Είστε έτοιμοι να πεθάνετε για το δολάριο;

της Μαρίας Δεναξά

Αν δεν το έχετε πάρει είδηση, τα τύμπανα του πολέμου, στον οποίο θέλουν να σπρώξουν τις κοινωνίες μας τα ανθρωπάκια που κυβερνούν, ηχούν ολοένα και πιο δυνατά. Όμως, ο καθένας κάνει πως δεν τα ακούει μέσα στο τσουνάμι των προβλημάτων της επιβίωσης όπου προσπαθούν να μας πνίξουν για να θέσουν σε εφαρμογή τα ασύλληπτα σχέδια της διαστροφής τους.

Όπως και με την πανδημία για την οποία προειδοποιούσαν κι έκαναν προσομοιώσεις τουλάχιστον από το 2014, έτσι και με τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έχουν πάψει να προειδοποιούν –και τελευταία ολοένα και πιο συχνά- για την τροπή μιας γενικευμένης σύρραξης. Όποτε τους δοθεί η ευκαιρία υπογραμμίζουν πως «ο καιρός της Ειρήνης», που οι προκάτοχοι τους έχτισαν και διαφύλαξαν όσο μπορούσαν, «τελείωσε».

Αν παρακολουθήσει κανείς, η φύση και η κλίμακα του πολέμου στην Ουκρανία, από την έναρξη του έως σήμερα μεταβάλλεται διαρκώς. Τις τελευταίες ημέρες, οι ηγέτες των δυτικών κρατών, επαναλαμβάνουν σχεδόν ομόφωνα πως «η Ουκρανία δεν μπορεί να χάσει». Δυστυχώς, δεν κάνουν μια πρόγνωση. Διατυπώνουν μια αναγκαιότητα!

Θορυβούνται στην ιδέα μιας επικράτησης της Ρωσίας και δείχνουν έτοιμοι να κάνουν περισσότερα επικίνδυνα βήματα παραπάνω στην υποστήριξη του Κιέβου, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως θα ακολουθήσουν τον αιματηρό δρόμο της συμπλοκής ή ακόμη και της μετωπικής σύγκρουσης με τη Μόσχα.

Αύξηση των πολεμικών δαπανών

Ενδεικτικό των κακών προθέσεων των δυτικών, είναι οι δηλώσεις του Εμμανουέλ Μακρόν πριν από λίγα 24ωρα, πως αυξάνει τις αμυντικές δαπάνες της χώρας του σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ έως το 2030, δηλαδή 57 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, την ώρα που δεν αδυνατεί να βρει 12 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να χρηματοδοτήσει το συνταξιοδοτικό σύστημα.

«Και στην πραγματικότητα, αφού επιδιορθώσαμε το στρατό μας, θα τον μεταμορφώσουμε. Πρέπει να κερδίσουμε τον χρόνο που μας χωρίζει από την αυριανή σύγκρουση. Ναι, το Έθνος έχει καθήκον να μετασχηματίσει το στρατό του, διατηρώντας φυσικά αναλλοίωτες τις στρατηγικές του, βασιζόμενο στην αριστεία των στρατιωτών του και στην αφοσίωσή τους. Αλλά πρέπει επίσης, ως Έθνος, να μεταμορφωθούμε, να είμαστε έτοιμοι για πιο βίαιους, πιο πολυάριθμους και πολυδιάστατους πολέμους».

Αυτή την δήλωση – προαναγγελία εμπόλεμης προετοιμασίας και σύρραξης, έκανε στις 20/01/2023 ο Εμμανουέλ Μακρόν για να ακολουθήσουν οι δηλώσεις του κύριου «τίποτα» Μπρουνό Λεμέρ, του υπουργού Οικονομικών της Γαλλίας, στο Φόρουμ της Ολιγαρχίας του Νταβός, όπου πέρα από τη γελοία διαπίστωση που έκανε πως «η Ευρώπη, την τελευταία τριετία έγινε μια πολιτική υπερδύναμη» -μάλλον ήθελε να πει το sex toy του βαθύ κράτους των HΠΑ- επεσήμανε πως «ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μια τοπική σύρραξη, αλλά παγκόσμια!»

Την τρελή τους επιθυμία να προκαλέσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο, μαρτυρά το γεγονός ότι έχει αλλάξει ο δυτικός ορισμός για τη «νίκη» που θα επιφέρει το τέλος της σύρραξης. Δεν πρόκειται πλέον μόνο για την επιστροφή των εδαφών που κατείχε η Ουκρανία, πριν από την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας ή ακόμη για την αποκατάσταση της κυριαρχίας του Κιέβου επί των ρωσόφωνων αυτονομημένων επαρχιών. Τώρα πλέον θέτουν θέμα ανάκτησης της Κριμαίας, ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, όπως και την παραπομπή της ρωσικής ηγεσίας ενώπιον ενός ειδικού δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Ο στόχος της Δύσης δεν είναι πια η υπεράσπιση της oυκρανικής εδαφικής ακεραιότητας-κάτι που είναι κατανοητό- αλλά να επιφέρει όπως στο παρελθόν στη Σερβία, το Ιράκ ή τη Λιβύη μια αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα, αρεστή στον πολεμοχαρή Μπαρμπα Σαμ, ο οποίος ήδη κοιτά για την επόμενη σύρραξη προς Ασία μεριά.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Δυτικοί τραβούν την κατάσταση στα άκρα, την ώρα που η Μόσχα εξακολουθεί να δηλώνει πως είναι πρόθυμη να διεξάγει ειρηνευτικές συνομιλίες στη βάση της αναγνώρισης της προσάρτησης των ρωσόφωνων επαρχιών της Ουκρανίας και των εγγυήσεων για μη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ.

Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η επικίνδυνη κλιμάκωση; Γιατί η Δύση είναι έτοιμη να μετατρέψει μια περιφερειακή εδαφική σύγκρουση σε παγκόσμια πυρκαγιά;

Πολύ απλά, επειδή αυτό που διακυβεύεται σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι πλέον η κυριαρχία πάνω στα εδαφικά ζητήματα των ουκρανικών συνόρων, αλλά το πρόσωπο της παγκόσμιας οικονομίας, η οποία εξακολουθεί στις μέρες μας να είναι οργανωμένη γύρω από το δολάριο, το νόμισμα των διεθνών συναλλαγών.

Η μετατόπιση σε αυτή τη γεωοικονομική διάσταση έγινε σχεδόν τυχαία, ως συνέπεια των δυτικών οικονομικών κυρώσεων κατά της Μόσχας, οι οποίες οι δυτικοί ηγέτες πίστευαν, ότι θα γονάτιζαν τη Ρωσία, όπως είχε δηλώσει ο «κύριος τίποτα» – Μπρουνό Λεμέρ, τον οποίο η Γαλλία προετοιμάζει για να είναι υποψήφιος για το διευθυντήριο του ΔΝΤ.

Η αρχική ιδέα ήταν να απομονωθεί η Ρωσία από το παγκόσμιο εμπόριο, κυρίως με τον αποκλεισμό των ρωσικών τραπεζών από το σύστημα Swift, μέσω του οποίου γίνονται οι περισσότερες από τις παγκόσμιες οικονομικές συναλλαγές και με την κατάσχεση των ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (δημόσιων και ιδιωτικών) που βρίσκονται εκτός Ρωσίας.

Όμως αυτό δεν απέφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Όχι μόνο φάνηκε ξεκάθαρα ότι η Ρωσία είχε αναπτύξει ένα εναλλακτικό σύστημα από το Swift, αλλά η Μόσχα συνέχισε να συναλλάσσεται με μεγάλο αριθμό χωρών σε ρούβλια κι άλλα νομίσματα εκτός του δολαρίου: γιουάν, ινδική ρουπία κλπ.

Οι δυτικές κυρώσεις επιτάχυναν έτσι την «αποδολαριοποίηση» της παγκόσμιας οικονομίας. Κι αυτό για την Ουάσιγκτον αποτελεί απόλυτο casus belli, δεδομένου ότι μόνο το δολάριο ως νόμισμα διεθνών συναλλαγών, της επιτρέπει να χρηματοδοτεί το διαρθρωτικό της έλλειμμα.

Υπαρξιακό ζήτημα για τις ΗΠΑ η ήττα της Ρωσίας

Έτσι, από την επιτάχυνση της «αποδολαριοποίησης» της παγκόσμιας οικονομίας, ο πόλεμος κατά της Μόσχας έγινε για τις ΗΠΑ ένα «υπαρξιακό ζήτημα», ένα ζήτημα ζωής ή θανάτου.

Για να γίνει πιο κατανοητό: από το 1945, το νόμιμο ανώτατο όριο του αμερικανικού χρέους έχει αυξηθεί πάνω από 100 φορές για να φτάσει σήμερα τα 31.381 τρισ. δολάρια! Ένα δυσοίωνο ορόσημο, την ώρα που επιδεινώνεται δραματικά η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ παράλληλα αυξάνεται το κόστος δανεισμού της και μαζί του παίρνει την ανιούσα και το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους της.

Οι ΗΠΑ έχουν καταλήξει να έχουν το μεγαλύτερο χρέος παγκοσμίως το οποίο υπερασπίζεται ο μεγαλύτερος στρατός του κόσμου, τον οποίον έχουν ενισχύσει και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επομένως, ο αμερικανικός στρατός και οι βοηθητικοί του στο ΝΑΤΟ, θα ανασυντάξουν όλες τους τις δυνάμεις για να τιμωρήσουν τον παράγοντα -όσο βίαια τροπή κι αν πάρουν τα πράγματα- αυτής της αποδολαριοποίησης.

Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν μια νέα ανάγνωση των όσων συμβαίνουν στην Ουκρανία. Στην αρχή της σύγκρουσης, η Δύση βοηθούσε το Κίεβο να αντισταθεί στη ρωσική επιθετικότητα. 

Μετά την αποτυχία των κυρώσεων, το Κίεβο είναι αυτό που θυσιάζει τον πληθυσμό του για να βοηθήσει τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την υπεροχή του δολαρίου.

Καθώς οι χώρες της ΕΕ κινούνται όλο και πιο επικίνδυνα προς την άμεση σύγκρουση με τη Μόσχα, οι ευρωπαϊκές ηγεσίες τους θα πρέπει να θέσουν στους λαούς τους το ερώτημα που ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι φρόντισε να μην θέσει στους Ουκρανούς: είστε έτοιμοι εσείς και τα παιδιά σας, να πεθάνετε για το δολάριο;

ΠΗΓΗ:https://dimosiografia.com/eiste-etoimoi-na-pethanete-gia-to-dolario/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Τι έλεγε η Λούξεμπουργκ για την ουκρανική εθνική ταυτότητα

Στοϊλόπουλος Βασίλης

Στις 21 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο τότε διάγγελμά του ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν, προκειμένου να τεκμηριώσει την παράνομη εισβολή, είχε αναφερθεί εκτενώς και στα επαναστατικά γεγονότα του 1917/18 και στον ρόλο που αυτά διαδραμάτισαν για την ουκρανική εθνική ταυτότητα. Γεγονότα, τα οποία, ως γνωστόν, οδήγησαν στην κατάρρευση του πολυεθνικού τσαρικού καθεστώτος και στην οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης, στο πλαίσιο των λενινιστικών αρχών για την αυτοδιάθεση των εθνών.

Σε αντίθεση με τον Στάλιν, που επιδίωκε την οικοδόμηση της Σοβιετικής Ένωσης με βάση την εθνική αυτονομία μέσα στο ισχυρό ενιαίο κράτος, ο Λένιν κατάφερε τελικά να επιβάλλει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των εθνών της τσαρικής Ρωσίας. Λίγο μετά το θάνατό του, το 1924, η λύση της εθνικής αυτοδιάθεσης κατοχυρώθηκε και στο Σύνταγμα της ΕΣΣΔ, με τη δημιουργία 15 Σοβιετικών Δημοκρατιών, μεταξύ των οποίων και η Ουκρανία.


Αυτή ακριβώς η πολιτική των Μπολσεβίκων, που σημειωτέον για αρκετό διάστημα δεν ήταν και τόσο σαφής, θεωρείται από τον Πούτιν «όχι μόνο λάθος, αλλά πολύ χειρότερο από λάθος». Συνοπτικά, η θέση του Πούτιν, όπως είχε στο διάγγελμά του και σε άλλες δημόσιες ομιλίες του, είναι πως «η σημερινή Ουκρανία δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου και χωρίς κανέναν περιορισμό από τη Ρωσία, πιο συγκεκριμένα: από τη Μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε ουσιαστικά αμέσως μετά την επανάσταση του 1917. Ο Λένιν και οι συμπολεμιστές του έδρασαν εξαιρετικά ανελέητα εναντίον της ίδιας της Ρωσίας».

Στη συνέχεια, αμέσως πριν και μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο, ο Στάλιν προσάρτησε ορισμένες περιοχές που προηγουμένως ανήκαν στην Πολωνία, τη Ρουμανία και την Ουγγαρία στη Σοβιετική Ένωση και τις παρέδωσε στην Ουκρανία. Ως ένα είδος αποζημίωσης, η Πολωνία έλαβε μέρος των παραδοσιακά γερμανικών εδαφών. Και τότε το 1954, για κάποιο λόγο, ο Χρουστσόφ πήρε την Κριμαία από τη Ρωσία και την παρέδωσε και στην Ουκρανία. Έτσι προέκυψε, το έδαφος της Σοβιετικής Ουκρανίας και μάλιστα με δομές εθνικού κράτους (1).

Οι αναγωγές στο παρελθόν της ΕΣΣΔ

 Η συνέχεια ΕΔΩ:....

ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/idees/ti-elege-i-loyxempoyrgk-gia-tin-oykraniki-ethniki-taytotita/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

Η Υπερεθνική Ελίτ καταδικάζει τους λαούς σε ανέχεια, για να τιμωρήσει… τον Πούτιν (του Τάκη Φωτόπουλου)

Όπως είχαμε προβλέψει εδώ και μήνες από αυτή τη θέση, από τη στιγμή που η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) πέρυσι τον Φεβρουάριο έσυρε τελικά τη Ρωσία του Πούτιν στον πόλεμο της Ουκρανίας, τον πόλεμο αυτόν θα τον πλήρωναν βέβαια όχι οι ελίτ που τον κήρυξαν, αλλά οι λαοί. Φυσικά, κάθε πόλεμο, σε τελική ανάλυση, τον πληρώνουν βασικά οι λαοί, ακόμα και με την ίδια τους τη ζωή. Όμως, είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να προστατεύει κάποιος την ίδια του την πατρίδα από ξένη Κατοχή (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα), από το να καλείται να δώσει ακόμη και τη ζωή του απλώς για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη της Υ/Ε και των παρακλαδιών της ανά τον κόσμο.

Και αυτό γιατί ακόμα και τα ακριβοπληρωμένα ΜΜΕ στη Δύση δεν μπόρεσαν ποτέ να αποδείξουν με στοιχεία (και όχι απλά να προπαγανδίζουν με μια μαύρη μαζική προπαγάνδα που θα καταζήλευε ο Γκέμπελς) το γιατί κινδύνευαν οι λαοί στη Δύση, εάν οι Ρώσοι θα προσπαθούσαν ν’ αποτρέψουν την αλλαγή του ευρωπαϊκού πολιτικο-οικονομικού χάρτη που επιχειρούσε η Υ/Ε, με την ουσιαστική επέκταση των δυτικών συνόρων μέχρι την ίδια την πόρτα της Ρωσίας. Άραγε πώς θ’ αντιδρούσαν οι σημερινοί λαλίστατοι υπερασπιστές της «δημοκρατίας» εάν, αντίστοιχα, οι Ρώσοι είχαν επιχειρήσει κάτι παρόμοιο, προσαρτώντας στη δική τους σφαίρα επιρροής το …Μεξικό ή τον Καναδά; Φυσικά το ερώτημα κάποιου καλόπιστoυ παρατηρητή θα μπορούσε να είναι επίσης «γιατί πρέπει να υπάρχουν ‘σφαίρες επιρροης’;». Όμως, αυτό θα προϋπέθετε έναν όμορφο κόσμο, αγγελικά πλασμένο, όπου κάθε λαός θα μπορούσε να διαφεντεύει πραγματικά τον τόπο του, σε συνθήκες «Περιεκτικής Δημοκρατίας», όπως την έχω περιγράψει αλλού λεπτομερώς.[1] Δυστυχώς, όμως, η ανθρωπότητα είναι ακόμη πολύ μακριά από παρόμοιο κόσμο, που απλά μπορούμε να τον βλέπουμε σαν μακρινό φάρο στο σημερινό μαύρο σκοτάδι…

Προς το παρόν, δηλαδή, όπως έδειξε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της καθεστωτικής βρετανικής εφημερίδας Γκάρντιαν, εκατομμύρια Βρετανών (που υποτίθεται είναι φουλ υπέρ της φασιστικής αλητείας που κυβερνά την Ουκρανία, την οποία εν μέρει χρηματοδοτούν) βυθίζονται καθημερινά στο κρύο και το σκοτάδι, με άγνωστο τον αριθμό των θυμάτων.[2] 

Π. Ήφαιστος, Ο κόσμος το 2023 και τις επόμενες δεκαετίες υπό κοσμοϊστορικό πρίσμα. Ο πόλεμο της Ουκρανίας. Μια νέα αφετηρία

Η νέα στρατηγική αφετηρία που αναδείχθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν προέκυψε ξαφνικά. Εκκολάφθηκε κατά την διάρκεια των τριών δεκαετιών της Μεταψυχροπολεμικής ιστορικής φάσης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Ο όρος «πόλεμος», ορθότερα και πιο περιεκτικά, δεν είναι μόνο η ένοπλη σύρραξη. Είναι μια μεγάλη αλυσίδα με πολλούς κρίκους που αρχίζει από τις προθέσεις τους εξοπλισμούς, την ανάπτυξη δυνάμεων, την διπλωματία και τον στρατηγικό σχεδιασμό που συμπλέκει βραχυχρόνιους, μεσοπρόθεσμούς και μακροχρόνιους στρατηγικούς σκοπούς. Η ένοπλη σύρραξη δεν είναι παρά μόνο ο τελευταίος κρίκος. Εάν κάτι άλλαξε όσον αφορά την ηγεμονική διαπάλη του 20ου αιώνα, είναι ότι, μετά την κρίση της Κούβας το 1963 συνειδητοποιήθηκε ο κίνδυνος πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Εξ ου και με μυστικά τότε πρωτόκολλα όταν υπογράφτηκαν οι συμφωνίες SALT/ABMτο 1973, οι τότε δύο υπερδυνάμεις δεσμεύτηκαν να μην βρεθούν η μια απέναντι στην άλλη ακόμη και σε συμβατικό πόλεμο καθότι θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο. Το δόγμα ήταν MAD (mutual assured destruction – βεβαιωμένη αμοιβαία καταστροφή), δηλαδή περιορισμό των αριθμών των διηπειρωτικών πυραύλων και ένα μόνο μικρό αριθμό αντιβαλλιστικών πυραύλων ούτως ώστε να υπάρχει αποτροπή μιας επίθεσης που θα προκαλούσε αντεπίθεση και καταστροφή αμφοτέρων.

Ο πόλεμος μεταξύ των υπερδυνάμεων για την πλανητική κατανομή ισχύος και συμφερόντων διεξαγόταν και συνεχίζει να διεξάγεται στις περιφέρειες και εις βάρος λιγότερο ισχυρών κρατών. Αυτό το καταμαρτυρούμενο γεγονός ενέχει συνέπειες βαθύτατων προεκτάσεων για τα κράτη των περιφερειών, ιδιαίτερα εάν συνεκτιμηθεί το γεγονός ότι εντός του ώριμου πλέον πολυπολικού διεθνούς συστήματος πολλών ηγεμονικών δυνάμεων κατόχων πυρηνικής ισχύος, η διαπάλη για ισχύ και πόρους θα διεξάγεται πρωτίστως στις περιφέρειες του πλανήτη.

Ανάγκη κατανόησης της πολυπολικότητας και άλλων μακροχρόνιων τάσεων

Υπό το πιο πάνω ευρύτερο πρίσμα οι εκτιμήσεις για τις προβολές τάσεων το 2023 έχουν νόημα μόνο εάν συνεκτιμούν τα νέα δεδομένα που πυροδότησε ο πόλεμος της Ουκρανίας. Στο επίπεδο των ηγεμονικών δυνάμεων του πολυπολικού πλέον διεθνούς συστήματος καταμαρτυρούνται ήδη στρατηγικές ανακατατάξεις οι οποίες σημαίνουν ότι ο κόσμος εισήλθε σε μια μεταβατική φάση πολλών ετών εάν όχι και πολλών δεκαετιών.

Η στρατηγική κάθε κράτους, κατά συνέπεια, απαιτείται να συνεκτιμά επαρκώς το γεγονός ότι η σταθεροποίηση νέων πλανητικών στρατηγικών ισορροπιών δεν επίκειται στο ορατό μέλλον. Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους οι κοινωνίες και οι πολιτικές εξουσίες όσων κρατών θέλουν να αποφύγουν ζημιές και βλάβες, έχουν συμφέρον να συνεκτιμήσουν σωστά και ορθολογιστικά τα εξής:

• Την σημασία του κράτους ως θεσμού αυτεξούσιου συλλογικού βίου, ευημερίας και ασφάλειας.
• Τον πραγματικό χαρακτήρα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής και του τρόπου που εξελίσσεται εντός ενός πολυπολικού κόσμου που θα καθιστά την εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου πιο δύσκολη.
• Την σημασία προσδιορισμού ιεραρχημένων εθνικών συμφερόντων στην βάση των οποίων χαράσσεται εθνική στρατηγική.
• Την σημασία ισόρροπων και συμμετρικών σχέσεων με άλλα κράτη και κυρίως τα ισχυρά με τα οποία θα πρέπει αδιάλειπτα να διεξάγονται εξεζητημένες συναλλαγές.
• Την σημασία της ισχύος για την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Επικράτειας. Μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει επαρκείς οικείους συντελεστές ισχύος και συμμαχικές εξισορροπήσεις που απαιτείται να συνεκτιμούν το γεγονός, όμως, ότι οι συμμαχικές συγκλίσεις είναι πάντα ρευστές και εύθραυστες.

Ο Σαμίρ Αμίν για τη σύγχρονη Ρωσία

Florian Geyer για το avantgarde

Ενόσω ο Ρωσικός στρατός δίνει μάχες για την περικύκλωση του Μπάχμουτ, μίας πόλης στρατηγικής σημασίας καθώς βρίσκεται στο σταυροδρόμι των εθνικών οδών που ενώνουν το Ντονμπάς με την Ζαπορίζια και τον Δνείπερο (και συνεπώς παίζουν ουσιαστικό ρόλο στον ανεφοδιασμό του Ουκρανικού στρατού», ο πόλεμος προπαγάνδας συνεχίζεται ανελέητα. Από το Μυροτβόρετς, στις Ουκρανικές σημαίες να «στολίζουν» κτήρια στα κέντρα Ευρωπαϊκών πρωτευουσών και από τα Ουκρανικά μποτ/προφίλ να απαντάνε με υβριστικά σχόλια (στα ουκρανικά πάντα κάτω από άρθρα ελληνικών ειδησεογραφικών μέχρι το αισχρό δίπολο Ευρωπαϊκής Φιλελεύθερης Δημοκρατίας εναντίον Ρωσοκινεζικού Δεσποτισμού, είναι πλέον προφανές ότι αυτός ο πόλεμος έχει ανοίξει πολλά μέτωπα. Προς το παρόν η Μόσχα πολεμά πλέον εναντίον του ΝΑΤΟ όχι μόνο στην Ευρασιατική Στέππα και στην Μαύρη Θάλασσα, αλλά πρωτίστως στον κυβερνοχώρο. Ο «πόλεμος εναντίον της παραπληροφόρησης» που ξεκίνησε επί κορωνοϊού έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις με ειδησεογραφικά site να μπλοκάρονται και να χάνουν την προβολή τους στην Δύση, ενώ μεμονωμένες σελίδες και μπλογκς βαπτίζονται αυθαίρετα ως φορείς που ελέγχονται από το Ρωσικό και Κινεζικό Κράτος (Russian-state ή China-state controlled media – σίγουρα θα το έχετε δει κάπου).

Το ερώτημα του επαναστατικού κινήματος του 21ου αιώνα δεν πρέπει να ταυτίζεται σε καμιά επί των περιπτώσεων με το προαναφερθέν δίπολο που θέτει η άρχουσα τάξη της Ευρωνατοϊκής χώρας του κάθε κινηματικού ατόμου. Γνωρίζουμε πολύ καλά και τα πιο πρόσφατα γεγονότα φροντίζουν να μας το υπενθυμίσουν (βλ. υπόθεση Τζούλιαν Ασσάνζ) ότι η σύγχρονη ευρωπαϊκή φιλελεύθερη δημοκρατία είναι μία παροδική κατάσταση-αποτέλεσμα της Pax Americana και της μεταφοράς των συγκρούσεων και του ανταγωνισμού στην περιφέρεια. Αντιθέτως, εν καιρούς κρίσεων αυτή η δημοκρατία της κοινωνικής ισότητας και συμπεριληπτικότητας δεν έχει κανένα πρόβλημα να εκφυλιστεί (ηθελημένα) σε έναν συμπεριληπτικό νεοφασισμό. Το επαναστατικό κίνημα του 21ου αιώνα δεν πρέπει να αναλώνεται σε παρωχημένες αναλύσεις και σε ταύτιση του κάθε πολέμου με τον ιμπεριαλισμό, γεγονός που όχι μόνο μειώνει την σημασία του ιμπεριαλισμού αλλά πρακτικά την εκμηδενίζει, εφόσον κάθε πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός άρα ο ιμπεριαλισμός είναι τα πάντα και συνάμα τίποτα. Το ερώτημα λοιπόν, με το οποίο το κίνημα πρέπει πρωτίστως να καταπιαστεί είναι το πώς ο πόλεμος στο Ντομπάς αλλάζει την α λα Μέττερνιχ ισορροπία δυνάμεων που είχαν επιβάλλει οι Αμερικανικές και Ευρωπαϊκές δυνάμεις είτε με βίαια, είτε με ειρηνικά, είτε και συμβατικά μέσα και πως αυτό θα επηρεάσει τον τρόπο δράσης και τις ευκαιρίες που μας ανοίγονται από σήμερα και για το κοντινό (τουλάχιστον) μέλλον.

Το 2015, στον απόηχο της πρώτης φάσης του Πολέμου του Ντονμπάς, ο Μαρξιστής θεωρητικός Σαμίρ Αμίν κυκλοφόρησε το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Η Ρωσία και η μεγάλη περίοδος προσαρμογής από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό» (Russia and the long transition from capitalism to socialism). Εμείς μεταφράσαμε ένα απόσπασμα από αυτό το έργο, που δίνει την οπτική του συγγραφέα τόσο πάνω στο εθνικό ζήτημα των μετα-σοβιετικών χωρών, όσο και στην κατάσταση που επικρατεί στην σημερινή Ρωσία, μια κατάσταση όπου μπορεί να περιγραφεί καλύτερα (εκτός από ταξική πάλη φυσικά) και ως πάλη συνειδήσεων: η μετα-σοβιετική προλεταριακή συνείδηση, τραυματισμένη από την περίοδο Γιέλτσιν και τον εξευτελισμό της χώρας σε διεθνές επίπεδο ακροβατεί μεταξύ μιας σοβιετικής νοσταλγίας και ενός μεγαλορωσισμού, ενώ έχει πάνω από το κεφάλι της μια ΛΜΑΤ φιλονατοϊκών μαφιόζων να της πίνουν το αίμα. Το άρθρο αυτό γράφηκε το 2015. Στο σήμερα, απ’ ό,τι φαίνεται η Ρωσική κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρές προσπάθειες να εκμηδενίσει την επιρροή τους στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας, είτε με νομικές διώξεις, κατηγορούμενοι για διαφθορά, είτε αναγκάζοντας τους να διαφύγουν στο εξωτερικό λόγω επιστράτευσης. Γράφει λοιπόν ο Σαμίρ Αμίν:

Ο Σόρος και οι μεθοδεύσεις του στην Ευρώπη

 Το κείμενο αναρτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2016 και δεν εκφράζει ίσως τις σημερινές θέσεις του Άρδην.

Το δημοσιεύουμε γιατί είναι επίκαιρο και αποκαλυπτικό.

Ο Τζ. Σόρος βρεβευεται από τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Ποροσένκο για το “φιλανθρωπικό του έργο” στην Ουκρανία

Η Ελλάδα χώρα-κλειδί στους σχεδιασμούς του Open Society Initiative for Europe

Μετάφραση: Σ.Δημόπουλος
Πηγή: http://sputniknews.com

Ο βασικός όγκος των 2.576 εγγράφων του Τζωρτζ Σόρος που διέρρευσαν και δημοσιεύθηκαν από την ιστοσελίδα DCLeaks ρίχνει φως στην ανάμειξη του μεγιστάνα στις ουκρανικές υποθέσεις και στην προσπάθεια διαμόρφωσης της κοινής γνώμης της Δ. Ευρώπης για το πραξικόπημα του Φεβρουαρίου του 2014, μέσω μιας σειράς προγραμμάτων και παρεμβάσεων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Σε έγγραφο του 2015 του Open Society Initiative for Europe (OSIFE) με τον τίτλο The Ukraine debate in Western Europe αναφέρονται τα εξής: «Η ανάδυση μιας ‘Νέας Ουκρανίας’ φέρει μαζί της την ευκαιρία της αναζωογόνησης του ευρωπαϊκού σχεδίου».

«Ωστόσο, αυτό περιπλέκεται από την απροθυμία ορισμένων παραγόντων της Ε.Ε. να αποδεχθούν την επανάσταση της ‘Μαϊντάν’ ως δημοκρατική και την ουκρανική κυβέρνηση ως νόμιμη. Αυτοί οι παράγοντες έχουν τη δική τους ατζέντα –που σχετίζεται με τις δικές τους εκτιμήσεις για τη Ρωσία– και ως εκ τούτου θα είναι δύσκολο να τους επηρεάσουμε», και προσθέτει ότι, «για άλλες ομάδες και πρόσωπα, στην πολιτική αριστερά και σε διάφορα κοινωνικά κινήματα, μπορεί κάποιος να ανιχνεύσει τη σύγχυση σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία».

Η OSIFE διευκρινίζει ότι αυτή «η δεύτερη ομάδα αποτελείται από βασικούς διαμορφωτές γνώμης, έναν αριθμό παραδοσιακών συστημικών παικτών, αναδυόμενων πολιτικών κομμάτων –ιδιαιτέρως στη Ν. Ευρώπη– όπως το Κίνημα 5 Αστέρων στην Ιταλία, το Ποδέμος στην Ισπανία και τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, και ένα ευρύ φάσμα φιλελεύθερων ΜΚΟ στη Δυτική Ευρώπη».

Πώς οι κυρώσεις οδηγούν Ευρωπαίους στη φτωχοποίηση

Θεοδωρόπουλος Σωτήρης

Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, για την περίοδο Ιανουαρίου-Αυγούστου 2022, το εμπορικό πλεόνασμα της χώρας εκτοξεύθηκε λόγω των εξαγωγών της, στο πρωτοφανές επίπεδο ρεκόρ 213,6 δισ. δολαρίων, κυρίως λόγω της ραγδαίας ανόδου των τιμών ενεργειακών προϊόντων, αλλά και μεταλλευμάτων, πρώτων υλών κτλ. Αντίθετα, οι εισαγωγές παρουσίασαν μικρή μόνον μείωση λόγω των κυρώσεων, από 172,3 δισ. το 2021 στα 161,1 δισ. το 2022, δεδομένου ότι οι εισαγωγές τεχνολογικών προϊόντων και ανταλλακτικών γίνονται σε μεγάλη έκταση μέσω άλλων χωρών π.χ. Τουρκία.

Πίνακας 1. Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ιανουάριος – Αύγουστος  (σε δισ. δολάρια)
	2021	2022
Εμπορικό Ισοζύγιο (Αγαθά και Υπηρεσίες)	+ 90,5	+ 213,6
Ισοζύγιο μεταφοράς εισοδημάτων	-29,6	-30,5
Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών	+60,9	+183,1

Πηγή: Bank of Russia   9 Sept. 2022

Αν αφαιρεθεί το έλλειμμα του ισοζυγίου πρωτογενών και δευτερογενών εισοδημάτων (τόκοι, μερίσματα, κέρδη κτλ.) -30,5 δισ. δολάρια, το καθαρό πλεόνασμα του συνόλου των εξωτερικών συναλλαγών της Ρωσίας την περίοδο αυτή, ανέρχεται στα 183,1 δισ. δολάρια, ποσό τριπλάσιο απ’ την αντίστοιχη περίοδο του 2021. Φαίνεται καθαρά, πως στον τομέα των εξωτερικών συναλλαγών, οι δυτικές κυρώσεις οδήγησαν σε πρωτοφανή πλεονάσματα, θετικότατα για την οικονομία της χώρας. Κανένας οικονομικός στραγγαλισμός δεν συνέβη στη χώρα με τα πλέον περιζήτητα εξαγώγιμα προϊόντα στον κόσμο.

Ακριβώς αντίθετα είναι τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών κυρώσεων στην ευρωπαϊκή οικονομία, με δραματική επιδείνωση των εξωτερικών συναλλαγών για όλες τις χώρες, λόγω των τιμών ενέργειας, μεταλλευμάτων, τροφίμων κτλ. όπως φαίνεται από τα παρακάτω στοιχεία.              

Πίνακας 2. Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών Ε.Ε. και Ευρωζώνης.         

Εμπορικό Ισοζύγιο. Ιανουάριος – Ιούλιος (σε  δις ευρώ)
	2021	2022
Ευρωπαϊκή Ένωση	+98,8	-244,2
Ευρωζώνη	+121,3	-177,4
Ισοζύγιο πληρωμών, Αγαθά και Υπηρεσίες.
Ευρωζώνη	+346	(  –   )*

*Συνολικά Αρνητικό μετά το Β’ τρίμηνο του 2022. Μη διαθέσιμα ακόμη στοιχεία.

Πηγή: Eurostat. Euro indicators. 15-9-2022'

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πίνακα 2,το εμπορικό ισοζύγιο της ΕΕ, από πλεονασματικό +98,8 δισ. δολάρια την ίδια περίοδο του 2021, μετατρέπεται σε ελλειμματικό με ραγδαία επιδείνωση στα -244,2 δισ. Αντίστοιχη είναι η εξέλιξη και στην Ευρωζώνη, όπου ένα πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο +121,3 δισ. το 2021, μετατρέπεται σε ελλειμματικό -177,4 δισ. δολάρια στο αντίστοιχο διάστημα του 2022. Θα πρέπει να σημειώσουμε, πως η επιδείνωση αυτή βαίνει αυξανόμενη καθώς πλησιάζουμε τους τελευταίους μήνες του έτους. Αν συμπεριλάβουμε και το εμπόριο υπηρεσιών, τότε το συνολικό ισοζύγιο αγαθών και υπηρεσιών της Ευρωζώνης από πλεονασματικό +346 δισ. το 2021, μετατρέπεται ραγδαία σε ελλειμματικό μετά το πρώτο τρίμηνο του 2022,  με μηνιαίο έλλειμμα κατά μέσο όρο περίπου 10 δισ. Φαίνεται καθαρά, πως το πλεόνασμα στο ισοζύγιο υπηρεσιών δεν μπορεί να καλύψει το ραγδαία αυξανόμενο εμπορικό έλλειμμα.

Έτσι, ο εξωτερικός τομέας της Ευρωζώνης στο τέλος του έτους θα έχει, ίσως για πρώτη φορά, αρνητική συμβολή στην ανάπτυξη και την ευημερία της. Από παράγοντας ενίσχυσης της δαπάνης και ζήτησης στην οικονομία, μετατρέπεται σε υφεσιακό παράγοντα με διαρροή εισοδήματος και δαπάνης σε άλλες οικονομίες. Θα αντισταθμισθεί αυτό από αύξηση της καταναλωτικής δαπάνης σε συνθήκες πληθωρισμού, από αύξηση επενδύσεων σε δυσμενές περιβάλλον και αύξηση ελλειμματικών δημοσίων δαπανών για να αποφευχθεί η ύφεση; Ανάλογα είναι τα δεδομένα και για την ελληνική οικονομία.

Πίνακας 3. Ελληνικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών. Ιανουάριος- Ιούλιος (σε δις ευρώ.)
	2021	2022
Εμπορικό Ισοζύγιο	– 13,1	-21
Ισοζύγιο Υπηρεσιών	+8,4	+10,1
Ισοζύγιο αγαθών, και υπηρεσιών	-8,4	– 10,8
Ισοζύγιο Εισοδημάτων	+1,3	+1

Πηγή: Τράπεζα Ελλάδος. Δελτίο Τύπου 20-9-2022

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Πίνακα 3, δραματική είναι η χειροτέρευση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας, λόγω κυρίως των τιμών των ενεργειακών προϊόντων, ενώ το Ισοζύγιο των Υπηρεσιών παρά την εξαιρετική συμβολή του Τουρισμού και της Ναυτιλίας μας, δεν μπόρεσε να καλύψει το διευρυνόμενο εμπορικό μας έλλειμμα. Έτσι, το έλλειμμα στις εξωτερικές συναλλαγές της χώρας αυξήθηκε από -8,3δισ. ευρώ το 2021 στα 10,8 δισ. ευρώ το 2022, που μειώνεται κατά 1 δισ. ευρώ αν συμπεριληφθεί το πλεονασματικό ισοζύγιο εισοδημάτων.

Κατευθείαν στη φτωχοποίηση  

Όλη η ανάρτηση:
Πώς οι κυρώσεις οδηγούν Ευρωπαίους στη φτωχοποίηση

Επιλεκτική πληροφόρηση! Επιλεκτική αλληλεγγύη!

Επιλεκτική πληροφόρηση!
Επιλεκτική αλληλεγγύη!

"Ευέλικτη" και η αλληλεγγύη στις ημέρες μας!

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ ο άνδρας που συνελήφθη στο Westminster Hall, όπου βρίσκεται η σορός της βασίλισσας Ελισάβετ Β', μετά από αναφορές γιατί ανέβηκε τα σκαλιά και άγγιξε από λατρεία το φέρετρο.

ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΗΣΗ ότι οι Αζέροι εισέβαλαν στην Αρμενία και από την πρώτη στιγμή μετριούνται θύματα...

ΟΣΟΙ στο όνομα της υπεράσπισης της ακεραιότητας των Εθνών "κήρυξαν τον πόλεμο" μαζί με την πρωθυπουργική αδερφή Ντόρα τον πόλεμο στη Ρωσία ως αλληλέγγυοι στην Ουκρανία, ας στρέψουν κάποιο βλέμμα και στην Αρμενία που δέχεται πάλι εισβολή από τους Τουρκοϊσλαμιστές του Αζερμπαϊτζάν.

Ο επιλεκτικός "ανθρωπισμός" δεν είναι ανθρωπισμός!!!

ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΡΜΕΝΙΚΟ ΛΑΟ

STOP ΣΤΟΝ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ΑΛΙΕΦ

Συγκεντρώσεις Διαμαρτυρίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη

Αθήνα: Πλατεία Συντάγματος, 18:30

Θεσσαλονίκη : Λευκός Πύργος, 19:00

Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε στο πλευρό της Αρμενίας μας.

ΜΗΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙΣ !

Αποστρατιωτικοποίηση στο Αιγαίο;

ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ 

 είναι στάχτη στα μάτια μας για συγκάλυψη οι καθημερινές καταγγελίες προς την Τουρκία  για τις παραβιάσεις στο Αιγαίο και ο πραγματικός  στόχος είναι η

μ ε ρ ι κ ή  

α π ο σ τ ρ α τ ι ω τ ι κ ο π ο ί η σ η 

των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, όπως απαιτεί ο Τ. Ερντογάν και μάλιστα, χωρίς το ΝΑΤΟ να προβάλει «ισχυρές» αντιρρήσεις;

_________

Γράφει ο πάντα καλά ενημερωμένος Χρήστος Καπούτσης :

Ο γερμανικός Τύπος έγραψε για 40 ελληνικά BMP-1 που η Ελλάδα στέλνει στην Ουκρανία. Σε αντάλλαγμα θα πάρουμε Marder.

Από το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εξεδόθη, με ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 2022, η εξής ανακοίνωση: 

«Σε συνέχεια της απόφασης του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του Καγκελαρίου Olaf Scholz, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας Νικόλαος Παναγιωτόπουλος και η Γερμανίδα Υπουργός Άμυνας Christine Lambrecht, προκειμένου να υποστηριχθεί η άμυνα της Ουκρανίας, ενάντια στη συνεχιζόμενη επιθετικότητα της Ρωσίας, συμφώνησαν για την παραχώρηση 40 τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης BMP-1 από την Ελλάδα στην Ουκρανία, τα οποία θα αντικατασταθούν από 40 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης MARDER, που θα παραχωρηθούν από τη Γερμανία στην Ελλάδα.»

Ε Ρ Ω Τ Ή Μ Α Τ Α:  

1. Τα 40 τεθωρακισμένα οχήματα  μάχης BMP-1, που στείλαμε στην Ουκρανία, έχουν αποσυρθεί από τα νησιά μας; 

Μπίλα Τσέρκα: Η σφαγή γυναικόπαιδων από τους Ναζί στην Ουκρανία

«Πήγα στο δάσος στις 21 Αυγούστου. Ο στρατός είχε ήδη σκάψει τον τάφο. Τα παιδιά τα έφεραν εκεί. Δεν είχα καμία σχέση με την διαδικασία. Οι Ουκρανοί στέκονταν εκεί τρέμοντας. Τα παιδιά τα κατέβασαν από τα οχήματα. Τα έστησαν μπροστά στον τάφο τα πυροβόλησαν και αυτά έπεσαν μέσα. Οι Ουκρανοί δεν σημάδευαν κάπου συγκεκριμένα. Τα κλάματα και οι θρήνοι ήταν απίστευτοι. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Δεν μου ήταν εύκολο να το αντέξω".

Όλη η ανάρτηση...

Μπίλα Τσέρκα: Η σφαγή γυναικόπαιδων από τους Ναζί στην Ουκρανία: Η Μπίλα Τσέρκα είναι πόλη της κεντρικής Ουκρανίας. Τον Αύγουστο του 1941, έχοντας εξοντώσει τις σοβιετικές δυνά