Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!

• ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΘΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ;

• ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΆ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ!

Αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς επιδειξιών μαθητών και οργάνων της πολιτείας φανερώνει την κοινωνική παρακμή μας!

Λυπάμαι!!!

Μήπως κάποια 24ωρη απεργία - διαμαρτυρία των εκπαιδευτικών να έχει ως μοναδικό αίτημα την επιστροφή του σχολείου στο βασικό του σκοπό;

Την παροχή Αληθινής Παιδείας και Υγιούς Κοινωνικοποίησης των μαθητών;

Μήπως τέτοιο σχολείο απαιτεί δικαιώματα, αλλά και καθήκοντα, υποχρεώσεις σε εκπαιδευτικούς και μαθητές;

ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ 

 

Σύλληψη εκπαιδευτικού: Ο μαθητής περιφερόταν ημίγυμνος στο σχολείο αλλά συνέλαβαν την καθηγήτρια που πήγε να τον σταματήσει!

Σχετικά με την σύλληψη εκπαιδευτικού στο 65 Γυμνάσιο

Πριν λίγες μόλις μέρες, μια 45χρονη καθηγήτρια Γυμνασίου στα Πατήσια, συνελήφθη με την κατηγορία ότι χτύπησε μαθητή.


Σύμφωνα με πληροφορίες από αστυνομικές πηγές που επικαλέστηκε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, η μητέρα του μαθητή κατήγγειλε στην ΕΛ.ΑΣ, ότι η καθηγήτρια χτύπησε τον γιό της, κατά τη διάρκεια διαπληκτισμού που είχε μαζί του στο σχολείο, την περασμένη Δευτέρα 16 Μαΐου.


Η 45χρονη αρχικά προσήχθη από αστυνομικούς και στη συνέχεια συνελήφθη με την κατηγορία της πρόκλησης σωματικής βλάβης.


Μάλιστα η αστυνομία εντός του σχολικού χώρου πέρασε χειροπέδες στην εκπαιδευτικό λες και είχε να κάνει με μια εγκληματία και όλα αυτά με μια απλή καταγγελία ενός γονέα.

Η αλήθεια για το περιστατικό

Τι είναι η μνήμη και τι είναι η μάθηση;

 Τι γνωρίζουμε σήμερα για τις δύο αυτές κορυφαίες λειτουργίες της ζωής και ταυτόχρονα αγωνιώδεις αναζητήσεις του ανθρώπου; Με ιδιαίτερη χαρά και τιμή φιλοξενούμε στην εκπομπή μας τον διακεκριμένο Καθηγητή Μοριακής Βιολογίας Συστημάτων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστήμιου Κρήτης κ. Νεκτάριο Ταβερναράκη. 

Το πλούσιο βιογραφικό του, η πολυσχιδής προσωπικότητα του, η παγκόσμια απήχηση των ερευνών του στην κατανόηση των μηχανισμών της Γήρανσης, της Νέκρωσης, του Νευροεκφυλισμού, της Μνήμης και της Μάθησης φέρνουν τον Νεκτάριο Ταβερναράκη στην πρώτη γραμμή της σύγχρονης επιστήμης που αφορά στα φαινόμενα της ζωής. Ο Καθηγητής Νεκτάριος Ταβερναράκης θα αναφερθεί σε ό,τι νεώτερο έχει αναδείξει η σύγχρονη επιστήμη για τους μηχανισμούς της μνήμης και της μάθησης. Δείτε την εκπομπή σε επανάληψη.

Φεντερίκο Μπερτόνι: Η διδασκαλία (και η ζωή) την εποχή του ιού

Το απόσπασμα που ακολουθεί είναι από το δοκίμιο του Φεντερίκο Μπερτόνι, «Η διδασκαλία (και η ζωή) την εποχή του ιού», που εκδόθηκε την άνοιξη του 2020 από τον ιταλικό εκδοτικό οίκο nottetempo. Ο Μπερτόνι είναι καθηγητής Κλασικής και Ιταλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Περιγράφει με τρόπο διαυγή και διεισδυτικό τις συνέπειες που έχει η εξ αποστάσεως διδασκαλία στα πανεπιστήμια της Ιταλίας. Μολονότι υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα στην ιταλική και την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι διαπιστώσεις του Μπερτόνι μπορούν να αποβούν πολύ χρήσιμες και για τον σχετικό προβληματισμό στη χώρα μας. Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά δεν πρέπει να βρει διδάσκοντες και φοιτητές αποκλεισμένους ενώπιον οθονών, χωρίς επίγνωση της κρισιμότητας των στιγμών τόσο για την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, όσο και για την κοινωνία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια καλή αφετηρία συζήτησης.

Γ.Γ.

BLENDED (ΑΝΑΜΕΙΚΤΟ)

Ι

δού, λοιπόν, λίγες ερωτήσεις από τον εχθρό του λαού. Γιατί λέγεται ότι η μετανάστευση στο διαδίκτυο που επιβλήθηκε από τον ιό είναι μια «μοναδική ευκαιρία»; Γιατί δίνεται η πρόβλεψη μήνες νωρίτερα, ενώ ακόμη οι ιολόγοι ψηλαφίζουν στο σκοτάδι, ότι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια δεν θα ξανα-ανοίξουν; Γιατί, ακριβώς, (τεράστιο πολιτικό και συμβολικό λάθος) ανακοινώνεται η επέκταση της τηλε-εκπαίδευσης το φθινόπωρο; Και γιατί, πιο γενικά, λέγεται ότι η on-line διδασκαλία θα είναι το μέλλον, ίσως όχι στο σχολείο αλλά σίγουρα στο πανεπιστήμιο; Μήπως συμβαίνει διότι κάποιος σκέφτεται να μετασχηματίσει αυτήν την τραγική έκτακτη ανάγκη σε έναν επιβεβλημένο πειραματισμό;

Για να απαντηθούν τα παραπάνω, θα έπρεπε να κάνω μια μεγάλη συζήτηση, προφανώς αδύνατη εδώ. Φτάνει να γνωρίζουμε ότι εδώ και περίπου είκοσι χρόνια τα πανεπιστήμιά μας, μιμούμενα το δοκιμασμένο (και εν πολλοίς χρεωκοπημένο) αγγλοσαξονικό μοντέλο, έχουν μετατραπεί σε εταιρείες προσανατολισμένες στον καταναλωτή (consumer oriented corporations), οι οποίες ρυθμίζονται από μορφές διοίκησης και μηχανισμούς διαχείρισης, που εισήχθησαν από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, με μια νέα κοινωνική λογική βασισμένη στην φιλελεύθερη οικονομία: ανταγωνισμός, ελκυστικότητα, εικόνα, ποιότητα (δηλαδή πιστοποίηση ποιότητας), διαβάθμιση και ταξινόμηση (rating and ranking), δείκτες παραγωγικότητας, ικανοποίηση του πελάτη και φυσικά αριστεία, το πιο κενό ιδεολογικό φετίχ της εποχής μας, όργανο ενός πασπαρτού στο μάρκετιγκ που ξεκινά από τα πανεπιστημιακά τμήματα και φτάνει στους αθλητές των Ολυμπιακών και στο προσούτο της Πάρμας. Στο επίπεδο των συνηθισμένων ιταλικών «μπερδεμάτων», οι πολιτικο-οικονομικές ηγεσίες είναι σαφείς και σύμφωνες: βίαιη περικοπή της δημόσιας χρηματοδότησης, αύξηση της φοιτητικής συμβολής, πτώση των κρατικών χρηματοδοτικών πηγών για το δικαίωμα στις σπουδές και προσφορά προνομιακών δανείων συνδεδεμένων με την ανταπόδοση, αυξημένη παρέμβαση των ιδιωτικών φορέων στις πολιτικές και στη διαμόρφωση της έρευνας, αύξηση του ανταγωνισμού για την πρόσβαση στις χρηματοδοτήσεις, ασκήσεις αξιολόγησης με τις οποίες τα πανεπιστήμια μπορούν να «δείξουν στους φορολογούμενους» ότι έχουν ξοδέψει λογικά τα χρήματα. Στην πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που έχει επενδυθεί σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής και σε εκείνα που κάποιοι από εμάς επιμένουμε να αποκαλούμε δημόσια αγαθά (υγεία, εκπαίδευση, επιστημονική έρευνα, δικαιοσύνη), αλλά στον μικρόκοσμο του πανεπιστημίου πραγματώνεται με τρόπο παραδειγματικό, με τρόπο πεμπτουσίας, με ένα τέλειο μείγμα συναίνεσης και ιδεολογικού φανατισμού.

''Δε θέλω τα παιδιά να πάρουν αμερικανική αγωγή.''

Έζησα μικρή στο Γκέτινγκεν, στη Γερμανία.

Μια μέρα η μητέρα, είπε σ' εμένα
και στον αδερφό μου τον Στέφανο,
ότι θα πάμε ένα μακρινό ταξίδι
σε μια ωραία πόλη που την έλεγαν Σμύρνη.

(σ.σ.
Μετά από πρόσκληση του Ελευθερίου Βενιζέλου,
ο πατέρας της, καθηγητής μαθηματικής επιστήμης
Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή,
ανέλαβε να οργανώσει το Ιωνικό Πανεπιστήμιο).

Εγκατασταθήκαμε
σ' ένα σπίτι στη συνοικία Μπουζά.

Για να τελειοποιήσω τα ελληνικά μου,
ο πατέρας μ' έγραψε
σ' ένα ελληνικό δημοτικό σχολείο.

Ο δάσκαλος του είπε:

''Δε μπορώ να βάλω την κόρη
ενός Καραθεοδωρή στην Α΄τάξη.
Θα τη βάλω στη Β΄.''

Έτσι λοιπόν πήδηξα,
ελέω Καραθεοδωρή,
μια τάξη.

Εντύπωση μου έκανε
ο σεβασμός και η αγάπη που έδειχνε ο κόσμος
στη μητέρα και τον πατέρα μου.

Μια μέρα, μας είπε θορυβημένος
ότι θα πηγαίναμε στη Σάμο για... εκδρομή
και ότι θα μέναμε σ' ένα σπίτι που είχε νοικιάσει.

Έτσι κι έγινε.

Μετά από τρεις μέρες,
έπεσε στα χέρια των Τούρκων η Σμύρνη.
Ο πατέρας μου έφυγε από τους τελευταίους.

Αγαπούσε την πατρίδα.
Στο σπίτι μιλούσαμε μόνο ελληνικά.
Αισθανόταν υπερήφανος που ήταν Έλληνας.

Μια καλοκαιρινή ημέρα του 1932,
καθόμασταν στη βεράντα του σπιτιού μας
στο Μόναχο, όταν ήρθε μια επιστολή
από το Υπουργείο Παιδείας της Ελλάδας.

Η επιστολή αυτή,
την οποία υπέγραφε ένας διοικητικός υπάλληλος,
πληροφορούσε τον πατέρα μου

ότι παύεται
από τη θέση του κυβερνητικού επιτρόπου
των Πανεπιστημίων Αθηνών και Θεσσαλονίκης.

Ο πατέρας στεναχωρήθηκε πολύ,
γιατί αφιλοκερδώς βοηθούσε το ελληνικό κράτος.

Τρεις φορές του έγινε πρόταση από πρωτοκλασάτα
Πανεπιστήμια των Η.Π.Α για να διδάξει σε αυτά.

Θυμάμαι ότι έλεγε στη μητέρα:

''Δε θέλω τα παιδιά
να πάρουν αμερικανική αγωγή.''

Δέσποινα Ροδοπούλου - Καραθεοδωρή

................................................................

Πηγή: logomnimon.wordpress. com, Πρόσωπα

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

"Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας"

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

"Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα σας"

από:Άννα Στάικου

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – 4ο μέρος

Η ασώματη «επικοινωνία», η αμάθεια ως εξειδίκευση και ο ναρκισσισμός

του Δημήτρη Γιαννάτου *

Ένα ζήτημα που έφερε η πανδημία του κορωνοιού, είναι και το κατά πόσο η εισαγωγή της ψηφιακής σύνδεσης του ανθρώπου, με τον εαυτό του και με τους άλλους, είναι μόνο μια εξέλιξη της τεχνολογίας, από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να προστατευτεί αν μείνει στην θετική χρήση της. Το πως βέβαια θα γίνει αυτό, είναι κάτι που δεν διευκρινίζουν οι οπαδοί της «θεολογικής» ψηφιολαγνίας. Σε συμπλήρωση της άποψης αυτής, μια κριτική που ασκείται στην έκτακτη εισαγωγή της κάθε μορφής τηλε-εκπαίδευσης στα σχολεία (που επαναλαμβάνω ήρθε για να μείνει, όπως και στους εργασιακούς χώρους), ειδικά από «προοδευτικές» ομάδες, είναι ότι αυτή είναι και θέμα ισότητας και δημοκρατίας. Αν υπήρχε δηλαδή, τάμπλετ και γρήγορο ίντερνετ, ε, δεν θα ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα (σ.σ. αυτό σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρχει ισότητα και ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά). 

Και οι δυο απόψεις, δίνουν έμφαση μόνον στη χρήση και όχι στις αρχές και στις αξίες, που χρειάζεται να διαπνέει τη μετεξέλιξη του κόσμου μας, η οποία έχει εισάγει νέα δεδομένα(βιοτεχνολογία, νανοτεχνολογία, γενετική, τεχνητή νοημοσύνη, κ.α). Η ιστορία των πολιτισμών του ανθρώπου, μας λέει ότι κάθε εξέλιξη δημιουργούσε νέες συμπεριφορές, συμβολισμούς, συνήθειες, νέες γλώσσες, κ.α. Είναι όμως η πρώτη φορά στην ιστορία του ανθρώπινου είδους, στην οποία ο άνθρωπος στην κυριολεξία μπορεί να απο-προσωποποιήσει και απο-ανθρωποποιήσει τον εαυτό του, τουλάχιστον όπως αυτόν που γνώρισε για αιώνες. Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος από το «Είμαι» που είναι η ουσία της ύπαρξής, θα περάσει στην κυριαρχία ενός ισχυρού ατομικιστικού «Εγώ», μέσα σε ναρκισσιστικές ψευδοκοινωνίες σε «διασύνδεση», ως ψευδαίσθηση κοινωνικότητας και κοινωνίας. Η αλλαγή της γλώσσας, της υπερίσχυσης των εγκεφαλικών λειτουργιών έναντι του ανθρώπου ως βιολογικός-ψυχολογικός-συναισθηματικός-κοινωνικός οργανισμός, η εμπορευματοποίηση των σχέσεων, ο ψυχολογικός «εξαναγκασμός σε ασώματη επικοινωνία» ως κοινή μοίρα, είναι οι πολλές διαδρομές για την αλλοίωση της ίδιας της ύπαρξης και ιστορίας του ανθρώπου. Και σε αυτό η εκπαίδευση, αποτελεί έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο χώρο.

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – 3ο μέρος

του Δημήτρη Γιαννάτου *

«Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη» – («Μαρία Νεφέλη» – Οδυσσέας Ελύτης)

«Όσον αφορά, τέλος, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση η υπουργός Παιδείας έκανε λόγο για «ένα κεκτημένο που πρέπει να χτίσουμε» συμπληρώνοντας ότι «είναι μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τις ψηφιακές δεξιότητες».

Διευκρινίζοντας ακόμα περισσότερο εξήγησε ότι «κινούμαστε σε 3 άξονες:
– η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση μέσω της πλατφόρμας όπου ο κάθε εκπαιδευτικός έχει την δική του ψηφιακή τάξη. Έχουμε ήδη 5 εκατ. συμμετοχές μαθητών
– ασύγχρονη εκπαίδευση δηλαδή ετεροχρονισμένα. Σε άλλο αναρτάται το υλικό σε άλλο οι απαντήσεις. Έχουν εγγραφεί πάνω από 1 εκατ. μαθητές και 166.000 εκπαιδευτικοί
– εκπαιδευτική τηλεόραση που τα παρακολουθούν από 85-100.000 μαθητές δημοτικού την ημέρα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ2» ( liberal.gr – 14/05/20)

Ενώ, …διευθύνων σύμβουλος εισηγμένης στο χρηματιστήριο εταιρείας πληροφορικής, επισημαίνει «Θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτό το momentum, που θέλει το σύνολο των Ελλήνων να αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της πληροφορικής και της επένδυσης σ’ αυτή», «… τονίζοντας μεταξύ άλλων την ταχύτητα με την οποία επιχειρεί να προωθήσει τα θέματα των ηλεκτρονικών τιμολογίων και των ηλεκτρονικών βιβλίων το δημόσιο» ( «Πώς διαβάζει η αγορά τις εξελίξεις στην πληροφορική» – Euro2day – 06/05/20).

Αν μπερδεύατε τα υποκείμενα και η υπουργός, μιλούσε με τα λόγια του Διευθύνοντος συμβούλου, δεν θα άλλαζε στην ουσία το ύφος και η στόχευση. Η «επένδυση» δεν είναι στη γνώση και την Παιδεία, αλλά στο μέσον. Η ταχύτητα και η αύξηση των συμμετοχών. Τα «κτυπήματα» στις ιστοσελίδες, να αυξάνονται και ας μειώνεται η κατακεφαλήν καλλιέργεια των μαθητών, αλλά και των εκπαιδευτικών! Aν ρωτούσατε και αρκετούς γονείς, πολιτικούς, ανώνυμους ή επώνυμους πολίτες για το πως φαντάζονται το «σχολείο του μέλλοντος», θα σας μιλήσουν αναμασώντας λέξεις για:  οικονομία, αριθμούς, μηχανές, πολυμέσα, βίρτσουαλ και μούτσιουαλ και γρήγορες ταχύτητες.

Τώρα, βέβαια το γεγονός ότι ο νέος ιός, εκτοξεύτηκε παντού λόγω αφενός της αντι-οικολογικής υπερεκμετάλευσης του πλανήτη από τον αχόρταγο άνθρωπο του κέρδους και αφετέρου λόγω της άμεσης και ταχύτατης υπερπαγκοσμιοποίησης των μετακινήσεων, εμπορευμάτων και του υπερτουρισμού, δεν αρκεί για να βάλει λίγο φρένο στις χαζοχαρούμενες δοξασίες για τον «άνθρωπο του μέλλοντος», που θα είναι η αντανάκλαση της πιστότητας μιας ντηζελομηχανής ή ενός γκάτζετ που «δουλεύει ρολόι»!!! H σοφή Φύση, μας σκουντάει να περιορίσουμε την ποσοτική παράνοια του δυτικού πολιτισμού και μεις της γυρνάμε φοβικά την πλάτη. Τα Υπουργεία δεν μιλούν για εθνική και οικουμενική Παιδεία, αλλά για οικονομοτεχνικές μελέτες σε νέες δεξιότητες και μερικές καταρτίσεις για εξειδίκευση. Η αλλοτρίωση είναι από χρόνια, βασική εκπαιδευτική στρατηγική ποσότητας ενάντια στην ποιότητα.

«η κ.Κεραμέως απάντησε ότι στα σχολεία υπάρχει σύνδεση ίντερνετ, ενώ οι εταιρείες κινητής παρέχουν δωρεάν δεδομένα για σύνδεση στις εκπαιδευτικές πλατφόρμες, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «και ένα κινητό αρκεί» –  (03/05/2020)

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση καιανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – 3ο μέρος

 Του Δημήτρη Γιαννάτου

 «Όταν η συμφορά συμφέρει, λογάριαζέ την για πόρνη» – («Μαρία Νεφέλη» – Οδυσσέας Ελύτης)

«Όσον αφορά, τέλος, την εξ αποστάσεως εκπαίδευση η υπουργός Παιδείας έκανε λόγο για «ένα κεκτημένο που πρέπει να χτίσουμε» συμπληρώνοντας ότι «είναι μια ευκαιρία να ενισχύσουμε τις ψηφιακές δεξιότητες».

Διευκρινίζοντας ακόμα περισσότερο εξήγησε ότι «κινούμαστε σε 3 άξονες:

– η σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση μέσω της πλατφόρμας όπου ο κάθε εκπαιδευτικός έχει την δική του ψηφιακή τάξη. Έχουμε ήδη 5 εκατ. συμμετοχές μαθητών

– ασύγχρονη εκπαίδευση δηλαδή ετεροχρονισμένα. Σε άλλο αναρτάται το υλικό σε άλλο οι απαντήσεις. Έχουν εγγραφεί πάνω από 1 εκατ. μαθητές και 166.000 εκπαιδευτικοί

– εκπαιδευτική τηλεόραση που τα παρακολουθούν από 85-100.000 μαθητές δημοτικού την ημέρα μέσα από τη συχνότητα της ΕΡΤ2» ( liberal.gr – 14/05/20)

«η κ. Κεραμέως απάντησε ότι στα σχολεία υπάρχει σύνδεση ίντερνετ, ενώ οι εταιρείες κινητής παρέχουν δωρεάν δεδομένα για σύνδεση στις εκπαιδευτικές πλατφόρμες, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «και ένα κινητό αρκεί» –  (03/05/2020)

«Θα πρέπει να εκμεταλλευθούμε αυτό το momentum, που θέλει το σύνολο των Ελλήνων να αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της πληροφορικής και της επένδυσης σ’ αυτή», σημειώνει διευθύνων σύμβουλος εισηγμένης εταιρείας, τονίζοντας μεταξύ άλλων την ταχύτητα με την οποία επιχειρεί να προωθήσει τα θέματα των ηλεκτρονικών τιμολογίων και των ηλεκτρονικών βιβλίων το δημόσιο» ( «Πώς διαβάζει η αγορά τις εξελίξεις στην πληροφορική» – Euro2day – 06/05/20).

Στον «στον τεράστιο κόσμο» της …γνώσης κι ένα «κινητό» αρκεί! Το ότι αρκεί βέβαια ένα μέσο που διευκολύνει απλά τη πληροφορία και την …γνώμη, τότε κάτι τρέχει με την γνώση. Επειδή γνώση δε σημαίνει ηλεκτρονική βιβλιοθήκη βιβλίων και αρχείων και δεξιότητες χειρισμού ψηφιακής αναζήτησης, αλλά είναι μια βαθύτατη βιωματική εμπειρία στην οποία συμμετέχει ο άνθρωπος, ολόκληρος. Ως φορέας και μέτοχος ενός πολιτισμού στον οποίον μεγαλώνεις και μιλάς τη γλώσσα του η οποία – και ειδικά η ελληνική – δεν είναι ένας απλός κώδικας επικοινωνίας, όπως ο χειρισμός των ηλεκτρονικών μέσων. Η γλώσσα δεν είναι απλές συνάψεις του εγκεφάλου, οι οποίες μπορεί να παρομοιάζονται  και να ταυτίζονται με τις ψηφιακές συνάψεις των «έξυπνων συσκευών».

ΠΗΓΗ: https://dialogouenosi.wordpress.com/2020/05/09/%ce%b5%ce%be-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%80%ce%b1%cf%86%ce%b5-4/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση και ανέπαφες ανθρώπινες «σχέσεις» – ο μέρος

Από το δούλο του «ρωμαϊκού νόμου» ως «instrumentum vocale»(ομιλούν εργαλείο), στη νέα «εκπαίδευση» της «πλατφόρμας», των chatrooms και των εκπαιδευτικών τηλεπαραθύρων.

του Δημήτρη Γιαννάτου *

Η απαραίτητη διευκρίνηση

Η τεχνολογία και η επιστήμη δεν είναι η Αλήθεια, είναι μια μέθοδος μόνο. Μας βοηθά εν μέρει να φτάσουμε στην όποια αλήθεια. Η αλλοίωση όμως της τεχνολογίας σε «τεχνοφασισμό» ενυπάρχει στην ίδια τη σύνθεση της νέας τεχνολογίας. Όμως η πληροφορική-ψηφιακή υπεράσπιση των πάντων, παίρνει τη θέση «απόλυτης αλήθειας» που αν την κριτικάρεις, κινδυνεύεις να στιγματιστείς ως απόκληρος και ως εχθρός της ανθρωπότητας. Παράλληλα, ως Θρησκεία έχει δημιουργήσει και το Καθαρτήριό της, μια νέα Ιερά Εξέταση. Οπότε, είναι ανάγκη να εξηγηθώ. Άλλωστε κι εγώ μέσα από ασύγχρονη πληροφορική επαφή σας γράφω.

Όμως υπάρχει και ένας επιπλέον λόγος!!! Ο αντίλογος στην κριτική της εξέλιξης της μετατεχνολογίας, προκειμένου να υπερασπιστεί την «επιστημονική εξέλιξη» επικαλείται τα  παρανοϊκά δημοσιεύματα διάφορων «ψεκασμένων» και συνομωσιολόγων, αποκρυφιστών που όντως μας ταλαιπωρούν εδώ και χρόνια με τα τσιπάκια και την υπόγεια συνωμοσία των …εσωγήινων ή των εξωγήινων και άλλα γραφικά.

Και βέβαια όταν προβάλλεις τους ψεκασμένους συνομωσιολόγους, ώστε να αποφύγεις την ανθρωπιστική και βιοηθική κριτική της επιστήμης χωρίς έλεγχο, παίζεις το παιχνίδι των συνομωσιολόγων, οι οποίοι κάνουν ακριβώς το ίδιο. Αδυνατίζουν, δηλαδή, την κριτική σκέψη, την ανθρώπινη βούληση, το ανθρώπινο νόημα της ύπαρξης, τη δημοκρατία και τη συμμετοχή της κοινωνίας στην όποια εξέλιξη και πρόοδο, αφού «ελεγχόμαστε»… από υπέρτερες και αόρατες δυνάμεις, που ακυρώνουν τον ίδιο τον άνθρωπο και έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Μάλιστα, το αστείο είναι πως πολλοί «θρησκευόμενοι της Τεχνικής», που θυμούνται τους ψεκασμένους σε κάθε σκεπτικισμό και κριτική για την κατεύθυνση της πληροφορικής «επανάστασης» (γιατί άραγε ξεχνούν τον Αϊνστάιν  και το Χόκινγκ, για τις ρητές προειδοποιήσεις και συμβουλές τους;), θαύμαζαν τον Μίστερ Σπόκ, τον… Ρόμποκοπ, τον Mad Max, τους συνάρπαζε ο …Terminator και το Alien, δάκρυσαν (!!!) με τον Ε.Τ. τον Εξωγήινο και τον  Γουόλ-Υ (Wall-E), ως υποκατάστατα των Ρόκυ και Ράμπο, που μόλις είχαν θαυμάσει προηγουμένως, σε απαράμιλλες…καλλιτεχνικές ερμηνείες.

Αύριο, ίσως και να είναι οι χρήσιμοι υποστηρικτές του Υπουργείου για τη γενίκευση των καμερών ασφαλείας, ή  της βιντεοσκόπησης της διδασκαλίας – άλλωστε έτσι θα μπορούν και να «αξιολογούν τους …χαραμοφάηδες καθηγητές» στην τάξη. Και έτσι να μην επικαλούνται τα κινητά των παιδιών τους που βιντεοσκοπούσαν εκπαιδευτικούς για να το πάνε στο μπαμπά και τη μαμά ότι ο καθηγητής δεν είναι καλός, όπως έχει συμβεί  σε πολλά σχολεία. Αρκετά! Ορισμένα πράγματα, απλά δεν μπορεί να επιτρέπονται και να παραβιάζονται. Και μια μιλάμε και για τεχνοταινιόφιλους, θα τους πρότεινα κάποιες «βαριές», «στενάχωρες» ταινίες που μάλλον αποφεύγουν να δουν για να μη χαλάσει η χαζοχαρούμενη παρατεταμένη ψηφιακή καραντίνα τους : 1. Metropolis (1927), 2.Blade Runner (1982), 3. Stalker (1979), 4. Frankenstein (1931), 5. Brazil (1985), 6. Seconds (1966), 7.The Truman Show (1998), Matrix (1999), κλπ, κλπ…!

Πάμε παρακάτω, τώρα. Στις μέρες μας, τονίζοντας την πανανθρώπινη ανάγκη, ο άνθρωπος να παραμείνει άνθρωπος όχι μόνο στην συναισθηματική ανθρωπιά του, αλλά και στην υλική-σωματική του υπόσταση, είναι σημαντικό να συνεχίσουμε την ανθρώπινη αξιοποίηση της επιστήμης. Και όχι να δικαιολογούμε εκείνη την τάση της ηλεκτρονικής επιστήμης και πολιτικής που διευκολύνει αποκλειστική μετατροπή της ανθρώπινης σχέσης σε …viral ναρκισσιστικά τηλεπαράθυρα σωματικής απουσίας. Η αιφνίδια αλλαγή που προωθείται στην  σωματικής επαφή δεν αποτελεί απλά ένα διάλειμμα λόγω έκτακτης ανάγκης. Ίσως γι’αυτό πολλοί γονείς, θεωρήσουν υπερβολικά αυτά που γράφω ή άλλοι που νιώθουν όντως προβληματισμένοι και ανήσυχοι να απωθούν τις σκέψεις τους, ελπίζοντας σε μια «χαρούμενη επιστήμη» που απλά θα συνεχίσει να είναι «μόνο ένα εργαλείο για τον άνθρωπο».

Όμως, η κοινωνικότητα των ανθρώπινων σωμάτων, δεν μπορεί να υποκατασταθεί από το ασθενικό χάπι των «συνδέσεων».

*Αντιπρόεδρος Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων 2ου Γυμνασίου Παλλήνης-Ειδικός Γραμματέας Ένωσης Γονέων Δήμου Παλλήνης

ΠΗΓΗ: https://dialogouenosi.wordpress.com/2020/05/08/%ce%b5%ce%be-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%83%ce%b5%cf%89%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%ad%cf%80%ce%b1%cf%86%ce%b5-3/
 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Το Πάσχα μέσα από τα παλιά αναγνωστικά

Πετούν και τράκες που κάνουν δυνατούς κρότους. Ο πατέρας όμως αυτά τα θεωρεί επικίνδυνα και δεν τους τα αγόρασε". Φορούν τα καλά τους, η μαμά καπέλο. Κάνουν Πάσχα στην πόλη. Κι εδώ τηρούν τα έθιμα. Τις λαμπάδες, τα αυγά, τον Επιτάφιο. Ένας περίπατος στο Πάσχα περασμένων δεκαετιών. 

Αγαπητοί γονείς, ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Ερείκουσα: Τι λέει η δασκάλα με τους δύο μαθητές

Ζωή πήρε και πάλι το δημοτικό σχολείο στην Ερείκουσα, ένα από τα Διαπόντια νησιά στην Κέρκυρα. Μια δασκάλα θα κάνει μάθημα σε δύο μαθητές λέγοντας πως παίρνει δύναμη από αυτά.

Μετά από περίπου δυόμισι χρόνια άνοιξε και πάλι η πόρτα στο δημοτικό σχολείο στην Ερείκουσα. Οι δύο μαθητές αδερφάκια, ένα κοριτσάκι της πρώτης και ένα αγοράκι της τρίτης τάξης είχαν αναγκαστεί να μετακομίσουν μαζί με τη μητέρα τους σε ένα χωριό του νησιού προκειμένου να πηγαίνουν σχολείο, την ώρα που ο πατέρας τους έμενε στην Ερείκουσα.

Η θέση στο σχολείο πλέον καλύφθηκε με την Ειρήνη Γουνοπούλου να μιλάει για την εμπειρία της να είναι δασκάλα σε ένα σχολείο με δύο μόλις μαθητές. «Το νησί αποκτά και πάλι ζωή. Το λένε και οι ίδιοι οι κάτοικοι και το βλέπεις και στον τρόπο που σε κοιτάνε. Νιώθεις ότι έχει κάνει κάτι πολύ σημαντικό, γιατί αν δεν υπάρχει ζωή στο νησί είναι σαν να χάνεται, σαν να εξαφανίζεται από το χάρτη. Είναι ανάμεικτα τα συναισθήματα. Από τη μία είναι δύσκολο για μένα που έχω φύγει από μία μεγάλη πόλη και μέσα σε λίγες ημέρες ήρθα σε ένα νησάκι. Από την άλλη όμως από την ώρα που ξεκινήσαμε τα μαθήματα είμαι πολύ χαρούμενη. Γι’ αυτά τα δύο παιδιά έχω έρθει εδώ, οπότε είναι αυτά που μου δίνουν δύναμη».

Να σημειωθεί πως το δημοτικό σχολείο της Ερείκουσας είχε κλείσει μετά από 100 χρόνια συνεχούς λειτουργίας επειδή δεν υπήρχαν μαθητές.

Το πέτρινο μονοθέσιο σχολείο είχε χτιστεί το 1920, με δωρεά της οικογένειας Ανδρέα Συγγρού και είναι το μοναδικό σχολείο που λειτουργεί στα Διαπόντια Νησιά.

Κορυφαία η παιδεία στην Κούβα

Το επίπεδο της παιδείας της Κούβας τοποθετείται σε αντίστοιχα υψηλό με αυτό του εκπαιδευτικού συστήματος της Φινλανδίας και της Ελβετίας σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα η οποία έτρεξε μεγάλη έρευνα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και την Καραϊβική.

Η παγκόσμια τράπεζα εξέτασε τα δημόσια εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών αυτής της ηπείρου, το κοινωνικό οικονομικό πεδίο στο οποίο συγκροτούνται και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Όπως σημειώνει η έκθεση για την Κούβα, η εκπαίδευση αποτελεί κορυφαία προτεραιότητα της χώρας από την περίοδο που οι επαναστατικές αλλαγές πραγματοποιήθηκαν στην χώρα και ο Μπατίστα αποχώρησε από το νησί.

Η κατεύθυνση της νέας πολιτικής εξουσίας των ανταρτών του Κάστρο και Τσε Γκεβάρα φέρνει αλλαγές στην παραγωγή, την εκπαίδευση και την υγεία.

:Από το 1959 είναι το μόνο έθνος παγκοσμίως που διαθέτει το 13% του εθνικού προϋπολογισμού του στην εκπαίδευση. «Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα της Λατινικής Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλής ποιότητας, όταν μιλάμε με παγκόσμιους όρους. Εκτός από αυτό της Κούβας», επισημαίνει η έκθεση. Το σχολικό της σύστημα παρουσιάζει αυξημένες ή τουλάχιστον κατάλληλες παραμέτρους: ισχυρό ακαδημαϊκό ταλέντο, υψηλούς μισθούς και υψηλή επαγγελματική αυτονομία.

«Έτσι χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο αποτελεσματικά εκπαιδευτικά συστήματα στον κόσμο, όπως αυτά της Φινλανδίας, της Σιγκαπούρης, της Σαγκάης, της Δημοκρατίας της Κορέας, της Ελβετίας, της Ολλανδίας και του Καναδά»,γράφει η έκθεση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Παγκόσμια Τράπεζα επαινεί την Κούβα. Σε προηγούμενη έκθεσή της, η οργάνωση υπενθύμιζε την υπεροχή του κοινωνικού συστήματος του νησιού, αφού η Κούβα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη δωρεάν πρόσβαση όλων των πολιτών της στην εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Ανάμεσα στα επιτεύγματά της βρίσκονται επίσης η πρόσβαση από όλους σε ασφαλές νερό, η εξάλειψη ορισμένων ασθενειών και το γεγονός πως διαθέτει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες σε ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας και έναν από τους μεγαλύτερους σε προσδόκιμο ζωής.

«Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που παραιτήθηκα από δασκάλα»: Το κείμενο που κάνει τον γύρο του κόσμου

«Αυτοί είναι οι 5 λόγοι που παραιτήθηκα από δασκάλα»: Το κείμενο που κάνει τον γύρο του κόσμου

Δεν είναι εύκολο να αφήσεις τη δουλειά σου. Πόσο μάλλον μια δουλειά-λειτούργημα, για την οποία έχεις σπουδάσει και έχεις προσπαθήσει πολύ.
Το έκανε, όμως, πρόσφατα η 34χρονη Jessica Gentry, η οποία δούλευε ως νηπιαγωγός στο σχολείο Stone Spring Elementary School της Virginia, και η οποία κουράστηκε και απογοητεύτηκε βαθιά.

Γιατί; Αφού την κατηγόρησαν ότι της έφταιγε ο χαμηλός μισθός, η ίδια σε δημοσίευμα στα social media εξηγεί ποιοι ήταν πραγματικά οι λόγοι που την οδήγησαν να παραιτηθεί από μία δουλειά που τόσο αγαπούσε. Και λαμβάνει απρόσμενη στήριξη από τον κόσμο!

«Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να πιστεύουν, ότι έφυγα από τη διδασκαλία λόγω του χαμηλού μισθού. Ήταν πιο εύκολο για τον πρώην διευθυντή μου να πιστεύει, ότι έφυγα επειδή βρήκα κάτι άλλο που με πάθιαζε περισσότερο. Πολλοί μου είπαν, να αφήσουν τον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Δεν είμαι, όμως, τέτοιος άνθρωπος.

Θέλετε να σας πω γιατί οι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από πάθος για την διδασκαλία καταλήγουν να φεύγουν τρέχοντας από αυτό το επάγγελμα;

Η παλιά δικαιολογία «τα παιδιά έχουν αλλάξει» -όχι δεν έχουν αλλάξει τα παιδιά! Οι ΓΟΝΕΙΣ έχουν αλλάξει. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ έχει αλλάξει. Τα παιδιά είναι απλά τα αθώα θύματα αυτού. Οι γονείς δουλεύουν ατελείωτες ώρες, απορροφώνται από τις συσκευές τους, αφήνουν τα παιδιά σε ασταθείς οικογενειακές καταστάσεις, έχουν τραγικές επιρροές από τα social media… και εμείς πετάμε την δικαιολογία, ότι τα ΠΑΙΔΙΑ έχουν αλλάξει; Τι περιμέναμε ότι θα κάνουν; Τα παιδιά συμπεριφέρονται με τον χειρότερο τρόπο, στο περιβάλλον στο οποίο νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια. 

Τεστάρουν «τα νερά» στο περιβάλλον στο οποίο ξέρουν, ότι τα λάθη και η κακή συμπεριφορά τους θα αντιμετωπιστούν με καλοσύνη και ασφάλεια. Όσο για τα παιδιά με καλή συμπεριφορά, αυτά ξεσπούν στα σπίτια τους, γιατί νιώθουν εκεί πιο ασφαλή. Τα παιδιά που πετούν κάτω τα θρανία στο σχολείο; Δεν νιώθουν ότι είναι ασφαλή να το κάνουν αυτό στο σπίτι τους. Οι τάξεις μας είναι το πρώτο μέρος στο οποίο έχουν ακούσει τη λέξη «όχι», στο οποίο τους έχουν τεθεί όρια, στο οποίο τους έχει δοθεί αγάπη μέσω του σεβασμού. Κατά τ’άλλα, «τα παιδιά έχουν αλλάξει».

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η δική μας αντίδραση είναι ότι «Χρειάζεται να είμαστε Σχολείο του 21ου αιώνα». 1 προς 1 μαθητής-τεχνολογία. Οκ! Οπότε ας ξεχάσουμε τα βασικά της δημιουργίας ανθρώπινων σχέσεων και της βιωματικής μάθησης. Τα παιδιά μας δυσκολεύονται τρομερά να «διαβάσουν» κοινωνικά μηνύματα και να σταθούν όπως πρέπει στον κοινωνικό περίγυρο. Ας τους πετάξουμε, λοιπόν, μια ακόμα συσκευή στα μούτρα, γιατί αυτό θα δείχνει ωραίο στη σελίδα του σχολείου μας. Κατά την διάρκεια ενός interview, ένας διευθυντής με ρώτησε «με την τεχνολογία πώς τα πας; Είναι σημαντικό αυτό για το σχολείο μας.» Εεε… τους διαβάζω παραμύθια που μιλούν για υπολογιστές… Πάντως με τα παιδιά τα πάω πολύ καλά!

Το ψυχολογικό προφίλ της σύγχρονης εφηβείας

Ο Δημήτριος Κούκης, Ψυχολόγος (BA MSc) – Ψυχοθεραπευτής, μιλάει στην Πεμπτουσία για το ψυχολογικό προφίλ της σύγχρονης εφηβείας.

Συμπλήρωμα οι παρακάτω σύνδεσμοι

Τo ψυχολογικό περιβάλλον των νέων
Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής
Το σύνδρομο της Κόλασης
ΕΛΑ ΟΠΩΣ ΕΙΣΑΙ!

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Σήμερα, το πρώτο κουδούνι για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς! Εύχομαι αγιασμένοι να πορευτούμε όλο το έτος, και οι συνάδελφοι, αλύγιστοι με την αγάπη, την αφοσίωση και το πείσμα αυτού του παλιού δασκάλου.

" Ένας ψηλός ευθυτενής δάσκαλος σε σχολείο χωριού -εκείνα τα μίζερα και συγκινητικά μονοτάξια στα βουνά της Κρήτης, όπου κάποτε μάθαιναν με αγώνα λίγα γράμματα - έκανε μάθημα γυμναστικής. Μάθημα γυμναστικής, όπως έγραφε με καλλιγραφικά γράμματα στο κιτρινωπό "ωρολόγιον πρόγραμμα" που συμπλήρωνε ο ίδιος στην αρχή του σχολικού έτους. Αλλά το μάθημά του της γυμναστικής παρακολουθούσε μονάχα ένας μαθητής από τους τρεις όλους κι όλους του Δημοτικού Σχολείου. Οι άλλοι δύο συνήθως απουσιάζανε βοηθούσαν τους γονείς τους σε εργασίες της ελιάς. Κι όμως, ο δάσκαλος τα έκανε όλα τόσο σοβαρά, τόσο επίσημα, λες και δίδασκε στο καλύτερο πρότυπο σχολείο της μακρινής πρωτεύουσας, κάτω από τα μάτια πλήθους στις κερκίδες, ακόμα και του Επιθεωρητή.

Περήφανος, με αλύγιστη την πλάτη, φορώντας καλοσιδερωμένα τα ρούχα για ασκήσεις, με τη σφυρίχτρα στο στόμα, προχωρούσε μπροστά σοβαρότατος και έδινε παραγγέλματα με δυνατή φωνή στον μοναδικό μαθητή που από πίσω τον ακολουθούσε. Ένα ισχνό αγοράκι, με μισοσχισμένα τα παπούτσια και την πάντα συναχωμεμένη μύτη του να στάζει.

Δάσκαλος και μαθητής, επί μία ακριβώς σχολική ώρα, ούτε λεπτό λιγότερο, αγωνίζονταν φιλότιμα να εκτελέσουν ολόσωστα το χρέος που τους επέβαλλε εκείνο το καλλιγραφημένο "ωρολόγιον πρόγραμμα"! Κάθε Τρίτη και Παρασκευή το πρωί 10:00 - 11:00 ακριβώς. Κανείς από τους δυο τους δεν έμοιαζε να κρίνει κάν τούτη την παράταιρη εικόνα τους, που δεν που δεν τους επέβαλλε τίποτα και κανείς. Η επιλογή τους μόνο. Η αξιοπρέπειά τους μόνο. Ο αυτοσεβασμό τους και η απόφαση πως είναι εκεί, να ζουν τον ρόλο του δασκάλου και του μαθητή, ρόλο σπουδαίο, που έδινε αξία την πάμφτωχη, παρατεταμένη στην ερημιά ζωή τους.

Από τον πρόλογο της Μάρως Βαμβουνάκη στο βιβλίο, "Φυλακισμένοι στις σκέψεις μας, οι αρχές του Βίκτορ Φρανκλ, για την αναζήτηση νοήματος στη ζωή και στην εργασία" του Αλέξανδρου Παττακού Από τα αναγνώσματα του καλοκαιριού".

Η άρση των "κάπιταλ κοντρόλ"και η "επιστροφή στην κανονικότητα"

του Θόδωρου Παντούλα

Τις μέρες που κάποιοι πανηγύριζαν -λόγω της άρσης των "κάπιταλ κοντρόλ"- την "επιστροφή στην κανονικότητα", κάποιοι μάθαμε από τηλεοπτική διαφήμιση πόσα όμορφα πράγματα της σχολικής ζωής μπορεί, λόγω της περιόδου του, να χάσει ένα κορίτσι, επειδή δεν έχει ν' αγοράσει σερβιέτες!

Ν' αφήσουμε κατά μέρος την "εταιρική κοινωνική ευθύνη" που κάνει τζίρους διαφημίζοντας και φοροαπαλλάσοντας τον εαυτό της και ν' αναρωτηθούμε πόσο "κανονικό" είναι να υπάρχουν παιδιά που δεν πάνε σχολείο γι' αυτό τον λόγο;

Η ερώτηση δεν είναι φτηνά αντιπολιτευτική (κι όποιος έτσι την εκλαμβάνει είναι φτηνιάρης) αλλά απορώ, ρε γαμώ το, πόση "κανονικότητα" ακόμη μπορούμε να κάνουμε γαργάρα;

της Γεωργίας Χαρίτου

Αγαπημένη μου κόρη,

ένα βράδυ σε τσουβάλιασα μαζί με την αδερφή σου για να προλάβουμε το πλοίο. Κι ένα άλλο βράδυ, κοιμήθηκες με τον μπαμπά μέσα στο αυτοκίνητο,την ώρα που εγώ, ξημερώματα, προσπαθούσα να ηρεμήσω το μωρό μας μέσα στο αγιάζι περιμένοντας τον αργοπορημένο Πρέβελη. Και ακολούθησαν κι άλλα μέσα σε διαφορετικά ξενοδοχεία και δεν γκρίνιαξες στιγμή. Ούτε όταν σε μια αλλαγή με ρώτησες "θα πάρουμε καράβι για να πάμε στο άλλο ξενοδοχείο;", ούτε όταν έκανες εμετό από το πολύ απέξω φαγητό, ούτε όταν σε άφησα χωρίς καμία προσαρμογή στον παιδικό. Ούτε καν όταν γυρνώντας από το σχολείο, έτρεχα πρώτα στην αδερφή σου να ξαλαφρώσει το πετρωμένο στήθος μου. 

Ποτέ δεν αναρωτήθηκα πώς νιώθεις για όλα αυτά. Μόνο χθες το βράδυ που μου είπες ότι έχεις κάτι εδώ που σε κάνει να παίρνεις γρήγορες ανάσες και θα περάσει μόνο του σε λίγες μέρες. Σε άγχωσα πουλάκι μου με τις ετοιμασίες της μετακόμισης και τους αποχαιρετισμούς. Στο σχολείο σου, στο σχολείο μου, στην παρέα...

Για όλα τα παραπάνω σου ζητώ συγγνώμη και σου υπόσχομαι ότι η μαμά θα δηλώνει από εδώ και πέρα μόνο κοντά και ό,τι γίνει. Για να μην ξαναχωριστεί η οικογένειά μας, για να μην αλλάζεις φίλους κάθε χρόνο, για να ξανακοιμηθείς στους παππούδες επειδή θα το έχεις ζητήσει εσύ. Μα πάνω απ'όλα για να σου διδάξω ότι πρέπει να κυνηγάς τα όνειρά σου αλλά να σταματάς εκεί που θίγεται η αξιοπρέπειά σου. Εξάλλου, είμαι σίγουρη πάντα θα βρίσκεις ένα καινούριο όνειρο να κυνηγήσεις.

Με πολλή αγάπη,

η περήφανη αναπληρώτρια μαμά σου.

«Όσο μπορείς…»

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

(Κωνσταντίνος Καβάφης, «Όσο μπορείς», 

Ποιήματα 1897-1933)

Οι αναρχικοί στάθηκαν ανέκαθεν ενάντιοι σε κάθε εκπαιδευτικό σύστημα, ακριβώς επειδή αποτελούσε το παραπέτασμα που έκρυβε την αληθινή γνώση. Και για να μην παρανοηθεί επ’ ουδενί το άνωθι, ας ξεκαθαρίσουμε από τη μεριά μας, πως θεωρούμε κάθε προσπάθεια, αγαθοπροαίρετη ή μη, για τη δημιουργία «ελευθεριακών σχολείων» τμήμα του αναρχισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Προφανώς, ουδόλως μας εκφράζουν η πολιτική, οι «–ισμοί» και οι ιδεολογίες γενικώς. Αγωνιζόμαστε για την Αναρχία.

Η αλήθεια είναι πως ο αναρχισμός, ως πολιτική ιδεολογία, περιελάμβανε στα διάφορα προγράμματά του, εκφρασμένα από τους λεγόμενους κλασσικούς αναρχικούς του 19^ου κυρίως αιώνα, την άρνηση κι αντίθεσή του με τον κρατικό θεσμό του σχολείου. Στην πορεία, βέβαια, πολλοί έπεσαν στην παγίδα της «συνθηματοποίησης» κάποιων εννοιών και ξέχασαν για ποιον λόγο στρέφονταν εναντίον της σχολικής εκπαίδευσης και του σχολικού θεσμού εν γένει. Έτσι, επί της ουσίας, κάπου ξεχάστηκαν κι άρχισαν να στρέφονται ενάντια στη γνώση σε πολλές περιπτώσεις. Άρχισαν να αναπαράγουν, μηχανικά, τσιτάτα, δανεισμένα από τον μαρξισμό και την ευρύτερη αριστερά, να κατασκευάζουν ευαγγέλια, να πιστεύουν τυφλά σε μια φράση, δίχως να εμβαθύνουν στο περιεχόμενο. Κι αυτό δεν είναι ίδιον των αναρχικών, είναι ίδιον της εποχής. Φτάσαμε, δηλαδή, στο σημείο να δαιμονοποιήσουμε την ίδια τη γνώση.

Από τη μια, οι έχοντες τον έλεγχο της μαζικής πληροφόρησης «βομβάρδιζαν» επί χρόνια τα μυαλά των νεοελλήνων ότι είναι σημαντική η εκπαίδευση και, πράγματι, μέχρι και λίγα χρόνια πριν κάθε γονέας έκανε κάθε τι για να σπουδάσει τα παιδιά του, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο. Την ίδια στιγμή που όλοι πείθονταν για τα «καλά της εκπαίδευσης» τα σχολεία έφταναν στο απόγειο της αποβλάκωσης και της ημιμάθειας-αμάθειας. Όλα έγιναν μέρος ενός πειράματος: τα βιβλία, τα παιδιά, οι δάσκαλοι.

Έτσι, χωρίς να προλάβουμε να το συνειδητοποιήσουμε, πλημμυρίσαμε με τις εξής «βεβαιότητες»:

(1) Όλοι πρέπει να έχουν –τουλάχιστον– πτυχία πανεπιστημίου και μεταπτυχιακά, τρεις ξένες γλώσσες, υπολογιστές, σεμινάρια επιμόρφωσης κ.λπ. Όλο αυτό δε σήμαινε απλώς την εύρεση προσοδοφόρας εργασίας, αλλά και κοινωνική αναγνώριση, μέσα στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε κυρίαρχη αφήγηση. Έτσι, η γνώση ταυτίστηκε απολύτως λανθασμένα με την εκπαίδευση, τη στιγμή ακριβώς που συνέβαινε το αντίθετο: η εκπαίδευση έγινε μηχανιστική, εξειδίκευση και τεχνική εκμάθηση μιας δεξιότητας, που πόρρω απέχει από την αληθινή γνώση. Ωστόσο, ουδείς «δικαιούται» να εκφέρει άποψη ή τουλάχιστον να τον παίρνουν σοβαρά, αν δεν διαθέτει τη σφραγίδα του πτυχίου, της έγγραφης απόδειξης ότι γνωρίζει ο,τιδήποτε· ακόμη και το να γίνεις χασάπης, σεκιουριτάς, οδηγός ταξί, έφτασε να περνά μέσα από το ιλουστρασιόν βουστάσιο της πιστοποιημένης εκπαίδευσης. Ο «αμόρφωτος» χωρίς πτυχίο δεν ήξερε όσα οι «σπουδαγμένοι». Αν δε το πτυχίο σου ήταν από το εξωτερικό, τότε διέθετες κάτι περισσότερο από το δαχτυλίδι του νιμπελούνγκεν. Κατείχες τα πάντα. Ακόμη και την ικανότητα να εξαφανίζεσαι, όταν τα πράγματα δυσκολεύουν.