Κάθε απόφαση είναι μια οριστική άρνηση

Είσαι εναντίον της ιδέας του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων.

Συμφωνώ απολύτως μαζί σου σ’ αυτό. Ναι, είμαι εναντίον για έναν πολύ απλό λόγο: τη δεκαετία του ’60 έλεγαν όλοι ότι έχουμε δικαίωμα στη διαφορά. Και τώρα, ξαφνικά, θέλουν μια μικροαστική ζωή.

Πρόκειται για κανονικοποίηση.
Εγώ δυσκολεύομαι να φανταστώ τον ένα μπαμπά στη δουλειά και τον άλλον σπίτι με το παιδί. Πώς θα είναι αυτό για το παιδί; Δεν ξέρω. Βλέπω πιο πολλές λεσβίες παντρεμένες με παιδιά παρά αγόρια παντρεμένα με παιδιά. Και πιστεύω επίσης περισσότερο στη σχέση μητέρας και παιδιού παρά στη σχέση πατέρα και παιδιού.

Στέλνεις σημειώματα;
Ναι, στέλνω σημειώματα.
Πολύ βικτοριανό αυτό.
Ναι, αλλά δεν έχει τίποτα κακό η βικτοριανή εποχή. Έτσι είναι για μένα ο πολιτισμένος τρόπος ζωής. Δεν είμαι καμαριέρα που μπορείς να της τηλεφωνήσεις ανά πάσα στιγμή. Σήμερα, ξέρεις, ο περισσότερος κόσμος λειτουργεί λες και δουλεύει στο τηλεφωνικό κέντρο κάποιου ξενοδοχείου. Όλη η κουλτούρα των κινητών, τα sms και τα άμεσα μηνύματα είναι πολύ απρόσωπα και με περισπούν. Εγώ δεν δουλεύω σε τηλεφωνικό κέντρο. Πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος σε ό,τι κάνω. Οι λίγοι άνθρωποι που έχω στο τηλέφωνό μου είναι ήδη πολλοί. Όταν είμαι στο τηλέφωνο, μιλώ, θέλω όμως αλήθεια να είμαι μόνος για να σχεδιάζω, να δουλεύω και να διαβάζω. Διαβάζω σαν τρελός γιατί θέλω να ξέρω τα πάντα.

Σπούδασες καθόλου λατινικά;
Ναι, αλλά για τους γερμανόφωνους είναι εύκολο. Η γραμματική είναι ίδια και προφέρονται με τον ίδιο τρόπο. Για τους γαλλόφωνους είναι πολύ πιο δύσκολο. Όταν ήμουν 11 ή 12 χρονών μιλούσα λατινικά όπως μιλάω τα αγγλικά. Δεν μπορώ όμως να μιλήσω λατινικά με τους Γάλλους. Δεν καταλαβαίνω την προφορά τους. Εγώ πιστεύω ότι δεν τα προφέρουν σωστά. Λατρεύω πάντως τις νεκρές γλώσσες. Ο Όμηρος ήταν από τα πρώτα βιβλία που διάβασα όταν άρχισα να διαβάζω. Νομίζω ότι η Ιλιάδα είναι ακόμη ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του κόσμου.

Είπες ότι η ιδιοκτησία είναι βάρος και ότι δεν πρέπει να συνδεόμαστε με αντικείμενα, ότι το να κατέχεις πράγματα σε βασανίζει και σε περιορίζει.
Είναι ωραία να έχεις χρήματα να αγοράσεις κάτι, αν όμως γίνεις θύμα του δεν θα πρέπει να το κρατήσεις.
Κάποιοι ίσως θεωρήσουν μεγάλη αντίφαση ότι το λες εσύ αυτό.
Είναι ακριβώς σαν τους ανθρώπους που λένε ότι δεν τους αρέσουν τα χρήματα. Γίνε πρώτα πλούσιος και μετά θα ξέρεις. Αν δεν έχεις αγγίξει ποτέ χρήματα, τότε δεν ξέρεις πώς είναι να τα έχεις. Αν είσαι πλούσιος, ξεφορτώσου τα. Είναι πολύ εύκολο.
Είναι ελαφρότητα.
Ναι, για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι το να είσαι ελαφρύς. Δεν μου αρέσουν τα υπέρβαρα πουθενά. Ούτε στο σώμα ούτε στο μυαλό.
Ο κομουνισμός ήταν της μόδας στη Γαλλία σε διάφορες εποχές, και συχνότερα ανάμεσα στους διανοούμενους.
Στη Γαλλία, μετά τον πόλεμο, ο κομουνισμός έγινε ένα είδος σνομπισμού των διανοούμενων ευκατάστατων, που δεν ήταν όμως πολύ πλούσιοι.    

Εμείς τους αποκαλούμε «σοσιαλιστές της σαμπάνιας».
Όχι, αυτό ακολούθησε αργότερα. Εγώ μιλώ γι’ αυτό που στη Γαλλία αποκαλούν gauche caviar, χαβιαροαριστερά. Είναι πιο ελαφρύς χαρακτηρισμός.
Ήταν κάτι σαν μόδα;
Ναι, ήταν μόδα. Λυπάμαι, αλλά κανενός η ζωή δεν ταίριαζε με τα λεγόμενά του. Υπήρχε μόνο μία τέτοια φιλόσοφος πριν τον πόλεμο – η Σιμόν Βέιλ. Ήταν κόρη ενός πλούσιου τραπεζίτη και έδωσε όλα της τα χρήματα και έζησε σαν τους φτωχούς κομουνιστές που υπερασπιζόταν. Πέθανε εξαιτίας της κίνησης αυτής, γιατί έπαθε φυματίωση από τις άσχημες συνθήκες. Αυτό το θαυμάζω.
Ήταν κάτι σαν μάρτυρας.
Ναι. Ενώ οι αστοί που τρώνε και πίνουν πολύ και «αλλάζουν τον κόσμο»… 

Πηγή: www.lifo.gr
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com