Μετά την αποτυχημένη τετραετία Τραμπ 2016-20, οι ΗΠΑ μπήκαν σε μια περίοδο όπου η αμερικανική ηγεμονία συνέχισε να φθίνει ενώ αναδύεται σιγά σιγά ένας πολύ-πολικός κόσμος προς μια τελείως άλλη αρχιτεκτονική "παγκοσμιοποίησης". Σημαντικό της νέο χαρακτηριστικό:
✔️Εμφανής ήδη η τάση εγκατάλειψης του θεωρητικού υποβάθρου που δημιούργησε την προηγούμενη παγκοσμιοποίηση υπό μία μόνο υπερδύναμη. Τον Νεοφιλελευθερισμο 1.0 υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ, που μεταλλάσσεται πιο γρήγορα και από τον Covid19 εντός ενός Ψηφιακού καπιταλισμού προς έναν Νεοφιλελευθερισμο 2.0. Αυτό ξεκίνησε μέσω ενός αναγκαστικού, για τις ελίτ και τις Τράπεζες, "περάσματος" από μία νεο-Κεϋνσιανη φάση στην οικονομική πολιτική και τώρα βρισκόσαστε στα πρόθυρα του επόμενου σταδίου.
✔️Αν θα προσδιοριστει κάτι ουσιαστικά σημαντικό μετά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές σε 6 ημέρες είναι το πόσοι γρήγορα θα ολοκληρωθεί αυτή η μετάλλαξη προς τον νεοφιλελευθερισμό ver2.0, όπου κυρίαρχο πλέον ρόλο δεν θα έχει το τραπεζικό σύστημα αλλά το παράγωγο της αποτυχίας του: ένα σκιώδες παρατραπεζικό σύστημα (στο σχόλιο #1 η σύνθεση του) υπό το ΔΣ μίας Blackrock ή κάποιας αντίστοιχης, σε ρόλο ιδιωτικής Κεντρικής Τράπεζας
Αυτές οι κολοσσιαίου μεγέθους ανακατατάξεις μας φέρνουν σε μια εποχή ασταθειας με μείζονες συγκρούσεις των συμφερόντων διαφορετικών εθνικών ελιτ σε όλο τον πλανήτη (αντιπαράθεση Κίνας-ΗΠΑ, ριζοσπαστικό Ισλάμ –Ταλιμπάν–,Χαμας, πλήρης ανακαταταξη οσων ισχυουν στην Μέση Ανατολή–Λιβύη, Ανατολική Μεσόγειος, Συρία–, οικονομική σύγκρουση Ρωσίας και Δύσης με αιχμή το ενεργειακό, σινορωσική και σινοϊρανικη προσέγγιση, διείσδυση της Κινας αλλά και της ανταγωνιστικής της Ινδιας στην Αφρική, κ.λπ.).
Μεσα σε ένα τέτοιο διεθνές σκηνικό, θα ανέμενε κανείς την προσπάθεια γεωπολιτικής ισχυροποίησης της Ευρώπης. Αμ, δε...
✔️Έλλείψει κοινού οράματος στην ΕΕ, στην ήπειρο που αποτέλεσε το θέατρο δύο παγκοσμίων πολέμων και ανταγωνισμών, και που θα έπρεπε να είναι πλέον μια νησίδα ομαλότητας και σταθερότητας σ’ αυτόν το νέο κόσμο που βρίσκεται υπό διαμόρφωση, θα έπρεπε να είναι σε θέση η ΕΕ να, αναλαμβάνει σχετικές πρωτοβουλίες. Όμως αντ' αυτών κυριαρχούν κυρίως πολιτικές ...αχταρμά λόγω της στενόμυαλης και κολλημενης στα παλιά νεοφιλελέ δόγματα μονεταριστικών οικονομικές πολιτικές που ορίστηκαν στην συνθήκη τής Λισαβόνας και εντός των στενών εθνικών επιδιώξεων των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, η ΕΕ έχει καταστεί ένας από τους πιο αδύναμους παγκόσμιους κρίκους!
Εντός της έχουμε ήδη την ενεργοποίηση των εθνικών συμφερόντων, κυρίως των ισχυρών χωρών όπως της Γαλλίας και της Γερμανίας, που ιστορικά έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα και πορείες. Στοιχείο που ειναι πολύ πιθανόν να αποτελέσει τη μήτρα νέων μεγάλων εσωτερικών τριγμών της ΕΕ, ιδιαίτερα μετά την ενίσχυση της ακροδεξιάς που ήδη συμμετέχει ως εταίρος και σε σημαντικές κυβερνήσεις της Ένωσης.
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, στον τρόπο που αντιμετωπίζεται την τελευταία δεκαετία η σημερινή αναθεωρητική Τουρκία από τις δύο αυτές χώρες, όσο αυτή επιχειρεί να κυριαρχήσει στη λεκάνη της Μεσογείου και στις χώρες της Βόρειας και Υποσαχαριας Αφρικής. Σε περιοχές δηλαδή άμεσης Γαλλικής επιρροής, εξού και η εμφανής Γαλλική αντίδραση.
Στον αντίποδα, η ισχυρή οικονομικά Γερμανία, που έχει διαχρονικά άριστες σχέσεις με την Τουρκία, την οποία θεωρεί, σταθερά, ως σημαντικό παίχτη για την προώθηση των δικών της εθνικών βλέψεων στην ευρύτερη περιοχή. Έτσι, μέχρι τώρα, στηρίζει και την εδώ κυβέρνηση Μητσοτάκη ως τον εκτελεστικό της βραχίονα για την ολοκλήρωση των σχεδίων της στην ευρύτερη περιοχή με πρώτιστο στόχο, την ενεργειακή της ασφάλεια και αυτονομία μέσω κάποιων νέων μνημονίων, όπου ευελπιστεί να τα προδιαγράψει πάλι ως κύριος δανειστής μας.
❗️Στόχος της Γερμανίας ήταν πάντα ο έλεγχος των πηγών υδρογονανθράκων. Τώρα του φυσικού αέριου, από το οποίο εξαρτάται όλη η διαδικασία μετάβασης στην εποχή του υδρογόνου γύρω στο 2050.
Η έλλειψη της κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής μπορεί να ξεπερνιόταν χωρίς πολύ κόστος τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα όμως που οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις σχηματοποιούνται μέσω της στρατιωτικοποίησης της αντίθεσης ΗΠΑ-Κίνας για τη μελλοντική πλανητική ηγεμονία, με την Ρωσία σε ρόλο μπαλαντερ, αυτό το σαθρό υπόβαθρο στην ΕΕ αποτελεί την μαύρη τρύπα για το μέλλον όλης της Ευρώπης. Το προοίμιο της ουσιαστικής και με χωρίς επιστροφή περιθωριοποίησης της!
Έτσι, στο φθινόπωρο της αμερικανικής ηγεμονίας, η αδράνεια, η έλλειψη συντονισμού και τα αποκλίνοντα συμφέροντα των ευρωπαϊκών χωρών, σε μια εποχή ρευστότητας όπως η σημερινή, θα πληρωθούν πολύ ακριβά.
Η κρίση της αμερικανικής ηγεμονίας έχει οδηγήσει μεν το διεθνές σύστημα σε φάση γενικής αστάθειας αλλά, το πιο σημαντικό, και στην αμφισβήτηση της παντοκρατορίας του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος λόγω της ανόδου των παγκόσμιων ανταγωνιστικών πόλων (Κίνα, Ρωσία, Ινδία) αλλά και των νεων ψηφιακών νομισμάτων που τείνουν να το αντικαταστήσουν στο παγκόσμιο εμπόριο!
Ο ισχυρότερος από αυτούς τους νέους παίκτες, η Κίνα, δεν φαίνεται ικανή ακόμα να αναδειχθεί απο μόνη της σε νέο ηγετικό πλανητικό κέντρο, παρά την επιτυχία της στο να ιδρύσει την νεα Ζώνη Εμπορίου Ασιας-Ωκεανιας πριν τρια χρόνο, τις μέρες που αποχωρούσε ο Τραμπ και συνεχίστηκαν μέχρι σήμερα και μέσα από την προσπάθεια συνεννόησης της με άλλες μεσαίες δυναμεις γεμάτες από διμερείς μεταξύ τους αντιθέσει και που συμμετέχουν στους BRICS+
Μέχρι την ανάδειξη μιας νέας ηγεμονικής δύναμης, κάτι που θα απαιτήσει μεγάλο χρονικό διάστημα, η κούρσα εντάσεων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων, θα έχουν απροσδιόριστες συνέπειες μεταξύ της παρακμάζουσας Δύσης (ΗΠΑ-Ευρώπη) και της ανθούσας Ανατολής (Κίνα-Ινδία-Ρωσία) για τον έλεγχο της πλανητικής ηγεμονίας. Με πρώτο επίδικο έπαθλο, την Αφρική και τα παρθένα ακόμα χωράφια της, τα μόνα που μπορούν να θρέψουν την ΕΕ μετά το 2050, αφου τα δικά της συνεχίζει να τα αποσαρθωνει η μυωπικη Κοινή Αγροτική της Πολιτική. Και παλι από εδώ τα περάσματα των πρώτων υλών προς την ΕΕ.
✔️Μπορεί οι ΗΠΑ να έχουν εισέλθει στο λεγόμενο “φθινόπωρο της παγκόσμιας ηγεμονίας”, που διατηρούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, και να κινδυνεύουν να υποσκελιστούν οικονομικά από τη Κίνα, εξακολουθούν όμως και σήμερα να παραμένουν η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη. Έτσι, παρά την ήττα τους στο Αφγανιστάν, δεν αναμένεται ότι θα καταθέσουν τα όπλα τους απέναντι στον νέο διεκδικητή, την Κίνα σε όλα τα πεδία αντιπαράθεσης:
✔️Στο στρατιωτικό, το ψηφιακό εμπόριο και στον έλεγχο των ενεργειακών ροών.
Η ένταση όμως αυτή οδηγεί ήδη, τις διεθνείς αντιθέσεις σε μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, όπως προκύπτει από τη νέα στρατηγική συνεργασία ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας και την υπό εκκόλαψη νεα ζωνη iBISS (India, Brazil, Indonesia, Saudi Arabia, South Africa) ως αντισταθμισμα της επιρροής της Κινας και τις Ρωσιας εντός των ΒRICS. Kάτι που προοιωνίζει απρόβλεπτες πλανητικές εξελίξεις, με πιθανότερο αποτέλεσμα την ανασύσταση της πρωην Βρετανικής Αυτοκρατορίας (νυν Κοινοπολιτείας) υπο Αμερικανική τώρα διεύθυνση
Και την Μ.Βρετανια σε ρόλο κομπάρσου!
🔺️Τι ακολουθεί μάλλον?
Η ένταξη ή όχι και της Ινδίας σε αυτόν τον στρατικο-οικονομικό άξονα ή στους BRICS και η δημιουργία "φυσικών αναχωμάτων" για την διακοπή του γεωγραφικού συνεχούς στην "Νεα οδό του Μεταξιού" (One Belt Initiative) διείσδυσης της Κίνας προς την Δύση και την, κρισιμη για τα στρατηγικά της μέταλλα για την "Πράσινη Ενεργειακή μετάβαση". Το πιθανότερο μέσω και με την δημιουργία ενός Ανεξάρτητου Κουρδιστάν ως ακραίου προπύργιου της Πράσινης Ζώνης στο νέο σύνορο με την Κόκκινη ζώνη, τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη. Μεγάλος χαμένος από αυτή την νέα διευθέτηση: η Τουρκία, που βλέπει έτσι το νεο-Οθωμανικό της όνειρο να απειλειται και να καταρρέει. Δευτερευόντως χαμένοι και η Ρωσια και Γερμανία, που ομοίως βλέπουν και τα δικά τους σχέδια να γκρεμίζονται λίγο πιο μεσοπρόθεσμα απ' ότι των ελιτ της Άγκυρας.
Η αυτοκαταστροφική έως τώρα πολιτική του ευρωπαϊκού “ιερατείου” υπό την Γερμανία, έχει οδηγήσει ήδη την Ευρώπη στο περιθώριο αυτών των γεωπολιτικών εξελίξεων. Φάνηκε αυτό ξεκάθαρα από την ενεργειακή κρίση που είναι ακόμα σε εξέλιξη.
✔️Το μείζον ζητούμενο αποτελεί η ενεργοποίηση των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να προκύψει ένα ισχυρό ευρωπαϊκό προοδευτικό κίνημα, το οποίο θα μπορούσε να πιέσει για την εφαρμογή της μοναδικής πολιτικής που μπορεί να σώσει την Ευρώπη. Αυτό προϋποθέτει όμως:
🔸Αφενός την οικονομική και πολιτική ενοποίηση, μέσω ενός μιας άλλου ευρώ που μπορεί να προκύψει ΜΟΝΟ από την συνειδητή θυσία του σημερινού ληστρικού τραπεζικού της συστήματος. Με την έκδοση αντίστοιχων ευρωομολόγων όσο απαιτηθεί, αλλά και με την αλλαγή του τρόπου που θα παράγει το χρήμα, βάζοντας τέλος στο "κολπο Νιξον" του 71., Έτσι μόνο έχουν, κατά την γνώμη μου, νόημα οι προτάσεις της ομάδας Σπινέλι για αντικατάσταση της αποτυχημένης συνθήκης της Λισαβόνας με ένα άλλο ευρωπαϊκό σύμφωνο στην βάση των κοινωνικών συγκλισεων.
🔸Κατά δεύτερον, η Ευρώπη πρέπει επί τέλους να απαλλαγεί από την ενεργειακή της εξάρτηση από τις παλιές Μεγάλες δυνάμεις του Ψυχρού Πολέμου, που τελείωσε με την έναρξη της προηγούμενης Παγκοσμιοποίησης, αυτής που μόλις πρόσφατα ...μας τελείωσε.
Γι αυτό, και με δεδομένη την ένδεια της και σε στρατηγικά μέταλλα, που ούτως ή άλλως δεν επαρκούν για το "όλα από ΑΠΕ", θα πρέπει να αναθεωρήσει τα ουτοπικά της σχέδια. Και να κερδίσει χρόνο με την αξιοποίηση των μοναδικών αξιόλογων κοιτασμάτων φυσικού αερίου που εναπομένουν σε κράτη μέλη της αυτά της Κύπρου και της Ελλάδας, με πρόσβαση τους μέσα του δίκτυου αγωγών πρόσβασης της και στα ακόμα σημαντικά κοιτάσματα φυσικού αερίου (και προσεχώς μπλε υδρογόνου) της Αραβικής χερσονήσου.
Διαφορετικά ο λογαριασμός δεν βγαίνει!
🔸Και τρίτον, αφού ολοκληρωθεί αυτή η πολιτική και οικονομικής ενοποίησης, τοτε και μόνο θα απαιτηθεί και η συγκρότηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και η μετατροπή της ως ισχυρού γεωπολιτικού παγκόσμιου πόλου εξισορρόπησης του διπόλου αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Κινας.
Εκτιμώ ότι μόνο μέσα από μια τέτοια πρωτοπόρα, οραματική και ριζοσπαστική πολιτική με σαφές κοινωνικό πρόσημο θα μπορούσε να ανατραπεί η σημερινή προδιαγεγραμμένη διαλυτική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο γεωπολιτικός “νανισμός” της. Αυτός που την οδηγεί πάλι και στην πολιτική ανάσταση των βρυκολάκων του φασισμού και σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις των λαών της σε νέα χαρακώματα, όπως αυτά του 1ου Εμφυλίου Ευρωπαϊκού Πολέμου. Μόνο που τώρα αυτά θα ειναι και ψηφιακά.
Εντός αυτής της νέας πραγματικότητας, η Ευρωπαϊκή "Νεα" ή "Ριζοσπαστική" Αριστερά, μαλλον θα πρέπει να ξανα-ορίσει τους λόγους που αναπτύχθηκε ιστορικά μετά το 2000:
🔹ως κινηματική δύναμη κατά της παγκοσμιοποίησης (αυτής όμως μόλις τελείωσε και έχουμε μπει σε μια νέα, ριζικά διαφορετική εποχή μετα-παγκοσμιοποίησης και με ανοιχτό το ιστορικό παράθυρο των ευκαιριών να μην ολοκληρωθεί ως Νεοφιλελευθερισμός 2.0...),
🔹ως έκφρασης των κοινωνικών αντιδράσεων μετά την τραπεζική κρίση του 08 (με πολιτικές που θα αποτρέπουν ριζοσπαστικά νέες αντίστοιχες τραπεζικές καταρρεύσεις μέσω την κατάργησης του μονοπωλίου έκδοσης νέου χρήματος μέσω του τραπεζικού δανεισμού)
🔹ως ουσιαστικά οικολογική δύναμη που δεν θα αλλοιθωρίζει μόνο στον περιορισμό του διοξειδίου του άνθρακα (που μπορεί να επιτευχθεί φθηνά με σοβαρή πολιτική αναδασωσεων...) αλλά όλων των πόρων που απαιτεί ο τεχνολογικός μας πολιτισμός με ισορροπο τρόπο και σύνεση
🔹ως δύναμη υπεράσπισης των συμφερόντων της εργασίας, όπως αυτή μεταλλάσσεται στο νέο ψηφιακό περιβάλλον και ως φορέας διάδοσης της γνώσης χωρίς περιορισμούς και κλειστές πατέντες
🔹ως Ευρωπαϊκή οραματική δύναμη που όλα τα πιο πάνω θα μπορεί να τα επιβάλλει πολιτικά, εμβαθύνοντας την λειτουργία της Δημοκρατίας και μέσω και της δικής της αντίστοιχης αναδιοργάνωσης παρασύροντας, όσο μπορεί, και τους συμμάχους της στην ίδια κατεύθυνση.
🔹εγκαταλείποντας, επι τέλους, το γερασμένο και αναποτελεσματικό σήμερα μοντέλο του "κόμματος νέου τύπου" του 20ου αιώνα, που σήμερα παράγει μόνο άχρηστες επετηρίδες διαμεσολαβητών από ανούσιες φράξιες μετρίων, χωρίς δυνατότητα σύνθεσης πολιτικών πάνω σε καμία νέα ριζοσπαστική ιδέα.
✔️Μέχρι σήμερα, η καθόλα σωστή πλατφόρμα συνεννόησης Σπινέλι τής Αριστερας-Πρασινων-Μη νεοφιλελε σοσιαλδημοκρατίας, θα αντιμετωπίζεται ως ελλιπής, αφού στοχεύει μεν στην κοινωνική σύγκληση αλλά πάνω σε ένα ευρώ που έχει σχεδιαστεί για να γέννα ανισότητες. Αυτό το εμφανές πολιτικό κενό το εκμεταλλεύται και έρχεται να το καλύψει η ακροδεξιά παντού με πολύ λανθασμένο και επικίνδυνο τρόπο.
Διαφορετικά, αν η σημερινή Αριστερά επιμείνει μόνο με το σημερινό μίζερο οργανωτικό της μοντέλο ή μόνο με τον δικαιωματισμό, τον τρίτο λόγο που την γεννησε το 2000 και χωρίς όλα τα πιο πάνω 🔹, φοβάμαι ότι θα συνεχίσει να περιθωριοποιείται πολύ γρήγορα. Για να κάνει παρέα στα μουσειακά εκθέματα τύπου ΚΚΕ ή ΠΑΣΟΚ στο μουσείο της ιστορίας.
❗️Τότε όπως ποιός θα νικήσει τα τέρατα?
Τι δεν καταλαβαίνεις για να το ξαναπούμε μαζί αλλιώς?
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.