H β’ πράξη του Μνημονίου 3 κρίνεται τη Δευτέρα - Επτά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ολοκληρώνουν το έγκλημα του Νοεμβρίου. Του Χρίστου Καραμάνου

Εβδομάδα κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων

• 4
• 5

H β’ πράξη του Μνημονίου 3 κρίνεται τη Δευτέρα - Επτά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου ολοκληρώνουν το έγκλημα του Νοεμβρίου. Του Χρίστου Καραμάνου

Στιγμές μνημονιακής κοινοβουλευτικής παρωδίας θα ζήσει, για μία ακόμη φορά, τις επόμενες μέρες η χώρα. Μέχρι τη Δευτέρα 14 Ιανουαρίου θα πρέπει να έχουν κυρωθεί από τη Βουλή οι επτά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που αποτελούν το πλέον επώδυνο τμήμα του Μνημονίου 3 και οι οποίες θεσπίστηκαν από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου στις 7 Νοέμβρη.
Τρεις μέρες μετά, την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου, οι εκπρόσωποι του σάπιου πολιτικού συστήματος θα επιχειρήσουν μια μεγάλης κλίμακας συγκάλυψη της σαπίλας και της διαπλοκής που διαφεντεύει τον τόπο και η οποία αποτυπώνεται στη λίστα Λαγκάρντ. Έχουν αποφασίσει να παραπέμψουν σε Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής τον Γ. Παπακωνσταντίνου, όχι όμως και τον Ευ. Βενιζέλο. Σε ένα προκλητικό αλισβερίσι αλληλοκάλυψης και αλληλοστήριξης, με κεντρικό πρωταγωνιστή σήμερα τον Αντ. Σαμαρά, όπου πρωταρχική δέσμευσή τους -ειδικά έναντι της τρόικας- είναι η προστασία των μνημονιοφυλάκων. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Γ. Παπακωνσταντίνου παραπέμπεται με τη δευτερεύουσα και πιο δύσκολα τεκμηριώσιμη κατηγορία (ότι διέγραψε τους συγγενείς του), ενώ αθωώνεται από την πλέον ουσιώδη και σχεδόν αυταπόδεικτη κατηγορία της απόκρυψης της λίστας, ενέργεια τόσο του ιδίου όσο και του Ευ. Βενιζέλου (τουλάχιστον αυτών), ενέργεια η οποία προστάτευσε την εγχώρια διαπλοκή, στερώντας το Ελληνικό Δημόσιο από πολλά δισ. ευρώ.

Σχέδιο πολιτικού ελέγχου της χώρας από την τρόικα
Τις επόμενες μέρες, λοιπόν, ολοκληρώνεται το σχέδιο αλλά και ο χειρισμός του ελληνικού λαού που επιχείρησαν οι τρόικες εσωτερικού και εξωτερικού, επτά μήνες τώρα, μετά τις εκλογές της 17ης Ιούνη. Γνώριζαν ότι είχαν ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Να περάσουν ένα καταστροφικό σχέδιο σε ένα λαό που είχε δείξει ένα ισχυρό φρόνημα αντίστασης, σε ένα λαό που τους ταρακούνησε επί δύο χρόνια, απειλώντας τους να γίνει η σπίθα που θα έβαζε φωτιά και θα έκαιγε το μερκελικό όραμα της «Ευρώπης των Μνημονίων». Το τροϊκανό στρατηγικό σχέδιο, που υλοποίησε σε αυτό το διάστημα η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, είναι καταστροφικό και για την κοινωνία και για την οικονομία και για το δημοκρατικό πολίτευμα. Πρωτίστως, όμως, είναι καταστροφικό για την ίδια την υπόσταση της χώρας ως (τυπικά έστω) ανεξάρτητης κρατικής οντότητας. Η δυσκολία να περάσει ένα τέτοιο σχέδιο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι χρειάστηκαν επτά μήνες διαρκών μεθοδεύσεων, αποπροσανατολιστικής μιντιακής προπαγάνδας, διασκέψεων σε όλα τα διεθνή κέντρα, ελιγμών, αναβολών, αντιπαραθέσεων ανάμεσα σε Αμερικανούς και Γερμανούς, προσωρινών συμβιβασμών αλλά και μιας εντυπωσιακής προσχώρησης Σαμαρά στο μερκελικό στρατόπεδο.
Στις 7 Νοέμβρη ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή το πολυνομοσχέδιο που κάλυπτε κυρίως το δημοσιονομικό σκέλος του τροϊκανού σχεδίου, την παραπέρα οικονομική αφαίμαξη και την κοινωνική κατεδάφιση. Ψηφίστηκε με οριακή πλειοψηφία 153 βουλευτών, μέσα σε κλίμα ενός πρωτοφανούς εκβιασμού, με το γνωστό «ένα και μόνο άρθρο» και με τον έναν κυβερνητικό εταίρο, τη ΔΗΜΑΡ, να δηλώνει «παρών», λόγω –τάχα– διαφωνίας με τα «εργασιακά». Στη συνέχεια, η συγκυβέρνηση Σαμαρά με τη συνενοχή της Προεδρίας της Δημοκρατίας θέσπισε, παρακάμπτοντας τη Βουλή, επτά διαδοχικές Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αυτές οι Πράξεις συνιστούν τον πυρήνα του καταστροφικού τροϊκανού σχεδίου, τον πολιτικό έλεγχο της χώρας. Με αυτές καταρρακώνεται η έννοια της «εθνικής κυριαρχίας». Αυτές τις Πράξεις, που αν είχαν ενσωματωθεί στο αρχικό πολυνομοσχέδιο είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα μπορούσε αυτό να περάσει, καλείται να κυρώσει τη Δευτέρα, 14 Ιανουαρίου, η ελληνική Βουλή. Επισημαίνουμε ορισμένες από τις ρυθμίσεις:
α) Η Ελλάδα μπαίνει σε «καθεστώς κατάσχεσης» ακόμη και πριν από την έκδοση δικαστικής απόφασης, καθώς καθορίζεται ότι «ούτε το δικαιούχο κράτος-μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας κατάσχεσης -πριν ή μετά την έκδοση δικαστικής απόφασης,
β) αυτόματη μεταφορά των εσόδων από τις αποκρατικοποιήσεις και των πρωτογενών πλεονασμάτων του Προϋπολογισμού στον ειδικό Λογαριασμό για την αποπληρωμή των δανείων,
γ) μηχανισμός «αυτόματης διόρθωσης», δηλαδή -χωρίς καν την έγκριση της Βουλής, αλλά με μόνη την υπογραφή ενός διευθυντή του υπουργείου Οικονομικών- περικοπή δαπανών σε περίπτωση αστοχίας του Προϋπολογισμού,
δ) μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα επιτροπών της τρόικας για τον μηνιαίο έλεγχο της εφαρμογής του Προϋπολογισμού,
ε) κατοχύρωση του Αγγλικού Δικαίου ως εφαρμοστέου για το σύνολο πλέον των δανείων που έχει συνάψει το ελληνικό κράτος,
στ) κατοχύρωση της αποκλειστικής αρμοδιότητας των Δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, κάθε απόφαση των οποίων θα είναι αμετάκλητη και εκτελεστή για την Ελλάδα.
Αφού μετά τη θέσπιση όλων των ανωτέρω, δόθηκε η ονομαζόμενη «δόση-μαμούθ» και υπήρξε ο κατάλληλος μιντιακός βομβαρδισμός «ελπίδας» και αποπροσανατολισμού, ότι τάχα η χώρα «κάνει στροφή», ότι η ανάκαμψη είναι προ των πυλών και ότι το μέγα πρόβλημα είναι η ανομία των καταληψιών που υποθάλπει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, και αφού παράλληλα επιμελώς αποκρύφτηκε ότι αυτή η «δόση-μαμούθ» επιστρέφει εξ ολοκλήρου στους δανειστές και στην τραπεζοκρατία, ετοιμάζεται τώρα σύσσωμο το μπλοκ της συγκυβέρνησης -περιλαμβανομένης της ΔΗΜΑΡ- να επικυρώσει σε μία και μόνη συνεδρίαση της Βουλής αυτές τις επτά Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που κατεδαφίζουν την υπόσταση αυτής της χώρας. Και, μάλιστα, οριακότατα προλαβαίνουν οι Μνημονιοφύλακες μέχρι τη Δευτέρα, καθώς αμέσως μετά υπάρχει προγραμματισμένη συνεδρίαση του ΔΝΤ, το οποίο θα εξετάσει αν έχουν ολοκληρωθεί όλες οι «προαπαιτούμενες ενέργειες» από την ελληνική πλευρά προκειμένου να συνεχισθεί η χρηματοδότηση.