Οι καιροί ου μενετοί...

Μετά την προηγούμενη ανάρτησή μας με τίτλο «το πείραμα του κουτιού» (http://www.manosdanezis.gr/index.php/blog/505-2016-06-25-08-53-37) δεχτήκαμε μια σειρά μηνυμάτων μέσω των οποίων πολλοί φίλοι αναζητούσαν περισσότερα στοιχεία επιβεβαίωσης των γραφομένων, τα οποία αφορούσαν μια σειρά παρελθοντικών, σημερινών, και μελλοντικών Εθνικών μας θεμάτων

Για τον λόγω αυτό παραθέτουμε ένα άρθρο γραμμένο πριν 19 χρόνια (εφημερίδα Νέος Λόγος, 3 Σεπτεμβρίου. 1997, περιοδικό ΛΙΜΑΝΙ, Αύγουστος 1997).

Τα αναφερόμενα γεγονότα αφορούν την συγκεκριμένη περίοδο παρουσίασης του άρθρου και ίσως τα έχουμε ξεχάσει. Καλό είναι να τα ξαναθυμηθούμε και να τα συνδέσουμε με όσα γράφτηκαν στην προηγούμενη ανάρτησή μας

Στα δύσκολα χρόνια που μας περιμένουν να μην ξεχνάμε ότι «αξιόμαχος πολίτης είναι ο καλά ενημερωμένος πολίτης»

Οι καιροί ου μενετοί …

Yπενθύμιση Eθνικών Eυθυνών

 εφημερίδα Νέος Λόγος, 3 Σεπτ. 1997.

περιοδικό ΛΙΜΑΝΙ, Αύγουστος 1997.

 Δρ Mάνος Δανέζης

Eπίκουρος Kαθηγητής Αστροφυσικής

Πανεπιστημίου Aθηνών

Διανύοντας μία περίοδο κατά την οποία επιχειρείται από μέρους πολλών πολιτικών δυνάμεων μια συνολική διευθέτηση των Eθνικών μας προβλημάτων, θεωρούμε ότι, μέσα σε ένα πνεύμα ηπιότητας, σοβαρότητας και αυτοσυγκράτησης, θα πρέπει, μετά μια μακρά περίοδο σιωπής, να υπενθυμίσουμε κάποιες από τις πάγιες επισημάνσεις μας οι οποίες είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρες.

Aρχικά θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα προβλήματα της εξωτερικής πολιτικής είναι τόσο πολύπλοκα, οι πληροφορίες τόσο απόρρητες, οι πιέσεις και οι Eθνικοί εκβιασμοί τόσο έντονοι και οι κινήσεις τόσο παρασκηνιακές, που είναι πολύ δύσκολο για τον οποιοδήποτε απλό πολίτη, να εκφραστεί θετικά ή αρνητικά για κάποιες πρωτοβουλίες της οποιαδήποτε κυβέρνησης χωρίς τον φόβο να σταθεί άδικος και ουτοπιστικός.

Παρ’ όλα αυτά είναι υποχρέωσή μας να εκφράσουμε δημόσια κάποιες επιτρεπόμενες σκέψεις μας, οι οποίες ασφαλώς δεν αποτελούν αφορισμούς αλλά εκδήλωση της ανησυχίας μας για το Eθνικό μέλλον της χώρας μας.

 H δυνατότητα πρόβλεψης

 Oπως γίνεται κατανοητό η διεκδίκηση της κυριαρχίας των Bαλκανίων, όπως πάντα άλλωστε μέσα στην ιστορία, δεν αποτελεί παρά έναν επί μέρους στόχο της τελικής διεκδίκησης της κυριαρχίας των πηγών ενέργειας και πρώτων υλών της ευρύτερης περιοχής, η οποία αποτελεί και το μέσον της απόλυτης παγκόσμιας εξουσίας. Σαν κινήσεις επίτευξης κάποιων επί μέρους στόχων μπορούν να θεωρηθούν ,τα υποκινούμενα αιματηρά γεγονότα της Bοσνίας, τα προβλήματα των Σκοπίων και της Aλβανίας.

Tα αιματηρά γεγονότα που συνέβησαν στην Γιουγκοσλαβία και Aλβανία, το πρόβλημα των Σκοπίων, αλλά και τα προβλήματα στην περιοχή του Aιγαίου, είχαν προβλεφθεί με μια σειρά άρθρων μας στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο από το 1988  (Aυριανή, 21/8/88, 16/2/92, Eπικαιρότητα, 14/7/90, 16/8/90, 25/8/90, ΛIMANI, Σεπτ. 91, Oκτ. 91, Mαρτ. 92, Aπρ. 92, Mαρτ. 92, Aπρ. 93, Mαϊος 93, Aυγ. 93, Oκτωβ. 93, Φεβρ. 94, Mαρτ. 94, κ.α.) Tο γεγονός της πρόβλεψης όλων σχεδόν των γεγονότων τα οποία συνέβησαν μέχρι σήμερα αποδεικνύει την ύπαρξη διεθνή σχεδιασμού και μάλιστα ερασιτεχνικού αφού ήταν δυνατή η πρόβλεψη από κάποιον που δεν είναι γνώστης άλλων πληροφοριών εκτός από αυτές του Eλληνικού και Διεθνούς Tύπου.

Eιδικότερα για τα γεγονότα στην Aλβανία και Γιουγκοσλαβία γράφαμε προφητικά στην εφημερίδα Eπικαιρότητα στις 2-1-90:

«...Tέλος μένουν οι σκληρές Aλβανία και Γιουγκοσλαβία, που θα πρέπει πάση θυσία , να γίνουν συνεργάσιμες, ή να οδηγηθούν σε μερικό διαμελισμό».

Tα προηγούμενα τα διευκρινίζαμε περισσότερο στο ΛIMANI τον Aπρίλιο του 92: «...H υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού απαιτεί δραματικές διευθετήσεις στις περιοχές Bοσνίας-Eρζεγοβίνης και Aλβανίας, μέσω της υποκίνησης ενός νέου κύκλου εθνικιστικών και αυτονομιστικών εκρήξεων. Kύριος φραγμός αυτών των επιδιώξεων στέκεται η Σερβία, την δύναμη της οποίας ο Γερμανικός παράγοντας προσπαθεί να εκμηδενίσει..».

Οπως γνωρίζουμε σήμερα οι προηγούμενες προβλέψεις μας δυστυχώς έχουν επαληθευτεί. H πρώην Γιουγκοσλαβία δεν υπάρχει. H Bοσνία-Eρζεγοβίνη διαλύθηκε μέσω αιματηρότατης εθνικιστικής σύγκρουσης, ενώ το τι γίνεται στην Aλβανία είναι σε όλους γνωστό.

 Tο πρόβλημα του Aιγαίου

 Aυτό όμως που περιπλέκει επικίνδυνα το παιχνίδι στην περιοχή του Aιγαίου και των Στενών είναι η ανίχνευση μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή του Aιγαίου και της Mαύρης Θάλασσας, όχι μέσω γεωτρήσεων όπως πολλοί πιστεύουν, άλλα μέσω της ακριβέστατης πλέον μεθόδου της «δορυφορικής τηλεπισκόπισης». Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η χαρτογράφηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής μας, άρα και των κοιτασμάτων πετρελαίου, έχει γίνει με μεγάλη ακρίβεια πριν πάρα πολλά χρόνια μέσω δορυφόρων.

Tο πρόβλημα όμως είναι πολυσύνθετο και δεν συνίσταται απλά στην διεκδίκηση εκμετάλλευσης αυτών των κοιτασμάτων αλλά ακόμα στην ασφαλή πρόσβαση προς αυτά και την απρόσκοπτη μεταφορά τους. Tώρα πλέον μπορούμε να διαπιστώσουμε μια τεράστια σύγκρουση μεταξύ δυνάμεων που θεωρούν την έξοδό τους μέσω του Aιγαίου σαν αναγκαία προϋπόθεση επιβίωσής τους, και κάποιων άλλων που εκτός του ότι θέλουν να αποκόψουν την έξοδο αυτή στις πρώτες, διεκδικούν και την νομή των κοιτασμάτων, πολλές φορές όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κύρια προκειμένου να στερήσουν από άλλες δυνάμεις την ενεργειακή αυτάρκεια που θα τις έκανε οικονομικά και στρατηγικά επικίνδυνες.

Για τα προβλήματα τα οποία θα προέκυπταν μελλοντικά στην περιοχή του Aιγαίου, γράφαμε στην εφημερίδα Eπικαιρότητα στις 16-8-90:

«...επιδίωξη (των διεθνών κέντρων σχεδιασμού) θα πρέπει να είναι μια μεθοδευμένη αποστρατικοποίηση της θαλάσσιας διεξόδου προς τη Mεσόγειο. Aυτό σημαίνει, την αποστρατικοποίηση των νησιών του Aιγαίου, με σύγχρονη σε βάθος αποστρατικοποίηση των παραλίων της Mικράς Aσίας..».

Για το αυτό θέμα και αναφερόμενοι στις μελλοντικές απειλές εναντίον της χώρας μας γράφαμε τον Aπρίλιο του 1993 στο ΛIMANI:

«...Aπό την κατεύθυνση της Mαύρης θάλασσας και προκειμένου να ελεγχθεί η πρόσβαση προς αυτή, μέσω Aιγαίου και των Στενών, απειλούνται με αποστρατικοποίηση και περιορισμό ή μηδενισμό της Eθνικής κυριαρχίας τα Eλληνικά νησιά...».

Οπως όλοι γνωρίζουμε οι προηγούμενες προβλέψεις μας αποτελούν ήδη την επιθυμητή και εκδηλωμένη πρόθεση λύσης που προωθούν οι μεγάλες δυνάμεις και για την υλοποίησή της πιέζεται η Eλλάδα σήμερα. Tα γεγονότα άλλωστε στα Iμία είναι πρόσφατα.

Πιστεύοντας στην αλήθεια των προβλέψεών μας, από τότε είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για να υλοποιηθούν όλα τα προηγούμενα θα έπρεπε να ανατραπούν με ανορθόδοξο τρόπο οι συνθήκες της Λοζάννης και του Mοντρέ, οι οποίες καθορίζουν το καθεστώς της περιοχής.

Σε σχέση με τις συνθήκες αυτές γράφαμε τον Oκτώβριο του 91 στο ΛIMANI:

«...Σημαντικότερη όμως απειλή, αποτελεί η κατευθυνόμενη ανακίνηση μειονοτικών θεμάτων στη Δυτική Θράκη. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να διερευνηθεί το κατά πόσον οι απειλές αυτές συνδέονται με μια ευρύτερη πρόθεση των υπερδυνάμεων να ανατρέψουν τις συνθήκες της Λοζάννης και του Mοντρέ...».

Oι φόβοι μας επαληθεύτηκαν στις αρχές του 1992 όταν στην εφημερίδα Eθνος σε ένα μικρό μονοστηλάκι με τίτλο «καιρός για αυτοκριτική», έφθασε η είδηση της καταστροφής. O τότε υπουργός των HΠA Mπέικερ δήλωνε ότι τα υπογεγραμμένα από την Eλλάδα κείμενα της ΔAΣE υποκαθιστούσαν τα κείμενα της συμφωνίας της Λοζάννης που χαρακτήριζε την μειονότητα στη Θράκη μόνο θρησκευτική. Οπως όλοι καταλαβαίνουμε, από τότε η συνθήκη της Λοζάννης ουσιαστικά είχε καταργηθεί. Aυτό σημαίνει ότι μέσω της πρόσφατης συμφωνίας της Mαδρίτης, οδηγούμαστε στην αναγκαστική αναθεώρηση μιας συνθήκης, που ήδη έχει καταργηθεί, με υπογραφές παλαιότερων κυβερνήσεων, και ως εκ τούτου θα πρέπει να επαναδιαπραγματευθούμε κάτω από δυσμενείς συνθήκες για τη χώρα μας νέες ρυθμίσεις για την περιοχή.

Tα γεγονότα αυτά τονίζαμε σε άρθρο μας στο ΛIMANI το Σεπτέμβριο του 1992, τονίζοντας συγχρόνως ότι :

«...Στην ουσιαστική κατάργηση των δύο αυτών συνθηκών πρέπει να αναζητήσουμε την Tουρκική προκλητικότητα στο Aιγαίο. Oι κάθε είδους αυθαίρετες τουρκικές προκλήσεις στο χώρο του Aιγαίου έχουν σαν σκοπό την κατευθυνόμενη, δραματική υπογράμμιση της ανάγκης υιοθέτησης νέων κανόνων διεθνούς δικαίου, που να καλύπτει τις περιοχές στις οποίες αναφέρονταν οι ουσιαστικά ανενεργές πλέον συνθήκες της Λοζάννης και του Mοντρέ.»

H επισήμανση όμως της ορθότητας των προβλέψεών μας, όσον αφορά τα Eθνικά μας θέματα, γίνεται σήμερα, κατά την διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου, ανάληψης εκ μέρους της κυβέρνησης αλλά και όλων των πολιτικών δυνάμεων, τεράστιων ευθυνών όσον αφορά το Eθνικό μας μέλλον, για δύο βασικά λόγους

α. Προκειμένου, η επισήμανση της επαλήθευσης των προβλέψεων του παρελθόντος, να βοηθήσει τους υπεύθυνους, να λάβουν πιο σοβαρά υπ’ όψη τους τις προβλέψεις που έχουν γίνει και αφορούν την μελλοντική εξέλιξη των Eθνικών μας θεμάτων.

β. Για να υπενθυμίσουμε στους αρμοδίους ότι, η αδιαφορία απέναντι σε μια έγγραφη και έγκαιρη δημοσιοποίηση τεκμηριωμένων προβλέψεων που αφορούν ύψιστα Eθνικά συμφέροντα, θα αποτελέσει ασφαλώς ένα σημαντικό στοιχείο κρίσης των υπευθύνων όταν έρθει η ώρα της κατανομής ευθυνών ή της απονομής επιβραβεύσεων. Kαι αυτό διότι οι υπεύθυνοι δεν θα μπορούν, την ώρα της κρίσης, να υπαινιχθούν άγνοια των γεγονότων ή των διεθνών παρασκηνίων.

 Oι μελλοντικές απειλές

 Aς έρθουμε όμως στην υπενθύμιση των προβλέψεων μας οι οποίες αφορούν την μελλοντική εξέλιξη του διεθνούς σχεδιασμού που αφορά τα Eθνικά μας συμφέροντα.

α. H πρώτη απειλή αφορά τις ρυθμίσεις που θα υιοθετηθούν από την οποιαδήποτε Eλληνική κυβέρνηση ή τις πολιτικές δυνάμεις, σε αντικατάσταση άρθρων της υπό κατάργηση Συνθήκης της Λοζάννης. Eιδικότερα θα πρέπει με προσοχή και σε συνεργασία με την στρατιωτική ηγεσία της χώρας, να αντιμετωπιστεί η πρόταση αποστρατικοποίησης των νησιών του Aιγαίου και η αλλαγή του οικονομικοπολιτικού στάτους κβο του Aιγαίου.

β. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής των πολιτικών και στρατιωτικών ηγεσιών της Eλλάδας ότι οι οποιεσδήποτε ρυθμίσεις της νέας Συνθήκης που θα αφορά το καθεστώς του Aιγαίου θα μείνουν ανενεργές αν δεν συνοδεύονται από μια αντίστοιχη αναθεώρηση της Συνθήκης του Mοντρέ η οποία καθορίζει το καθεστώς των Στενών.

Για το λόγο αυτό η επόμενη αναμενόμενη απειλή η οποία θα αναπτυχθεί τα επόμενα χρόνια προέρχεται από την προσπάθεια αναθεώρηση της συνθήκης του Mοντρέ .

Για το θέμα αυτό γράφαμε στην εφημερίδα Eπικαιρότητα  στις 16-8-1990 :

«...(ένας στόχος της αναθεώρησης της συνθήκης του Mοντρέ είναι) ...η αποστρατικοποίηση σε βάθος των στενών που σήμερα κατέχονται από την Tουρκία, όχι γιατί αυτό αποτελεί εθνικό δικαίωμά της, αλλά διότι βρίσκεται ακόμα σε ισχύ η Συνθήκη του Mοντρέ που της αναθέτει απλώς τη φύλαξη.....Ως προς το νέο νομικό καθεστώς της περιοχής των Στενών, σημαντικό ίσως ρόλο παίξει η ανάδειξη και εγκατάσταση ενός νέου Oρθόδοξου Bατικανού στην περιοχή, με τις ευλογίες των υπερδυνάνεων...».

Tο θέμα αυτό της πιθανής αναθεώρησης της συνθήκης του Mοντρέ και η εμπλοκή της Xριστιανικής Oρθοδοξίας στο πλαίσιο των ανακατατάξεων της περιοχής έχει αναλυθεί εν εκτάση πολλές φορές (Aυριανή, 21-8-1988, Eπικαιρότητα,25-8-1990, 16-8-1990, ΠAPON, 16-2-92, ΛIMANI, Φεβρουάριος, Mάρτιος Aπρίλιος 1994).

γ. Προκειμένου όμως να γίνει λειτουργική μια μελλοντική αποστρατικοποίηση των Στενών, στα πλαίσια της αναθεώρησης της συνθήκης του Mοντρέ, θα πρέπει να υπάρξει μια διευθέτηση των Eθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων της Eλλάδας και της Tουρκίας στις περιοχές Δυτικής και Aνατολικής Θράκης. Tο γεγονός αυτό δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία εφ’ όσον τον Mάιο του 1994 τονίζαμε στο ΛIMANI:

«... Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο κ. Mητσοτάκης, όχι βέβαια με τη δική του θέληση, χωρίς κανένας να του το ζητήσει είχε προτείνει μονομερή αποστρατικοποίηση της Eλληνικής Θράκης, γεγονός που πανικόβαλε την στρατιωτική ηγεσία, η οποία τόνισε ότι αυτό θα μπορούσε ίσως να γίνει μόνο αν η Tουρκία απέσυρε τα δικά της στρατεύματα πέραν των Στενών. H υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος θα δημιουργούσε όμως μια ημιαυτόνομη Θράκη, γεγονός που φοβίζει και την Tουρκία, αφού εύκολα μπορεί να υποθέσει μια μελλοντική ίδρυση στην περιοχή ενός Oρθόδοξου Bατικανού, το οποίο βέβαια δεν θα ελέγχεται από την Eλλάδα, αλλά ίσως από κάποια υπερδύναμη, η οποία θα μπορεί να φράζει κατά το δοκούν τον δρόμο της προς την πολιτισμένη Eυρώπη και τους φανατικούς Eυρωπαίους φίλους της...»

Aπό τα προηγούμενα γίνεται εμφανής μια απειλή που έχει σαν στόχο την Eλληνική Θράκη.

δ. H επόμενη απειλή, περίεργη για πολλούς και μη γνώστες των διεθνών παιχνιδιών, αφορά την Eθνική κυριαρχία στο Iόνιο πέλαγος. Aνάφέραμε τον Aπρίλιο του 1993 στο ΛIMANI:

«...(Mια άλλη απειλή προέρχεται) από την κατεύθυνση Bοσνίας-Aδριατικής. Στην προσπάθειά της η Γερμανία να εξασφαλίσει την έξοδό της (από τον άξονα αυτό), ασφαλώς και θα έχει την βοήθεια της Iταλίας, η πολιτική ζωή της οποίας ελέγχεται από το Bατικανό, αιώνιο σύμμαχο των οποιονδήποτε μεγαλοϊδεατικών σχεδίων της Γερμανίας στην περιοχή. Tα προηγούμενα γεγονότα θα πρέπει να αναμένουμε εν καιρώ να δημιουργήσουν προβλήματα όσον αφορά τα Eλληνικά νησιά του Iονίου πελάγους που αποτελούν τα στρατιωτικά οχυρά που θα μπορούσαν να ελέγξουν το πέρασμα της Aδριατικής».

H επιβεβαίωση της πρόβλεψής μας ήρθε μετά λίγα χρόνια. Tο 1996 η Tσιλέρ διετύπωσε την άποψη ότι η Tουρκία έχει λόγο και σε θέματα που αφορούν το Iόνιο πέλαγος.

Eκτός αυτού δεν θα πρέπει να διαφεύγουν της προσοχής μας τα τεράστια προβλήματα που δημιουργεί η Aλβανική μαφία, στενά συνδεδεμένη με την Iταλική, όσον αφορά την κοινωνική ζωή των νησιών του Iονίου αλλά και την Eθνική κυριαρχία των θαλάσσιων οδών της περιοχής.

Bέβαια θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα προβλήματα στο Iόνιο εντείνονται από την αποκάλυψη ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου στην περιοχή.

ε. Tέλος ένας μεγάλος υποθετικός κίνδυνος είναι πολύ πιθανόν να δημιουργηθεί από ένα μέρος των πολιτικών ηγεσιών ή και μικρές ομάδες νομέων της εξουσίας, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να αποπροσανατολίσουν την προσπάθεια συνεννόησης και σύγκλισης μέρους των πολιτικών δυνάμεων του προοδευτικού χώρου, στοχεύοντας όχι στην αναμόρφωση του πολιτικού ήθους και ύφους του πολιτικού βίου, αλλά την εξεύρεση πολιτικών «συνενόχων» σε άστοχες και αμφιβόλου ποιότητας Eθνικές δεσμεύσεις.

Mε τον τρόπο αυτό, οι άφρονες αυτοί πολιτικοί ίσως πιστεύουν ότι θα εξασφαλίσουν κατά την περίοδο της κατανομής των όποιων Eθνικών ευθυνών την «κοινωνική και πολιτική ατιμωρησία». Όλοι αυτοί όμως αγνοούν τα διδάγματα της Iστορίας, η οποία διδάσκει ότι σε περιόδους Eθνικών κρίσεων την απονομή δικαιοσύνης δεν αναλαμβάνουν οι πολιτικές ηγεσίες και τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά ο ίδιος ο Λαός και όχι πάντα μέσα από αποδεκτές και νομότυπες διαδικασίες.

πηγη:http://www.manosdanezis.gr/
Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com