Βιβλιοπωλεία

Θαυμαστοί μικροί βιβλιοπώλες στο κέντρο της Αθήνας ο Μήτσος Δημόπουλος στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37), ο Γιώργος Τσάκαλος στον «Ναυτίλο» (Χαριλάου Τρικούπη και Σόλωνος), το Βιβλιοπωλείο των Συναδέλφων (Ερεσού 35). Μεγάλη κατάρτιση, άψογη εξυπηρέτηση, καλές εκπτώσεις στις τιμές. Μπαίνεις και δυσκολεύεσαι να φύγεις. Αυτό σημαίνει πνευματική ζύμωση και αναζήτηση.

Του Γιώργου Σταματόπουλου-http://www.efsyn.gr

Είναι δεν είναι δέκα τετραγωνικά το βιβλιοπωλείο που άνοιξαν δύο θαυμάσιοι νέοι, εδώ, κάτω από την εφημερίδα, ανάμεσα στα καφέ της πλατείας Καρύτση. «Πώς και το αποφασίσατε, παιδιά; Είναι που είναι συρρικνωμένο το αναγνωστικό κοινό στη χώρα, ήρθε και η κρίση που μας “φόρεσαν”, δεν νομίζετε ότι διακινδυνεύετε;». Να, που γνωρίζουν πολύ καλά τις δυσκολίες, εντούτοις δεν πτοούνται. Πάντα γελαστοί, (πολύ)νέοι· λάμπουν τα μάτια τους, όλο το πρόσωπο. Περίεργα ελκυστικός ο τίτλος που επέλεξαν για το βιβλιοπωλείο: «Ο ροζ σκίουρος».

Ενας φιλόξενος χώρος, ζεστός και όμορφος, κεκοσμημένος από προσωπογραφίες θηρίων του πνεύματος (Μπρετόν, Νίτσε, Καβάφης…). Ενα φως στο σκοτάδι που έχει επικρατήσει στην καθημερινότητα, μια ύστατη, ίσως, προσπάθεια να καταλάβουμε ότι το χρειαζόμαστε το διάβασμα, μας λείπουν τα καλά και δυνατά βιβλία, που διαμορφώνουν προσωπικότητες και ανοίγουν νέους ορίζοντες στη συνείδηση.

Λείπουν, επίσης, τα μικρά βιβλιοπωλεία με ανθρώπους εμπύρως έμπειρους, με γνώση και διακριτικότητα. Οχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, αλλά είναι λίγοι και νιώθουν κάποια μοναξιά. Τα βιβλιοπωλεία-σουπερμάρκετ δεν μας χρειάζονται· οι αναγνώστες απαιτούμε τη ζεστασιά, τον δικό μας χώρο, το στέκι μας. Τα παιδιά του «Ροζ Σκίουρου» ενημερώνονται εντατικά για την κίνηση των βιβλίων και προσφέρουν και γευστικότατο τσίπουρο, καρέκλες κι ένα τραπεζάκι. Ηδη ο σαββατιάτικος γείτονας στη σελίδα (Γιάννης Καλαϊτζής), ο Περικλής Κοροβέσης και τινες έτεροι το επισκεπτόμαστε συχνά (μην πάει ο νους σας στο πονηρό, ότι πάμε δηλαδή εκεί γιατί υπάρχει καλό τσίπουρο. Οχι. Μας ελκύει το πάθος του νέου ζευγαριού).

Εχουν γραφεί πολλά για το μέλλον των βιβλίων, πόσο δηλαδή δύσκολο είναι να υπάρχουν με τη σημερινή μορφή τους, την έντυπη. Και αυτό το γνωρίζουν τα παιδιά, όπως και άλλα αρνητικά. «Τι προσδοκάτε;» ρωτάμε δειλά (και αμήχανα). «Να μην κατακαθίσει σκόνη στα ράφια, να χαρούμε και να προσφέρουμε χαρά, πουλώντας καλά βιβλία», απαντούν μ” ένα στόμα (σχεδόν).

Και να, στο φύλλο της Παρασκευής διαβάζουμε ότι η «Εστία», το ιστορικό βιβλιοπωλείο που έκλεισε πριν από λίγους μήνες, μετά εκατόν είκοσι οχτώ χρόνια λειτουργίας, ξανανοίγει (!) σε έναν μικρό χώρο ενενήντα τετραγωνικών, διότι, λέει, «οι μεγάλες αλυσίδες κατέρρευσαν· στις μέρες μας λογικό είναι να ανοίγουν μικρά βιβλιοπωλεία. Πρόκειται για φαινόμενο της κρίσης, κανείς δεν διακινδυνεύει για κάτι μεγάλο».

Μακάρι να είναι έτσι. Τα μικρά βιβλιοπωλεία είναι ένας από τους τελευταίους θυλάκους αντίστασης απέναντι στους φρενήρεις ρυθμούς της καπιταλιστικής αγοράς και στη θηριωδία του εξεικονισμού της ζωής των περισσοτέρων εξ ημών (όλων, σχεδόν).

Θαυμαστοί μικροί βιβλιοπώλες στο κέντρο της Αθήνας ο Μήτσος Δημόπουλος στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο (Θεμιστοκλέους 37), ο Γιώργος Τσάκαλος στον «Ναυτίλο» (Χαριλάου Τρικούπη και Σόλωνος), το Βιβλιοπωλείο των Συναδέλφων (Ερεσού 35). Μεγάλη κατάρτιση, άψογη εξυπηρέτηση, καλές εκπτώσεις στις τιμές. Μπαίνεις και δυσκολεύεσαι να φύγεις. Αυτό σημαίνει πνευματική ζύμωση και αναζήτηση.

Πίσω στον «Ροζ Σκίουρο», στον Σπύρο και τη Χριστίνα. Καλό ταξίδι, παιδιά. Εδώ θα “μαστε, όσο μπορούμε. Μην ακούτε τους κακόβουλους, ότι τάχα μου ερχόμαστε για το ωραίο τσίπουρο.

gstamatopoulos@efsyn.gr