Ο Εθνομάρτυς Χρυσόστομος, Μητροπολίτης Σμύρνης

Κείμενο: Σαράντος Ι. Καργάκος

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη στο προαύλιο του ναού της Αγίας Παρασκευής στην Πρώτη Σερρών το 1906.

Η μητρόπολη Δράμας ήταν η πιο ταραγμένη, βασανισμένη και διαρκώς απειλούμενη επαρχία της Μακεδονίας. 

Ο Χρυσόστομος έφθασε στην πόλη στις 22 Ιουλίιου 1902 κι έγινε δεκτός με μεγάλο ενθουσιασμό από τον τοπικό πληθυσμό. 

Με το πρώτο κήρυγμά του έδωσε πνοή ηρωικού ήθους στο ποίμνιό του, που είδε στο πρόσωπό του ηγέτη χαρισματικό και εμπνευσμένο. 

Μία μικρή περικοπή αρκεί για να φανεί το μεγαλείο και το πλούσιο λεκτικό μεγαλείο της θείας εκείινης φωνής και πνοής:

«Την αποστολήν μου αυτήν εν μέσω υμών θα επιτελέσω κατά τους νόμους της θείας αρμονίας, εάν λειτουργών εμπνεύσω την κατάνυξιν της καρδίας και ουχί απλώς την προσευχήν των χειλέων, εάν εμφυσήσω το θάρρος και την ελπίδα και ουχί την ανίαν και το δέος, εάν ανασύρω τους μαργαρίτας, τους οποίους εγκλείει εις το βάθος πάσα ελληνική καρδία, εάν ανοίξω τους κρουνούς της αγάπης, εάν δώσω παλμόν θάρρους, υπερηφανίας και θυσίας εις όλας τας ψυχάς, εάν συντονίσω τα αισθήματα και ωθήσω εις έργα φωτός» (Λοβέρδος, ένθ.αν. σελ. 65).

-

Ακολούθως ο Χρυσόστομος συγκεντρώνει λεπτομερώς στοιχεία και με αναρίθμητα υπομνήματα ενημερώνει το Πατριαρχείο για τις βουλγαρικές αγριότητες στη Μακεδονία: καταλήψεις εκκλησιών και σχολείων, δολοφονίες προκρίτων, ιερέων, δασκάλων. Παράλληλα ενημερώνει και τις τουρκικές αρχές.

Αλλά οι εκθέσεις και τα υπομνήματα μένουν νεκρό κεφάλαιο, όταν στην εγκληματική δράση δεν υπάρχει αντίδραση. 

Ο Χρυσόστομος σπάει τον κλοιό του φόβου και κηρύσσει την αντίσταση στη βία. Γράφει στο Πατριαρχείο:

«Απεφασίσαμεν και ημείς μετά της δημογεροντίας να μετέλθωμεν εν ανάγκη και το έσχατον μέσον της αυτοδικίας, αμυνόμενοι των δικαίων μας, άλλως κινδυνεύομεν να ίδωμεν απογυμνουμένην την μητρόπολιν εκκλησιών και τας κοινότητας σχολείων και τα χωρία κατοίκων υπό την θύελλαν του πυρός και του σιδήρου, την οποίαν εξαπέλυσε το μακεδονικόν κομιτάτον τη ανοχή των τουρκικών αρχών» (Ένθ.αν. σελ. 74).

Η εθνική ταυτότητα των αρχαίων Μακεδόνων

Ο Αλέξανδρος εισβάλλει στην Ιταλία. Μικρογραφία από τον κώδικα Peniarth 481.

Ο πανελληνισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η εθνική του αυτο-αντίληψη

Απόσπασμα από την έρευνα του Alexander Harmantas, Αρχαία μακεδονική εθνική ταυτότητα: Μια μελέτη με βάση τις βιβλιογραφικές πηγές από τον 5ο π.Χ. ως το 2ο μ.Χ. αιώνα, Βασιλικό Παν/μιο του Κίνγκστον, 2017.

Αν τελικά δεν γνωρίζουμε πολλά σε σχέση με την αυτο-αντίληψη των Μακεδόνων ως συλλογική εθνοτική ομάδα, τι μπορούμε να συμπεράνουμε για τη συνολική τους πολιτιστική κληρονομιά; Είναι δυνατόν να περιγράψουμε την κατάκτηση της Αιγύπτου και της Εγγύς Ανατολής σαν μια, ουσιαστικά, ελληνική κατάκτηση; Ίσως, η πιο προφανής προσέγγιση που θα επιτρέψει να απαντήσουμε τα παραπάνω ερωτήματα είναι η θέση του ίδιου του Αλέξανδρου· πραγματικά, δεν θα έπρεπε να βρούμε κάποια σημαντική διατύπωση μακεδονικής ταυτότητας στον πιο φημισμένο Μακεδόνα όλων των εποχών; Είδαμε ότι οι υπάρχουσες πηγές για τον Αλέξανδρο είναι αρκετά μεταγενέστερες και δεν μας προσφέρουν πάντα μια ξεκάθαρη άποψη για τις στάσεις και τις απόψεις των συγχρόνων του απέναντι στον ίδιο και τους Μακεδόνες συμπατριώτες του. Ωστόσο, όλες οι πηγές μας συμφωνούν στην στάση του Αλέξανδρου να εμφανίζει την κατάκτηση της Ανατολής σαν ένα θεμελιακά ελληνικό θρίαμβο. Το μέσο με το οποίο επικοινωνούσε αυτή την άποψη ήταν ο πανελληνισμός, που μπορεί να αποδοθεί κάπως ελεύθερα ως η ελληνική πολιτισμική ή πολιτική ενότητα. Στην περίπτωση του ένδοξου Μακεδόνα κατακτητή, μια κατάλληλη περιγραφή του πανελληνισμού θα μπορούσε να είναι η ιδέα ότι διάφορες πόλεις-κράτη θα μπορούσαν να γίνουν πλουσιότερες χάρη στην ένωσή τους στον κοινό στόχο της κατάκτησης όλης, ή έστω μέρους, της περσικής αυτοκρατορίας. Έστω κι αν δεν μπορεί να παραληφθεί το εγγενές πολιτικό στοιχείο αυτής της πολιτικής, είναι εντούτοις προφανές ότι η σχέση του Αλέξανδρου με τον πανελληνισμό υπερέβαινε τα αμιγώς πολιτικά κίνητρα, δεδομένης της αργεαδικής του καταγωγής, καθώς και της γνήσιας κλίσης του προς το ομηρικό ήθος. Ως υποτιθέμενος απόγονος του Ηρακλή (μέσω του Φιλίππου) και του Αχιλλέα (μέσω της μητέρας του, Ολυμπιάδας), ο Αλέξανδρος κατά πάσα πιθανότητα δεν αμφέβαλλε για την «ελληνικότητά» του. Πράγματι, η προώθηση του πανελληνισμού δεν δίνει απλώς έμφαση στην ελληνική του ταυτότητα, αλλά τον ταυτίζει με τα ελληνικά ηρωικά ιδεώδη και, συνεπώς, ενέχει μεγάλη σημασία για τον ίδιο σε προσωπικό επίπεδο.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΤΑΘΟΠOYΛΟΥ, ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!

Η Παναγιώτα Σταθοπούλου, 17 ετών, στις 22 Ιουλίου 1943, μετά από κάλεσμα του ΕΑΜ δίνει τη ζωή της για την υπεράσπιση της Μακεδονίας από τη Βουλγαρική κατοχή.

 Τον Ιούλιο του 1943, στην μαύρη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής διοργανώθηκαν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές μαχητικές εκδηλώσεις που γνώρισε αυτός ο τόπος, ανατρέποντας τα σχέδια για την επέκταση της βουλγαρικής φασιστικής Κατοχής στη Μακεδονία. Στις 22 Ιουλίου 1943, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους προσπάθησαν να καταστείλουν την αντιφασιστική και πατριωτική διαδήλωση.

Η διαδήλωση χτυπήθηκε σε πολλά σημεία, αρχικά από το ιταλικό ιππικό και μετά από τα γερμανικά τανκς. Κατεβαίνοντας την Ομήρου, ένα γερμανικό τεθωρακισμένο όχημα εφοδιασμένο με πολυβόλο πέρασε στην Πανεπιστημίου και αρχίζει να πυροβολεί την κεφαλή της διαδήλωσης. Ο νεαρός που κρατούσε την ελληνική σημαία πέφτει.

Η 17χρονη Ευρυτάνισσα Επονίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου τρέχει να πάρει τη σημαία, αλλά το τανκ περνάει από πάνω της και τη συνθλίβει.

Ο Ηλίας Βενέζης, στο διήγημά του 22 Ιουλίου 1943, περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τη διαδήλωση, τη γερμανική βία και τη  θυσία των νέων που στάθηκαν απέναντι από το άρμα μάχης με μόνο όπλο το θάρρος τους:

Η έκθεση της ελληνικής επιτροπής για τα σχολικά βιβλία των Σκοπίων

Στο ΕΘΝΟΣ της Κυριακής και στο ethnos.gr δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο από τον πρόεδρο της διαβόητης Επιτροπής του Κοτζιά που δημιουργήθηκε για να εξετάσει τα σχολικά εγχειρίδια των Σκοπίων. Για την "περίεργη" (για να το εκφράσουμε ευγενικά) αυτήν επιτροπή και το παρασκήνιο υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες εδώ:
https://ethnologic.blogspot.com/2018/10/blog-post_10.html

ΔΕΕ

Γράφει ο Σπυρίδων Σφέτας

Καθηγητής Νεότερης και Σύγχρονης Βαλκανικής Ιστορίας του ΑΠΘ, επικεφαλής διαπραγματευτής στην Επιτροπή για τα Σχολικά Εγχειρίδια

Η  άμισθη Επιτροπή για τα σχολικά εγχειρίδια , για τη οποία ακούστηκαν   τόσες ανυπόστατες συκοφαντίες, έδωσε με ακλόνητα επιχειρήματα  και μετά από μαραθώνιες  διενέξεις το σύγχρονο Μακεδονικό Αγώνα με τους ιστορικούς της γειτονικής χώρας.  

Επιτεύχθηκε συμφωνία για σημαντικά  θέματα που αφορούν την Ελλάδα, με γνώμονα πάντα  την επίκληση άρθρων της Συμφωνίας των Πρεσπών.
1) Έγινε αποδεκτό  μετά από διήμερη μάχη στα Σκόπια  ότι ως   Σλάβοι  δεν έχουν καμιά σχέση με τους  Αρχαίους Μακεδόνες, ότι  η  Αρχαία Μακεδονική  Ιστορία και ο πολιτισμός  ήταν τμήμα του αρχαίου   Ελληνικού Πολιτισμού που είχε επίδραση στον παγκόσμιο πολιτισμό,  ότι είναι ανάγκη να αναιρεθεί η  θέση  τους που παρουσιάζει  την  Αρχαία Μακεδονική ιδιαιτερότητα ως αντιτιθέμενη στον Ελληνισμό, ότι οι διαφορές εντοπίζονται στις πολιτικές δομές ( σταθερά μοναρχία στη Μακεδονία) . Επειδή η Συμφωνία προβλέπει ότι κάθε αλλαγή  πρέπει να στηρίζεται σε πηγές (evidence), η Επιτροπή   συγκέντρωσε όλα τα σχετικά χωρία από τους Αρχαίους συγγραφείς (Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Ισοκράτη, Πολύβιο, ακόμα και τους Φιλιππικούς του Δημοσθένη, ερμηνευόμενους  στο ανάλογο πολιτικό πλαίσιο της εποχής ) και τα υπέβαλε με τις αναλυτικές της παρατηρήσεις  και σε αγγλική ή γαλλική  μετάφραση. 

Η ελληνική επιτροπή δεν είδε αρνητικά την πρόταση  της άλλης πλευράς να ληφθεί υπόψη ότι ένα   μέρος της  σημερινής Βόρειας Μακεδονίας ανήκε στην ιστορική Μακεδονία της αρχαιότητας.

2) Για τη Ρωμαϊκή εποχή συμφωνήθηκε ότι ο όρος Μακεδονία από το 148 πΧ. ήταν διοικητικός-Μacedonia Prima- Macedonia Secunda-  από τον 4ο αιώνα  συμπεριλαμβανόταν  με τη Δακία και την Παννονία  στο Praefectum Illyricym  και ότι πρέπει να διακρίνεται από την ιστορική Μακεδονία που το 168 πΧ ,   με τη πρώτη  κατάκτηση, οι Ρωμαίοι διέσπασαν σε 4 τμήματα ( Πελαγονία, Πέλλα, Θεσσαλονίκη, Αμφίπολις), ή από το μεταγενέστερο  Βυζαντινό  διοικητικό Θέμα Μακεδονία  που περιείχε τη Θράκη-η Μακεδονική Δυναστεία του Βυζαντίου δεν είχε σχέση με τους Αρχαίους Μακεδόνες- διευκρίνιση που ζήτησε και η άλλη πλευρά, αλλά από τον 14ο αιώνα, με την κατάργηση των Θεμάτων, ο όρος Μακεδονία στους αρχαιοπρεπείς Βυζαντινούς συγγραφείς αποκτούσε πάλι το ιστορικό περιεχόμενό του.

3) Για τη Βυζαντινή περίοδο δέχτηκαν ότι οι Σλάβοι δεν πήραν το όνομα Μακεδόνες  από τους Αρχαίους Μακεδόνες , ότι οι όροι  Μακεδών και Σλάβος  δεν ταυτίζονται στο Μεσαίωνα. Η   Επιτροπή προσκόμισε σχετικά χωρία από  τα Θαύματα του Αγίου Δημητρίου,  τον Πορφυρογέννητο κ. α. Οι δικές  τους παρατηρήσεις  ήταν πολύ  γενικές,  π.χ οι Σλάβοι δεν ήταν νομάδες, αλλά γεωργοί, κάτι που  ελληνική πλευρά δεν απέρριψε εκ προοιμίου, οι Κύριλλος και Μεθόδιος έκαναν το γλαγολικό ( όχι το κυριλλικό αλφάβητο) ,  κάτι που  είναι σωστό, αλλά  επισημάνθηκε ότι το εννοιολογικό  υπόβαθρο της απόδοσης στα σλαβικά των υψηλών  θεολογικών  εννοιών ήταν ελληνικό, ( πχ  φιλοκαλία-dobrotoljubie, ευημερία-blajodenstvie)  όπως και το συντακτικό. Επρόκειτο για μια lingua franca.

Ντοκουμέντα CIA: Πως ο Τίτο έφτιαξε την «μακεδονική» γλώσσα

Την απίστευτη παραδοχή ότι η ”Μακεδονική γλώσσα” είναι ένα εξ’ ολοκλήρου ψευδές κατασκεύασμα του Κομμουνιστικού καθεστώτος του Τίτο κάνει η CIA σε έγγραφό της που αποχαρακτηρίστηκε το 2001.

Στο έγγραφο, στο οποίο τα Σκόπια αναφέρονται ως ”Μακεδονία” και χρονολογείται από το 1950, αναφέρεται μάλιστα χαρακτηριστικά ότι ”μόνο το όνομα είναι πραγματικότητα, όλα τα υπόλοιπα είναι απάτη”.

Το Off the Record μελέτησε ολόκληρο το έγγραφο και δημοσιεύει τα πιο ”ζουμερά” και χαρακτηριστικά σημεία του:

”Δημιούργησαν την μακεδονική γλώσσα. Όλα τα οικογενειακά ονόματα αλλοιώθηκαν. Βιβλία εκτυπώθηκαν στα μακεδονικά, τα οποία οι Μακεδόνες δεν καταλαβαίνουν. Πολλοί κομμουνιστές αντιτίθενται στην καινούργια γλώσσα.

O Centa MIDEROVIC, γενικός γραμματέας της Γιουγκοσλαβικής Ένωσης συγγραφέων, ήταν αποφασιστικά αντίθετος στην Μακεδονική γλώσσα ως διευθυντής του εκδοτικού οργανισμού ”PROSVETA” της Σερβίας και αρνήθηκε να εκτυπώσει βιβλία στα Μακεδονικά. Στο μεταξύ επικράτησε η ιδέα ότι μία Μακεδονική γλώσσα έπρεπε να δημιουργηθεί και δημιουργείται τώρα (οι Μακεδόνες μιλάνε μία γλώσσα που περιέχει περισσότερες αρχαίες σλαβικές λέξεις από ότι η Σερβική). Είναι μία μετάβαση μεταξύ της Σερβικής και της Βουλγαρικής γλώσσας αλλά περισσότερο σχετίζεται με την Βουλγαρική. Αυτή η γλώσσα δεν γράφτηκε ποτέ σε βιβλία καθώς η Μακεδονική intelligentsia μελετούσε είτε στα Βουλγαρικά είτε στα Γιουγκοσλαβικά.

Νομικά άκυρη η Συμφωνία των Πρεσπών.

Ανοικτή επιστολή προς τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη, απευθύνουν δεκάδες πανεπιστημιακοί, νομικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες και επιχειρηματίες, ζητώντας του να προχωρήσει ως πρωθυπουργός στην ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών.

Η επιστολή δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 22.6.2019

Το κείμενο της επιστολής έχει ως εξής:

Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,

Απευθυνόμαστε σε εσάς που θα έχετε τον αναγκαίο θεσμικό ρόλο ως ο αυριανός πρωθυπουργός και κάνουμε έκκληση να γίνετε ο σημαιοφόρος της ακύρωσης της επαχθούς συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία η συντριπτική πλειονότητα του Ελλήνων τη θεωρεί απαράδεκτη και την εκλαμβάνει ως εθνική ήττα και καταστροφή. Σας καλούμε να το διακηρύξετε αυτό σαφώς, πριν από τις επερχόμενες εκλογές, πράξη που είναι βέβαιο ότι ο ελληνικός λαός θα την ανταμείψει με την ψήφο του και η ιστορία θα σας εντάξει σε περίοπτη θέση μέσα στο Πάνθεον των εθνικά δρώντων πολιτικών.

Οι υπογράφοντες –έγκριτοι επιστήμονες, καθηγητές, συνταγματολόγοι, νομικοί, στρατηγοί, διπλωμάτες, πολιτειολόγοι, ιστορικοί, επιχειρηματίες– θεωρούν ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι νομικά άκυρη, καθώς παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, το εθνικό μας δίκαιο αλλά και θεμελιώδεις αρχές του διεθνούς δικαίου, όπως αυτές περί «αληθείας», «καλής πίστεως», «σαφήνειας», καθώς περιλαμβάνει ιστορικά ψεύδη, νομικές παραβιάσεις, ασάφειες, παραπειστικά επιχειρήματα και δόλο. Συναφώς παραβιάζει σειρά άρθρων της σύμβασης της Βιέννης, 1969.

1. Στην ανάθεση καθηκόντων του Μάθιου Νίμιτς υπήρχε εντολή αποκλειστικά και μόνο για το «όνομα», την οποία εντολή αυτός παραβίασε.

2. Στη συμφωνία των Πρεσπών περιλαμβάνονται κραυγαλέα ψευδή στοιχεία όπως στο Μέρος Α΄, άρθρο 1, παρ. γ. και στο άρθρο 7, ενυπάρχει το δομικό ψεύδος, ότι δήθεν αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ η πλαστή «μακεδονική» γλώσσα κατά την «Τρίτη διεθνή σύνοδο του ΟΗΕ για την τυποποίηση των γεωγραφικών ονομάτων, 1977». Αντιθέτως, στις σημειώσεις της συνόδου στον τόμο l και στο Προοίμιο του τόμου 2 στη σελίδα ΙΙΙ στην απόφαση 17/8- 7/9, 1977 αναγράφεται: «Οι εφαρμοζόμενες ονομασίες και η παρουσίαση του υλικού σε αυτή την έκδοση δεν συνεπάγονται την έκφραση οποιασδήποτε γνώμης εκ μέρους της γραμματείας του ΟΗΕ». Υπενθυμίζουμε ότι χωρίς ανάλογη γλώσσα δεν υπάρχει ούτε εθνότητα ούτε χώρα με το όνομα «Μακεδονία» ή το «μακεδονικός-ή-ό».

Το Μυστικό των Πρεσπών - Από την «Βοσνιακή Αίρεση» στην «Βαλκανική Άνοιξη»

Το Μυστικό των Πρεσπών

Από την «Βοσνιακή Αίρεση» στην «Βαλκανική Άνοιξη»

«Την ιστορία την γράφουν οι νικητές.

Τους θρύλους τους δημιουργεί ο λαός.

Οι συγγραφείς επινοούν. Βέβαιος είναι

μονάχα ο θάνατος».

Ντανίλο Κις

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Ο βραβευμένος Γιουγκοσλάβος συγγραφέας Ντανίλο Κις όσο ζούσε βυθιζόταν μέσα από τα βιβλία του στα άδυτα της ιστορίας και των πολιτικών θεμάτων των Βαλκανίων -και όχι μόνο- ανιχνεύοντας τις γνωστικές διδασκαλίες, τις αιρέσεις που απορρέουν από την Βίβλο και το Κοράνι και τα αινίγματα των μυστικιστών. Ο Ντανίλο που πέθανε πολύ νωρίς, στα 54 χρόνια του στο Παρίσι το 1989, δεν πρόλαβε να δει την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ και την διάλυση της πατρίδας του της Γιουγκοσλαβίας και όσα συνέβησαν μετά. Οι πόλεμοι που ακολούθησαν στα Βαλκάνια, και ιδιαίτερα αυτός της Βοσνίας, ήταν μια τραγική μαρτυρία της πολιτικής και ιδεολογικής εκμετάλλευσης των θρησκευτικών διαφορών σε μια κοινωνία της οποίας η ιστορική συνέχεια ενσωματώνει ένα πολιτισμικό μωσαϊκό με βασικές ψηφίδες την Ορθοδοξία, τον Καθολικισμό και το Ισλάμ, μαζί με όλες τις παραφυάδες τους.

Ο γεωγραφικός χώρος της βαλκανικής χερσονήσου με τον συνοριακό χαρακτήρα του την καθιστούσε πάντοτε αποδέκτη τόσο των πνευματικών ρευμάτων Ανατολής και Δύσης, όσο και των επεκτατικών βλέψεών τους. Οι δύο πόλοι ένθεν κακείθεν, της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού, η πλημμυρίδα του Ισλάμ, οι εγκατεστημένοι από νωρίς σλαβικοί πληθυσμοί, οι μετακινήσεις οπαδών των μανιχαϊστικών αιρέσεων του Βυζαντίου δημιουργούσαν το πρόσφορο έδαφος για κάθε είδους δυναμική αντιπαράθεση διάφορων κοινωνικών ομάδων. Και, όπως έχει αποδείξει η ιστορία σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ο νικητής επιβάλλει την δική του εκδοχή για τα γεγονότα και εξαφανίζει τα τεκμήρια που θα στήριζαν την αντίστοιχη εχθρική. Στην περίπτωση δε των αρχαιολογικών δεδομένων και των γραπτών κειμένων, που σχετίζονται με τις θρησκευτικές διαμάχες και τις αιρέσεις, η αλήθεια αυτή είναι απόλυτη. 

Αυτός είναι και ο λόγος που λίγοι άνθρωποι σήμερα γνωρίζουν ότι ο αρχικός εξισλαμισμός των Βαλκανίων δεν οφείλεται τόσο σε εξωγενείς παράγοντες, όπως η οθωμανική επέκταση στα εδάφη αυτά, όσο στις πολιτισμικές και ιστορικές ιδιαιτερότητες της περιοχής. Μιας περιοχής ευαίσθητης, όπου κυριαρχούσε πάντα ένας περίεργος και εκρηκτικός συγκρητισμός, ο οποίος υποβόσκει μέχρι σήμερα, παρά τις μεγάλες «εθνοκαθάρσεις» που έχουν γίνει απ’ όλες τις πλευρές τους τελευταίους αιώνες.

Όταν ο «λαϊκιστής» Ούγγρος πρωθυπουργός Ορμπάν, που αντιτίθεται στο ευρωιερατείο για τα θέματα της μετανάστευσης, τόλμησε να δηλώσει, την περίοδο του μαζικού προσφυγικού κύματος το 2015, ότι το Ισλάμ δεν έχει «την παραμικρή σχέση με την Ευρώπη», δέχθηκε σκληρή επίθεση από την μεριά των Βόσνιων.

Ο αρχηγός των Ουλεμάδων, των φυλάκων της πίστης, της μουσουλμανικής κοινότητας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, Χουσεΐν Καβάζοβιτς, του απάντησε ότι στο ευρωπαϊκό έδαφος των Βαλκανίων συναντά κανείς το παληότερο Ισλάμ της Ευρώπης (Le Monde Diplomatique, 13/11/2016, έρευνα των Jean-Arnault Derens και Laurent Geslim), υπενθυμίζοντάς του ότι και ο Χριστιανισμός, επίσης, είχε γεννηθεί εκτός της γηραιάς ηπείρου.

Στην μακραίωνη παρουσία του το Ισλάμ στα Βαλκάνια έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, που το διαφοροποιούν από την ισλαμική παράδοση στον αραβικό κόσμο και στην υπόλοιπη Ασία ή την Αφρική. Ένα κύριο στοιχείο είναι η παρουσία μυστικών αδελφοτήτων και θρησκευτικών σεκτών στην περιοχή, που συνδέονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τον ανατολικό μυστικισμό και τις βυζαντινές αιρέσεις στους πρώτους αιώνες της Αυτοκρατορίας. Έτσι, πολύ πριν τα Οθωμανικά στρατεύματα εισβάλλουν στα εκχριστιανισμένα Βαλκάνια όπου συνυπήρχαν ελληνικές, σλαβικές, βουλγαρικές και άλλες χριστιανικές κοινότητες (γύρω στο 1370), τα ισλαμικά τάγματα των περιστρεφόμενων δερβίσηδων όργωναν την περιοχή και προσηλύτιζαν τοπικούς χριστιανικούς πληθυσμούς, πολλοί από τους οποίους ανήκαν κρυφά σε αιρέσεις και βρίσκονταν σε δυσαρέσκεια με τις επίσημες βυζαντινές εκκλησιαστικές αρχές.

Η Βαλκανική Άνοιξη

Πώς η μία, ελληνική Μακεδονία έγινε τέσσερις;

Του Αλέξανδρου Ασωνίτη*

Σε λίγες μέρες  συμπληρώνεται ένας χρόνος από την, τουλάχιστον, επονείδιστη, ολοκληρωτικής εμπνεύσεως και  επιβολής,  συμφωνία των Πρεσπών που ήδη διαλύει τα κόμματα που την υπέγραψαν (Σύριζα, Ανέλ, Ποτάμι, Πράττω-Κοτζιάς), αλλά προκαλεί και προκάλεσε σοβαρή ζημιά πριν καν την επιβολή της (βλ: αποπροσανατολισμό και διχασμό της ελληνικής κοινωνίας και ύβρεις  κυβέρνησης-Σύριζα κατά του ελληνικού λαού: Το 70% του λαού που αντιτίθεται είναι «ακροδεξιοί», κατά Τσίπρα, σε συνομιλία με τον Μακρόν:  κυβερνάει ακροδεξιούς δηλαδή, όπως ο Γ. Α. Παπανδρέου κυβερνούσε τον «πιο διεφθαρμένο λαό»), ενώ ήδη τα Σκόπια μονοπωλούν τον όρο «Μακεδονία» χωρίς να τηρούν όρους της συμφωνίας (Macedonia timeless) και δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον: πχ, αν κάποια κυβέρνηση των Σκοπίων αφαιρέσει το «Βόρεια», τι θα συμβεί;

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης και των υποστηρικτών των Σκοπίων, κομμουνιστογενείς στην συντριπτικότατη  πλειοψηφία τους,  είναι πως «γεωγραφικά η Μακεδονία ανήκει/μοιράζεται  σε τέσσερις χώρες». Τελευταίος υποστηρικτής της άποψης αυτής ο Βαρουφάκης, τόσο αδαής (και επικίνδυνος) που δεν τον χαρακτηρίζει η λέξη.

Είναι, ωστόσο,  απορίας άξιον  ότι ακόμα και άνθρωποι καταξιωμένοι και σημαντικοί, ιστορικοί αλλά και δημοσιογράφοι-αναλυτές, και φυσικά όλη η πολιτική τάξη της χώρας,  αναπαράγουν, συχνά μάλιστα και με επιθετικό προσβλητικό τρόπο, όπως  ο προβεβλημένος ιστορικός Γιώργος Μαυρογορδάτος, το ανακριβές επιχείρημα ότι η  «Μακεδονία γεωγραφικά ανήκει σε τέσσερις χώρες».

Ας δούμε  πώς απαντάει ο έγκριτος και καλλιεπής  ιστορικός σε σχετική ερώτηση (από το ηλεκτρονικό περιοδικό Andro, συνέντευξη στον Διονύση Μαρίνο, 14-2-2019)

–       Ποια είναι η άποψή σας για τη Μακεδονία; Είναι μία και μοναδική;

–        Είναι ένα εύκολο παράδειγμα για το πόσο ανιστόρητος είναι ο μέσος συμπολίτης μας. Ειδικά αυτοί που λένε πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Αυτό είναι μια βλακεία. Το σωστό είναι: η Αρχαία Μακεδονία είναι μόνο μια και είναι ελληνική. Αυτό το ξέρει όλη η υφήλιος. Η Μακεδονία στις αρχές του 20ου αιώνα διαιρέθηκε σε 3 1/2 κομμάτια. Το μικρό κομμάτι το πήρε η Αλβανία και είναι πασίγνωστο ότι το υπόλοιπο μοιράστηκε μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας. Αυτό δεν έχει τίποτα το ανησυχητικό. Αυτό το λέγαμε ανοιχτά. Πρόσφατα ασχολήθηκα με την αλληλογραφία του Βασιλέα Κωνσταντίνου Α΄, ο οποίος σε κάποιο γράμμα προς την ερωμένη του, λέει ρητά, δείχνοντας πόσο πετυχημένη ήταν η εκστρατεία στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, λέει λοιπόν: «Κερδίσαμε το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας». Αυτό το λέγαμε επίσημα. Το ότι σήμερα υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το οποίο ωρύεται πως η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική, δείχνει πόσο έχει αποτύχει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και οι πολιτικές μας ηγεσίες. Είναι σαν να λες ότι η Γη είναι τετράγωνη! Στα νιάτα μου θυμάμαι πως ήταν πασίγνωστο ότι πήραμε τη μισή Μακεδονία και λίγο παραπάνω. Αφήστε που το «η Μακεδονία είναι ελληνική», μπορεί να ερμηνευτεί από τους ξένους ότι εμείς έχουμε διεκδικήσεις στις άλλες Μακεδονίες.

Σαν Σήμερα, 07.06.1907, απαγχονίζονται οι Μακεδονομάχοι Καπετάν Άγρας και Αντώνης Μίγγας.

Του Ρότζιου Γεωργίου, Αποφοίτου του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας

112 χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από την ημέρα που, σαν σήμερα 7 Ιουνίου, το 1907, οι θρυλικοί Μακεδονομάχοι Καπετάν Άγρας και Αντώνης Μίγγας, αφού διαπομπεύτηκαν επί τέσσερις ημέρες, απαγχονίστηκαν από Βούλγαρους κομιτατζήδες.

Διαχρονικοί ήταν οι αγώνες των Μακεδόνων για την ελευθερία. Σε κάθε προσκλητήριο της μητέρας πατρίδος, παρότι έως το 1912 παρέμειναν εκτός του ελλαδικού κορμού, οι Μακεδόνες έδιναν βροντερό παρόν. Τόσο στην Επανάσταση του Γένους 1821-22, με τα επαναστατικά κινήματα στην Νάουσα και στην Χαλκιδική που πνίγηκαν στο αίμα, όσο και αργότερα (π.χ. 1854, 1878, 1896) η μακεδονική γη έδωσε πολλούς αγωνιστές στην πατρίδα για τους οποίους καυχάται.[1]

Αναμφισβήτητα η περίοδος 1904-1908, με την ένοπλη φάση του Μακεδονικού Αγώνα, αποτελεί την ενδοξότερη περίοδο αγώνων που έσωσε επί της ουσίας, την Μακεδονία από τα νύχια του Πανσλαβισμού.

Γηγενείς Μακεδόνες ελληνόφωνοι και σλαβόφωνοι, Κρήτες, Μανιάτες, και Πανέλληνες ρίχτηκαν στη μάχη  για να κρατήσουν την βόρεια εσχατιά του ελληνισμού που κινδύνευε. Φλογεροί πατριώτες, απόφοιτοι Ευέλπιδες αλλά και παλαιότεροι στρατιωτικοί, έσπευσαν εθελοντικά για να συγκροτήσουν τα πρώτα ελληνικά ανταρτικά σώματα στην μακεδονική ύπαιθρο.

Ένας τέτοιος ήρωας, που έσπευσε για την σωτηρία της Μακεδονίας μας, είναι ο Ανθυπολοχαγός πεζικού Σαράντος Αγαπηνός, γνωστός με το πολεμικό ψευδώνυμο Καπετάν Τέλλος Άγρας.

Γεννήθηκε το 1880 στο Ναύπλιο, ωστόσο έγγράφηκε από τον πατέρα του Ανδρέα Αντ. Αγαπηνό στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας από όπου και καταγόταν. Εισήλθε στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου και αποφοίτησε το 1901 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού πεζικού.

Ο Αγαπηνός έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατάσταση στην Μακεδονία την περίοδο εκείνη. Μελέτησε την λαογραφία της περιοχής, την γεωγραφία και τις ιδιαιτερότητες της.[2]

 Στενά συνδεδεμένος με τον Καπετάν Κολιό (Ανθυπλγο (ΠΖ) Ν. Ρόκα), ο οποίος δρούσε την περιοχή Ναούσης – Εδέσσης αποφάσισε να έλθει κι αυτός στην Μακεδονία ως επικεφαλής ανταρτικού σώματος, στην περιοχή Νάουσας –Λίμνης Γιαννιτσών.[3]

Η κατάσταση στην Λίμνη Γιαννιτσών

Ομιλία Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Ξάνθη…Θέμα « Μακεδονικός λόγος-Μακεδονικότητα- Ελληνικότητα (ΗΧΗΤΙΚΟ)

Μ. Χαραλαμπίδης: άκυρη η συμφωνία των Πρεσπών, απουσιάζει το ένα υποκείμενο, ο ελληνικός λαός/Προτεραιότητα της Ελλάδας το πιο δυναμικό της πεδίο, η ανάπτυξη

Όλη η ομιλία του  ΕΔΩ Ή ΕΔΩ 

Παρά την κακοκαιρία, οι Ξανθιώτες ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση δέκα συλλόγων –Ε.Α.Α.Σ , σύλλογοι Κυπρίων, Εβριτών, Μικρασιατών, Σαρακατσάνων, Ποντίων, συνταξιούχων πολιτικών δημοσίων υπαλλήλων, Λύκειον των Ελληνίδων, σύνδεσμος εφέδρων αξιωματικών, ένωση απόστρατων αστυνομικών- και γέμισαν την αίθουσα του Ι.Θ.Τ.Π , για να ακούσουν το Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην ομιλία του με θέμα:’ Μακεδονικός λόγος-Μακεδονικότητα- Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα’.

Ο ομιλητής παρουσίασε το σκεπτικό του βιβλίου του ‘Μακεδονικότητα, Ελληνικότητα, Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία’ , το οποίο είναι και η πρόταση του για το Μακεδονικό. Δεν περιορίστηκε όμως μόνο στη Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά μίλησε για την προτεραιότητα της χώρας, την ανάπτυξη, και για τη θωράκιση της χώρας επαναφέροντας την ίδρυση της Ρωμανίας.

Αναφερόμενος στο Σκοπιανό επισήμανε καταρχήν ότι η ιστορία είναι ο μεγάλος κριτής των δημοσίων προσώπων και εστιάζοντας στη συμφωνία των Πρεσπών, υποστήριξε:

‘Η Συμφωνία των Πρεσπών δείχνει ότι την έκαναν άνθρωποι με χαμηλό επίπεδο αυτοσεβασμού και χωρίς συνείδηση του τι σημαίνει ελληνισμός. Ποιοι ψήφισαν αυτή τη συμφωνία; Όχι πάντως ο ελληνικός λαός. Και για αυτό το λόγο είναι άκυρη. Μέσα στην τόση φλυαρία δεν μιλά κανείς για αυτό. Από τη συμφωνία απουσιάζει το ένα υποκείμενο: ο ελληνικός λαός. Στα Σκόπια συμμετείχε, μέσω δημοψηφίσματος, ο λαός. Εδώ όχι…Αν σήμερα πάει ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ένας πρωθυπουργός στον Ο.Η.Ε και το εξηγήσει , θα το κατανοήσουν όλοι… Αυτό που έγινε δεν είναι πολιτική κυρίαρχης χώρας’.

Συμπλήρωσε ότι είναι λάθος για τους ίδιους τους Σκοπιανούς να τους δώσεις όνομα εθνικό. Το ζήτημα –είπε- για αυτούς δεν είναι ‘τι είναι’ αλλά το ότι βρίσκονται σε σύγχυση. Είναι ακαθόριστοι. Οι ίδιοι δεν ξέρουν τι είναι. Δεν είναι ούτε Βούλγαροι, ούτε Σλάβοι, υποστήριξε. Το ουσιαστικό όμως είναι το τι θα γίνει 30 χρόνια μετά΄. Παραπέμποντας στην ιστορία και στους πολιτικούς χειρισμούς που ακολουθήθηκαν από γειτονικές Βαλκανικές χώρες, παρατήρησε ότι υπάρχει διαχρονικά ένα υπόστρωμα ελληνικό (σ.σ : και το επέκτεινε λέγοντας ότι η άποψη του είναι πως υπάρχει σε όλο το βαλκανικό χώρο. Για να γίνει κατανοητή η θέση του Μ.Χαραλαμπίδη επ’ αυτού, ασχέτως αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί, θα πρέπει ο ακροατής να παραπεμφθεί στο βιβλίο του ‘Μακεδονικότητα-Ελληνικότητα-Οικουμενικότητα/Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία’, όπου επεξηγεί τις έννοιες των παραπάνω όρων και καταλήγει ‘…Οι πολίτες του – των Σκοπίων- θα εκφράζουν ελεύθερα την ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού, λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών, κομματιού του ελληνισμού, του Μακεδονικού. Αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων’)

Η Συμφωνία των Πρεσπών ενισχύει τον Τουρκικό Επεκτατισμό

by karavaki

Οι όροι «Macedonia, Macedon» δεν περιλαμβάνονται στη συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913

Ιωάννης Δ. Παπακωνσταντίνου

Παρότι υποτίθεται (κατά δηλώσεις μελών τής  Ελληνικής «κυβέρνησης») 1 ότι η Απειλή εξ Ανατολών, και δη η αυξανόμενη στρατιωτική και πολιτικοοικονομική επιρροή τής Τουρκίας στη fYROM, απετέλεσε τήν (δήθεν) πρωταρχική αιτία για τήν εσπευσμένη συνυπογραφή και κύρωση τού εν λόγω προσυμφώνου, εντούτοις η σχετική συζήτηση στη «βουλή» τών Ελλήνων περί τής «Συμφωνίας τών Πρεσπών» διεξάγεται εκτός θέματος: Ούτε ένας «βουλευτής» δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ή να εγείρει, έστω και εν παρόδω, τό μείζον θέμα τών επιπτώσεων που θα έχει αυτό τό προσύμφωνο επί τών Ελληνο-Τουρκικών σχέσεων, και συγκεκριμένα επί τής γεωστρατηγικής και στρατιωτικής Απειλής εξ Ανατολών κατά τής Ελλάδος.

1. Ακρογωνιαίος λίθος τής Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής.

Στη μεταπολίτευση, η πεμπτουσία τής εξωτερικής πολιτικής και τής πολιτικής εθνικής ασφαλείας τής Ελλάδος, διατυπώθηκε με τό επιγραμματικό δόγμα τού Ανδρέα Παπανδρέου «Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν εκχωρούμε τίποτε» 2.

Δι’ εκείνου τού επιγράμματος, η Ελλάδα διεκήρυττε, ρητώς και κατ’ επανάληψη, ότι εφήρμοζε και προήσπιζε τό status quo σχετικά με τήν εθνική της κυριαρχία, σύμφωνα με τίς αρχές τού Διεθνούς Δικαίου. Τό δε εν προκειμένω status quoείναι αυτό που καθορίσθηκε επακριβώς από Συνθήκες Ειρήνης (Treaties of Peace), και κυρίως εκείνες τού Βουκουρεστίου (1913), τής Λωζάννης (1923) και τών Παρισίων (1947)—η τελευταία αφορούσα μεταξύ άλλων τήν εκχώρηση τών Δωδεκανήσων από τήν ηττημένη Ιταλία στη νικήτρια Ελλάδα αμέσως μετά τόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σημειωτέον ότι οι Συνθήκες Ειρήνης έχουν τήν πλέον βαρύνουσα σημασία στο Διεθνές Δίκαιο, διότι έχουν βαφεί και συνυπογραφεί με αίμα: Σε αντίθεση δηλαδή με άλλου είδους διακρατικές συνθήκες (για εμπορικά, περιβαλλοντικά κ.λπ. θέματα), κάθε Συνθήκη Ειρήνης διατυπώνει, αμέσως μετά τόν πόλεμο, τήν βούληση τών εμπολέμων να διασφαλίσουν τήν ειρήνη εις τό διηνεκές διά τών συμπεφωνημένων τους στη Συνθήκη, ούτως ώστε να μην ξαναεπισυμβεί άλλος πόλεμοςμεταξύ τους στο μέλλον.

Μετά τις φιέστες στα Σκόπια επανήλθαν τα μύρια προβλήματα: Μεγάλος κίνδυνος ο αλυτρωτισμός

File Photo: North Macedonian Prime Minister Zoran Zaev (R) and Greek Prime Minister Alexis Tsipras (L) pose for a selfie during the welcome ceremony in front of the Government building in Skopje, capital of North Macedonia. EPA, GEORGI LICOVSKI

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

Οι ανοιχτοί λογαριασμοί που άφησε πίσω της η Συμφωνία των Πρεσπών δεν καλύφθηκαν με το ενθουσιώδες κλίμα που επιχειρήθηκε και από τις δυο πλευρές να δοθεί στην διάρκεια της ιστορικής πρώτης επίσκεψης έλληνα πρωθυπουργού στην Βόρεια Μακεδονία και που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να άνοιγε μια νέα σελίδα στις διμερείς σχέσεις, χωρίς όλα εκείνα τα προβλήματα που συνεχίζουν να τις υπονομεύουν.

• Μια επίσκεψη που είχαν ανάγκη πολιτικά και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Ζάεφ καθώς θα ήθελαν επικοινωνιακά τουλάχιστον η συνάντηση τους να ανατρέψει ή τουλάχιστον να μετριάσει τις αρνητικές αντιδράσεις στο εσωτερικό και των δυο χωρών για την Συμφωνία των Πρεσπών.

Οι υπερβολές για τις «επιτυχίες» αλλά και το κουκούλωμα κάτω από το χαλί των σοβαρών προβλημάτων που αναφύονται, όχι μόνο δεν βοηθάνε τις δυο κυβερνήσεις αλλά υπονομεύουν τουλάχιστον σε ότι αφορά στην Ελλάδα την προσπάθεια αυστηρής και περιοριστικής εφαρμογής των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει η άλλη πλευρά, ενώ καθημερινά πλέον η Αθήνα θα βρίσκεται αντιμέτωπη με ανυπέρβλητα εμπόδια που θέτει η ολέθρια πρόβλεψη του άρθρου 7 της Συμφωνίας, που αναγνωρίζει το δικαίωμα της χρήσης του όρου «Μακεδονία και Μακεδόνας» και στην άλλη πλευρά.

Με την προγραμματισμένη εδώ και εβδομάδες επίσκεψη του τούρκου υπουργού άμυνας Χουλούσι Ακάρ στα Σκόπια λίγες ώρες αφότου είχε αναχωρήσει η ελληνική αποστολή επιβεβαιώνεται ότι ο κ. Ζάεφ δεν έχει σκοπό να… εγκαταλείψει την «στρατηγική σχέση» με την Τουρκία και ακριβώς ήθελε να στείλει ένα μήνυμα τήρησης των ισορροπιών.

• Ο κ. Ακάρ προσέφερε και πάλι στήριξη σε ότι αφορά την προμήθεια στρατιωτικού υλικού και εκπαίδευσης στρατιωτικών ,ενώ η κ. Σεκερίνσκα αφού εξήρε την σημασία των σχέσεων με την Τουρκία καθώς ήδη από τις 5 Φεβρουαρίου (λίγες ημέρες πριν τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία των Πρεσπών) άρχισε να εφαρμόζεται η στρατιωτική συμφωνία συνεργασίας.

Η κ. Σεκερίνσκα έσπευσε να δεσμευθεί ότι θα ικανοποιηθεί η απαίτηση της Τουρκίας για διακοπή της δραστηριότητας οργανώσεων του Φ. Γκιουλέν στην χώρα και παράδοση συγκεκριμένων προσώπων, που ζήτησε ο κ.Ακάρ, καθώς φαίνεται ότι η Τουρκική πλευρά σκοπεύει να πιέσει στην κατεύθυνση αυτή καθυστερώντας την επικύρωση του πρωτοκόλλου ένταξής στο ΝΑΤΟ.

Η παρουσία του κ.Ακάρ πάντως στα Σκόπια υπενθυμίζει ότι δεν αρκεί η συμφωνία επιτήρησης του εναέριου χώρου της γειτονικής χώρας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, για να κοπούν οι δεσμοί της Βόρειας Μακεδονίας με την Τουρκία. Στην διάρκεια της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού αναδείχθηκαν δυο ακόμη σοβαρά ζητήματα. Οι εμπορικές ονομασίες και τα αγάλματα.

Η Μακεδόνες και η "δική τους ιστορία"- Ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων σε χάρτες.

Χάρτης από το βιβλίο Ιστορίας Ε' Δημοτικού στα Σκόπια, έκδοση του 2005 (*).

Του Ανδρέα Σταλίδη

Λέμε και ξαναλέμε ότι το περιβόητο άρθρο 7 της Συμφωνίας, το οποίο διαχωρίζει τον «αρχαιοελληνικό πολιτισμό και κληρονομιά» από την «δική τους Ιστορία» (**), δεν είναι παρά μία τρύπα στο νερό. Ο χάρτης αυτός από το σχολικό τους βιβλίο είναι ενδεικτικός.

Δείχνουν την Αθήνα, την Σπάρτη και την αρχαία Ελλάδα και διαχωρίζουν την Μακεδονία!

Για τους Σκοπιανούς η αρχαία Μακεδονία ήταν, είναι και (με την υπογραφή της ελληνικής κυβέρνησης) θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι ξένο από την αρχαία Ελλάδα. Κάτι διαφορετικό.

Οπότε, ο διαχωρισμός «άλλο η δική μας Ιστορία, άλλο ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός» τους φαίνεται αστείο. Ανέκδοτο. «Ε ναι», λένε. «Είπαμε εμείς ποτέ το αντίθετο;»

Πάρτε και την εικόνα λοιπόν μήπως και είναι πιο πειστικό έτσι.

(*) Το 2005 ήτανε μία χρονιά πριν πάρει την εξουσία ο «κακός Γκρουέφσκι». Βέβαια, τι κακός, αφού το 2008 και το 2010, επί Γκρουέφσκι πήγαιναν οι ΣΥΡΙΖΑίοι στα Σκόπια και έλεγαν «για μας είστε Μακεδονία». Εν πάση περιπτώσει, κραυγαλέα παραδείγματα ακραίου αλυτρωτισμού υπάρχουν άφθονα από το 1946 μέχρι και σήμερα, και ασφαλώς, θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά τις Πρέσπες, αλλά ίσως κάπως κρυμμένα.

(**). Και μόνο η έκφραση «δική τους Ιστορία» είναι ενδεικτική της αμηχανίας και των Σκοπιανών και των δικών μας, όταν συνέγραφαν το κείμενο.

Πρώτον, επειδή με το «δική τους Ιστορία» διαχωρίζουν τον εαυτό τους από την «Ιστορία». Σαν να δηλαδή αναγνωρίζουν ότι η «δική τους Ιστορία» δεν είναι σκέτη η «Ιστορία», αλλά μία δική τους εκδοχή, την οποία βεβαίως και θα συνεχίσουν αιωνίως να αναπαράγουν.

Δεύτερον, επειδή το «δική τους» δεν περιέχει κανένα όνομα! τίποτα που να το συνδέει με κάτι κοινά αποδεκτό. Ασφαλώς, αν έγραφαν με την «μακεδονική» ιστορία, θα ήταν παντελώς ασύμβατο, διότι αφ' ενός υποτίθεται ότι στο εν λόγω άρθρο ακριβώς διαχωρίζεται η αρχαία Μακεδονία. Είναι δυνατόν στη μία μεριά να έχεις την (αρχαία) Μακεδονία και στην άλλη πάλι μία άλλη Μακεδονία; Αφ' ετέρου, αφού στην ίδια Συμφωνία, στο ίδιο κείμενο αναφέρονται ως «Μακεδόνες» που μιλούν «μακεδονικά», γιατί ντρέπονται να γράψουν «μακεδονική Ιστορία» και λένε τη «δική τους» χωρίς τέτοιο επίθετο;

Όλες αυτές οι γελοιότητες καταδεικνύουν το απαράδεκτο του πράγματος.

 Ο χάρτης αλιεύθηκε από έκδοση της «Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών».

Περισσότεροι χάρτες στον επισυναπτόμενο σύνδεσμο:

http://media.ems.gr/.../ekd_eksi_makedonismosgreek...

Η τοποθέτηση της Φ. Βάκη για το «Μακεδονία Ξακουστή» και η απάντηση του Ι. Τριβυζά της «Μάντζαρος».

"...Οι στίχοι του περιγράφουν αλήθειες σηματοδοτούν αγώνες και θυσίες και ενδυναμώνουν το πατριωτικό αίσθημα, σε όσους βεβαίως έχει απομείνει αυτό το χαρακτηριστικό..."

Πρόεδρος του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής

Την δική της θέση της με αφορμή το «Μακεδονία Ξακουστή» που παιάνισαν και οι φιλαρμονικές της Κέρκυρας «Παλαιά» και «Μάντζαρος», επεσήμανε η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινή Βάκη, με ανάρτηση της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.

Συγκεκριμένα η κ. Βάκη τόνισε τα εξής: Οι «υπερπατριώτες» που άδουν το «Μακεδονία ξακουστή» στις παρελάσεις και στα συλλαλητήρια στα οποία κάποιοι εξ αυτών βεβήλωναν μνημεία του Ολοκαυτώματος, καλό θα ήταν να γνωρίζουν ότι το εν λόγω άσμα είναι παλιό σεφαραδίτικο τραγούδι που δημιουργήθηκε για τα εγκαίνια του πρώτου εβραϊκού σχολείου της Θεσσαλονίκης το 1873. Κρίμα που μια παλιά σεφαραδίτικη μελωδία έντυσε κακότεχνους στίχους και κατέστη σύμβολο σύγχρονης πατριδοκαπηλείας που ενθαρρύνει εθνικιστικές κραυγές. Κρίμα που παιάνιζαν στην χθεσινή παρέλαση στην Κέρκυρα το εν λόγω άσμα, οι δύο Φιλαρμονικές με πλούσια και μακρά ιστορία. Ακούσαμε λοιπόν και στην Κέρκυρα το «Μακεδονία ξακουστή», στην κάτω πλατεία, εκεί που κάποιον Ιούλιο του μακρινού 1797 φυτεύανε το δέντρο της ελευθερίας, στολισμένο με τρεις κορδέλες στα χρώματα της Γαλλικής Επανάστασης και κάποια χρόνια αργότερα, μερικά μέτρα πιο πάνω, στην Ιόνιο Ακαδημία θα δίδασκε ο Κάλβος Διαφωτισμό. Ελπίζω να μην ακούσουμε οσονούπω ότι και ο Ρήγας Φεραίος ήταν εθνομηδενιστής και άπατρις».

Η απάντηση του Προέδρου του Δ.Σ. της Φιλαρμονικής «Μάντζαρος»

Δεν άργησε ωστόσο, να έρθει η απάντηση του Προέδρου της «Μάντζαρος» Ιωάννη Τριβυζά, στον προσωπικό του λογαριασμό σε κοινωνικό δίκτυο.

Η απάντηση είναι η εξής: «Σχετικά με την ανάρτηση της βουλευτού του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ κας Φωτεινής Βάκη. Χθες στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην Κέρκυρα αντηχούσε από άκρη εις άκρη από τις δύο παλαιότερες Φιλαρμονικές της Κέρκυρας η Μελωδία «Μακεδονία Ξακουστή» Φαίνεται ότι αυτό, αδικαιολόγητα, κατά την γνώμη μου ενόχλησε την βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α κα Φωτεινή Βάκη.

Αυτό το τραγούδι αποτελεί, εδώ και πάρα πολλά χρόνια τον «ύμνο» της Μακεδονίας, στο άκουσμα του έχουμε παρελάσει πολλές φορές στα μαθητικά και στρατιωτικά μας χρόνια, τότε βέβαια υπήρχε μία Μακεδονία ως εθνολογική οντότητα και σήμερα όμως, ακούγεται παντού στην Ελλάδα, τις 25 Μαρτίου ακούστηκε στην Καλαμάτα υπό την έγκριση του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, ακούστηκε στην Αθήνα από τους Ευέλπιδες και τα ΛΟΚ, ακούγεται ευχάριστα και τραγουδιέται από τους απλούς ανθρώπους.

Οι στοίχοι του περιγράφουν αλήθειες σηματοδοτούν αγώνες και θυσίες και ενδυναμώνουν το πατριωτικό αίσθημα, σε όσους βέβαίως έχει απομείνει αυτό το χαρακτηριστικό.

Δεν είναι εξακριβωμένο ποιος το έγραψε, οποιοσδήποτε όμως και εάν είναι αυτός μπράβο του, αισθάνθηκε Έλληνας και δη Μακεδόνας, συμμερίστηκε τον αγώνα και τις θυσίες των Μακεδόνων για την λευτεριά τους και την Ελληνικότητα της Μακεδονίας.

Εάν η μελωδία του, κατά τον Μάρκο Δραγούμη δημιουργήθηκε η πρωτοακούστηκε εις τα εγκαίνια του Shola de la Alianza του πρώτου Εβραϊκού σχολείου της Θες/νικης δεν έχει καμία σημασία δεν μας ενοχλεί καθόλου, μακριά από εμάς οποιαδήποτε ρατσιστική προκατάληψη, για την ιστορία σας γνωρίζω ότι η «Μάντζαρος» υπήρξε η πρώτη Φιλαρμονική που δέχτηκε, ως μουσικούς Εβραίους.

Τελευταία, το «Μακεδονία Ξακουστή» έγινε πολύ δημοφιλές πιθανόν επειδή εκφράζει την αγανάκτηση του κόσμου για το Μακεδονικό Θέμα, πιθανόν, διότι για πρώτη φορά τον τελευταίο καιρό οπουδήποτε ακούγεται το συγκεκριμένο τραγούδι η ή μελωδία του καταχειροκροτείται από τον κόσμο, όπως συνέβη και στην Κέρκυρα.

Κυρία Βάκη, η Ιστορία, η καλλιτεχνική επάρκεια, η κοινωνική και πολιτιστική προσφορά των δύο παλαιότερων Φιλαρμονικών της Κέρκυρας στις οποίες αναφέρεστε δεν επιδέχονται αυτού του είδους τις παρατηρήσεις και τις εκφράσεις λύπης η συμπάθειας που εκφράζετε στην ανάρτηση σας «κρίμα που παιάνιζαν στην χθεσινή παρέλαση στην Κέρκυρα το εν λόγω άσμα οι δύο Φιλαρμονικές με πλούσια παράδοση κλπ» Κρίμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι που στην ανάρτηση σας αναμιγνύεται τους «υπερπατριώτες, αυτούς που βεβηλώνουν μνημεία του ολοκαυτώματος με τη συγκεκριμένη «Σεφραδίτικη» Μελωδία και τις Φιλαρμονικές της Κέρκυρας.

Αλήθεια κρίμα που άνθρωποι του δικού σας πνευματικού ύψους και της δικής σας κουλτούρας δεν συμμερίζονται το κοινό λαϊκό αίσθημα, στο οποίον βαθειά ριζωμένα υπάρχουν κάποια πράγματα και κάποιες αξίες μακριά από κάθε πολιτική σκοπιμότητα».

ΠΗΓΗ: https://corfutvnews.gr/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com