 |
| Αντιγόνη και Πολυνείκης. Νικηφόρος Λύτρας |
Το έθνος που δεν έχει το σθένος να διεκδικήσει την ταφή των νεκρών του, δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερο.
Γι αυτό όσοι εξοβέλισαν μετά μανίας την Αντιγόνη από την διδακτέα ύλη είναι σαφές ότι δεν θέλουν πολίτες αλλά δούλους που να κυριαρχούνται εύκολα.
Ζούμε στην ατμόσφαιρα της Αντιγόνης του Σοφοκλέους και αντιλαμβανόμαστε στην περίπτωση του άταφου ήρωα Κ. Κατσίφα, το διαχρονικό ηθικό δίδαγμα αυτής της μεγάλης ιστορίας αιώνων σε όλη της τη διάσταση. Είναι ο μόνος τρόπος για να εκδικηθεί ο άδικος τύραννος έναν νεκρό, στερώντας του ακόμα και το ανθρώπινο δικαίωμα του ενταφιασμού.
Μας τα έγραψε ο Σοφοκλής πριν 2500 χρόνια και είναι σαν σήμερα που η Ερμιόνη, η αδελφή του Κατσίφα, σαν την Αντιγόνη ικετεύει για την ταφή του νεκρού αδελφού της, σαν ηρωίδα μιας νέας τραγωδίας. Που επικαλείται τον θείο νόμο του Ελέους και της Μακροθυμίας απέναντι στη σκληρότητα και την απανθρωπιά της ανθρώπινης και δη της Αλβανικής κτηνωδίας. Πείτε με "ρατσιστή", αλλά είμαι βέβαιος, ότι ποτέ δεν θα συμπεριφέρονταν με αυτό τον τρόπο οι Έλληνες ακόμα και σε έναν εχθρό τους. Ο Αχιλλέας λύγισε από τα δάκρυα του γερο Πριάμου και του έδωσε τον νεκρό του γιο, τον Έκτορα, για να τον θρηνήσει. Οι Αλβανοί όμως τον Κατσίφα τον αφήνουν άταφο και σκυλεύουν τη μνήμη του. Δε συγκινούνται αυτοί από τα καυτά δάκρυα των γέρων γονιών του. Αυτή είναι η μεγάλη μας διαφορά. Ακόμα και αν δεν είναι μόνο η διαφορά DNA μεταξύ μας, είναι σίγουρα η αβυσσαλέα διαφορά του πολιτισμού, του ήθους και της νοοτροπίας, που είναι και τα σπουδαιότερα.
Αν αυτό που συμβαίνει με τον για όγδοη ημέρα άταφο Κωνσταντίνο, δεν είναι απόδειξη της συλλογικής βάρβαρης ψυχοσύνθεσης αυτού του αγνώμονος λαού, τότε τι είναι; Αν δεν πρόκειται για μια περιύβριση νεκρού, εξακολουθητική και προσβλητική, τότε τι άλλο; Αν δεν πρόκειται για μια ανίερη σύμπραξη Αλβανών και "Ελλήνων" προδοτών, σιωπηλών συνένοχων της αλβανικής αγριότητας τότε τι; Οι Αλβανοί φοβούνταν τον Κατσίφα ζωντανό. Όμως, νεκρό τον τρέμουν περισσότερο. Είναι ξεκάθαρο.
Στο πρόσωπο του νεκρού Κατσίφα προσβάλλεται ο ίδιος ο πολιτισμός. Προσβάλλεται σύσσωμος ο Ελληνισμός. Η περιφρόνηση και ο εμπαιγμός γίνονται εναντίον κάθε Έλληνα ξεχωριστά. Ενάντια σε εσάς και σε εμένα. Όλα αυτά θα μείνουν αναπάντητα; Για πόσο ακόμα αυτή η χώρα που λέγεται Ελλάδα, θα τηρεί μια παθητική, αν όχι και ύποπτη αφωνία; Ως πότε οι Αλβανοί θα μας κατουράνε και εμείς θα νομίζουμε ότι ψιχαλίζει;
Γεράσιμος Γερολυμάτος
Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
[Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε στο facebook, αλλά μεταφέρεται και εδώ επειδή είχε εντυπωσιακή απήχηση]
1. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ήταν ούτε έμπορος ναρκωτικών, ούτε χρήστης. Ναι, είχε συλληφθεί το 2008, αλλά είχε αθωωθεί πανηγυρικά. Ίσως βέβαια πήγε καμιά φορά αδιάβαστος στο σχολείο. Οι συγγενείς του δια δικηγόρου λαμβάνουν νομικά μέτρα εναντίον όσων ευθύνονται για την “διαρροή” της ψευδούς είδησης.2. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν ανήκε σε καμία οργάνωση. Καμία απολύτως.
3. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Δεν έριξε κατά κανενός. Έριξε στον αέρα με το κυνηγητικό του όπλο τύπου Saiga που μοιάζει οπτικά με Καλάσνικοφ αλλά δεν είναι Καλάσνικοφ (πηγή). Έριξε λοιπόν στον αέρα με άσφαιρα, δηλαδή αβολίδωτα. Μόνο για τον κρότο.
4. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε όνειρο να χτιστεί μια μεγάλη εκκλησία στο χωριό του.
5. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν στοχοποιημένος από την αλβανική αστυνομία. Στις 26.10 είχε προσαχθεί στο τμήμα. Χωρίς λόγο. Έτσι. Του είπαν να μην τολμήσει να ξαναβάλει τη μεγάλη του σημαία στον λόφο. Την έβαλε.
6. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν έριξε κατά αστυνομικών. Το ξαναλέω για εμπέδωση. Αν ήθελε, μπορούσε. Είχε την ευκαιρία. Δεν ήθελε.
7. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ετράπη σε φυγή όταν κατάλαβε ότι θα τον κυνηγήσουν. Τον πυροβόλησαν μέσα στο χωριό. Ανέβηκε στο βουνό. Έφυγε πολύ μακρυά. Συνάντησε και μίλησε με έναν βοσκό για 45 λεπτά. Θα μπορούσε να προχωρήσει και να περάσει τα σύνορα προς Ελλάδα. Το χωριό του απέχει μόνο 6 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Κάποια στιγμή μετάνιωσε και άρχισε να επιστρέφει. Αποφάσισε ότι ήταν η ώρα του να πεθάνει από τα πυρά των Αλβανών. Πάνω από 200 αστυνομικοί είχαν ήδη καταλάβει τα γύρω βουνά στο μεταξύ. Μαζί με ελικόπτερο και drone. Το drone υποθέτω ότι κατέγραψε τον θάνατο σε βίντεο. Ευκαιρία να το ζητήσουν οι ελληνικές αρχές.
8. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας πέθανε με γαλήνιο πρόσωπο, με χαμόγελο και με τα χέρια ανοιχτά και ψηλά κοιτώντας στα μάτια τους εκτελεστές του. Ο έμπειρος Έλληνας ιατροδικαστής που τον είδε για 5 λεπτά (τόσο του επετράπη) είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ξανά στην ζωή του τέτοιον νεκρό!
9. Χτυπήθηκε σε δύο σημεία, κοντά στην καρδιά. Τα διαμπερή τραύματα οι Αλβανοί τα έραψαν έχοντας πλύνει το σώμα του, ώστε να μην είναι δυνατή βαθύτερη εξέταση. Όπως είπε ο Έλληνας ιατροδικαστής, χτυπήθηκε από απόσταση 10-15 μέτρων. Ράψιμο τραυμάτων δεν έχει γίνει ποτέ σε νεκρό!
10. Τα δύο χτυπήματα στο αλβανικό περιπολικό είναι σε διαφορετικά σημεία (ένα δεξιά και ένα αριστερά). Εκτός της περίπτωσης να έκανε σβούρα το αυτοκίνητο, δεν είναι δυνατόν να προκλήθηκαν από έναν άνθρωπο σε μία ανταλλαγή πυρών. Είτε προέρχονται από ανταλλαγή πυρών με δύο υπόπτους (δηλαδή σε διαφορετικό περιστατικό), είτε κάτι άλλο συμβαίνει.
11. Στο βίντεο ολίγων δευτερολέπτων μέσα στο χωριό, οι πυροβολισμοί που ακούγονται είναι οι πρώτοι που έπεσαν εκείνη την ημέρα (διότι ένα δευτερόλεπτο πριν ακουστούν, φαίνονται να περπατούν αμέριμνα δύο παιδιά στον δρόμο σαν να δεν συμβαίνει τίποτα, όπως δείχνει το ίδιο το βίντεο) και δεν τους ρίχνει ο Κωνσταντίνος (διότι μόλις ακούγονται σκύβει ενστικτωδώς, ενώ το όπλο του δεν το κρατάει σε στάση βολής).
12. Αφού είχε σκοτωθεί, αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι του, απείλησαν τους γονείς του, έστρεψαν τα όπλα εναντίον τους απειλώντας τους και κατέστρεψαν τα πάντα εκεί για περαιτέρω εκφοβισμό.
13. Όσο επικίνδυνος και αν ήταν, σε τέτοιες συνθήκες το πολύ να τον αφήσεις να τελειώσουν οι σφαίρες του και μετά τον συλλαμβάνεις. Αυτά σε σοβαρές χώρες βέβαια. Επίσης, κάνεις σοβαρή έρευνα στην περιοχή με τους κάλυκες που θα βρεις.
14. Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε διπλή υπηκοότητα. Είχε οικογένεια με ένα παιδί. Ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια στο χωριό του ως σιδεράς. Έκανε δωρεάν όλα τα μερεμέτια στο σχολείο του χωριού και γενικά ήταν παρών οπότε του το ζητούσαν. Ήταν σχετικά φτωχός άνθρωπος που ούτε το αυτοκίνητο του δεν είχε χρήματα να φτιάξει και κινούταν με λεωφορείο. Είχε πάθος για τη ζωή και μάθαινε στα παιδιά του σχολείου τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Μ’ αυτό χαιρόταν.
(Για την κατάσταση της ελληνικής εθνικής μειονότητας και των δικαιωμάτων της τα είπαμε σε προηγούμενη ανάρτηση )
Στη φωτογραφία, ο Σταυρός και η σημαία που έφτιαξε ο ίδιος και τοποθέτησε στον λόφο του χωριού του.
Πηγές
Την εβδομάδα πριν την 28η Οκτωβρίου 2018, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας είχε προσηχθεί τρεις φορές στο τοπικό αστυνομικό τμήμα – εικάζουμε για συστάσεις σχετικά με τον σημαιοστολισμό του χωριού του.
Στις 28 Οκτωβρίου 2018 στις 10:00 (τοπική ώρα) το πρωί σύμφωνα με πληροφορίες που έχουμε από ανθρώπους που ήταν παρόντες στο συμβάν, ο συμπατριώτης μας Κωνσταντίνος Κατσίφας ενώ βρισκόταν στο καφενείο του χωρίου τον πλησίασαν αστυνομικοί οι οποίοι των ενημέρωσαν πως σκόπευαν να προβούν στο κατέβασμα σημαιών. Εκείνος ανταπάντησε πως δεν θα το επιτρέψει και τότε τον απείλησαν με το υπηρεσιακό τους όπλο.
Αρνούμενος να δεχτεί το γεγονός έφυγε από το σημείο και επέστρεψε οπλισμένος στην πλατεία όπου και πυροβόλησε στον αέρα. Οι αστυνομικοί ανταποκρίθηκαν βάλλοντας εναντίον του. Με το όπλο στα χέρια προσπάθησε να διαφύγει αποφεύγοντας την συμπλοκή καταλήγοντας να βρει καταφύγιο στο υδραγωγείο του χωριού, το οποίο βρίσκεται σε δύσβατη περιοχή στην οποία χρειάζεται κάποιος μια ώρα για να φτάσει με τα πόδια. Αμέσως μετά το συμβάν και ενώ οι αστυνομικές αρχές ενημέρωσαν τις ειδικές δυνάμεις, βλέπαμε στα αλβανικά τηλεοπτικά δίκτυα και sites ζωντανές συνδέσεις από τους Βουλιαράτες , όπου κάλυπταν τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εθνικής μας Επετείου στις οποίες συμμετείχαν υψηλόβαθμες και πολυάριθμες αντιπροσωπείες από τα δύο κράτη. Οι Αλβανοί ρεπόρτερ μετέδιδαν πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες είχε πυροβολήσει κατά ενός περιπολικού.
Όλα τα αλβανικά ΜΜΕ ανέφεραν ότι μια σφαίρα βρήκε στα τζάμια του περιπολικού. Δημιουργεί πολλά ερωτηματικά το γεγονός ότι ενώ στο χωριό βρισκόταν ανταποκριτές από δεκάδες εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα, τα οποία μετέδιδαν ζωντανές συνδέσεις, σε καμία δεν προσπάθησαν να πλησιάσουν το περιπολικό και να προβάλουν πλάνα με τις σφαίρες, καθώς στα πλάνα βλέπαμε περιπολικά σταθμευμένα στο κέντρο του χωριού. Μετά από αναρτήσεις σε ελληνικά ΜΜΕ και Βορειοηπειρωτικά sites όπου γινόταν επισήμανση για απουσία οπτικού υλικού κυκλοφόρησαν στα Αλβανικά ΜΜΕ 2 φωτογραφίες ζουμαρισμένες που δείχνουν τρύπες από σφαίρα (;) στο τζάμι ενός περιπολικού και σε σημείο του αμαξώματος, σε διαφορετικές πλευρές. Από τις φωτογραφίες δεν διακρίνεται κανένα άλλο σημείο του οχήματος ούτε η τοποθεσία του.
Στη συνέχεια τα αλβανικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι της υπόθεσης έχουν επιληφθεί οι ειδικές δυνάμεις της Αλβανικής Αστυνομίας οι οποίες τον αναζητούσαν με την συνδρομή ελικοπτέρου και drone. Γύρω στις 14:00 τα αλβανικά ΜΜΕ μετέδιδαν ότι συνελήφθη και γίνεται μεταγωγή του στο αστυνομικό τμήμα Αργυροκάστρου. Η ώρα αυτή ταιριάζει με την ώρα που οι κάτοικοι του χωριού ήταν συγκεντρωμένοι στο στρατιωτικό νεκροταφείο και άκουσαν για τελευταία φορά πυροβολισμούς.
Προφανώς ο Κωνσταντίνος έπεσε νεκρός πριν την λήξη των εκδηλώσεων. Την ώρα που τα αλβανικά ΜΜΕ μετέδιδαν τη σύλληψη και μεταγωγή του στο ΑΤ Αργυροκάστρου προκύπτει ότι ήταν ήδη νεκρός. Οι αναζητήσεις στο διαδίκτυο επιστρέφουν "νεκρούς" συνδέσμους που φαίνεται ότι έχουν διαγραφεί. Δεδομένου ότι οι δημοσιεύσεις βασίζονται σε πηγές της Αλβανικής Αστυνομίας προκύπτουν εύλογα ερωτήματα για τον επικοινωνιακό χειρισμό της υπόθεσης από την Αλβανική Αστυνομία και τους εντολείς της.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ ο θάνατος του Κωνσταντίνου έγινε γύρω στις 15:30, σύμφωνα με την εκδοχή της αστυνομίας, οι γονείς του δεν ενημερώθηκαν πριν τις 19:30.
Οργή προκαλεί επίσης η βία που ασκήθηκε στους γονείς του κατά την έφοδό τους στο σπίτι του. Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν η έφοδος έγινε πριν η μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου.
Γύρω στις 20:30 έγινε η μεταφορά της σορού απ' το σημείο που σκοτώθηκε.
Να σημειώσουμε ότι από την ώρα που έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις απέκλεισαν κάθε πρόσβαση προς την ευρύτερη περιοχή που κρυβόταν ο Κωνσταντίνος. Παρά το γεγονός ότι έχουν διαρρεύσει πολλά υποτιθέμενα σενάρια για ό,τι εξελίχθηκε απ' την στιγμή του εντοπισμού του και μετά οι μόνοι που πραγματικά γνωρίζουν είναι οι άνδρες των ειδικών αλβανικών δυνάμεων, κάθε άλλο συμπέρασμα μπορεί να προκύψει μόνο μετά από πραγματογνωμοσύνη και εξέταση πιθανών στοιχείων, αν υπάρχουν.
Κανείς δεν γνωρίζει τις ενέργειές τους μετά τον εντοπισμό κατά και μετά τον θάνατό του στις πολλές ώρες που μεσολάβησαν μέχρι την αποχώρησή τους.
Δημιουργούνται εύλογα ερωτηματικά για το αν, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα (4 ωρών) που είχαν στην διάθεσή τους απ' το μεσημέρι που φαίνεται ότι σκοτώθηκε ή ακόμη και απ' την ώρα που ανακοινώθηκε ο θάνατός του, προχώρησαν σε καταστροφή στοιχείων.
Προς στιγμήν το μόνο δεδομένο που έχουμε είναι η μαρτυρία του Έλληνα γιατρού ο οποίος είδε τη σωρό και επισκέφτηκε έπειτα το σημείο του θανάτου, ο οποίος λέει ότι έχει πυροβοληθεί σε τουλάχιστον 2 σημεία, στον θώρακα και στο μέτωπο.
Βλέποντας το σημείο είπε ότι έχει συρθεί 60-70 μέτρα. Υπάρχουν κηλίδες κόκκινου αίματος που αποδεικνύουν ότι ήταν ζωντανός και εκτιμά ότι είχε δεχτεί 1 μόνο σφαίρα έως τότε. Για τη συνέχεια μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε, εκτός απ' το ότι βρέθηκε νεκρός με 2 σφαίρες 1 εκ των οποίων στο μέτωπο. Το γεγονός ότι βρέθηκε με μια επιπλέον σφαίρα στο μέτωπο αποδεικνύει ότι όντας τραυματισμένος εκτελέστηκε.
Με βάση όλα τα παραπάνω απαιτούμε απ’ το ελληνικό κράτος να φροντίσει για την διαλεύκανση της υπόθεσης και την αποκατάσταση της αλήθειας και της υπόληψης του Κωνσταντίνου, ενεργώντας ώστε:
- να σταλεί ειδικό κλιμάκιο (όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν) αποτελούμενο από ανώτερο στέλεχος της Ελληνικής Αστυνομίας, το όποιο θα συμμετάσχει στην έρευνα, καθώς και ανεξάρτητο ιατροδικαστή.
- Να δοθούν εξηγήσεις γιατί την περασμένη εβδομάδα τον προσήγαγαν 3 φορές στην Αστυνομία του Αργυροκάστρου ενώ σημαιοστόλιζε το χωριό του.
- Να γίνει γνωστός ο λόγος που οι αστυνομικοί πλησίασαν τον Κωνσταντίνο Κατσίφα στο καφενείο του χωριού όπου ξεκίνησε το συμβάν.
Απ' την πρώτη στιγμή τα αλβανικά ΜΜΕ επιδόθηκαν σε μια προσπάθεια δολοφονίας του χαρακτήρα του Κωνσταντίνου κατασκευάζοντας το προφίλ ενός ανθρώπου που αν κατέληγε δεν θα ενοχλούσε πολύ. Τα πρώτα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για άνθρωπο με ψυχολογικά προβλήματα. Όταν αυτή η εικασία απερρίφθη προσπάθησαν συντονισμένα να του αποδώσουν την ταυτότητα εξτρεμιστή, μέλους παραστρατιωτικών οργανώσεων. Αν και έχει ήδη καταρριφθεί κι αυτή η εικασία το γεγονός ότι την οικειοποιηθήκαν και στην Ελλάδα κάποιες πλευρές μας αναγκάζει εμάς που γνωρίζαμε την δράση του να δηλώσουμε απερίφραστα ότι καμία σχέση δεν είχε με κόμματα και οργανώσεις.
Ταυτόχρονα δηλώνουμε την λύπη μας για όσους απ' την ελληνική πλευρά (πολιτικοί, δημοσιογράφοι κλπ) με ευκολία υιοθετούν και αναπαράγουν διαρροές των μυστικών υπηρεσιών της Αλβανίας, ενισχύοντας το ανθελληνικό κλίμα που διαχρονικά καλλιεργείται απ' την αλβανική πολιτική σκηνή και τα ΜΜΕ.
Όσο αποδομούνται οι παραπάνω κατηγορίες εφευρίσκονται νέες. Πραγματικά δεν ξέρουμε πως να αντιδράσουμε στην ανεπίσημη διαρροή της ΕΛ.ΑΣ περί σύλληψής του πριν από 10 χρόνια σε ηλικία 25 ετών για κατοχή ινδικής κάνναβης. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε για την συγκεκριμένη διαρροή την εντάσσει ξεκάθαρα στην προσπάθεια της δολοφονίας της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου. Δεδομένου ότι πρόκειται για διαρροή και δεδομένου ότι δεν γίνεται αναφορά για καταδίκη δεν υπάρχει λόγος να απαντηθεί η κατηγορία η οποία είναι ανυπόστατη και αν δεν απευθυνόταν στον νεκρό θα επέσυρε μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση.
Οφείλει όμως η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ ,η οποία υποτίθεται συντονίζει κοινή έρευνα με τις Αλβανικές Αρχές , να εξηγήσει γιατί μετά από την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ με τον Αλβανό ομόλογό του υπήρξε αυτή η διαρροή αντί για κάποια ενημέρωση σχετικά με τις υποτιθέμενες προγραμματισμένες κοινές έρευνες. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι η διαρροή έγινε από την ΕΛ.ΑΣ για να στρέψει αλλού τα βλέμματα και να μην χρειαστεί να απολογηθεί για την μη επιτέλεση του έργου της.
Μέσα στην θλίψη και την αγανάκτηση μας για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός από εμάς δεν θα επιτρέψουμε την σπίλωση του ονόματός του χάριν οποιασδήποτε πολιτικής σκοπιμότητας. Το μόνο του λάθος ήταν η υπέρμετρη αγάπη για την Πατρίδα του και τον Ελληνισμό, το οποίο πλήρωσε με την ζωή του.
Μπροστά στην σορό του όποιος δεν πενθεί ας σιωπήσει!
Βουλιαράτες 28η Οκτωβρίου 2018
ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΑΘΗΝΩΝ
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
14 σημεία με αφορμή το θάνατο του Κωνσταντίνου Κατσίφα
του Βασίλη Ασημακόπουλου
1) Ότι τα βαλκανικά κράτη στο σύνολό τους αισθάνονται ανασφαλή με τις εθνικές ή θρησκευτικές μειονότητες που ιστορικά βρίσκονται πλησιέστερα ή αποτελούν εθνικά τμήματα όμορων εθνών-κρατών, λόγω αφενός της ανολοκλήρωτης διαδικασίας για αυτοδιάθεση-ένωση όπως τη βιώνει ιστορικά κάθε πληθυσμιακή εθνική κοινότητα, αλλά και χρησιμοποίησης αυτών ως στρατηγικών μειονοτήτων από «προστάτιδες» ή ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στο πλαίσιο του γεωπολιτικού τους ανταγωνισμού για διαμόρφωση σφαιρών επιρροής στην περιοχή των Βαλκανίων, αποτελούν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία της περιοχής.
2) Ότι το αλβανικό κράτος, είτε με την κομμουνιστική μορφή, είτε με την μετακομμουντική-καπιταλιστική διαπνέεται από παραδοσιακή και έμπρακτη εχθρότητα απέναντι σ’ ένα τμήμα του πληθυσμού του νοτίου τμήματος της επικράτειάς του, δηλαδή τους αυτόχθονες-γηγενείς Έλληνες κάτοικους της Βορείου Ηπείρου, είναι γεγονός πασίδηλο και για τους Βορειοηπειρώτες τραυματικά βιωμένο.
3) Ότι τουλάχιστον τρεις φορές στον 20ο αιώνα μέχρι τη δεκαετία του ’40 (συμμετέχοντας και σε όλους τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και στιγμές του ελληνικού έθνους απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία την περίοδο της τουρκοκρατίας) η περιοχή της Βορείου Ηπείρου πέρασε στην ελληνική επικράτεια, είτε απελευθερωνόμενη ένοπλα, είτε με διεθνείς συνθήκες και ακολούθως πέρασε εκ νέου στην αλβανική επικράτεια είναι επίσης ιστορικό δεδομένο. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη διαμόρφωση των σχέσεων των σύνοικων εθνολογικά στοιχείων στην περιοχή. Ότι τα δύο κράτη βρέθηκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, χωρίς διπλωματικές σχέσεις και με καθεστώς τυπικά εμπόλεμης κατάστασης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80 επιβάρυνε ακόμα περισσότερο τις καταπιεστικές συνθήκες ζωής που βίωνε στην καθημερινότητά της η ελληνική κοινότητα της περιοχής, διεθνώς αναγνωρισμένη ως εθνική μειονότητα, καθώς βρέθηκε απέναντι στο πλέον ίσως αυταρχικό και σίγουρα πιο απομονωμένο καθεστώς στην Ευρώπη, το οποίο την θεωρούσε και απολύτως εχθρική, με ό,τι αυτό συνεπαγόταν.
4) Ότι το αλβανικό κράτος, αντανακλώντας και τη δημογραφική δυναμική του πληθυσμού του, αποτελεί τη 2η αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή- μετά την Τουρκία- και σε «επαφή» μαζί της είναι απολύτως σαφές. Ότι το ελληνικό κράτος δεν αποτελεί αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων, επίσης για συγκεκριμένους λόγους, αλλά παράγοντα διατήρησης του status quo είναι δεδομένο.
5) Ότι το αλβανικό κράτος έχει προβληματική σχέση με λειτουργίες και θεσμικά – νομικά κεκτημένα κράτους δικαίου, ούτε δείχνει να βρίσκεται σε ανάλογη κατεύθυνση είναι γνωστό. Ότι η ελληνική δημοκρατία, με όλα τα προβλήματά της, αποτελεί το πιο προχωρημένο ως προς τις δομές και λειτουργίες κράτος δικαίου στην περιοχή των Βαλκανίων είναι επίσης δεδομένο και ιστορικά εξηγήσιμο.
6) Ότι αρκετοί οικονομικοί μετανάστες από την Αλβανία, που εισήλθαν μαζικά στην Ελλάδα μετά το 89-90, αλλά και μετά το 1997 (μετά την ιστορία της τραπεζικής πυραμίδας στην Αλβανία) υπέστησαν εργασιακή εκμετάλλευση είναι βέβαιον ότι συνέβη. Ότι υπήρξαν κρούσματα και περιπτώσεις ρατσιστικής βίας σε βάρος τους επίσης. Ποιός δεν θυμάται τα άθλια «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ» ή το «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι» (και αντιστοίχως το πρόσφατο πανό στο γήπεδο της Παρτιζάν στα Τίρανα) προφανώς όχι αναφερόμενο στο jus sanguinis (δίκαιο του αίματος ή καταγωγής) του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και στις ιστορικές αιτίες που οδήγησαν την ελληνική έννομη τάξη να προκρίνει στο δίκαιο της ιθαγένειας, το δίκαιο του αίματος ή καταγωγής, αντί του δίκαιου του εδάφους (jus soli). Τόσο η εργασιακή εκμετάλλευση, όσο και η ρατσιστική βία ( αλλά και φαινόμενα εγκληματικής βίας αλβανικής προέλευσης) στις περιπτώσεις αυτές - δηλαδή απότομης εισόδου σημαντικών μεταναστευτικών ροών σε μια χώρα εθνικά και θρησκευτικά ομογενοποιημένη, που μέχρι πριν λίγα χρόνια από τότε ήταν για δεκαετίες χώρα εξαγωγής μεταναστών και όχι υποδοχής, με ανεπτυγμένη καπιταλιστική οικονομία σε σχέση με τη χώρα προέλευσης των μεταναστών (ειδικά αν είναι γειτονική) και απροετοίμαστη θεσμικά και υλικοτεχνικά για να υποδεχθεί πληθυσμιακές ροές - είναι δομικά στοιχεία των συνθηκών καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και αναπαραγωγής. Είναι αντικειμενική τάση του συστήματος, καθώς στον καπιταλισμό η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα. Κοινώς συμβαίνει παντού. Η μεγάλη εικόνα- και η κυρίαρχη νομίζω - είναι η τάση ενσωμάτωσης του συγκεκριμένου μεταναστευτικού πληθυσμού. Τα κρούσματα ρατσιστικής βίας σε βάρος Αλβανών μεταναστών ήταν υπαρκτά μεν, μειοψηφικά δε. Στο πλαίσιο αυτό οργανώσεις και κινήσεις πολιτών που κινούνται στην κατεύθυνση υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μεταναστών έπαιξαν θετικό ρόλο, αλλά και οι θεσμοί της ελληνικής δημοκρατίας με διαφορετικές ταχύτητες ανταποκρίθηκαν. Η αρμονική συνύπαρξη ήταν ο κανόνας στην Ελλάδα, στο πλαίσιο πάντα μιας καπιταλιστικής κανονικότητας. Το αυτό πλαίσιο καπιταλιστικής εκμεταλλευτικής κανονικότητας βέβαια ίσχυσε ως έμπρακτο κλίμα και απέναντι στους ομογενείς Βορειοηπειρώτες όταν έφτασαν στην Ελλάδα στις αρχές δεκαετίας του ’90, όπως αποτυπώνεται στην ταινία Απ’ το χιόνι του Σωτήρη Γκορίτσα.
7) Ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς τα περιστατικά που έλαβαν χώρα στο συγκεκριμένο συμβάν είναι γεγονός. Αυτό βέβαια δεν είναι τυχαίο, καθώς προφανώς υπάρχουν λόγοι γι’ αυτό και η ευθύνη βαραίνει το αλβανικό κράτος, τους μηχανισμούς του και τον τρόπο λειτουργίας του. Ότι ο Κατσίφας εξέφραζε με τον τρόπο του τον ιστορικό καημό ενός σημαντικού μέρους της Βορειοηπειρωτικής κοινότητας είναι προφανές. Ότι είχε στοχοποιηθεί από την τοπική αστυνομία στο πλαίσιο της ετήσιας εκδήλωσης της 28ης Οκτωβρίου στο χωριό Βουλιαράτες είναι αποδεδειγμένο. Ότι είναι εντελώς διαφορετική η συζήτηση στο προκείμενο αν ο Κατσίφας κινήθηκε εντός του χωριού Βουλιαράτες πυροβολώντας αστυνομικούς, παρουσία πολιτών και σκοτώθηκε σε διασταυρούμενα πυρά και είναι εντελώς διαφορετική η συζήτηση αν αρχικά προβοκαρίστηκε από τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, αν είχε ακινητοποιηθεί προηγουμένως και δεν του δόθηκε η δυνατότητα να παραδοθεί και αντίθετα αν επελέγη να βληθεί και να σκοτωθεί επιτόπου. Στη μεν μία περίπτωση υπάρχει θέμα άσκησης νόμιμης βίας στο πλαίσιο κατασταλτικής ενέργειας και χρήσης της απολύτως αναγκαίας βίας για την κάμψη της όποιας επιθετικής ενέργειας και τη σύλληψη και όχι βέβαια την εκτέλεση του διωκόμενου. Στην αντίθετη περίπτωση πρόκειται για δολοφονική ενέργεια όπου το καταδιωκτικό απόσπασμα μετατρέπεται σε εκτελεστικό απόσπασμα που ολοκληρώνει την αποστολή του με την εξόντωση του διωκόμενου και όχι τη σύλληψη ή έστω τον τραυματισμό του που θα διευκολύνει τη σύλληψη. Σημειωτέον ότι στο σημείο θανάτου του Κατσίφα - εξ όσων γνωρίζουμε μέχρι τώρα - δεν υπήρχαν τρίτοι πλην του ιδίου και των διωκτών του, των οποίων η ζωή να τίθεται σε κίνδυνο από πυροβολισμούς του Κατσίφα, γεγονός που θα δικαιολογούσε ενδεχομένως τη ρήψη θανατηφόρων βολών για την άμεση εξουδετέρωσή του.
8) Ότι το ελληνικό κράτος και η ελληνική δικαιοσύνη εμπλέκεται αυτοδικαίως στην υπόθεση εφόσον ο Κατσίφας ήταν Έλληνας πολίτης και για φόνο Έλληνα πολίτη στο εξωτερικό έχουν δικαιοδοσία και τα ελληνικά δικαστήρια κατ' άρθρο 7 του ΠΚ και 123 παρ.1 ΚΠΔ. Συνεπώς πρέπει να γίνουν όλες οι σχετικώς προβλεπόμενες ενέργειες και άνευ ουδεμίας χρονοτριβής.
9) Ότι τα ελληνικά ΜΜΕ κινήθηκαν αμέσως είτε στην κατεύθυνση της ηρωοποίησης του νεκρού, είτε ως φερέφωνα των αλβανικών ΜΜΕ και της αστυνομίας.
10) Ότι οι ελληνικές αρχές διέρρευσαν «στοιχεία» για προηγούμενο αδίκημα που αποδόθηκε στον Κατσίφα, χωρίς να γίνει μνεία σε αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση, συνιστά ενέργεια θεσμικά απαράδεκτη, νομικά διάτρητη, καθώς παραβιάζει ευθέως το τεκμήριο αθωότητας ενός ανθρώπου που είναι νεκρός και δεν μπορεί να αντιλέξει, ηθικά προσβλητική και πολιτικά μεροληπτική σε βάρος του θύματος και ό,τι αυτός δυνητικά αντιπροσωπεύει στα μυαλά ορισμένων που διοικούν την περίοδο αυτή.
11) Ότι η ελληνική αριστερά, κυρίως η κομμουνιστογενής-τριτοδιεθνιστικής προέλευσης, είχε μια παραδοσιακή δυσανεξία αν όχι ανοιχτή και απροκάλυπτη εχθρότητα απέναντι στους Βορειοηπειρώτες, καθώς έβλεπε την κατάστασή τους με «κόκκινα ψυχροπολεμικά γυαλιά», με δεδομένη την απολύτως λογικά εξηγήσιμη αρνητική προδιάθεση των βορειοηπειρωτών απέναντι στην υπαρκτή για εκείνους αριστερά δηλαδή το καθεστώς Χότζα, χαρίζοντας το ζήτημα και τους ανθρώπους σε τμήματα της ψυχροπολεμικής δεξιάς εθνικιστικής κοπής (και αμερικανικής-νατοϊκής οπτικής), η οποία σπεκουλάριζε πάνω σ’ αυτό, προσπαθώντας να καλύψει τις υποχωρήσεις-παραχωρήσεις, αν όχι την ανοιχτή προδοσία, μια δεδομένη στιγμή, στο Κυπριακό.
12) Ότι οι οργανώσεις και κινήσεις πολιτών για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, μετά το 1990, ηγεμονευόμενα από συγκεκριμένο ιδεολογικό κλίμα είναι εχθρικές προς τα ζητήματα των βορειοηπειρωτών και γενικά «δυσκολεύονται» να τοποθετηθούν σε θέματα που θεωρούν ότι βρίσκονται απέναντι στην παρούσα κυβέρνηση. Κάτι ανάλογο συνέβη και με λαλίστατες οικολογικές οργανώσεις μέχρι το 2014, που πέρασαν σε αφωνία στην περίπτωση της πετρελαιοκηλίδας του Σαρωνικού ή της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του Ελληνικού... Η κρατικοποίηση έχει πολλές εκφράσεις.
13) Ότι ο «χώρος» ενώ δείχνει ευαισθησία σε κρούσματα αστυνομικής βίας στην Ελλάδα (και πολύ καλά κάνει), εμφανίζεται έτοιμος να υιοθετήσει την αστυνομική βία και τις εκδοχές αιτιολόγησής της από το άλλο κράτος, αν το θύμα είναι Έλληνας και εφόσον η συγκεκριμένη δράση του και τα αποτελέσματά της σχετίζονται με την εθνική του ταυτότητα. Γιατί ο εχθρός είναι αποκλειστικά ο ελληνικός εθνικισμός. Ο εθνικισμός του άλλου, ακόμα και με τη μορφή της κρατικής βίας, είναι αδιάφορος. Αντιστοίχως μια συντηρητική τάση που αντιδρά εδώ ακόμη και στη θέα δυναμικών διαδηλώσεων, είναι έτοιμη να δεχθεί και να αιτιολογήσει πράξεις αντιβίας απέναντι στο εκεί καθεστώς. Ή πώς θα αντιδρούσε στην περίπτωση που ελληνικές αστυνομικές αρχές ενεργούσαν αντιστοίχως όπως οι αλβανικές σε επεισόδιο στην μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη. Ο υποφαινόμενος βέβαια θεωρεί ότι το ελληνικό κράτος και οι αρχές – με όλα τα προβλήματά τους- δεν είναι ούτε αλβανικό, ούτε τουρκικό κράτος.
14) Η ελληνική δημοκρατία οφείλει να πράξει το καθήκον της και να αναλάβει τις θεσμικές υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες της, να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της εθνικά αναγνωρισμένης μειονότητας στην Αλβανία, της κοινότητας των Βορειοηπειρωτών και τμήματα της εγχώριας αριστεράς να αποβάλουν τις ιδεοληψίες τους σε βάρος ενός τραυματισμένου και καταπιεσμένου κομματιού του ελληνισμού. Τώρα αν αυτά μπορεί να τα κάνει το αποικιακό κράτος και μια μεταμοντέρνα αριστερά υφιστάμενη ιδεολογικά και πολιτικά των μηχανισμών του υπεριμπεριαλισμού...
Του Νίκου Ντάσιου για το Ελληνισμό της
Β. Ηπείρου
Nikos Ntasios
Πέρα από τα προφανή συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους συγγενείς του Κωσταντίνου Κατσίφα που με «υπερβάλλον ζήλο» εξέφραζε τους πόθους και το παράπονο του για τα τεκταινόμενα στην Β Ήπειρο, υπάρχει ένα ουσιαστικότερο ζήτημα που αφορά στην Ελληνική μητρόπολη και είναι αυτό της αδιαφορίας και της πλήρους εγκατάλειψης του Βόρειο-ηπειρωτικού Ελληνισμού.
Η Ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου αποτελεί, μετά την μαζική επιστροφή των Ελλήνων Ποντίων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του 90, το τελευταίο υπόλειμμα του ακμάζοντος και συμπαγούς παροικιακού Ελληνισμού που εκτείνονταν από την Μαύρη θάλασσα κ’ την Μικρά Ασία έως την κάτω Ιταλία και από την Αίγυπτο κ’ την Μέση Ανατολή μέχρι το Βουκουρέστι και το Ιάσιο.
Μετά το σκάνδαλο των πυραμίδων στις Αλβανικές Τράπεζες το 1997, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων της περιοχής αυτής εγκατέλειψε τα χωριά και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπου πλέον κατοικούν μόνιμα πάνω από 200χιλ. ‘Εκτοτε η Ελληνική πολιτεία άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν χωρίς κανένα σχέδιο, έδωσε ελάχιστα κίνητρα -κι ότι δόθηκε χάθηκε στο δρόμο από την διαφθορά- για την επιστροφή τους. Κατάσταση που νομοτελειακά οδηγεί στην εξαφάνιση αυτού του τελευταίου υπολείμματος Ελλήνων στην περιοχή. Φωτεινή εξαίρεση ίσως το ποιμαντικό και κοινωνικό έργο του Αναστάσιου, παρότι κι ο ίδιος όντας απομονωμένος έχει σχεδόν ξεχαστεί και η διαδοχή του τίθεται εν αμφιβόλω. Ανάλογη βεβαίως είναι η εγκατάλειψη του συνόλου των ορεινών χωριών στην Ελληνική μεθόριο, καθιστώντας τους λιγοστούς γέροντες-μόνιμους κατοίκους έρμαια των πλιατσικολόγων , των διαρρηκτών και των μαφιόζων. Δε χρειάζεται πολύ φαντασία για να καταλάβει κάποιος ότι σταδιακά το κενό αυτών των περιοχών θα αποικιστεί από τον ακμάζοντα δημογραφικά Αλβανικό πληθυσμό και τους μόνιμα εγκαταστημένους μετανάστες μουσουλμάνους που εισρέουν ακόμα ανεξέλεγκτα στη χώρα.
Κι ενώ το Ελληνικό κράτος, τα κόμματα και η διανόηση της υδροκέφαλης πρωτεύουσας στρέφουν επιδεικτικά την πλάτη στα τελευταία υπολείμματα του Ελληνισμού της διασποράς,, η Αλβανία επιχειρεί την εδαφική της επέκταση μέσω της μειονότητας του Κοσσόβου, του Πρεσέβου και των Σκοπίων και ανακινεί με τον πλέον επίσημο τρόπο το «Τσάμικο» έναντι της Ελλάδας. Για να μην αναφέρουμε την Τουρκία που επιχειρεί να καταστήσει, μέσω του Προξενείου και των ψευτο-μουφτήδων, την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης στρατηγική μειονότητα για την εδαφική της επέκταση στην Ελληνική Θράκη κατ αναλογία της εισβολής και της κατοχής της Κύπρου.
Κι όταν βέβαια εγκαταλείπεις στην τύχη του μια ολόκληρη περιοχή είναι προφανές ότι θα μείνουν λίγοι «ακραίοι» να υπερασπιστούν ότι έχει απομείνει και επειδή είναι «ακραίοι» θα χρησιμοποιούνται από τους «political correct» του Κολωνακίου, ως αποτροπή για όσους τολμήσουν να θέσουν τα ευρύτερα διακυβεύματα, αφήνοντας έτσι την περιοχή στον πλήρη έλεγχο του Αλβανικού και Τουρκικού εθνικισμού καθώς και των σχεδίων του ΝΑΤΟ για τα Δυτικά Βαλκάνια. Βέβαια για τους εδώ προοδευτικούς είναι «ακραίοι και φασίστες» όσοι αναφέρονται στα προφανή δικαιώματα των Ελλήνων της Β Ηπείρου –όπως άλλωστε ήταν και ο αγώνας της ΕΟΚΑ το 56-59- αλλά είναι προφανώς επαναστάτες η Παλαιστινιακή Χαμάς, ο ΙΡΑ, οι Βάσκοι αυτονομιστές και οι Ζαπατίστας…..!
Είναι κλασικό άλλωστε το επιχείρημα της στάσης των προοδευτικών-αριστερών και δημοκρατικών συμπολιτών μας και των κομματικών τους επιτελείων, ότι παραδοσιακά το Β Ηπειρωτικό ήταν ζήτημα των «Δεξιών» αφού αφενός δεν υπήρχε περίπτωση καταπίεσης στον «κομμουνιστικό παράδεισο», ο «νέος άνθρωπος» δεν θα έχει ανάγκη καμία ταυτότητα παρά μόνο την «ταξική» και άρα η όποια διεκδίκηση στρεφόταν κατά του καθεστώτος του Χότζα αποτελούσε καπιταλιστική μεθόδευση και οπισθοδρόμηση. Με την επικράτηση δε του οικονομικού και πολιτιστικού φιλελευθερισμού στην Δεξιά και στην Αριστερά στα φάση της παγκοσμιοποίησης, φτάσαμε στο έσχατο σημείο ν αναφέρεται στο Β Ηπειρωτικό μόνο η Χρυσή Αυγή!
Κι όμως θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά αν τα σχολεία μας οργάνωναν τις εκδρομές τους εκεί αντί της Μυκόνου και της Αράχοβας, αν τα Παν/μια μας οργάνωναν εκεί εκπαιδευτικά campus, αν οι Δήμοι μας ενίσχυαν τις αδελφοποιήσεις με τους εκεί Δήμους αξιοποιώντας τα διακρατικά κονδύλια για την παραγωγική ανασυγκρότηση, αν οι οργανώσεις της αποδημίας πέρα από τα φολκλορικά τους δρώμενα, οργάνωναν παρεμβάσεις έμπρακτης συμπαράστασης των Ελλήνων της Χιμάρας όταν το Αλβανικό καθεστώς γκρέμιζε τις εκκλησίες και τα σπίτια τους … αν ο Δημοκρατικός πατριωτισμός αντιμετωπιζόταν ως Αρετή και όχι σαν κατάρα, αν….
ΠΗΓΗ:
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.