Η άλλη πλευρά της παγκοσμιοποίησης

Η ακραία φτώχεια στον πλανήτη έχει μειωθεί σε τεράστιο βαθμό τα τελευταία 200 χρόνια, από το 80% περίπου των ανθρώπων το έτος 1820, στο 11% το 2015 – γεγονός που οφείλεται κυρίως στη σύγκλιση των μισθών μεταξύ των ανεπτυγμένων και των αναπτυσσομένων χωρών

.

Ανάλυση  

Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Αυτό σημαίνει ότι, υπάρχει πάντοτε τόσο η θετική, όσο και η αρνητική πλευρά ενός θέματος ή μίας κατάστασης. Το γεγονός αυτό ισχύει επίσης όσον αφορά τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση η οποία, από την κακή της πλευρά κάνει τεράστια λάθη – ενώ συνεχίζει την αρνητική παράδοση των προηγουμένων κομμάτων εξουσίας σε πάρα πολλά σημεία (διαφθορά, διαπλοκή, κρατισμός, πελατειακό σύστημα κοκ.). Από τη θετική της πλευρά τώρα, ασφαλώς δεν μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνη ούτε για την υπερχρέωση της χώρας, ούτε για την απώλεια των σημαντικότερων διαπραγματευτικών χαρτιών της, με την υπογραφή του PSI.

Δυστυχώς όμως με τον αχαρακτήριστο συμβιβασμό της, όσον αφορά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, όπου δυστυχώς δεν σεβάσθηκε το δημοψήφισμα, ενώ δείλιασε να συγκρουστεί με τους πιστωτές παρά το ότι είχε τη δυνατότητα, καθώς επίσης με την αποδοχή πως η ρήξη ήταν «ψευδαισθησιακή», δημιούργησε την εντύπωση στους Έλληνες ότι, δεν υπάρχει καμία εναλλακτική δυνατότητα (ΤΙΝΑ, There Is No Alternative) – κάτι που φυσικά δεν ισχύει καθόλου, αφού οι δυνατότητες είναι πάντοτε περισσότερες από μία.

Όσον αφορά την αντιπολίτευση, η αλλαγή του αρχηγού της προφανώς δεν δικαιολογεί τη  στάση της κατά τη διάρκεια των προηγουμένων δεκαετιών, την κακή της πλευρά δηλαδή – η οποία πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει. Όπως φαίνεται άλλωστε συνεχίζει την παράδοση της «κομματικής διχόνοιας», αφού αρνείται να ψηφίσει τα μέτρα των δανειστών, παρά το ότι βασίζονται στο τρίτο μνημόνιο που έχει συνυπογράψει – ενώ, εάν τυχόν κυβερνήσει, θα τα εφαρμόσει βασιλικότερα του βασιλιά.

Από την καλή της πλευρά τώρα είναι σε θέση να εφαρμόσει καλύτερα τα μνημόνια, αφού δεν είναι αντίθετα με την ιδεολογία της – οπότε έχει δώσει απάντηση στο τοξικό ελληνικό δίλημμα η οποία, καλώς ή κακώς, είναι πολύ καλύτερη από τα «ήξεις αφήξεις» της κυβέρνησης που δεν οδηγούν πουθενά.

Περαιτέρω, η παγκοσμιοποίηση έχει επίσης την αρνητική και θετική της πλευρά – οπότε, έχοντας αναφερθεί στην πρώτη (ανάλυση), είναι σωστό να περιγράψουμε και τη δεύτερη, με κριτήριο την εξτρεμιστική ανθρώπινη φτώχεια στον πλανήτη. Στα πλαίσια αυτά, τα οποία τεκμηριώνουν το ότι, δεν πρέπει να είναι κανείς ποτέ απόλυτος όσον αφορά την κρίση του, αν και είναι υποχρεωμένος να επιλέγει, τα εξής:

Η άλλη όψη του νομίσματος

Σύμφωνα με τον ορισμό της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι άνθρωποι βιώνουν συνθήκες ακραίας φτώχειας, όταν διαθέτουν λιγότερα από 1,90 διεθνή δολάρια την ημέρα για την επιβίωση τους – όπου τα «διεθνή δολάρια» είναι ένα συγκριτικό νόμισμα, το οποίο είναι διορθωμένο αφενός μεν από τον πληθωρισμό, αφετέρου από τις διαφορές των τιμών μεταξύ των κρατών.

Ουσιαστικά βασίζεται στο διπλό «concept» της αγοραστικής δύναμης των χρημάτων ανά τον πλανήτη (ΡΡΡ), καθώς επίσης στις διεθνείς μέσες τιμές των εμπορευμάτων – έτσι ώστε να μπορεί να συγκρίνεται η μία χώρα με την άλλη, όσον αφορά το επίπεδο διαβίωσης των ανθρώπων.

Σύμφωνα τώρα με τον παραπάνω ορισμό, η ακραία φτώχεια στον πλανήτη έχει μειωθεί σε τεράστιο βαθμό τα τελευταία 200 χρόνια – από το 80% περίπου των ανθρώπων το έτος 1820, στο μόλις 11% το 2015 (πηγή). Εκτός αυτού, τα τελευταία έτη ο περιορισμός της ήταν πολύ πιο γρήγορος, από ότι προηγουμένως – γεγονός που οφείλεται αναμφίβολα στην παγκοσμιοποίηση, αφού οι μισθοί μεταξύ των ανεπτυγμένων και αναπτυσσομένων κρατών συγκλίνουν όλο και περισσότερο, εις βάρος βέβαια των πρώτων και προς όφελος των δεύτερων.

Συνεχίζοντας, ένα σημαντικό ποσοστό της μείωσης οφείλεται στην Κίνα, η οποία έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό μετά το άνοιγμα των συνόρων της το 1980 – έχοντας αναρριχηθεί στην πρώτη θέση παγκοσμίως, όσον αφορά την παραγωγή καταναλωτικών κυρίως προϊόντων.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 1981 το 88% των Κινέζων ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας – είχαν δηλαδή στη διάθεσή τους λιγότερα από 1,90 διεθνή δολάρια την ημέρα (γράφημα). Το 2013 όμως, μόλις το 1,85% του πληθυσμού της χώρας θεωρείται πως ευρίσκεται κάτω από το όριο του 1,90 διεθνών δολαρίων – μία εξέλιξη που είναι κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ποσοστού του πληθυσμού της Κίνας που βιώνει συνθήκες ακραίας φτώχειας, από το 1981 έως το 2013.

.

Όπως διαπιστώνεται από το γράφημα, πριν από μόλις 40 χρόνια σχεδόν κάθε Κινέζος ζούσε σε συνθήκες ακραίας φτώχειας – ενώ σήμερα ένα αμελητέο ποσοστό του πληθυσμού της χώρας βιώνει τέτοιες καταστάσεις. Εν τούτοις, οι συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων δεν έχουν καλυτερεύσει σε αυτόν τον εντυπωσιακό βαθμό μόνο στην Κίνα αλλά, επίσης, στον υπόλοιπο φτωχό πλανήτη.

Το γεγονός αυτό συμπεραίνεται από το επόμενο γράφημα, από το οποίο έχει αφαιρεθεί η Κίνα, όσον αφορά την κόκκινη καμπύλη, έτσι ώστε να διαπιστωθούν οι εξελίξεις χωρίς να τη συμπεριλάβουμε – όπου η μπλε καμπύλη αφορά τον πλανήτη μαζί με την Κίνα, ενώ η κόκκινη χωρίς την Κίνα.

Επεξήγηση γραφήματος: Εξέλιξη του ποσοστού του πληθυσμού του πλανήτη που βιώνει συνθήκες ακραίας φτώχειας, από το 1981 έως το 2013, με και χωρίς την Κίνα.

.

Εν προκειμένω φαίνεται καθαρά πως το ποσοστό της ακραίας φτώχειας στον πλανήτη χωρίς την Κίνα, μειώθηκε από 29% το 1981 στο 12%, ενώ μαζί με την Κίνα περιορίσθηκε από το 42% στο 11% – αν και από το 1990 έως το 1995 αυξήθηκε. Ως εκ τούτου, είτε μαζί με την Κίνα, είτε όχι, η ακραία φτώχεια στον πλανήτη περιορίσθηκε σημαντικά – γεγονός που ασφαλώς οφείλεται στην παγκοσμιοποίηση, αποτελώντας το μεγάλο θετικό της στοιχείο, το οποίο είναι ίσως σπουδαιότερο από τα μειονεκτήματα της.

Το κινεζικό πρόβλημα των Η.Π.Α.

Από την άλλη πλευρά, το πρόβλημα της υπερδύναμης δεν είναι μόνο το ότι η Κίνα θα διεκδικήσει την ηγεμονία του πλανήτη, έχοντας την σε πολλά σημεία ξεπεράσει ήδη – όπως όσον αφορά το ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης (ΡΡΡ), στη βιομηχανική παραγωγή προϊόντων, στις εισαγωγές πολλών κρατών (σε περίπου 140 κράτη κατέχει την πρώτη θέση, έναντι 70 των Η.Π.Α.) κοκ.

Ο μεγαλύτερος της προβληματισμός είναι η άνοδος των πραγματικών μισθών των Κινέζων, στα πλαίσια της σύγκλισης τους με τη Δύση – όπου ενώ στις ανεπτυγμένες χώρες έχουν πάψει να αυξάνονται από πολλά χρόνια τώρα, στην Κίνα ακολουθούν ανοδική πορεία, κάτι που είχαμε προβλέψει ήδη από το 2009 (ανάλυση).

Το γεγονός αυτό δυσκολεύει κυρίως την αμερικανική κεντρική τράπεζα (Fed), η οποία έχει μεν δεσμευθεί να αυξήσει ξανά το βασικό της επιτόκιο, ενδεχομένως την Τετάρτη, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρη εάν είναι σωστό – αφού οφείλει να δώσει σαφή απάντηση στο ερώτημα της απειλής του πληθωρισμού, πριν αποφασίσει.

Ειδικότερα, τα σημαντικότερα μεγέθη που αφορούν τη μελλοντική εξέλιξη των τιμών ευρίσκονται σε θετικό έδαφος – κυρίως οι μισθοί, οι οποίοι ακολουθούν ανοδική πορεία, οπότε λογικά θα ακολουθήσουν οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Όπως φαίνεται όμως από το γράφημα που ακολουθεί, η κατάσταση έχει αλλάξει σημαντικά – αφού οι Η.Π.Α. εισάγουν πλέον πληθωρισμό αντί αποπληθωρισμό όπως στο παρελθόν, μέσω των αυξημένων τιμών των εισαγομένων προϊόντων.

Επεξήγηση γραφήματος: Τιμές εισαγομένων προϊόντων στις Η.Π.Α. χωρίς το πετρέλαιο (μπλε καμπύλη), άνοδος των τιμών παραγωγού της Κίνας (γαλάζια καμπύλη).

.

Από το γράφημα διαπιστώνεται πως τόσο οι τιμές της εισαγομένης ενέργειας, όσο και οι τιμές των προϊόντων που εισάγουν οι Η.Π.Α. από την Κίνα (το 47% των εμπορικών ελλειμμάτων τους οφείλεται στην Κίνα), αυξάνονται σταθερά το τελευταίο χρονικό διάστημα – ευρισκόμενες πλέον σε θετικό έδαφος, κυρίως οι δεύτερες, παρά την υψηλή ισοτιμία του δολαρίου, το οποίο είναι προφανώς υπερτιμημένο (άρθρο).

Η αύξηση των τιμών παραγωγού στην Κίνα, θα οδηγήσει σταδιακά στην ακόμη μεγαλύτερη άνοδο των τιμών των καταναλωτικών προϊόντων στις Η.Π.Α., οι οποίες με τη σειρά τους θα προκαλέσουν την αύξηση των αμερικανικών μισθών – ειδικά εάν δημιουργηθούν συνθήκες ισχυρής ανάπτυξης, μέσω των δημοσίων επενδύσεων που ανακοίνωσε ο νέος πρόεδρος.

Εάν συμβούν όλα αυτά, τότε θα ήταν σωστή η απόφαση της αύξησης των επιτοκίων, για να μην κινδυνεύουν οι Η.Π.Α. να οδηγηθούν σε έναν πολύ υψηλό πληθωρισμό, όπως εμείς υποθέτουμε. Εν τούτοις, το γεγονός ότι σήμερα τόσο οι μισθοί, όσο και οι τιμές αυξάνονται κυρίως από εξωγενείς παράγοντες (ενέργεια, Κίνα), δεν δίνει την απαιτούμενη σιγουριά στην κεντρική τράπεζα, όσον αφορά την αυστηρότερη νομισματική της πολιτική – οπότε ευρίσκεται αντιμέτωπη με μία πολύ δύσκολη απόφαση, η οποία (δυσκολία) οφείλεται επίσης στην παγκοσμιοποίηση.

ΠΗΓΗ: Η άλλη πλευρά της παγκοσμιοποίησης - Analyst.gr - Η γνώση είναι δύναμη
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com