Σ Υ Ν Δ Ε Σ Μ Ο Σ Π Ο Λ Ι Τ Ω Ν Ρ Η Γ Α Σ

ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΟN ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Είναι προφανές ότι το «Σχέδιο Διακήρυξης», βασικό κείμενο στο οποίο αποτυπώνονται τα κύρια και επιμέρους χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, μέλει να αποτελέσει το κατεξοχήν πεδίο συζήτησης εν όψει του Συνεδρίου.

     Έχοντας επίγνωση των παραπάνω και με δεδομένο το ότι η οργανική συμμετοχή μας στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε όταν το κείμενο είχε ολοκληρωθεί και δημοσιευθεί, θα θέλαμε στα πλαίσια της Συνδιάσκεψης να σταθούμε σε ορισμένες και μόνον επισημάνσεις που θα εμπλουτισθούν και ολοκληρωθούν στην πορεία μας προς το Συνέδριο.

1) Νέος φορέας της Αριστεράς – Νέο ιστορικό, εθνικό και κοινωνικό μπλοκ

Αν και πρόκειται για δυο ξεχωριστά (εν πολλοίς εφαπτόμενα) ζητήματα, η συνολική τοποθέτησή μας επί του ζητήματος υποδηλώνει κάποια αμηχανία ή και ενδεχομένως σύγχυση για το πώς αντιλαμβανόμαστε το δίπολο αυτό και τον ιστορικό του ρόλο.

Για το νέο φορέα της Αριστεράς που αφορά όμορες κοινωνικά και πολιτικά δυνάμεις τα πράγματα είναι πιο σαφή και οι όποιου χαρακτήρα διαφορές τους αποτελούν υπό μιαν ορισμένη έννοια συμβολή και εμπλουτισμό της όλης μας αντίληψης για έναν πλουραλιστικό σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. 

Το νέο όμως ιστορικό εθνικό και κοινωνικό μπλοκ, αποτελεί μιαν εν γένει ξεχωριστή κατηγορία υπερβαίνουσα την συσπείρωση-συμμαχία-συνεύρεση πολιτικών δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και την  κυβέρνηση της Αριστεράς.

Το ιστορικό μπλοκ είναι μια πλατιά κοινωνική και πολιτική συμμαχία πανεθνικού χαρακτήρα και εμβέλειας που περιλαμβάνει και μη όμορους και ομοειδείς χώρους, που προτάσσουν στην παρούσα φάση τα αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης (με τον τρόπο, εννοείται, που αυτοί τα ερμηνεύουν).

Είναι, νομίζουμε, σαφές ότι τα κατεστραμμένα και καταστρεφόμενα  μεσοστρώματα και η συνθλιβόμενη μικρή αστική τάξη αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση και μιαν αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, που σε μεγάλο όμως βαθμό, όσον αφορά ένα σημαντικό τμήμα τους, έχει περιορισμένο κοινωνικό βάθος.

Εμείς ως νέος φορέας της Αριστεράς καλύπτουμε ή μπορεί να καλύψουμε ένα τους τμήμα. Το υπόλοιπο όμως συντηρητικό και «δεξιόστροφο» όπως είναι καταφεύγει ή θα καταφύγει σε άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.

Το ζήτημα λοιπόν, που για πολλοστή φορά τίθεται, είναι όχι αυτό των αφηρημένων συμμαχιών, αλλά των συμμαχιών  με τις υπαρκτές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις χωρίς υπεκφυγές. Θα επιδιώξουμε μιαν αλλαγή στηριγμένη στις δικές μας δυνάμεις και όσους ενστερνίζονται το πρόγραμμά μας (εξηγώντας, βέβαια, σε τι αυτό διατυπωτικά -τουλάχιστον-διαχωρίζεται από την  αδιέξοδη πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ) ή θα δούμε το όλον ζήτημα με τους όρους που το έθεσε ο Δημήτρης Γληνός στο Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ; 

Προφανώς, κάποιοι μπορούν να επιχειρηματολογήσουν ότι σήμερα δεν έχουμε γερμανική εισβολή και κατοχή. Η απάντηση είναι ότι προφανώς κάτι τέτοιο δεν υφίσταται με τους τυπικούς όρους. Αυτό όμως που δια γυμνού οφθαλμού είναι ορατό, είναι ότι η Ελλάδα ουσιαστικά βρίσκεται υπό ανοιχτή οικονομική κατοχή και ιδιότυπη πολιτικοστρατιωτική ομηρία, με σαφή αποδυνάμωση της νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας και την κατίσχυση μιας εκτελεστικής εξουσίας εκφραστή του κυρίαρχου μπλοκ εξουσίας και απροκάλυπτης συμμάχου και συνεργάτιδας του διεθνούς νεοταξικού, νεοφιλελεύθερου διευθυντηρίου, των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Αν λοιπόν, τα παραπάνω στοιχειωδώς ισχύουν, τότε η κύρια αντίθεση είναι αυτή ανάμεσα στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού που αγωνίζεται για την εθνική ανεξαρτησία, την δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη και το κοινωνικοπολιτικό μπλοκ των προθύμων στις ξένες επιταγές.

Είναι λοιπόν, νομίζουμε, με βάση τα παραπάνω θεμιτή η πρόταση ότι κεντρικό μέλημά μας οφείλει να είναι η συσπείρωση των μέγιστων δυνατών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε ένα μπλοκ που ο αρχικός του στόχος θα είναι η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη στηνminimum βάση που υπεύθυνα και προγραμματικά θα συμφωνηθεί.

2) Το ζήτημα της ηγεμονίας

Όλα τα παραπάνω αποτελούν όμως «συνήθεις πρακτικές» αν δεν τεθούν κάτω από το πρίσμα της ηγεμονίας. Η Αριστερά έχει πληρώσει ακριβά την υποτίμηση του παραπάνω ζητήματος είτε με το να αυτοχρίζεται ηγεμόνας ενός ανύπαρκτου μετώπου, είτε με το να καταλήγει «ουρά στις αστικές επιλογές».

Έχουμε πια μια πικρά συσσωρευμένη εμπειρία ότι η έννοια της ηγεμονίας αν και εμπεριέχει την λογική της ισχύος, η ισχύς αυτή δεν είναι αρκετή, όταν μονομερώς στηρίζεται στην υλική ή οργανωτική υπεροχή. Η ηγεμονία έχει ανάγκη από την δημοκρατική, πολιτική και ηθική νομιμοποίησή της. Και στο σημείο αυτό αν και υπερέχουμε των αντιπάλων  μας υπολειπόμεθα των απαιτήσεων των καιρών. Ο σκεπτικισμός που εκφράζει ο κόσμος δεν είναι αναντίστοιχος της απομείωσής μας στην ηθική και ιδεολογικοπολιτική σφαίρα και αυτό πρέπει ρητά να διατυπωθεί.

Το ζήτημα λοιπόν, της ιδεολογικής, πολιτικής και ηθικής υπεροχής  είναι κομβικό και ο νέος φορέας οφείλει να το προτάξει προ πάντων μη θεωρώντας το κατακτημένο αλλά υπό κατάκτηση στόχο.

3) Η αναφορά στα εθνικά ζητήματα

Δεν θα σταθούμε στην ουσία του ζητήματος που προφανώς, στην πορεία μας προς το Συνέδριο θα πρέπει να συζητηθεί. Θα επισημάνουμε όμως ότι το «Σχέδιο Διακήρυξης» αναφερόμενο στα ζητήματα αυτά στις §14 και §15 των Προγραμματικών μας στόχων τους αφιερώνει συνολικά 28 σειρές. Σειρές στις οποίες κατά πλειοψηφίαν πλειοδοτούν οι ευχές για «δεσμούς φιλίας και καλής γειτονίας με όλες ανεξαίρετα τις χώρες (ανεξαρτήτως Αττίλα;), εγκάρδιες σχέσεις κ.λπ. κ.λπ.».

Ποιος θα διαφωνήσει με αυτές τις ευχές επί της αρχής; Εδώ όμως τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα, χωρίς να υπεισέλθουμε στην ανάλυση (που άλλωστε δεν υπάρχει) της Α και Β θέσης.

Είναι επαρκές, έστω και σε ένα «Σχέδιο Διακήρυξης», το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και δυνητικά το μελλοντικό κυβερνητικό κόμμα, να περιορίζεται σε μια-δυο παραγράφους γενικού περιεχομένου, χωρίς να δίνει το στοιχειώδες – τουλάχιστον – περίγραμμα της οπτικής του για τα μείζονα εθνικά μας ζητήματα, αλλά και για την γεωπολιτική και γεωστρατηγική κατάσταση της ευρύτερης περιοχής, της πιο «καυτής» περιοχής του πλανήτη, όπως είναι τα Βαλκάνια και η ανατολική λεκάνη της Μεσογείου;

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΡΗΓΑΣ                                              Νοέμβριος 2012