνοπλο ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ. Γιατί, εκτός άλλων πολλών που ήταν ο φίλος Βαγγέλης Πισσίας, είχε νομίζω κάτι από την κληρονομιά του Οδυσσέα και του Έλληνα μιας θαλασσινής μεγάλης Ελλάδας που σήμερα την εγκαταλείπουμε χάριν πινακίου δοσιμάτων των αφεντικών ή των τάχα αφεντικών. Αν φοβάται κανείς γίνεται περίγελος όχι μόνο των αφεντικών αλλά και των σκυλιών τους!

Ο Βαγγέλης Πισσίας, ανήκοντας σε μια γενιά «γέρων», που τόλεγε η περδικούλα τους, έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τετάρτη (6/11), μετά από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Είχε προλάβει να αποχαιρετίσει φίλους και συναγωνιστές, λίγες μέρες νωρίτερα, στις 22 Οκτωβρίου, μη μπορώντας από την ασθένεια παρά να ψελλίσει, ως γνήσιος Ρωμιός, παρά μία μόνη λέξη, εν όψει της εξόδου του: «Συγγνώμη»! Κι ας μην είχαμε κάτι να του συγχωρέσουμε, αφού «τον αγώνα καλώς τετήρηκε». 

Ο Βαγγέλης Πισσίας, ομότιμος καθηγητής των ΤΕΙ, ειδικευμένος χρόνια στη διαχείριση των υδάτινων πόρων και στη μεταφορά της κατάλληλης τεχνογνωσίας στον αγροτικό τομέα και ιδιαίτερα εκείνον της περιφέρειας και του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, κηδεύτηκε πάνδημα τη Δευτέρα (11/11) στο Κοιμητήριο του Ζωγράφου. Έμεινε στην Ιστορία ως ο Συντονιστής της Πρωτοβουλίας «Ένα καράβι για τη Γάζα». Και η πολύπαθη Γάζα και η Παλαιστίνη τον τίμησε μ’ έναν χορό στο ξόδι του.
Ας δούμε μερικά βιογραφικά του, όπως τα γράφει ο ίδιος στον ιστότοπο «Αλεξάνδρεια» που διατηρούσε: «Γεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1947, όπου και παρέμεινα ως το 1962. Τα πρώτα μου γράμματα στην Πρατσίκειο Σχολή, με δάσκαλο τον πολύ σημαντικό άνθρωπο και δάσκαλο Λεωνίδα Κουμαριανό. Συνέχισα στο Αβερώφειο Γυμνάσιο, έως το 1962, και ολοκλήρωσα την φοίτησή μου στο Πρώτο Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Αθήνας στην Πλάκα το 1964.
Ακολούθησαν σπουδές στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όπου τον Μάρτιο του 1969 απέκτησα το πτυχίο του Αγρονόμου Τοπογράφου Μηχανικού».

Πνεύμα ανήσυχο και ως προς τη γνώση, συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία, συμμετέχοντας σε σεμινάρια και εκπονώντας διδακτορικές
διατριβές, παράλληλα με τα καθηγητικά του καθήκοντα στο ΤΕΙ της Αθήνας από το 1985. Και με τα λόγια του ίδιου πάλι: «Ο διευρυμένος αυτός διδακτορικός κύκλος ολοκληρώθηκε το 1992 και δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ουσιαστικό προσανατολισμό των επιστημονικών/τεχνικών μου δραστηριοτήτων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ως κύριο τεχνικό αντικείμενο παρέμεινε, λόγω ξεχωριστού ενδιαφέροντος και προγενέστερων γνώσεων και εμπειριών ο τομέας της Διαχείρισης Υδατικών Πόρων και ειδικότερα των κατάλληλων υδραυλικών έργων. […] Τα τελευταία χρόνια», όπως λέει, συμμετέχει «σε ερευνητικά προγράμματα του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ (ως κύριος ερευνητής
ή ως επιστημονικός συνεργάτης – έως 2004) σε θέματα βιώσιμης διαχείρισης των υδατικών πόρων και μικρών ορεινων-ημιορεινών λιμνοδεξαμενών / φραγμάτων».
Ο Πισσίας κοντά σε όλα αυτά, τα σημαντικά και ιδιαιτέρως χρήσιμα σε καιρούς μάλιστα ανομβρίας, ήταν ενεργός πολίτης. Από τη συμμετοχή του στον Αντιδικτατορικό Αγώνα έως τη συμμετοχή του στα Οικολογικά Κινήματα, στο Κίνημα Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης ή στις κινητοποιήσεις για το Μακεδονικό πιο πρόσφατα, κράτησε ανέπαφη την αγωνιστικότητά του. Χωρίς αποκλεισμούς και σεχταρισμούς. 

Τελευταία συνεργαστήκαμε μαζί του, το 2023, στην «Πολιτική Πρωτοβουλία», έχοντας μόνο αγαθές μνήμες από την ουσιαστική και πάντα νηφάλια συμμετοχή του σε μία προσπάθεια συνεργασίας των δυνάμεων εκείνων που ειλικρινά και ανιδιοτελώς αγωνιούν για το μέλλον της Χώρας και του Κόσμου ευρύτερα. Πάντα πρόθυμος, συμμετείχε με την παρουσία του και στην Πρωτοβουλία μας για την Ειρήνη, μαζί με τη «Χριστιανική» και άλλες εφημερίδες και κινήσεις.
«Σαλάμ! Ειρήνη στην ψυχή σου!»

Εκφράζοντας τα συλλυπητήριά μας στους οικείους του και σε όλους τους πολλούς φίλους του, στους οποίους η απουσία του είναι εκκωφαντική, κλείνουμε αυτές τις λίγες λέξεις για έναν πράγματι μεγάλο Έλληνα του καιρού μας με τα λόγια αποχαιρετισμού του από τον
πρέσβη της Παλαιστίνης στην Ελλάδα:

«Σήμερα συναντά τους μάρτυρες της Γάζας στον ουρανό, πιθανώς πολλούς από τους οποίους συνάντησε όταν έφτασε στις ακτές της Γάζας το 2008, σπάζοντας την πολιορκία της Γάζας. Ο αείμνηστος Πισσίας θα συναντηθεί επίσης με τον αείμνηστο ηγέτη μας το είδωλο της αντίστασης Γιασέρ Αραφάτ, Αμπού Αμάρ, ο οποίος έφυγε πριν από 20 χρόνια σαν σήμερα στις 11 Νοεμβρίου. […] Ήσουν ένας κρυμμένος
αληθινός θησαυρός, κρυμμένος από αυτόν τον κόσμο, αλλά μπορούσες να φέρεις φως και ελπίδα στον Παλαιστινιακό λαό. Εργάστηκες
ακούραστα και μακριά από τις κάμερες και τη φήμη, ένας αληθινός και γνήσιος άνθρωπος που υπερασπίστηκε έναν δίκαιο σκοπό πάνω από την ίδια του τη ζωή. […] Βαγγέλη αν δεν είχες γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια και δεν ήσουν Έλληνας θα έλεγα, από τις πράξεις σου ότι ήσουν αληθινός Παλαιστίνιος πατριώτης που πολεμούσε για την πατρίδα του και τον λαό του και ότι το αίμα σου ήταν Παλαιστινιακό. Μπορώ να βεβαιώσω, όπως όλοι μας, ότι πέτυχες κάτι σπουδαίο σε αυτόν τον κόσμο, και η κληρονομιά σου θα συνεχιστεί, ενέπνευσες όλους όσους
συνάντησες σε αυτή τη ζωή.
Αιωνία σου η μνήμη, αναπαύσου εν ειρήνη, αγαπητέ φίλε, με τους Αγίους και τους Αγγέλους. Αλεξανδρινέ Βαγγέλη Πισσία, Σαλάμ! Ειρήνη
στην ψυχή σου!»


ΠΗΓΗ:https://xristianiki.gr/%ce%b2%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83-1947-2004/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com