ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

από Βασίλης Βιλιάρδος

Η επενδυτική βαθμίδα που θα δοθεί στην Ελλάδα από τις «αγορές», επειδή τις εξυπηρετεί, δεν πρόκειται να ωφελήσει σε απολύτως τίποτα τους Πολίτες – αφού θα παραμείνουν εξαθλιωμένοι σκλάβοι χρέους, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. Εάν αυτό αρέσει πραγματικά στους Έλληνες, με κριτήριο το ότι δεν διαμαρτύρονται, είναι δικό τους θέμα – απογοητευτικό όμως, αφού η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα με πολλές λύσεις στη διάθεση της που ασφαλώς δεν μπορούν να δρομολογηθούν, χωρίς τη στήριξη συνειδητοποιημένων Πολιτών.

Ανάλυση



Μας «κατηγορούν» πολλές φορές, όσον αφορά τις εκτιμήσεις μας για την ελληνική οικονομία, ισχυριζόμενοι πως δεν ταιριάζουν με τις διεθνείς αναφορές – σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα ευρίσκεται σε μία πολύ καλή οικονομική κατάσταση, με θετικές μελλοντικές προοπτικές, ενώ έχει αναβαθμιστεί από ορισμένες εταιρίες αξιολόγησης, όπως πρόσφατα από τη γερμανική Scope.

Οι αντίθετες όμως εκτιμήσεις μας οφείλονται σε ένα απλό γεγονός: στο ότι εμείς εξετάζουμε την ελληνική οικονομία από την πλευρά των Ελλήνων Πολιτών, ενώ όλοι οι υπόλοιποι από την οπτική γωνία των «αγορών» και των δικών τους συμφερόντων. Πρόκειται λοιπόν για δύο εκ διαμέτρου αντίθετες «αφετηρίες» – οπότε είναι λογικό να διαφέρουν οι εκτιμήσεις σε μεγάλο βαθμό μεταξύ τους.

Ξεκινώντας εδώ από το ελληνικό χρέος, οι αγορές δίνουν σημασία στο δημόσιο χρέος – σε αυτό δηλαδή μαζί με τους οργανισμούς του δημοσίου, όπως είναι τα ασφαλιστικά ταμεία και χωρίς τον ενδοκυβερνητικό δανεισμό. Εν προκειμένω, τέλη του 2022 ανερχόταν στα 355 δις € – οπότε στο 168,9% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τον προϋπολογισμό (γράφημα). Με δεδομένο δε το ότι, τελικά το (πληθωριστικό) ΑΕΠ έκλεισε στα 208 δις €, ενώ το δημόσιο χρέος στα 356,25 δις €, ως προς το ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 171,3%.

Εμείς όμως δίνουμε σημασία στο κρατικό χρέος – σε αυτό που στην πραγματικότητα οφείλουμε ως κράτος και άρα ως φορολογούμενοι στους δανειστές μας, εγχωρίους και ξένους. Το χρέος αυτό διαμορφώθηκε τελικά στα 400,3 δις € ή στο 192% του (πληθωριστικού) ΑΕΠ (στο 208% του πραγματικού) – με το ενδοκυβερνητικό στα 46,7 δις € που για τους Πολίτες αποτελεί οφειλή αφού, για παράδειγμα, θα πρέπει να εξοφλήσει το κράτος τα ασφαλιστικά ταμεία, για να υπάρχουν συντάξεις.

Επιστήσαμε δε την προσοχή στις εγγυήσεις του κράτους που θα έπρεπε ένα μέρος τους τουλάχιστον να προστεθεί στο χρέος και οι οποίες ήταν στα 29,8 δις € – μακράν οι υψηλότερες από την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωζώνη. Επί πλέον σε διάφορες άλλες «αφανείς» οφειλές, όπως στις εκκρεμείς επιστροφές φόρων (658 εκ.), στις ετεροχρονισμένες πληρωμές δαπανών (1.383 εκ.), στις εκκρεμείς καταπτώσεις εγγυήσεων (1.300 εκ.), στις οποίες οι τράπεζες απαιτούν να προστεθούν ήδη τα 2 δις € του προγράμματος Ηρακλής κοκ.

Συνεχίζοντας με το ιδιωτικό χρέος το οποίο, στα τέλη Ιουνίου του 2022 είχε εκτοξευθεί στα 406 δις €, εκ των οποίων τα 260 δις € κόκκινο, δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τις αγορές – αφού απέναντι στις εφορίες δεν εγγράφεται στον κρατικό ισολογισμό, οι τράπεζες έχουν μεταφέρει ένα μεγάλο μέρος του στα funds, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία αφορούν τους Πολίτες και τις συντάξεις τους.

Πολύ περισσότερο δεν τις ενδιαφέρει, αφού δεν περιμένουν πως θα στηριχθεί η ανάπτυξη από την εγχώρια αγορά – αλλά από τους ξένους, αφού μέσω του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και των πλειστηριασμών της ιδιωτικής, η Ελλάδα θα αλλάξει σύντομα ιδιοκτησιακό καθεστώς. Εμάς όμως μας ενδιαφέρει – οπότε η εικόνα που έχουμε για την οικονομία μας, είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που έχουν οι αγορές.

Περαιτέρω στο ΑΕΠ, αυτό που ενδιαφέρει τις αγορές (αλλά και την κυβέρνηση), είναι το πληθωριστικό – αφού σε σχέση με αυτό υπολογίζουν το δημόσιο χρέος, ενώ από αυτό εξαρτώνται τα έσοδα του κράτους. Οι φόροι δηλαδή, αρκεί να διατηρούνται οι ίδιοι συντελεστές στις αυξημένες τιμές – όπως κάνει η κυβέρνηση, για να μπορεί να συνεχίζει να δανείζεται και να ανακτήσει την επενδυτική βαθμίδα.

Εν προκειμένω, ενώ το πραγματικό ΑΕΠ μας το 2019 ήταν στα 183,78 δις € και το (από)πληθωριστικό στα 183,35 δις € (γράφημα), το 2022 το πραγματικό μας ΑΕΠ διαμορφώθηκε στα 192 δις € και το πληθωριστικό στα 208 δις €. Με δεδομένο δε το ότι, τα μέσα έσοδα του δημοσίου είναι στο 28% περίπου του ΑΕΠ, το κράτος εισέπραξε 2,5 δις € επί πλέον από την ανάπτυξη και 4,5 δις € από τον πληθωρισμό.

Αριστερά το πληθωριστικό ΑΕΠ, δεξιά το πραγματικό (πηγή: ΕΛΣΤΑΤ)

Αυτά τα 7 δις € επί πλέον λοιπόν ενδιαφέρουν τις αγορές – εκ των οποίων τα 4,5 δις είναι το αποτέλεσμα της υπερφορολόγησης μόνο το 2022 μέσω του πληθωρισμού, οπότε της περαιτέρω εξαθλίωσης των Πολιτών. Εμάς όμως μας ενδιαφέρουν οι Πολίτες που έτσι φτωχοποιούνται, χάνουν τα σπίτια τους κοκ. – οπότε ξανά η εικόνα που έχουμε εμείς για την οικονομία μας, είναι διαφορετική από αυτήν των αγορών.

Στα παραπάνω πλαίσια, εάν υποθέσουμε πως ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μας το 2023 θα διαμορφωθεί στο 2%, ενώ ο πληθωρισμός στο 4%, τότε το πραγματικό ΑΕΠ μας θα αυξηθεί στα 196 δις € περίπου και το πληθωριστικό στα 220 δις € – οπότε, εάν το δημόσιο χρέος μας διαμορφωθεί στα 360 δις € (υπό την προϋπόθεση πως θα έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα), τότε αυτό το χρέος ως προς το πληθωριστικό ΑΕΠ θα μειωθεί στο 163,6%.

Η υπερφορολόγηση όμως εδώ των Πολιτών θα φτάσει στα 6,7 δις € (24 δις Χ 28%) μόνο το 2023 – κάτι εξαιρετικά θετικό για τις αγορές, αλλά πολύ αρνητικό για τους Πολίτες. Το κρατικό χρέος βέβαια θα συνεχίσει να αυξάνεται, πιθανότατα πάνω από τα 405 δις € – εκτός εάν η κυβέρνηση χρησιμοποιήσει ένα μέρος του μαξιλαριού, οπότε χρημάτων του ESM.

Εξέλιξη του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας

Όσον αφορά το εξωτερικό μας χρέος που έχει υπερβεί τα 550 δις € (γράφημα), είναι κυρίως το αποτέλεσμα των ελλειμμάτων (=ζημιών) του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών μας που εμπεριέχει το εμπορικό ισοζύγιο – ενώ ένα μέρος τους καλύπτεται από την εισροή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων, μέσω των οποίων αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της χώρας μας. Για τις αγορές είναι φυσικά αδιάφορη αυτή η αλλαγή – για εμάς όμως, για τους Πολίτες δηλαδή, είναι εξαιρετικά σημαντική. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να έχουμε την ίδια εικόνα;
Επίλογος

Κλείνοντας, τα ίδια ισχύουν για όλους τους οικονομικούς μας δείκτες, επίσης όσον αφορά την κατάσταση των τραπεζών – οι οποίες θησαυρίζουν σήμερα, εις βάρος τόσο των δανειοληπτών, όσο και των καταθετών τους. Για τις αγορές είναι θετικό, ενώ για τους Πολίτες που ενδιαφέρουν εμάς, είναι ασφαλώς εξαιρετικά αρνητικό – οπότε για εμάς η ελληνική οικονομία είναι στο βαθύ κόκκινο, με τους Έλληνες να ληστεύονται από όλες τις πλευρές.

Η επενδυτική βαθμίδα πάντως που θα δοθεί στην Ελλάδα από τις «αγορές», επειδή τις εξυπηρετεί, δεν πρόκειται να τους ωφελήσει σε απολύτως τίποτα – αφού θα παραμείνουν εξαθλιωμένοι σκλάβοι χρέους, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον τους. Εάν αυτό αρέσει στους Έλληνες, με κριτήριο το ότι δεν διαμαρτύρονται παρά μόνο στα λόγια, είναι δικό τους θέμα – απογοητευτικό όμως, αφού η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα με πολλές λύσεις στη διάθεση της που ασφαλώς δεν μπορούν να δρομολογηθούν, χωρίς τη στήριξη συνειδητοποιημένων Πολιτών.

ΠΗΓΗ:https://analyst.gr/2023/08/09/oikonomia-oi-dio-opseis-tou-idiou-nomismatos/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com