Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Η εκκλησία δεν έχει αντίρρηση για διαχωρισμό εκκλησίας -κράτους- Η βλάβη δεν θα είναι για την εκκλησία.

Ε.Λέκκος (θεολόγος , νομικός,συγγραφέας): 


Συνέντευξη στο Γιώργο Γκόντζο– http://www.dimotikoradiofono.gr/

 «Όταν λέμε διαχωρισμό Εκκλησίας -Κράτους τι εννοούμε;Ήδη η εκκλησία και η Πολιτεία έχουν διακριτούς ρόλους…Εγώ είμαι και χριστιανός και πολίτης, από τι να με χωρίσουν;Η διοίκηση της εκκλησίας λειτουργεί αυτή την στιγμή βάσει των ιερών κανόνων και βάσει του καταστατικού χάρτη που είναι νόμος του κράτους με ανάλογο κύρος ,ως ειδικός νόμος,και επομένως δεν τίθεται θέμα διαχωρισμού.Αλλά απ΄ότι ακούσαμε πρόσφατα και από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο , η εκκλησία δεν έχει αντίρρηση.Η βλάβη δεν θα είναι για την εκκλησία.Διότι η εκκλησία άντεξε 2000 χρόνια με διωγμούς τρομερούς ,με συνθήκες που δεν μπορεί κανείς να περιγράψει γιατί δεν τις ζήσαμε..».Αυτό τόνισε ο Ευάγγελος Π Λέκκος ,θεολόγος ,νομικός και συγγραφέας ,μιλώντας στην εβδομαδιαία εκπομπή «Εκτός των τειχών» (Γιώργος Γκόντζος ) στο δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων. Πρόσθεσε επίσης πως το θέμα της Εκκλησιατικής περιουσίας «έρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που η κρατική εξουσία αντιμετωπίζει προβλήματα»

Στην συζήτηση απάντησε σε ερωτήματα για το αν δικαιοῦται ἤ ταιριάζει στήν Ἐκκλησία νά ἔχει περιουσία,για το πως αποκτήθηκε η περιουσία της,εξήγησε την άποψή του για αρπαγή της περιουσίας της εκκλησίας,μίλησε για το θέμα της μισθοδοσίας των κληρικών, για το αν φορολογείται ή όχι η εκκλησία, για το αν πληρώνει ΕΝΦΙΑ κ.λ.π.



Ακούστε την συνέντευξη και στη συνέχεια διαβάστε το άρθρο του το οποίο ήταν η αφορμή για την συζήτηση

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ε. ΛΕΚΚΟΥ


Ἡ ἀλήθεια γιά τήν περιουσία, τή φορολόγηση τῆς Ἐκκλησίας καί τή μισθοδοσία τῶν κληρικῶν της

Ἡ αὐτοκράτειρα καί τό ἀμπελάκι τῆς χήρας
Ἡ τακτική πού ἐφαρμόζει τό νεοελληνικό Κράτος ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας κατά τά 180 ἔτη τοῦ ἐλεύθερου βίου του, θυμίζει τήν πρακτική τῆς αὐτοκράτειρας τοῦ Βυζαντίου Εὐδοξίας, ὅταν ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ἦταν ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (ἀρχές τοῦ 5ου αἰώνα): Ἐνῶ ἡ ἴδια κατεῖχε ἀμέτρητο πλοῦτο καί πολλά κτήματα, μετά τό θάνατο τοῦ πατρίκιου Θεόγνωστου, πού ἡ ἴδια εἶχε ἐξορίσει, ἅρπαξε καί τήν περιουσία του, βυθίζοντας στή φτώχεια καί τή δυστυχία τή χήρα καί τά ὀρφανά του. Ὁ ἱερός Χρυσόστομος τά προστάτεψε εἰσάγοντάς τα σέ ἐκκλησιαστικό ἄσυλο, δέν παρέλειψε ὅμως μέ ἐπιστολή του νά στηλιτέψει τήν ἀνάλγητη καί παράνομη συμπεριφορά τῆς αὐτοκράτειρας, πράγμα πού ἀργότερα τοῦ στοίχισε καί μία ἐξορία. Ἀλλά ποιός ὁ παραλληλισμός τῆς τακτικῆς ἐκείνης μέ αὐτήν τοῦ νεοελληνικοῦ Κράτους;
Ἰδού: Ἡ Ἑλλάδα ἔχει συνολική ἔκταση 131.957.4004 στρεμμάτων. Ἀπό αὐτά, ἀγροτική γῆ, γεωργο- κτηνοτροφικοῦ ἐνδιαφέροντος, εἶναι: 29.500.000 στρέμ. δάση (22%), 52.500.000 στρέμ. βοσκότοποι (40%), 39.500.000 στρέμ. γεωργική γῆ (30%). Ἀπό τίς παραπάνω ἐκτάσεις, τά 61.441.900 στρέμματα ἀνήκουν κατά κυριότητα: 43.598.000 στό Δημόσιο, 15.553.200 στήν Τοπική Αὐτοδιοίκηση, 1.098.400 στίς Συνεταιρ. Ὀργανώσεις, 1.292.300 στήν Ἐκκλησία. Δηλαδή στήν Ἐκκλησία ποσοστιαία ἀνήκει τό 1,4% τῶν δασικῶν ἐκτάσεων, τό 2,3% τῶν βοσκοτόπων καί τό 2,19% τῆς γεωργικῆς γῆς (ὅπου ὅμως τό Δημόσιο κατέχει τό 45,6% καί ἡ Τοπική Αὐτοδιοίκηση τό 30,8%)*.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

Παπα-Βαλής: ένας «ψυχωμένος» ιερέας της Αντίστασης (Δρ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος, Υπεύθυνος Περιεχομένου Πεμπτουσίας)

Συνηθίζουμε να συγκρίνουμε τα ανδραγαθήματα των ηρώων της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944 με τα αντίστοιχα του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα του 1821. Μία πτυχή που επιτείνει αυτή την ομοιότητα είναι η συμμετοχή του Κλήρου στους αγώνες του Γένους. Επιλέγουμε σήμερα, με την αφορμή της εθνικής επετείου, να αναδείξουμε την προσφορά ενός ανδρείου λευίτη που έπαιξε κυριολεκτικά το κεφάλι του κορώνα-γράμματα για να βοηθήσει το ποίμνιό του στον αγώνα εναντίον του κατακτητή.

Παπα-Βαλής: ένας «ψυχωμένος» ιερέας της Αντίστασης (Δρ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος, Υπεύθυνος Περιεχομένου Πεμπτουσίας)

Ο παπα Βαλής


Ο πατέρας Κωνσταντίνος Βαλής, γνωστός στην περιοχή του και ως παπα-Βαλής, γεννήθηκε στην Τζιβιλιάσα του Θέρμου στα 1909 (κατ’ άλλους καταγόταν από το Νεοχώρι Τριχωνίδας) και διακονούσε την Εκκλησία στο χωριό Σιβίστα του Αιτωλικού και αργότερα, μέχρι το 1945, στο Αγρίνιο (πιθανότατα στο Κοιμητήριο). Σχεδόν αμέσως με την έναρξη της υποδούλωσης της Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα, ο παπα-Βαλής πρόσφερε τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της «Εθνικής Αλληλεγγύης». Η «Εθνική Αλληλεγγύη» ήταν η πρώτη πανελλαδικής εμβέλειας οργάνωση της Κατοχής. Ιδρύθηκε στις 28 Μαΐου του 1941 και δραστηριοποιήθηκε κυρίως στον ανθρωπιστικό τομέα.

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

Στα Άκρα – «Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός»

Αποτέλεσμα εικόνας για στα αΚΡΑ ΘΕΡΜΟΣ
ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
«Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός» (ψυχίατρος παίδων και εφήβων)  
  • Όταν οι επιστήμονες μιλούν για την ψυχή τι εννοούν;
  • Πώς ορίζεται η ψυχική υγεία και πώς η ψυχική αρρώστια;
  • Γιατί οι περισσότεροι ψυχίατροι και ψυχολόγοι είναι αδιάφοροι θρησκευτικά ή και άθεοι;
  • Οι ψυχικές λειτουργίες του ανθρώπου πηγάζουν μόνο από τη βιολογία του;
  • Είναι ευεργετική η εξομολόγηση-ψυχανάλυση;
  • Πού οφείλεται η ομοφυλοφιλία; Πόσο ευθύνεται η οικογένεια;
  • Ποιοι είναι οι κίνδυνοι από την ψυχολογία και ποιοι από τη θρησκευτική προκατάληψη;

Ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παίδων και εφήβων, έρχεται «Στα άκρα» με τη Βίκυ Φλέσσα και απαντάει -μεταξύ άλλων- και σ’ αυτά τα ερωτήματα, εγκαινιάζοντας το νέο κύκλο εκπομπών για τη φετινή τηλεοπτική περίοδο.

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Σπουδή πολιτισμού-ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

Μ​​ε αφορμή δηλώσεις και αντιδηλώσεις υπουργού Παιδείας και αρχιεπισκόπου για τη θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών στα ελληνικά σχολεία, θα μου επιτραπεί να ανασύρω ελάχιστο δείγμα γλώσσας και προβληματισμού, πριν από δεκαεννέα χρόνια, για το ίδιο θέμα: Ποιος προβληματισμός και με ποια γλώσσα κατατέθηκε τότε, σε ποιο επίπεδο αντιμάχονται σήμερα οι επαγγελματικά ενδιαφερόμενοι.

Στην «Kαθημερινή» της Kυριακής 29.6.1997, η επιφυλλίδα έγραφε:

«H διδασκαλία του ονομαζόμενου μαθήματος των θρησκευτικών περιλαμβάνεται στην υποχρεωτική για τα Eλληνόπουλα εκπαίδευση. Aν αυτό το μάθημα έχει χαρακτήρα θρησκευτικής κατήχησης (ενώ διδάσκεται από ανθρώπους και με αναλυτικά προγράμματα που δεν έχουν καμιά οργανική σχέση με την ενοριακή και επισκοπική συγκρότηση-λειτουργία της εκκλησιαστικής εμπειρίας) είναι ευκολότατο να αλλοτριωθεί σε νοησιαρχική διδαχή αφηρημένων ιδεολογημάτων, διδαχή που επιπλέον παραβιάζει την ελευθερία του θρησκευτικά αδιάφορου ή αγνωστικιστή μαθητή. H πολιτεία δεν μπορεί να δεχθεί μια τέτοια παραβίαση της ελευθερίας του μαθητή και η Eκκλησία είναι αδιανόητο να συναινεί στην αλλοτρίωση της εμπειρίας της σε ιδεολόγημα.

Tόπος (ο αυτονόητος χώρος) της εκκλησιαστικής κατήχησης είναι μόνο ο ναός: το αρχιτεκτόνημα που δηλώνει-φανερώνει αυτό που στεγάζει – τη μεταβολή μιας σύναξης ανθρώπων σε “εκκλησία”, δηλαδή σε κοινό τρόπο αγαπητικής κοινωνίας της ζωής. Oμως το πολιτικό πρόβλημα, το πρόβλημα που έχει η πολιτεία απέναντι στους πολίτες της, δεν λύνεται με την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολειά. Aν η πολιτεία ενδιαφέρεται να χτίζει-συγκροτεί, με την υποχρεωτική εκπαίδευση, τον άξονα της πολιτισμικής (άρα και κοινωνικής) συνοχής των Eλλήνων, θα απαιτήσει από κάθε μαθητή ελληνικού σχολείου (όποιο θρήσκευμα κι αν έχει ή όποιες ιδεολογικές πεποιθήσεις) κάποιες βασικές γνώσεις για τον πολιτισμό που αποτέλεσε επί αιώνες τη δυναμική της μετοχής των Eλλήνων στο ιστορικό γίγνεσθαι, και εξακολουθεί να συνιστά, ακόμα σήμερα, ενεργό πρόταση με πανανθρώπινη εμβέλεια.

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

[Συμβολή Στη Συζήτηση Για Την Εκκλησιαστική Αναταραχή]

Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ[Συμβολή Στη Συζήτηση Για Την Εκκλησιαστική Αναταραχή]



Του Θανάση Παπαρήγα


Δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη 11/6,18/6 και 25/6 2000



Τον τελευταίο καιρό, το θέμα της αναταραχής στην Εκκλησία ή, καλύτερα, στις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας έχει πάρει διαστάσεις και προκαλεί πολλές συζητήσεις. Για λόγους που αναφέρουμε παρακάτω, θεωρούμε το θέμα πολύ σοβαρό και γι' αυτό νομίζουμε ότι απαιτείται πραγματική και σοβαρή συζήτησή του, στην οποία και καταθέτουμε τη μικρή μας συμβολή


Προέλευση και εξέλιξη

Παρ' όλο που πρέπει να ομολογήσουμε ότι δύσκολα καταλαβαίνουμε τη σχέση ανάμεσα στο συγκεκριμένο θέμα και σε γενικούς ιστοριοδιφικούς διαλογισμούς, που φαίνεται να προκαλεί, θεωρούμε χρήσιμο, αφού οι διαλογισμοί αυτοί έχουν ήδη αρχίσει, να κάνουμε μερικές χρήσιμες ιστορικές αναφορές.

Η θρησκεία αποτελεί βασικό στοιχείο της κοινωνικής συνείδησης και, μάλιστα, ένα τέτοιο στοιχείο που δίνει την εντύπωση της αιωνιότητας, την εντύπωση ότι υπάρχει σε όλους και πάντοτε. Αυτή η ίδια η αίσθηση βάρυνε πολύ στην έρευνα της προέλευσης της θρησκευτικής συνείδησης και της αιτίας τής τόσο γενικής παρουσίας της.

Η άποψη που κυριαρχεί ανατρέχει στην πρωτόγονη κοινωνία και εξηγεί το φαινόμενο σαν αποτέλεσμα της ανικανότητας του πρωτογόνου ανθρώπου να εξηγήσει τα γύρω του συμβαίνοντα φυσικά φαινόμενα.

Η άποψη αυτή δεν έχει παρά ένα μόνο βασικό μειονέκτημα: Είναι παντάπασιν εσφαλμένη.

Ο πρωτόγονος άνθρωπος δεν αισθάνεται καμία τόσο γενική περιέργεια. Αυτό του το επιβάλλουν οι συνθήκες της ζωής του. Κατ' αρχήν, ζει σε απίστευτα σκληρές συνθήκες όπου μόνο η συνεχής χειρωνακτική εργασία, χωρίς ούτε στιγμή διαλείμματος, του επιτρέπει την απλή επιβίωση. Δεν έχει καθόλου χρόνο για αφηρημένο διαλογισμό. Στη ζωή του, η σωματική και πνευματική εργασία δεν είναι ακόμη διαχωρισμένες. Στις συνθήκες του πρωτογονισμού, όμως, αυτό, απλούστατα, σημαίνει ότι η πνευματική ζωή είναι εξ ίσου υποταγμένη στην ανάγκη άμεσης επιβίωσης όσο και η σωματική. 

Επιστολή 19 σελίδων από τον Αρχιεπίσκοπο στα πολιτικά κόμματα και τον Α. Τσίπρα

ΡΕΠΟΡΤΑΖ ESOS
Επιστολή 19 σελίδων απέστειλε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος - προς τον πρωθυπουργό Α. Τσίπρα και τους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων,  με την οποία καταλήγει στην εξής πρόταση:
Α.  Η παιδαγωγική στάθμιση ότι οι νέοι μας πρέπει να έχουν και θρησκευτική μόρφωση δεν είναι κατάλοιπο σκοταδισμού ή κάποιας ξεπερασμένης συντηρητικής ιδεολογίας, αλλά μορφωτική επιλογή, με σαφή παιδαγωγική στοχοθεσία, η οποία δεσμεύει την Πολιτεία, ακόμα και εάν οι προσωπικές πολιτικές θέσεις των υπεύθυνων ή οι κομματικές αντιλήψεις οποιουδήποτε χώρου δεν συμφωνούν με αυτό.
Β. Στην μοναδική συνάντηση που διοργανώθηκε από το Ι.Ε.Π. με την συμμετοχή Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος, το αίτημα της Επιτροπής ήταν σαφές: η έναρξη ουσιαστικού, επιστημονικά τεκμηριωμένου και δομημένου διαλόγου, προκειμένου να τεθούν ουσιαστικές βάσεις, ώστε με ασφάλεια να τύχουν εφαρμογής στην εκπαίδευση οι αλλαγές, που θα αποφασισθούν για το μάθημα.  Το αίτημα αυτό δεν απαντήθηκε ποτέ από το Ι.Ε.Π., ούτε υπήρξε πρόσκληση για άλλη συνάντηση. Το αίτημά μας για ανοικτό και ουσιαστικό διάλογο παραμένει σε εκκρεμότητα, αλλά με προαπαιτούμενο την έναρξή του από μηδενική βάση.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Μανώλης Γλέζος: Βλασφημεί ο Νίκος Φίλης όταν μιλά για την Εκκλησία και την στάση της στην Κατοχή



Μιλώντας στο ραδιόφωνο του Alpha 989 και στον Σπύρο Χαριτάτο, ο Μανώλης Γλέζος σχολίασε με μεγάλη αυστηρότητα τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη, ότι η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας θίγοντας και την στάση της κατά την χούντα και την κατοχή.

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην χειροτονία του νέου Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρθολομαίου

μητροπολιτησ1


Συγκλονιστική ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη στη χειροτονία του πρώτου Μητροπολίτη Σμύρνης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή


Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Η Ορθόδοξη Θεολογία στον μεταχριστιανικό κόσμο

Θεόφιλος Αμπατζίδης
Η μάλλον «προφητική» δήλωση του γνωστού σε όλους βυζαντινολόγου Runciman ότι ο 21ος αιώνας θα αποτελέσει τον αιώνα της Ορθοδοξίας, μοιάζει περισσότερο με πρόσκληση σε αναστοχασμό και περίσκεψη για το μέλλον της Ορθοδοξίας και της θεολογίας της, παρά με αυτάρεσκη και θριαμβολογική βεβαιότητα.
Ο 21ος αιώνας –απόληξη μιας μακράς διαδικασίας εκκοσμίκευσης, χειραφέτησης του ανθρώπου από τη θρησκεία και την αυθεντία της, ανάδειξης του υποκειμένου ως πρωταγωνιστή και ρυθμιστή της κοινωνίας και της ιστορίας, αποθέωσης της τεχνολογίας και των επιστημών –φαίνεται να κλείνει τον κύκλο των νεωτερικών προσδοκιών του ανθρώπου, χωρίς, βέβαια, την ικανοποίηση της μεταμόρφωσης του κόσμου ή της κατάκτησης της ευτυχίας. Μιας ευτυχίας που επαγγέλλονταν η αφελής –με  τα σημερινά κριτήρια –σχεδόν μεταφυσική έννοια της προόδουτης πρώιμης νεωτερικότητας. Εντούτοις, η υπερβολική εμπιστοσύνη στον εργαλειακό ανθρώπινο λόγο αποτέλεσε την απαρχή της εξορίας του ιερού και ο προμηθεϊκός χαρακτήρας της νεωτερικής σκέψης οικοδόμησε έναν αποιεροποιημένο κόσμο, έναν κόσμο που μπορούμε βάσιμα να χαρακτηρίσουμε  μετά-χριστιανικό.
Ακόμη και η γοητευτική και πολλά υποσχόμενη «επιστροφή του Θεού» στην ύστερη νεωτερικότητα παγιδεύτηκε γρήγορα σε φονταμενταλιστικά σχήματα και κοινωνικοπολιτικές επιδιώξεις κατίσχυσης του δυτικού κόσμου, ώστε να καταλήξει, απογοητευτικά, μάλλον μια ιδιοτροπία ορισμένων κοινωνικών ομάδων και κρατών, παρά μια πρόταση για επανανοηματοδότηση ενός πολιτισμικού μοντέλου που άγγιξε τα όριά του. Έτσι, στην αυγή του 21ου αιώνα, βλέπουμε να παρελαύνει μια παγκόσμια οικονομική και αξιακή κρίση, που εξανδραποδίζει το ανθρώπινο πρόσωπο και εμφανίζει (να ευχηθούμε προς το παρόν;) ως το επικρατέστερο «δόγμα της νεωτερικότητας» την αποθέωση του ατόμου και της ισχύος του, με την ορθόδοξη, εν προκειμένω, θεολογία και Εκκλησία σοκαρισμένους παθητικούς παρατηρητές.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Μεσογαίας Νικόλαος: Η Εκκλησία σήμερα βρίσκεται σε ύπουλο διωγμό


 ''Η Εκκλησία σήμερα βρίσκεται σε ύπουλο διωγμό...''
Μητρ. Μεσογαίας Νικόλαος

ΛΙΑΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
 

Α. Ὅλοι πλέον ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας πορεύεται σὲ μία θάλασσα πρωτοφανοῦς ἀσεβείας, συντονισμένης ὕβρεως, ἰσχυρῶν ἀμφισβητήσεων, ἀθεϊστικῆς μανίας, συστηματικῆς προσπάθειας ἀπόρριψης κάθε ἔννοιας μυστηρίου καὶ ἱερότητος,ὕπουλου διωγμοῦ κατὰ τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἀποκαλυπτικοῦ διαμετρήματος, μάλιστα ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ χριστιανικὰ συστήματα. 

Ἐκτιμᾶται ὅτι σὲ λίγα χρόνια, σὲ κάποιες μεγάλες Εὐρωπαϊκὲς πόλεις, οἱ μουσουλμάνοι θὰ εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς χριστιανούς. Τὸ πραγματικὸ ὅμως πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι οἱ χριστιανοὶ θὰ εἶναι λιγότεροι, ἀλλὰ ὅτι ἤδη εἶναι λιγότερο χριστιανοὶ καὶ ἀκόμη περισσότερο ὅτι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροὶ τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ χριστιανοί.
 

Β. Ἐναντίον τῆς πίστεως ἔχει ἐπιστρατευθεῖ ἡ ἐπιστήμη, ἡ τεχνολογικὴ παντοδυναμία, τὰ μέσα πληροφόρησης, οἱ μηχανισμοὶ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῶν λεπτομερειῶν τῆς ζωῆς μας, ἡ πολιτική, ἡ κατευθυνόμενη παιδεία, ὁ ὑλιστικὸς τρόπος ζωῆς κ.λπ.

Γ. Ὁ φιλοσοφικὸς ὀρθολογισμὸς καὶ οἱ ἱστορικὲς καὶ ἀνθρωπολογικὲς ἐπιστῆμες ἐπιστρατεύονται στὸ νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη στὸν Θεὸ καὶ νὰ κατασυκοφαντήσουν τὴν πορεία καὶ τὸν ρόλο τῆς Ἐκκλησίας καὶ γενικότερα τοῦ χριστιανισμοῦ στὸ παρελθὸν καὶ σήμερα.

Δ. Οἱ θεωρίες περὶ τυχαιότητος στὴ γένεση τοῦ ὑλικοῦ κόσμου ἐπιδιώκουν νὰ ἐξαφανίσουν κάθε ἰδέα δημιουργικῆς ἐπεμβάσεως στὴν ἀρχὴ τοῦ σύμπαντος, ἄρα νὰ μηδενίσουν τὴν θεΐκὴ παρουσία καὶ ἀνάγκη. Τύχη εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ στὴ διάλεκτο τῆς ἀθεΐας!

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Άνθρωπος και δομές

Ολιβιέ Κλεμάν

Για να σώσουμε το εφήμερο, πρέπει να αγκυροβολήσουμε στο αιώνιο. Για να σώσει τον κόσμο η Εκκλησία, πρέπει να βρεθεί μαζί του σε σχέση ταυτότητας και διάκρισης, γιατί ο κόσμος δεν είναι βέβηλος (τίποτα δεν είναι βέβηλο). Είναι βεβηλωμένος: Έχει σωθεί «δυνάμει» από τον Χριστό, αλλά είναι ακόμα παραδομένος, με τη δική μας συνενοχή, στο μηδέν, που ενεργοποίησε και έγινε «αντιδημιουργός», γοητεύοντας με τις ελευθερίες σε τέτοιο σημείο, ώστε οι μεγάλοι πνευματικοί οδηγοί να αναφέρονται μερικές φορές στα «δαιμονικά θεμέλια του κόσμου τούτου».
Από αυτή την επίγνωση προέρχεται και όλη αυτή η δομή και πειθαρχία των αποκρυφιστικών μυστηρίων, που μπορεί να πηγάζουν από το Ευαγγέλιο: «Μη βάλετε τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων», που λέει ο Κύριος και που το απηχούμε εμείς υποσχόμενοι πριν από τη θεία Κοινωνία : «ου μη γαρ τοις εχθροίς σου το μυστήριον είπω». Από την ίδια επίγνωση πηγάζει και η εμμονή στο διαχωρισμό, ώς ότου έρθει η Παρουσία, του ιερού από το βέβηλο, η μάλλον – αφού πρόκειται για πνευματική μάχη σε μετακινούμενα όρια – του αγιάζοντος από το βεβηλωμένο. Από την ίδια επίγνωση και η σπουδαιότητα που δόθηκε στην πειθαρχία στους κανόνες, για την αναμέτρηση με τις «δυνάμεις» του κόσμου τούτου, αφού αυτή η πειθαρχία «αφορίζει» το λαό του Θεού, για να τον κάνει να ζήσει «κατ’ εικόνα της Τριάδος», της μόνης κοινότητας που καταλήγει να ξεπερνάει τα κοινωνιολογικά ερωτήματα.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Ιερώνυμος: «Οι ξένοι δε θα φύγουν από την Ελλάδα μέχρι η ιστορία της χώρας μας να αποχρωματιστεί»


 

Μια ιδιαίτερα δυσοίωνη πρόβλεψη σχετικά με την εξοδο των… δανειστών απο την Ελλάδα, έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος. Ο Αρχιεπίσκοπος, αφού ξέσπασε για τις βλέψεις των πιστωτών μας τονίζοντας πως «Μας πνίγουν, μας οδηγούν σε ασφυξία μέχρι να επιτύχουν την πλήρη παράδοση», σημείωσε:

«Δεν έχω ψευδαισθήσεις. Οι ξένοι δε θα φύγουν από την Ελλάδα μέχρι η ιστορία της χώρας μας να αποχρωματιστεί, ο λαός μας να πάψει να θρησκεύει, να αποκοπούμε από τις ρίζες και τις παραδόσεις μας, να μπούμε σε αυτό που λέγεται νέος κύκλος της ιστορίας».

«Η Ελλάδα δέχεται τραχύ εκβιασμό από τους δανειστές της» συμπλήρωσε μιλώντας στην Πανθρακική ιερατική σύναξη. Οπως είπε «τα μνημόνια δεν είναι καινούριο φαινόμενο, τα έχουμε ξανασυναντήσει στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας».

Ο Μακαριώτατος σημείωσε ότι «η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της συνεργασίας και του χριστιανικού πνεύματος, μεταβλήθηκε στην Ευρώπη της εκμετάλλευσης και των τοκογλύφων του εμπορίου».«Όσο η Ευρώπη», είπε, «απομακρύνεται από το χριστιανικό της πνεύμα, οι λαοί της δεν θα έχουν μέλλον. Γι’ αυτό και δημιουργούνται τα φαινόμενα του ευρωσκεπτικισμού».

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ





ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ τῆς Ἁγίας και Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας















Ανάρτηση από: geromorias.blogspot.com

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Μεσογαίας Νικόλαος: «Αν η Σύνοδος δεν είναι Αγία, δεν θα είναι ούτε Μεγάλη»






Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε πληροφορηθεῖ ὅτι τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ γιὰ ἕνα περίπου δεκαήμερο πρόκειται νὰ συνέλθει στὴν Κρήτη ἡ, ὅπως ὀνομάζεται, Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι Πανορθόδοξος, μὲ ἄλλα λόγια συμμετέχουν ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες μὲ ἀντιπροσωπεῖες τους ἐξ ἀρχιερέων, ἔχοντας ἐπικεφαλῆς τοὺς προέδρους τους, δηλαδὴ τοὺς Πατριάρχες καὶ Ἀρχιεπισκόπους τους. Μερικοὶ τῆς δίνουν χαρακτῆρα Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἂν καὶ γιὰ κάποιους λόγους, ἰδίως τελευταῖα, ἀποφεύγουν νὰ τὴν ὀνομάσουν ἔτσι.
Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἴσως τέτοιου μεγέθους στὴ δεύτερη χιλιετία, δηλαδὴ ἡ μόνη μετὰ τὴν ἀπόσχιση τῆς Ρώμης ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῶν ὑπολοίπων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Ἀντιλαμβάνεται λοιπὸν κανεὶς τὴ βαρύτητά της καὶ τὶς ἐλπίδες καὶ προσδοκίες ποὺ ἡ σύγκλησή της γεννᾶ. Ὡς ἐκ τούτου, θεωρῶ μέγιστη ποιμαντικὴ εὐθύνη μου νὰ ἀπευθυνθῶ σὲ σᾶς, γιὰ νὰ σᾶς ἐνημερώσω γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὴ σημασία της, διότι ὁ λαὸς κατὰ τὴν ἐκκλησιαστική μας παράδοση δὲν εἶναι ἁπλὸς θεατὴς τῶν τεκταινομένων, ἀλλὰ συμμετέχει μὲ τὴν προσευχή, τὸν λόγο του ἢ καὶ τὴν ὑγιῆ ἀντίδρασή του στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Μία τέτοια Σύνοδος συνέρχεται στὸ ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μὲ σκοπὸ κυρίως πνευματικό, προκειμένου νὰ ἑνώσει τὸ σῶμα τῶν πιστῶν, νὰ τοὺς στηρίξει, νὰ δείξει τὸν δρόμο τῆς ἀληθείας, νὰ θεραπεύσει τὴ σύγχυση καὶ ταυτόχρονα νὰ δώσει τὴ μαρτυρία της στὸν σύγχρονο κόσμο μέσα στὸ πλαίσιο τῆς ἀποστολῆς της, δηλαδὴ νὰ φανερώσει τὴ μία ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ «εἰς πάντα τὰ ἔθνη» κατὰ τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου (Ματθ. κη΄ 29). Αὐτὸ ὀφείλει νὰ τὸ κάνει στηριζόμενη στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ὀρθὰ ἑρμηνευόμενο, στὴν Ἱερὰ Παράδοση τῶν προηγούμενων Συνόδων, στὴ διδασκαλία τῶν Ἁγίων Πατέρων, καὶ φυσικὰ σὲ ἀναφορὰ μὲ τὰ προβλήματα τῆς σύγχρονης ἐποχῆς.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Για το μισάνθρωπο κήρυγμα του Καλαβρυτων

Παρασκευή, 13 Μάιος 2016

AΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΣΤΟ ΤΡΕΧΟΝ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ "Χ"

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΛΟΓΟ



Για το μισάνθρωπο κήρυγμα του Καλαβρύτων

του Μανώλη Μηλιαράκη

Ω της παραφροσύνης! Ω της αθλιότητας! Ω του αντιθέου ύφους και ήθους! Ω της υποκρισίας και του φαρισαϊσμού!

Ιεράρχης ων, να απευθύνεται «στον Εσταυρωμένο Χριστό» και να τον παρακαλεί «να σαπίσει το χέρι του Φίλη» αν υπογράψει διατάγ­ματα αθεΐας, όπως η κατάργηση των θρη­σκευτικών» και «να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι το κρέας που θα φά­νε απόψε οι άθεοι»!

Ποιος ο εν λόγω ιεράρχης; Μα ποιος άλλος, παρά ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος!

Και πότε,ο αθεόφοβος, εξέμεσε τα παρα­πάνω;

Την ώρα που ο λαός του Θεού και η φύση ο­λόκληρη θρηνεί και οδύρεται την θεόσωμον ταφή του Κυρίου μας και Θεού της Αγάπης. Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, αμέσως μετά τον Επιτάφιο θρήνο, στο υποτιθέμενο κήρυγ­μα του.!

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Αμβρόσιος:

-Από το ξεκίνημα του, ως μητροπολίτης, το Νοέμβριο του 1978, εξέφρασε δημοσίως τη συμπαράσταση του, όχι βέβαια προς τα θύμα­τα της Απριλιανής Χούντας, αλλά «προς τους διωκομένους εντίμους αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων». «Έντιμοι και αδίκως διωκόμενοι», ήσαν οι πραξικοπηματίες, οι βασανιστές και οι εκτελεστές - δολοφόνοι των νεκρών του Πολυτεχνείου! Οι άλλοι, οι εξορισθέντες, φυλακισθέντες, βασανισθέντες, ακόμα και εκτελεσθέντες, δεν άξιζαν της παραμικρής αναφοράς, γιατί αυτοί ήσαν ή κομμουνιστές ή κρυπτοκομμουνιστές ή συνοδοι­πόροι και κατά συνέπεια καλά έπαθαν και λί­γα έπαθαν!

Κυριακή 1 Μαΐου 2016

Είναι ο Χριστός ο Θεός-Λόγος ή απλώς ένας κοινωνικός επαναστάτης;

Κώστας Ν.Μπαραμπούτης

Ο λόγος του Ιωάννη, όπως μάλιστα εκφράζεται από τις πρώτες σειρές του Ευαγγελίου του, είναι απολύτως διαφωτιστικός για την κατανόηση του Θεού-Λόγου. Μεταφέρει λοιπόν ο Χριστός στους ανθρώπους με τη ζωή Του και τον λόγο Του ένα τρόπο υπάρξεως διαμετρικά αντίθετο από εκείνον που η ατελής φύση τους έχει καθιερώσει.  Πρόκειται για τον τρόπο της αγάπης που υποδεικνύει τη συναλληλία μεταξύ των ανθρώπων, την οικοδόμηση μεταξύ τους σχέσεων εμπιστοσύνης και ανοχής, με τελική τους επιδίωξη να ζουν σε κοινωνίες διατεταγμένες εσωτερικά με όρους συνοχής, ελευθερίας και ευρηματικότητας, απαραίτητους για επιτυχείς απαντήσεις στις προκλήσεις της ζωής. Επίσης και οι σχέσεις που διαμορφώνουν οι κοινωνίες αναμεταξύ τους να διέπονται από τις ίδιες αρχές, αποκλειομένης της βίας με σκοπό ιδιοτελείς υλικές επιδιώξεις, που συνήθως περιβάλλονται τη λεοντή ψευδών και προβληματικών ιδεολογιών.  Σύνολη η εικόνα του ευαγγελικού μηνύματος διαπνέεται με τρόπο διαυγή από τις προτροπές για καταλλαγή των πάσης φύσεως συγκρούσεων μεταξύ των ανθρώπων∙ παρά ταύτα από τους χρόνους του Διαφωτισμού έως και πολύ πρόσφατα, αυτές ηχούν παράφωνα, σε «ώτα μη ακουόντων», και θέλουν να αποδώσουν στον Ιησού εγκόσμιες επαναστατικές διαθέσεις με πολιτικό περιεχόμενο.

Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Αγίου Ι.Χρυσοστόμου: «Επεθύμησε πόρνη ...»

  
 
 
ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
«Επεθύμησε πόρνη ...»

     Πόρνη επιθυμούσε ο Θεός; Ναι πόρνη. Εννοώ τη δική μας φύση. Ήταν τρανός και αυτή ταπεινή. Τρανός όχι στη θέση αλλά στη φύση. Πεντακάθαρος ήταν, ακατάστρευτη η ουσία του, άφθαρτη η φύση του. Αχώρητος στο νου, αόρατος, άπιαστος από τη σκέψη, υπάρχοντας παντοτεινά, μένοντας απαράλλακτος. Πάνω από τους αγγέλους, ανώτερος από τις δυνάμεις των ουρανών. Νικώντας τη λογική σκέψη, ξεπερνώντας τη δύναμη του μυαλού, αδύνατο να τον δεις, μόνο να τον πιστέψεις ...

Έριχνε το βλέμμα του στη Γη και την έκανε να τρέμει ... Ποτάμια έβγαζε στην έρημο ... Κι αυτός ο τόσο μέγας και τρανός πεθύμησε πόρνη. Γιατί; Για να την αναπλάσει από πόρνη σε παρθένα. Για να γίνει ο νυμφίος της. Τι κάνει; Δεν της στέλνει κάποιον από τους δούλους του, δεν στέλνει άγγελο στην πόρνη, δεν στέλνει αρχάγγελο, δεν στέλνει τα χερουβείμ, δεν στέλνει τα σεραφείμ. Αλλά καταφθάνει αυτός ο ίδιος ο ερωτευμένος.

     Επεθύμησε πόρνη. Και τι κάνει; Επειδή δεν μπορούσε να ανέβει εκείνη στα ψηλά, κατέβηκε στα χαμηλά. Έρχεται στην καλύβα της. Τη βλέπει μεθυσμένη. Και με ποιό τρόπο έρχεται; Όχι με ολοφάνερη τη θεότητά του, αλλά γίνεται εντελώς ίδιος μαζί της, μήπως βλέποντάς τον τρομοκρατηθεί, μήπως λαχταρήσει και του φύγει. Τη βρίσκει καταπληγωμένη, εξαγριωμένη, από δαίμονες κυριευμένη. Και τι κάνει; Την παίρνει και την κάνει γυναίκα του. Και τι δώρα της χαρίζει; Δαχτυλίδι. Ποιο δαχτυλίδι; Το Άγιο Πνεύμα.

Έπειτα λέγει. Δεν σε φύτεψα στον Παράδεισο;

- Του λέγει, ναι.

- Και πώς ξέπεσες από εκεί;

- Ήλθε και με πήρε ο Διάβολος από τον Παράδεισο.

- Φυτεύτηκες στον Παράδεισο και σε έβγαλε έξω. Να, σε φυτεύω μέσα μου. Δεν τολμά να με πλησιάσει εμένα. Ο ποιμένας σε κρατάει και ο λύκος δεν έρχεται πια.

Κυριακή 17 Απριλίου 2016

...Χωρίς λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια

Στη σελίδα του Μητροπολίτη Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας κ.Νεκταρίου ,στο facebook, διάβασα το παρακάτω κείμενο...δεν έχω τίποτα να προσθέσω...για όποιον καταλαβαίνει...τα λέει όλα και τον ευχαριστούμε γι'αυτό...για όποιον καταλαβαίνει ...το ξαναλέω..

"Σβήνω την λαμπάδα δίπλα από την εικόνα της Παναγίας που απόψε «άκουσε» τους χαιρετισμούς του Ακαθίστου.Σκέπτομαι. Αν ήθελα να γράψω ένα δελτίο τύπου για την τέλεση της ακολουθίας στο Χονγκ Κονγκ απόψε, πως θα περιέγραφα το εκκλησιαστικό γεγονός;Τελέσθηκε η ακολουθία με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια; Δεν μπορώ να το γράψω. Μόνος απόψε. Χωρίς πολύπτυχους μανδύες και βαρύτιμα άμφια. Χωρίς ιερέα και ψάλτη. Όσοι πιστοί κατάφεραν απόψε να ξεφύγουν από τις εργασίες τους (κάποιοι Έλληνες, μερικοί Κινέζοι, κανα δυό Αιθίοπες) διάβασαν στα Αγγλικά τους ψαλμούς του Αποδείπνου και τα τροπάρια του Κανόνα.
Μήπως να γράψω ότι τελέσθηκε η ακολουθία με κατάνυξη; Δεν με αφήνει εκείνο το μωρό που συμμετείχε ενεργά με μια στεντώρεια τσιρίδα….Προσκυνώ την εικόνα και προσευχητικά απευθύνομαι στην Θεοτόκο. Δέσποινα, δέξου απόψε την ταπεινή φωνή των παιδιών σου από το Χονγκ Κονγκ.Κλειδώνω την θύρα του Ναού. Ναι. Ξέρω τι θα έπρεπε να γράψω. Απόψε τελέσθηκε η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου και στο Χονγκ Κονγκ. Δόξα τω Θεώ!"

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

Κοίτα την Αποστολή σου ή Λόγος περί ΜΚΟ

Της Ανδριανής Στράνη

Σε χαλεπούς καιρούς οικονομικής κρίσης η ανθρωπότητα δοκιμάζεται από τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και συγκρούσεις, ενώ ο καπιταλισμός αναζητά τη σωτηρία του με το όνειρο της «ανάπτυξης». Από την άλλη, ο εμπόλεμος και απελπισμένος άνθρωπος προσδοκά μάταια την ατομική του σωτηρία μέσω της φυγής ή της αγοραίας τρυφής, ενώ η Εκκλησία καλείται να παραμείνει το «άλας του κόσμου» στρατευομένη και μάχιμη σε έναν κόσμο εξορίας και φτώχειας.
Η Εκκλησία είναι «σώμα Χριστού» (Κολοσ. 1,24) τα μέλη της οποίας είναι ο «Λαός του Θεού» (Α΄ Πετρ. 2,10). Με αυτή την έννοια, σώμα και μέλη τελούν σε αδιάσπαστη οργανική ενότητα (Α΄ Κορ. 12,12) με πορεία προς την Γη της Επαγγελίας. Όταν λοιπόν ο «Λαός του Θεού» πάσχει, ο Αη Λαός όπως εύστοχα τον ονομάζει ο Γιάννης Ρίτσος στο «Άσπρο Ξωκλήσι», τότε η Εκκλησία καλείται να εκπληρώσει την αποστολή της με τον Αγώνα για τη μεταμόρφωση του κόσμου και την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.

Αφιέρωμα στον Ρενέ Ζιράρ ΜΕΡΟΣ ΙII Θρησκευτικά συμφραζόμενα Ευστοχίες και αστοχίες

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της αναφοράς μας στο έργο του Ζιράρ, θα σταθούμε στο βασικό -θρησκευτικής σημασίας- συμπέρασμά του για την ενικότητα του χριστιανισμού. Αλλά και σε ορισμένες άστοχες εξηγήσεις του, σχετικά με την απόσταση ανάμεσα στην ενικότητα--ταυτότητα του χριστιανισμού και στην εξομοιωτική με τις συμβατικές θρησκείες «παραφθορά» του μέσα στην ιστορία. Θα κλείσουμε δε με ορισμένα στοιχεία για τη χριστιανική προσέγγιση στην επιχειρησιακή όψη του κοινωνιο-οντολογικού προβλήματος. Που είναι «παραδόξως» πιο κοντά στο πρόβλημα απ’ όσο η φιλοσοφική και η επιστημονική. 
1. Η ενικότητα του χριστιανισμού
Αξιοποιώντας το εθνολογικό-μυθικό υλικό, μαζί και τα Ευαγγέλια, ο Ζιράρ συμπεραίνει, ότι ο χριστιανικός «μύθος» δεν είναι μύθος στην κυριολεξία, αφού αποδομεί κάθε μύθο. Ενώ εκείνοι ενοχοποιούν το θύμα, δικαιώνοντας τους θύτες, ο χριστιανικός «μύθος» κάνει ακριβώς το αντίθετο, αποκαλύπτει το μυστικό όλων των καταγωγικών μύθων της ανθρωπότητας: την αθωότητα του θύματος