Επιμέλεια  Ομάδα ¡H.lV.S! //
Η φετινή -αυτών των ημερών, «Διάσκεψη του Μονάχου [κατ’ ευφημισμό] “Ασφαλείας”» (Münchner Sicherheitskonferenz-Munich Security Conference) έγινε περισσότερο γνωστή με αφορμή την απονομή του  βραβείου «Ewald von Kleist»,  στους Τσίπρα και Ζάεφ (της πρώην ΦΥΡΟΜ και και νυν Северна Македонија «Βόρεια Μακεδονία») για την υπογραφή της ΝΑΤΟϊκής «Συμφωνίας των Πρεσπών» (μισό-μισό για να μη στεναχωριέται κανείς).
Η χρονιάτικη αυτή μάζωξη, με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «για την Παγκόσμια Ασφάλεια και Σταθερότητα» ξεκίνησε το 1963 και έχει εξελιχθεί σε κατεξοχήν όργανο χειραγώγησης, αφού συμμετέχουν αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, υπουργοί άμυνας και εξωτερικών, επικεφαλής διεθνών οργανισμών, «εξέχοντες» ακαδημαϊκοί κλπ «παράγοντες», επικεφαλής «δεξαμενών σκέψης» (τhink τanks) και κάθε είδους ειδικοί διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Φέτος την παρακολούθησαν 35 πρόεδροι και πρωθυπουργοί, 50 υπουργοί εξωτερικών και τουλάχιστον 30 υπουργοί άμυνας, ο ΓΓ του ΝΑΤΟ καθώς και η Μογκερίνι «Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφαλείας» πανταχού παρούσα και πάλι η Τουρκία, με πρωθυπουργό και ΥπΕξ&Α και βέβαια κουστωδία ολόκληρη των ΗΠΑ με κυβερνητικούς παράγοντες (επικεφαλής ο Πενς) μεγάλη αντιπροσωπεία του Κογκρέσου με την Πελόσι κά. Φυσικά συμμετέχει και σύσσωμη σχεδόν η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας με επικεφαλής τη Μέρκελ, ενώ Μητσοτάκης και Τσίπρας συναγωνίστηκαν στο ποιος θα δηλώσει πρώτος «το παρών».

Στην ατζέντα η διατλαντική συνεργασία (όπου ο Τράμπ το παίζει «κινέζος»), η αυτοεπιβεβαίωση της ΕΕ και η πορεία της ως «Παίκτης Ασφαλείας στην Ευρωατλαντική Περιφέρεια» και οι πιθανές συνέπειες του «αναδυόμενου σκληρού ανταγωνισμού των Παγκοσμίων Δρώντων», με τον πρόεδρο της διάσκεψης Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ να μας βγαίνει από τ’ αριστερά, με «μπουφάν εκστρατείας»,
Για ακόμη μια φορά, στο κορυφαίο φόρουμ για την ασφάλεια ήρθαν στο προσκήνιο τα ανταγωνιστικά συμφέροντα, που όλο και πιο δύσκολα συμβιβάζονται, καθώς και οι ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα και την «καθιερωμένη παγκόσμια τάξη πραγμάτων». Όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε η Αγκέλα Μέρκελ, στις αρχές του 21ου αιώνα οι δομές που προέκυψαν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, «υπόκεινται σε απίστευτη πίεση, επειδή οι εξελίξεις απαιτούν τη μεταρρύθμισή τους». Με αυτήν την έννοια «ο τίτλος της φετινής διάσκεψης είναι «Το μεγάλο παζλ”», όπου ο κόσμος περιγράφεται σαν ένα παζλ με διαλυμένα κομμάτια, είπε και ανέδειξε πλευρές των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων τόσο εντός του ΝΑΤΟ όσο και με Ρωσία και Κίνα.

Σκόρπια Puzzles

(Wolfgang  Ischinger: Are we witnessing a great reshuffling? Can the defenders of the post-1945 international order preserve its main elements and piece them back together?) -σε απλά ελληνικά:  Τελικά έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Θα μπορέσουν άραγε οι μετά το 1945 υπερασπιστές της διεθνούς τάξης να ενώσουν και πάλι τα κομμάτια του παζλ;

Το σχετικό σημείωμα στο σημερινό Ριζοσπάστη -κάναμε σχετική νύξη και παραπάνω, τα λέει όλα (και σας συνιστούμε ανεπιφύλακτα να το δείτε σε βάθος). Μια οπτική αυτών των αντιθέσεων -της Ρωσίας του Πούτιν κλπ. μας μεταφέρει το «Sputnik» -γράφει (σε σκωπτικό τόνο)
Η μπροσούρα που μοιραζόταν στους πολυπληθείς μετόχους της 55ης Διεθνούς Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια, κυκλοφόρησε με το ερωτηματικό για το «ποιος θα μαζέψει τα κομμάτια του μεγάλου παζλ»; Ήταν το 2007 δώδεκα χρόνια πριν, τις ίδιες μέρες όταν στο βήμα της μεγαλύτερης Διάσκεψης για την Ασφάλεια στον κόσμο, ανέβηκε να μιλήσει ο ρώσος ηγέτης Βλαντίμιρ Πούτιν. Ήταν τότε που η αγγλοσαξωνική ομήγυρις που κυριαρχούσε σε εκείνη και τις προηγούμενες διασκέψεις ανάλογου περιεχομένου, «πάγωσε» από όσα εκστόμισε ο επισκέπτης από τη Μόσχα:
Είπε ότι η Ρωσία έχει συμφέροντα και ζήτησε αυτά να λαμβάνονται υπ´όψιν «από τους εταίρους μας στη Δύση», είπε ότι ασφάλεια στην Ευρώπη και τον κόσμο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας… Μέχρι να τελειώσει την ομιλία του, η αρχικά νεκρική σιωπή υποχώρησε στο ήχο από το…νευρικό σύρσιμο των…οπισθίων τμημάτων του σώματος των καλοραμμένων κοστουμιών των υψηλών επισκεπτών πάνω στα πολυτελή καθίσματα!
Άκουσον-άκουσον, ο ηττημένος στον ψυχρό πόλεμο «έβγαλε φωνή»! Αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση της…συλλογικής Δύσης… Οι αυτάρεσκοι νεοφιλελεύθεροι της σχολής του Σικάγου, εξέλαβαν την ομιλία Πούτιν ως «στιγμιαίο» επεισόδιο.
Το 2011, αγνοώντας ξανά το περιεχόμενο της ομιλίας Πούτιν στο Μόναχο, βομβάρδισαν τη Λιβύη, δολοφόνησαν το συνταγματάρχη Καντάφι, διέλυσαν τη χώρα και δημιούργησαν προϋποθέσεις για υλοποίηση του ίδιου σεναρίου στη Συρία.
Το 2011-2012 η Ρωσία δοκιμάστηκε από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις στο εσωτερικό της. Οι εκατοντάδες ΜΚΟ που λειτουργούσαν με εξωθεν κεφάλαια κατάφεραν να κινητοποιήσουν μερικές χιλιάδες έως δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών… Η σχετικά ήπια αντίδραση των δυνάμεων καταστολής δίνονταν από τα δυτικά ΜΜΕ στον υπερθετικό βαθμό…(Παρατηρώντας σήμερα την αγριότητα των γαλλικών ομάδων καταστολής στις διαδηλώσεις κατά των κίτρινων γιλέκων μπορεί κανείς άφοβα να πει πως οι ρωσικές αντίστοιχες του 2012 ήταν «αγγελικές» μπροστά στο όργιο βίας στο Παρίσι κ.α.). Το κλίμα κινητοποιήσεων που ενίσχυε η Δύση είχε στόχο να αποτρέψει ή να ελαχιστοποιήσει τα ποσοστά αποδοχής του επανερχόμενου στην προεδρία στις εκλογές του 2012, Βλαντίμιρ Πούτιν. Ωστε να υπάρχουν προϋποθέσεις…αμφισβήτησης της νίκης του. Απέτυχαν…
Η μεγάλη έφοδος στο ρωσικό…ουρανό έγινε από το Νοέμβριο 2013-Φεβρουάριο 2014 με την ανατροπή της νόμιμης ηγεσίας της Ουκρανίας και την ενίσχυση και υπόθαλψη των ακραίων εθνικιστικών στοιχείων, απογόνων των συνεργατών του Χίτλερ… Και πάλι αγνόησαν τα λεγόμενα Πούτιν στο Μόναχο το 2007! Γί αυτό έπαθαν μαζικό… «εγκεφαλικό» στην Ουάσιγκτον όταν πιστοποίησαν ότι μέσα σε λίγες μέρες χάθηκε η… Κριμαία! Πάνε κατά διαόλου οι χαρτογραφήσεις για τα κτήρια και τους χώρους που θα καταλάμβαναν εκεί τα διάφορα τμήματα του ΝΑΤΟ. Ξανά λεκτικές ομοβροντίες και ανέξοδες δηλώσεις περί «απομόνωσης της Ρωσίας και διάλυσης της οικονομίας της…».
Το συντριπτικό πλήγμα για τον «κατά φαντασία μονοκράτορα», έρχεται μόλις οι ένοπλες ορδές των ισλαμιστών που εξόπλισε ήταν έτοιμες να κατασπαράξουν και τη Δαμασκό αφού ουσιαστικά ήλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας. Η ρωσική παρέμβαση ανέτρεψε τα πάντα, οι ηγέτες των χωρών της Μέσης Ανατολής μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα επιδίδονταν σε κωλοτούμπες γαιωπολιτικής ανασύνταξης!
Στη συνέχεια, ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ ως «ταύρος εν υαλοπωλείω» κατάφερε να βάλει φωτιά στις σχέσεις της Ουάσιγκτον με τους στρατηγικούς της συμμάχους στην Ευρώπη, να μη καταφέρει τη βελτίωση των σχέσεων με τη Μόσχα, να τα σπάσει με το Πεκίνο, την Άγκυρα και την Τεχεράνη, να υποχωρήσει ατάκτως από τις απειλές που εξαπέλυσε κατά της Βόρειας Κορέας.
Στο Μόναχο λοιπόν τις προηγούμενες μέρες ο πολυέμπειρος Γερμανός διπλωμάτης και πρόεδρος της Διάσκεψης, Βόλφανγκ ´Ισιγκερ, πέρα από την έμπνευση του να παρουσιάσει τη φετινή διάσκεψη ως μεγάλο παζλ με το ερώτημα ποιος θα μαζέψει τα κομμάτια του, άνοιξε τις εργασίες με ένα χειμερινό αθλητικό μπουφάν με το σήμα των αστεριών της Ε.Ε. που έλειπε όμως ένα (Βρετανία), και το σχόλιο «κάνει πολύ κρύο φέτος». Σχόλιο που μπορεί να εκληφθεί ως επικίνδυνη πορεία προς νέο ψυχρό πόλεμο αλλά και ως σπόντα ότι «κρυώνουμε μη χτυπάτε τους αγωγούς με ρωσικό Φ.Α…»
Δεν θα είχε και άδικο. Το σύνολο της ομιλίας του Αμερικανού αντιπροέδρου Μάικ Πενς, ήταν αφιερωμένο σε ένα κούφιο αμερικανικό μεγαλοϊδεατισμό: — Γίναμε η πρώτη χώρα σε παραγωγή πετρελαίου και γκαζιού, διαβεβαίωνε τους ακροατές, (ψέμα, δηλ. fake), και γι αυτό καλούμε τους εταίρους μας να μείνουν σταθερά ενάντια στον αγωγό North Stream-2! Επιβάλλαμε δασμούς 250 δις δολ. στην Κίνα και μπορούμε να διπλασιάσουμε το νούμερο! Ο Μαδούρο είναι δικτάτορας και πρέπει να φύγει…Η Αμερική γίνεται ξανά μεγάλη και μοναδική… Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργικότητας κινήθηκε η ομιλία του! Και για να μην αφήσει αμφιβολίες για το σφρίγος και το μελλοντικό μεγαλείο της χώρας, οι οργανωτές της Διάσκεψης έδειχναν την πολυπληθή αμερικανική αντιπροσωπεία όπου ανάμεσα της ξεχώριζαν οι γηραιές κύριες άνω των 75, Μάντλιν Ωλμπράιτ, Νανσι Πέλοσι κ.α. Δροσερή εξαίρεση η Ιβάνκα Τραμπ… Στο…κροτάλισμα Πενς περί αγωγού απάντησε η Άγκελα Μέρκελ, ίσως για πρώτη φορά με τόσο συναισθηματικό τρόπο…

— Τα ρωσικά κύτταρα του φυσικού αερίου παραμένουν ρωσικά είτε το παίρνουμε μέσω Ουκρανίας είτε μέσω Βαλτικής. Στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, όταν βρισκόμουν στην τότε DDR αλλά και στη Δυτική Γερμανία μας προμήθευαν με Φ.Α. από τη Σοβιετική Ένωση. Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί η εποχή μας σήμερα είναι τόσο κακή που να αρνηθούμε να το προμηθευόμαστε!
Κάπου εκεί η Μέρκελ στράφηκε προς τον Ουκρανό πρόεδρο Ποροσένκο που ήταν έτοιμος να «αυτοκτονήσει» και τον αποτελείωσε! — Είμαι μαζί σας, του είπε γενικώς και αορίστως, αλλά όσον αφορά το γκάζι είναι θέμα καθαρά των Γερμανών…
Απαντώντας ανοικτά στις προκλήσεις Πενς, η Μέρκελ αναρωτήθηκε τι θα ήθελε, να πουλά η Ρωσία αποκλειστικά στην Κίνα και να αγοράζει μόνο από εκεί δικά της εμπορεύματα; Θεωρώ, τόνισε, ότι κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η ίδια περίμενε με αγωνία την κινεζική τοποθέτηση.
Το «κλάμα» στην αίθουσα έγινε γοερό όταν σηκώθηκε ο Γιάν Τζεν Τσι, μέλος του Π.Γ. του Κ.Κ.Κίνας και δήλωσε ότι το πρόγραμμα στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Κίνας και Ρωσίας, όπως το καθόρισαν οι δυο ηγέτες υλοποιείται και εργαζόμαστε για τον συντονισμό των θέσεων μας στο ανώτερο δυνατό επίπεδο!
Κλείνω με μερικά, από τα πολλά, σχόλια-εκτιμήσεις για τη Διάσκεψη στο Μόναχο. Η Ρωσία και η Κίνα δίνουν πλέον τον τόνο στις διεθνείς σχέσεις, εκτιμά η N.Y.Times.
— Παρά τις διακηρύξεις Πενς, οι ΗΠΑ υποχωρούν από τις θέσεις ηγεμόνα, γράφει το γερμανικό Der Spiegel. Οι αμερικανοί χρησιμοποίησαν το χώρο της Διάσκεψης για να μοιράσουν υποδείξεις προς τους ευρωπαίους. Ωστόσο δεν ηγούνται αυτοί πλέον, υποχωρούν συνεχώς, αναφέρει το γερμανικό περιοδικό.

Η χώρα η οποία έχει κρατικό χρέος πάνω από 22 τρις δολάρια, έστειλε στο Μόναχο πολυπληθή αντιπροσωπεία για να πείσει περί της ηγεμονίας της! Αν είχαν δώσει σημασία στα λεγόμενα Πούτιν το 2007, ίσως σήμερα οι μύτες να είχαν χαμηλώσει και η σταθερότητα στην Ευρώπη και τον κόσμο να ένοιωθε καλύτερα! Δεν πειράζει, όταν… ωριμάσουν εδώ είμαστε, τόνισε πρόσφατα ο Βλαντίμιρ Πούτιν…
Με την ευκαιρία αυτού του «εξ ημισείας» να θυμίσουμε πως πριν 46 χρόνια, το 1973 δόθηκε έτσι νόμπελ «για την επίτευξη της ειρήνης στο Βιετνάμ» στον «πολύ» Henry Kissinger εμπνευστή των 10.000 κολασμένων ημερών του Βιετνάμ (τιμώντας σαν χώρα τις ΗΠΑ – σφαγέα των λαών) και παράλληλα στον Βιετναμέζο επαναστάτη Le Duc Tho (Λε Ντουκ Θο) που φυσικά αρνήθηκε να το πάρει…  Τόνοι Ναπάλμ, σφαγή αμάχων στο Μαϊ Λάι και όχι μόνο εκεί… χημικός όλεθρος με τον «Πορτοκαλί Παράγοντα», εκατομμύρια νεκροί, άμαχοι και στρατιώτες σε μια ατελείωτη σφαγή που δεν έλεγε να τελειώσει, αν δεν έτρωγαν τα μούτρα τους οι αμερικανοί φονιάδες των λαών! Η ίδια ιστορία και το 1994 με την «τριχοτόμησή» του σε μια πρακτική σκοπιμότητας προκειμένου και σ’ αυτή την περίπτωση να εξισωθούν οι θύτες με το θύμα… Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν και τον υπουργό Εξωτερικών του Ισραήλ Σίμον Πέρες (ήταν η περίοδος που η Λωρίδα της Γάζας μετά τις αλλεπάλληλες αιματηρές ισραηλινές «απαλλοτριώσεις», είχε μεταβληθεί πλέον σ’ ένα σοκάκι κολαστήριο για τον άμαχο παλαιστινιακό πληθυσμό κηδεύοντας που κήδευε καθημερινά κατά δεκάδες τα θύματα των νεοναζί σιωνιστών…
Το μακρινό 1926 ο Ιρλανδός συγγραφέας Τζορτζ Μπέρναρντ Σο αρνείται να παραλάβει το νόμπελ (λογοτεχνίας), λέγοντας πως: «Μπορώ να συγχωρήσω τον Άλφρεντ Νομπέλ για την εφεύρεση του δυναμίτη αλλά μόνο ένα ανθρώπινο τέρας θα μπορούσε να εφεύρει τα βραβεία νόμπελ»!
Το 1976 το βραβείο νόμπελ για την οικονομία δόθηκε στον περιβόητο Μίλτον Φρίτμαν, πατέρα της Σχολής του Σικάγου (αυτόν που έβαλε τη βάση σαν «επιστημονικό» άλλοθι για την απόλυτη ασυδοσία των αγορών «επικαλούμενος μαθηματικές εξισώσεις και υπολογιστικά μοντέλα, τα οποία ήταν αδύνατο να τα επιβεβαιώσει στην πράξη…» ( Ναόμι Κλάιν «Το Δόγμα του Σοκ»). Ο Φρίτμαν ένα χρόνο νωρίτερα της βράβευσης, είχε επισκεφτεί τον δικτάτορα της Χιλής Πινοσέτ, προκειμένου να ανοίξει στο Σαντιάγο παράρτημα της Σχολής του. Ο δικτάτορας προθύμως ανταποκρίθηκε και οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν το εγχείρημα, έτσι το Σαντιάγο απέκτησε αποφοιτήσαντες «ιεραπόστολους» της ασυδοσίας των αγορών και της εξαθλίωσης των πολιτών! Αυτοί διαχύθηκαν σ’ όλη τη Λατινική Αμερική μεθοδεύοντας το γκρέμισμα του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε ακόμα στις χώρες αυτές…

Ο Γερμανός επιστήμονας, ο Ότο Χαν, με έρευνες την περίοδο 1934-38, που ολοκληρώθηκαν γύρω στο 1940 ανακάλυψε τη σχάση βαρέων πυρήνων και πήρε γι αυτό νόμπελ χημείας. Αλλά όχι τότε! Πολύ αργότερα το 1945 όταν κατασκευάστηκε η ατομικής βόμβας και το «Little Boy» έσπειρε τον όλεθρο σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι και το 1953 ο υπΕξΑ των ΗΠΑ, Τζορτζ Μάρσαλ (που εκτός από εμπνευστής του γνωστού «Σχέδιου» ήταν και ένας από τους αρχιτέκτονες της ρίψης των ατομικών βομβών)
Το 2007, τιμήθηκε με νόμπελ -για την ειρήνη πάντα ο Αλ Γκορ, αντιπρόεδρος του Κλίντον, που βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία και πιο πρόσφατα -το 2012 συνολικά η Ε.Ε., προφανώς για την καθοριστική συμμετοχή της (με πυραύλους και βόμβες) στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης… Ο παρουσιαστής Stephen Colbert τηλεοπτικής εκπομπής «Late Late Show» ρωτάει τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα για τις διακρίσεις που έχει λάβει. «Έχω σχεδόν 30 τιμητικές διακρίσεις και πήρα το 2009 Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης» απαντά ο Μπάρακ. Ο παρουσιαστής ξαναρωτά: «Αλήθεια, γιατί το πήρατε;» Και παίρνει την καταπληκτική απάντηση: «Για να είμαι ειλικρινής, ακόμη δεν έχω μάθει…» Η κατάντια ενός βραβείου…