ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ/
http://www.kathimerini.gr
Μορφές από μία απροσδιόριστη χοάνη του χρόνου, μορφές που θα μπορούσαν να είναι σε ένα εικονοστάσι μίας αδιόρατης κοινής μνήμης, τα πρόσωπα που αποκαλύπτει ο Αποστόλης Ιτσκούδης φέρουν το τίμημα της αλήθειας τους.
Στην ατομική έκθεσή του στην Αθήνα, στην γκαλερί ArtZone42, στη Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο ζωγράφος από την Αλεξανδρούπολη καταθέτει μία σειρά από προσωπογραφίες, που συνθέτουν, θα έλεγε κανείς, όλες μαζί συμβολικά ένα ομαδικό πορτρέτο, σαν να είναι ένα και μόνο πρόσωπο σε πολλαπλές εκδοχές που σβήνει και αχνοφαίνεται στη γραμμή του ορίζοντα.
Ο Αποστόλης Ιτσκούδης είναι ένας δημιουργός χαμηλόφωνος, όπως τα υπαινικτικά έργα του, και στην αθηναϊκή του κάθοδο επιχειρεί να κοινωνήσει μία ενότητα της δουλειάς του, που γεννιέται μέσα από μία καταβύθιση στην ανθρώπινη μορφή.
Με βάση το σκοτεινό καστανό χρώμα Van Dyke ή το μπλε της Πρωσίας, ο Αποστόλης Ιτσκούδης επινοεί μορφές και τις προχωράει με παλίνδρομες κινήσεις σύνθεσης και αφαίρεσης. Συχνά, χρησιμοποιεί παλιές φωτογραφίες αγνώστων προσώπων από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ή και προπολεμικές, καθώς η ανάγκη και η επιθυμία έμμεσης διασύνδεσης με ένα μακρινό, προσφυγικό παρελθόν της Θράκης, πιέζει για έξοδο στη δημιουργία. Άλλες φορές επιχειρεί αυτοπροσωπογραφία. Ενα τέτοιο έργο περιλαμβάνεται στην έκθεση στην Αθήνα, σχηματίζοντας ένα δυνατό δίπτυχο δίπλα στο πορτρέτο της συζύγου του.