Η πατριωτική παρακαταθήκη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

29|03|2024 

Λίγες είναι οι πολιτικές μορφές της Μεταπολίτευσης που έχουν μείνει καθαρές, ακηλίδωτες από τα στίγματα της διαφθοράς, του ενδοτισμού και της παρακμής στη συλλογική μνήμη. Μια από αυτές τις λίγες, τις διαλεχτές είναι εκείνη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που πέθανε προχθές σε ηλικία 73 ετών.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας διανοούμενος πατριώτης. Αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, συνέβαλε στη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη και κατέβαλε εργώδεις προσπάθειες, που τελεσφόρησαν, για την αναγνώριση από το ελληνικό κράτος της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους. Οσοι παρακολουθούν συστηματικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα και την είδαν να κατρακυλά γοργά στην άβυσσο, ειδικά την περίοδο του καθεστώτος Σημίτη, δεν θα λησμονήσουν την ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο συνέδριο του κόμματός του το 1996, που κατήγγειλε τις στρατηγικές επιλογές, τις πρακτικές και τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος αλλά και του ΠΑΣΟΚ που ήταν η έλλειψη οράματος για την Ελλάδα, ο μιμητισμός των ξενόφερτων προτύπων, η υποταγή στην ευρωγραφειοκρατία και η άνευ όρων παράδοση στις βουλές των Τούρκων.

Στην ιστορία θα μείνει η φράση «ξεκινήσαμε αυτό το μεγάλο κίνημα για να πάμε στην Κερύνεια. Το 1996, όμως, αντί να πάμε στην Κερύνεια, καταλήξαμε να φτάσουμε στην Ιμια. Και η ευθύνη για την Ιμια είναι ολονών».

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης συνίδρυσε το ΠΑΣΟΚ αλλά δεν έμεινε εκεί για να βουλιάξει μαζί του ηθικά. Αποχώρησε και ίδρυσε το κόμμα Δημοκρατική Περιφερειακή Ενωση, που δεν ευδοκίμησε εκλογικά.

Η περίπτωση αυτού του ανθρώπου μάς δείχνει ότι ο πατριωτισμός δεν εξαρτάται από το κόμμα όπου βρίσκεται κάποιος αλλά από το ήθος και τον χαρακτήρα του. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είχε και ήθος και άρτια δομημένο χαρακτήρα.

Ο νυν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ κ. Ανδρουλάκης στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του χαρακτήρισε τον Χαραλαμπίδη «ρομαντικό» αγωνιστή – ένας χαρακτηρισμός που στην τρέχουσα πολιτική ορολογία είναι συνώνυμος του αιθεροβάτη, που έχει ανεφάρμοστα σχέδια. Κι όμως, ο δρόμος που πρότεινε να ακολουθήσουμε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είναι ο μόνος λογικός, πρακτικός και ωφέλιμος για την πατρίδα και τον λαό.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης ευπατρίδης, οραματιστής, έντιμος

Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης δεν ήταν προφήτης. Απλά, υπήρξε ένας διορατικός πολιτικός. Δεν είχε μαντικές ικανότητες. Απλά, η διανοητική του επάρκεια (είδος εν απουσία στους σημερινούς πολιτικούς) και η πολιτική του ανάλυση, του επέτρεπαν να προβλέπει. Άλλωστε, επέμενε πολύ στο ότι πολιτική είναι το να προβλέπεις και να προλαμβάνεις, διότι τα υπόλοιπα τα λύνει ο χρόνος.

Έφυγε από κοντά μας, το απόγευμα της 27-3-2024, ξαφνικά και αναπάντεχα. Η ειρωνεία είναι, και συμβαίνει συχνά, πως πολλοί απ’ όσους τον περιφρόνησαν ενώ ζούσε, βγήκαν με δακρύβρεχτες ανακοινώσεις, να αναγνωρίσουν το πολιτικό του μέγεθος και την πρωτοπορία των ιδεών του. Ευτυχώς, δεν είχαν τολμήσει να καπηλευτούν το ήθος, την εντιμότητα και την συνέπειά του.

Ίσως είναι ο μόνος πολιτικός, μετά τον Νικόλαο Πλαστήρα, που έφυγε χωρίς περιουσία!!! Δεν εισέπραξε ούτε σεντς από το κράτος. Δεν παρέκκλινε ούτε εκατοστό από τις αρχές και τις αξίες του. Απόλυτα συμβατός με την θέση τού ασυμβίβαστου κράτους – κόμματος. Δεν δέχτηκε καμία από τις προτεινόμενες «καρέκλες» που του προτάθηκαν και από τον Ανδρέα Παπανδρέου και από άλλους. Αποδέχτηκε απλά, να είναι ο άλλος πυλώνας του τότε ΠΑΣΟΚ. Ο πυλώνας της συνείδησης του κόμματος και της παραγωγής ιδεών και προτάσεων. Άλλο, αν η κομματική γραφειοκρατία δεν τα καταλάβαινε αυτά. Ο σεβασμός και η εκτίμηση στο πρόσωπό του από τον Αντρέα (δεν τον διέγραψε ποτέ, παρά τις διαφωνίες τους) και η αποδοχή του κόσμου, κάτι δείχνουν. Είναι χαρακτηριστικό το βίντεο του 1996, από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο.

Ο Μιχάλης, ήταν κατεξοχήν πολιτικό ον. Δεν πρέπει να του πιστώσουμε μόνο την αγάπη για τον Πόντο και τους Πόντιους (εξ αιτίας του καθιερώθηκε η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας), ούτε τον αγώνα του για τον Κυπριακό Ελληνισμό και τους συμβολισμούς που αναδείκνυε: «η πύλη του Πολυτεχνείου είναι στην Κυρήνεια» έλεγε συχνά, ούτε την υπεράσπισή του στην άνοιξη των λαών της Αν. Μεσογείου, με κορύφωση τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων (γι’ αυτό και πόνεσε πολύ από την ατιμωτική προδοσία του Οτσαλάν, από τους τότε συντρόφους του). Του πιστώνουμε ότι ήταν πατριώτης και διεθνιστής, ταυτόχρονα!

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Οκτώβριος 2023, Διάλεξη Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Starttech Ventures

Δημήτρης Τσίγκος

Ως τη Νίκη, Πάντοτε, Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Αγαπημένε Δάσκαλε Μιχάλη Χαραλαμπίδη,

Ήταν Ιούνιος του 1996, διάβαζα μαθηματικά για τις πανελλήνιες εξετάσεις της επόμενης μέρας. Στιγμή ιερή. Περιέργως όμως η μητέρα μου, καθηγήτρια, με διακόπτει. "Έλα τώρα να δεις στην τηλεόραση μου λέει", μιλάει ένας πολύ αξιόλογος άνθρωπος. Η ιστορική σου ομιλία στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είχε μόλις ξεκινήσει και την είδα ολόκληρη. Έτσι σε γνώρισα, εντυπωσιασμένος από το 1ο δευτερόλεπτο.

Ήσουν διαφορετικός. Δεν μιλούσες για αυτά που μιλούσαν οι άλλοι. Αναφερόσουν στην πατρίδα μιλώντας για τα όνειρα σε ενεστώτα χρόνο. Τίποτα δεν μπορεί να ενθουσιάσει περισσότερο ένα νέο παιδί.

Τα χρόνια πέρασαν. Από τον Οκτώβρη εκείνης της χρονιάς ήμουν στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Άκουγα πολλά για σένα, για αυτήν την διαφορετική προοπτική που προτείνει ένα "λαμπρό μυαλό". Ήρθε το 2000, σε άκουσα να μιλάς στο κέντρο του Ηρακλείου, ήμουν με τον συναθλητή σου Νεκτάριου Μουμουτζή. Σε ακούσαμε να μιλάς για τους σιδηροδρόμους, που η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει για να είναι σύγχρονο κράτος και που πρέπει να συνδέουν τα δέκα διεθνή λιμάνια που οφείλουμε να δημιουργήσουμε, ξεκινώντας από τη νότια Κρήτη. Κανείς δεν είχε ξαναμιλήσει για αυτά.

Σε καλέσαμε στο Πανεπιστήμιο και μας τίμησες ερχόμενος. Είπες για τη συνάντηση του παραδοσιακού με το σύγχρονο. Για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με τα τοπικά οικονομικά πλεονεκτήματα. Για την επιστροφή του Τόπου και για το Συμβολικό Κεφάλαιο, το πεδίο που καθορίζει την οικονομία του 21ου αιώνα και που η Ελλάδα είναι υπερδύναμη. Σε ακούγαμε με προσοχή.

Παράλληλα υποστηρίξαμε το εγχείρημα της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης, μιας κίνησης πολύ μπροστά από την εποχή της. Είχες τεράστιο δίκιο να λες πως το 0.4% ήταν μια μεγάλη ηθική νίκη καθότι η ολοκληρωτικού τύπου αντιμετώπιση από το σύστημα ξεπερνούσε την πιο νοσηρή φαντασία. Η ιδιότυπη εξορία σου από την ενημερωτική σφαίρα, στην οποία σε καταδίκασαν Σημίτης, Τσουκάτος και τα συμφέροντα που εκπροσωπούσαν διήρκεσε μέχρι και σήμερα.

Η προσπάθεια στις Ευρωεκλογές ήταν τίμια και ειλικρινής. Το αποτέλεσμα βέβαια προδιαγεγραμμένο. Τότε ξεκίνησες έναν αγώνα που έδειξε πως είσαι άνθρωπος υψηλότερης ποιότητας. Άρχισες να γυρίζεις την Ελλάδα και να συνομιλείς. Να αναστήσεις τους ομίλους. Να κανείς την πολιτική με την αυθεντική έννοια του όρου και να την επανασυστήσεις στον τόπο που αυτή γεννήθηκε. Η προσπάθεια αυτή, που διήρκεσε είκοσι χρόνια, είναι μοναδική και θα μας εμπνέει σε όλη τη διάρκεια του βίου μας.

Ἕνας καθαρός πολιτικός, ἕνας γνήσιος πατριώτης

Δημήτρης Καπράνος Μαρ 30, 2024, Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ

Σκεπτόμουν πόσο ἄδικη εἶναι γιά κάποιους σημαντικούς ἀνθρώπους ἡ πολιτική. Ἀναφέρομαι στόν Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τόν ἔνθερμο αὐτόν πατριώτη. Ἄν ὑπῆρξε, πράγματι, «Πατριωτικό ΠΑΣΟΚ», ὁ Χαραλαμπίδης ἦταν ὁ γνήσιος ἐκφραστής του.

Ἱδρυτικό στέλεχος τοῦ κινήματος, μέ θητεία στό ΠΑΚ καί μέ ξεκάθαρο μυαλό, ὁ Χαραλαμπίδης ξεχώρισε ἀπό τά πρῶτα χρόνια, ὡς μέλος τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς, μέ τίς σταθερές καί «αἱρετικές» γιά τήν ἐποχή ἐκείνη θέσεις του. Ὑπέρμαχος, ἀπό τότε, τῆς ἀναγνωρίσεως τῆς Γενοκτονίας τῶν Ποντίων καί ἐκφραστής τῆς θέσεως γιά «ἀποκατάσταση τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἑλληνισμοῦ», τά ὁποῖα ὑπέστησαν ἀναίσχυντη παραβίαση ὑπό συνθῆκες «Ψυχροῦ Πολέμου» στήν Βόρειο Ἤπειρο, τήν Ἴμβρο καί τήν Τένεδο.

Ἔνθερμος ὑποστηρικτής τῆς ἀπόψεως, ὅτι «δέν ὑπάρχουν χαμένες πατρίδες, ἀλλά πατρίδες», ὑπερασπιστής τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἑλληνισμοῦ τοῦ Εὐξείνου Πόντου καί ἐκφραστής τῆς ἀπόψεως γιά τήν «ἐσωτερική ἐνσωμάτωση» τῶν περιφερειῶν τῆς χώρας.

Ἔμεινε ἱστορική ἐκείνη ἡ φράση του στό ἐπεισοδιακό Συνέδριο τοῦ ΠΑΣΟΚ, στό Ὀλυμπιακό Στάδιο, τό 1996. «Ἀντί νά ἑνώσουμε τήν Ἡγουμενίτσα μέ τήν Κρήτη, τήν Ἀλεξανδρούπολη μέ τήν Πύλο, τήν Πάτρα μέ τά Ἰωάννινα, προτιμήσαμε νά ἑνώσουμε τήν Δάφνη μέ τά Σεπόλια» εἶπε χαρακτηριστικά, σέ μιά ἐποχή πού οἱ «δελφῖνοι» τοῦ Ἀνδρέα ἔδιναν μάχη ἐπικρατήσεως, τήν ὁποία τελικῶς κέρδισε ὁ Κώστας Σημίτης, ὁ μόνος σήμερα ἐπιζῶν ἀπό τούς τότε «μονομάχους»…

«Δέν πετύχαμε ἐκεῖνον τόν στόχο πού περιλαμβανόταν στά σχέδιά μας, ὅταν ἱδρύσαμε τό ΠΑΣΟΚ, γιά τήν ἐσωτερική ἐνσωμάτωση. Κι αὐτό, γιατί εἴμαστε τό μόνο κράτος, πού ἔκανε τό μεγάλο “Πακέτο Ντελόρ” κομμάτια καί τό μοίρασε σέ 7.000 μικρά ἔργα. Ἀντίθετα, ἡ Πορτογαλία, πού εἶχε τό ἴδιο ἐσωτερικό πρόβλημα μέ ἐμᾶς, ἀξιοποίησε σωστά ἐκείνους τούς πόρους καί τό ἔλυσε»…

Φυσικά, ὅπως ὅλοι ἐκεῖνοι (οἱ ἐλάχιστοι) πού ἐξέφραζαν τότε (καί σήμερα) πατριωτικές θέσεις, χαρακτηρίζονταν συγκαταβατικά «συμπαθεῖς μέν, ἀλλά…» ἀπό τούς μεγαλοσχήμονες τῶν κομμάτων, οἱ ὁποῖοι δέν ἔβλεπαν πέρα ἀπό τό πολύ κοντινό μέλλον καί τήν διατήρηση τῆς κουτάλας τῆς ἐξουσίας…

«Εἴπαμε ὅτι θά πᾶμε στήν Κηρύνεια, ἀλλά τελικά πήγαμε στά Ἴμια» εἶπε ἀπό τοῦ βήματος ἐκείνου τοῦ Συνεδρίου, παρουσίᾳ τῶν πρωταγωνιστῶν ἐκείνης τῆς ἐθνικῆς τραγωδίας, τίς συνέπειες τῆς ὁποίας ὑφιστάμεθα μέχρι σήμερα.

Ὑπέρμαχος τῆς «Νέας Μεγάλης Ἰδέας», στά ἴχνη τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ὄχι μέ κατακτήσεις πολεμικές, ἀλλά μέ ὅπλο τήν οἰκονομία καί τόν πολιτισμό, γιά ἐξάπλωση τῆς ἑλληνικῆς ἐπιρροῆς στόν εὐαίσθητο χῶρο τῶν Βαλκανίων. Ἀλλά ποιός τόν ἄκουγε τότε;

Ἔχουν περάσει ἀπό τότε σχεδόν τριάντα χρόνια. Ἀλλά ὁ Μιχάλης Χαραλαμπίδης προειδοποιοῦσε. «Ἀνησυχῶ. Καί δέν ξέρω ἄν αὐτό θά συμβεῖ τό 2004 ἤ τό 2010, ἀλλά ἄν συνεχισθεῖ αὐτή ἡ πορεία, θά περάσουμε σέ αὐτό πού ἀποκαλῶ “τουρκομπαρόκ” καί θά μεταβληθοῦμε ἤ σέ κάποιο βιλαέτι ἤ σέ γερμανικό “λάντερ”.»

Πρόβλεψη, ἡ ὁποία καί σήμερα ἀκούγεται λογική, βλέποντας τό πῶς συμπεριφέρεται ἡ χώρα καί πῶς κινεῖται ὁ τουρκικός ἐπεκτατισμός ἀλλά καί ἡ πολιτική τῆς Γερμανίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Ὁ Μιχάλης Χαραλαμπίδης ἔφυγε σχετικά νέος, μόλις 73 ἐτῶν. Καθαρό μυαλό, καθαρά χέρια καί πεντακάθαρος πατριώτης. Ἄς ἔχει «γαῖαν ἐλαφράν»…

Η ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ (ΣΥΡΙΖΑ): Η αναφορά της κατά την έναρξη της ομιλία της στη ΒΟΥΛΗ για τον εκλιπόντα ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ στην επί της Πρότασης Δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης Μητσοτάκη

(Πρακτικό Ολομελείας 28/03/2024)

 
ΝΙΝΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ:

Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Ξεκινώ την ομιλία μου
εκφράζοντας, πρώτα από όλα, την οδύνη μου για τον θάνατο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Από του Βήματος της Βουλής των Ελλήνων κλίνω το γόνυ με σεβασμό μπροστά στην εθνική και κοινωνική απώλεια του μεγάλου αυτού οικουμενικού Έλληνα αγωνιστή, πολιτικού και διανοούμενου από τον Έβρο, που έδωσε το είναι του στον αντιδικτατορικό αγώνα από τις γραμμές του ΠΑΚ Ιταλίας για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην πατρίδα μας.

 
Και στη συνέχεια, με την πολιτική στάση, το παράδειγμα και τη διανοητική απειρόβαθη εργασία του, αντανάκλασε χειροπιαστά τα ιδανικά του σοσιαλισμού, του περιφερειακού διεθνισμού, της αυτονομίας, του ανθρωπισμού και του πολιτισμικού ελληνικού τρόπου.

 
Με σκοπό την πρόοδο, την αυτοδιάθεση και την κοινωνική απελευθέρωση του λαού μας και των λαών της Ανατολικής Μεσογείου.
Με ρεαλισμό ανέδειξε το Τουρκικό πρόβλημα ως αιτία της μακραίωνης αποσταθεροποίησης στην περιοχή.
Και, βέβαια, προέταξε την πολιτική της μνήμης, μεταξύ άλλων εισηγούμενος στον Ανδρέα Παπανδρέου την αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού που ψήφισε το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στην πολιτεία των Ιδεών και του Ήθους θα μείνει άπτωτος πυλώνας και σηματωρός.
Και επειδή οι Πολιτικοί – με «π» κεφάλαιο – έχουν πάντα ολοκληρωμένη οπτική των πραγμάτων, οφείλω να καταθέσω πως με οξυδέρκεια είχε στηλιτεύσει το δήθεν εκσυγχρονιστικό – στ’ αλήθεια τουρκομπαρόκ – μοντέλο ανάπτυξης των ελίτ του Αθηνοκεντρικού κράτους, που μας οδήγησε στη χρεοκοπία το 2010,
με ιδιαίτερη έμφασή του και εκτενείς αναλύσεις για τη συνειδητή αποεπένδυση στον ελληνικό σιδηρόδρομο και τις πολύπτυχες συνέπειές της, πράγμα που μας εισάγει και στη σημερινή συζήτηση.

Η Βουλευτής στον τελευταίο αποχαιρετισμό

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ - KCK – Kurdistan Democratic Communities Union

Στην οικογένεια του Μιχάλη Χαραλαμπίδη,

 Στους φίλους και συντρόφους του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, 

Για τον λαό της Ελλάδας και του Πόντου 

Για τον λαό του Κουρδιστάν, 

Το άκουσμα της θλιβερής είδησης ​​του θανάτου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη μας λύπησε πολύ.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν υπερασπιστής του αγώνα για την ελευθερία του λαού των Ποντίων και μεγάλος υποστηρικτής του κουρδικού λαού. Είχε συναντηθεί από κοντά με Κούρδους ηγέτες πολλές φορές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Μέση Ανατολή, και έχει εργαστεί για τη λύση του κουρδικού προβλήματος. Ήταν πιστός φίλος του κινήματός μας. Τη δεκαετία του 1990, επισκέφτηκε πολλές φορές τη Συρία, για να πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρό μας, κ. Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Ακόμη και μετά την αιχμαλωσία του Προέδρου Άπο, συμμετείχε στην εκστρατεία για την απελευθέρωσή του και υπερασπίστηκε τα δικαιώματά του σε όλους τους τομείς.

Η οικογένεια Χαραλαμπίδη κατάγεται από την Τραπεζούντα και μετακόμισε στην Ελλάδα λόγω των θηριωδιών και των σφαγών του τουρκικού κράτους. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν ένας από τους ανθρώπους που έφεραν στο προσκήνιο και ανέδειξαν σε όλον τον κόσμο τη γενοκτονία του τουρκικού κράτους εναντίον των Ποντίων. Ο Μιχάλης υπήρξε ένας αγωνιστής του ποντιακού λαού και έχει κάνει γνωστό στον κόσμο τον αγώνα τους. Ταυτόχρονα, γνώρισε στους Κούρδους τον ποντιακό λαό και έγινε γέφυρα φιλίας μεταξύ του κουρδικού, του ελληνικού και του ποντιακού λαού. Εργάστηκε όχι μόνο ως φίλος, αλλά και ως σύντροφος στην επίλυση του κουρδικού προβλήματος.

Κώστας Φωτιάδης: Αδελφέ μου, θα σε μνημονεύω και εγώ, ώσπου να συναντηθούμε

Κώστας Φωτιάδης: Αδελφέ μου, θα σε μνημονεύω και εγώ, ώσπου να συναντηθούμε

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τη στάση και τα έργα τους σημαδεύουν την ζωή μας. Σήμερα είναι μια δύσκολη ημέρα για πολλούς από εμάς. Ο δικός μας Μιχάλης που έφερε την Άνοιξη στην πολύχρονη βαρυχειμωνιά του ποντιακού Ελληνισμού, έφυγε από κοντά μας για τη γειτονιά των αγγέλων. Έφυγε, όπως λέει η φίλη μου η Θεοδώρα, χωρίς να εξαργυρώσει τις αγωνιστικές περγαμηνές με υπουργεία, η με άλλα αξιώματα και χρηματικές απολαβές

Μιχάλη, στο Μακεδονία Παλλάς πρώτο συναντηθήκαμε στο Α΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο του 1986. Εκεί δε χρειάστηκε να μιλήσουμε πολύ. Μίλησε η ποντιακή μας ταυτότητα. Συναντήθηκαν τα βλέμματα μας και δώσαμε υπόσχεση να δουλέψουμε για την αδικαίωτη ιστορία και τον πολιτισμό της αλησμόνητης πατρίδας μας. Ήταν καρποφόρο το βάπτισμα της γνωριμίας μας. Γιατί εκεί θέσαμε ως πρώτο στόχο τη διεθνή έρευνα και ανάδειξη, μέσα από αντικειμενικές πηγές, της μεγάλης τραγωδίας, της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Μίλησες με το δημοσιογράφο Σεραφείμ Φυντανίδη της Ελευθεροτυπίας και δημοσίευσαν σε συνέχειες το άρθρο μου «Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου». Το κείμενο αυτό μαζί με ένα ουσιαστικό και καθοδηγητικό δικό σου άρθρο, ήταν η πρώτη μας συγγραφική δραστηριότητα. Για πρώτη φορά οι Πόντιοι από τη λαογραφία περάσαμε στη Σύγχρονη ιστορία. Από την Ελλάδα και το εξωτερικό άρχισαν να έρχονται επίσημες προσκλήσεις για ιστορική και πολιτική ενημέρωση. Κάποιοι ποντιοπατέρες, που ελέγχανε και Σωματεία του Εξωτερικού, θυμάσαι, ήταν και Νεοκλής Σαρρής μαζί μας, μας απείλησαν, όταν κληθήκαμε στη Φιλαδέλφεια της Αμερικής να μιλήσουμε για την Γενοκτονία. Ήθελαν να πάμε και σε εκείνους που λίγες ημέρες νωρίτερα μας λοιδορούσαν. Ήταν τότε που ο Θεοδωρίδης πρόεδρος του συλλόγου της Φιλαδέλφειας υποσχέθηκε και έκανε πράξη την ίδρυση του πρώτου μνημείου της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Ανάλογο αρνητικό κλίμα συναντήσαμε και στη Γερμανία. Ο γιατρός Κώστας Σαββίδης και ο σύλλογος του Βερολίνου ομαλοποίησαν τις σχέσεις μας με τα άλλα αδελφά σωματεία. Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και οι Γεώργιος Τσορακλίδης από το Μόναχο και Κώστας Σιδηρόπουλος από τη Στουτγάρδη.

Η πρώτη επίσημη επαφή μας στην Ελλάδα με τον χειμαζόμενο ποντιακό χώρο, ήταν στο Β΄ Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο του 1988. Είχαμε συναποφασίσει να μιλήσουμε εγώ για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και εσύ, ως προφητικός γεννήτορας ιδεών, για την Καθιέρωση της 19ης Μαΐου, ως ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας.

Μίλησε ακόμη τη δημιουργία μιας πόλης στα παράλια της Θράκης με την ονομασία Ρωμανία. Θα μιλήσω μετά για αυτήν.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποχαιρετά το Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης  αποχαιρετά το Μιχάλη Χαραλαμπίδη 

O Μιχ.Χαραλαμπίδης υπήρξε τέρας συνέπειας, ανιδιοτέλειας, αγωνιστικότητας και δημιουργικών πρωτότυπων θεωρητικών επεξεργασιών. Έφυγε μόνος και ‘’απομονωμένος’’ από το σημερινό φαύλο και παρακμιακό ΠΑΣΟΚ και  το ξενόδουλο, σάπιο και παραδομένο πολιτικό σύστημα.

Υποκλίνομαι σε ένα  άνθρωπο και αγωνιστή  που αφήνει μια μεγάλη παρακαταθήκη και κληρονομιά στον τόπο και στις επόμενες γενιές,  τις οποίες ελπίζω να  μεταχειριστούν , αν μη τι άλλο .  με λιγότερη περιφρόνηση από αυτήν που επέδειξαν οι περισσότεροι της γενιάς του Μιχάλη Χαραλαμπίδη προς μεγάλη καταστροφή του τόπου!

  Παναγιώτης Λαφαζάνης

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΗΧΗΤΙΚΑ

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΗΧΗΤΙΚΑ 1

ΗΧΗΤΙΚΟ 1

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΗΧΗΤΙΚΑ 2

ΗΧΗΤΙΚΟ 2

Η ομιλία έγινε στις 9-12-2023 κατά την έλευση της εικόνας της Παναγίας Σουμελά στην Αλεξανδρούπολη κατά την υποδοχή της στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ....

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ, ΔΑΣΚΑΛΟ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ, ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΙΔΕΑΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Έγραψαν στο fb

 ( Δημήτρης Τσίγκος, Μηνάς Αρτόπουλος, Aristomenis Syngelakis, Γιώργος Χελάκης, Dimitrios Kouvelas, Αντάρτης Κλεφταρματωλός, Αντώνης Ανδρουλιδάκης, Νίκος Σταθόπουλος, Σπύρος Σταματόπουλος, Μαλκίδης Θεοφάνης, Γιώργος Τασιόπουλος, Μιχάλης Μινουδάκης, Ηλίας Σιαμέλας )

αναρτήθηκε από : tinakanoumegk on : Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 0 comments

1

1. ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΓΚΟΥ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ.

Πέμπτη 28 Μαρτίου

Αγαπητοί Συνάδελφοι και Φίλοι,

Με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη μιλήσαμε πριν λίγες ημέρες. Με καλούσε πάντοτε για μια επιβεβαίωση πριν την επόμενη διάλεξή μας, που ήταν προγραμματισμένη για την επόμενη Τρίτη 2 Απριλίου με θέμα "Παραγωγική Μνήμη και Σύγχρονη Ανάπτυξη". Ήταν η 7η κατά σειρά σε ένα πρόγραμμα 8 διαλέξεων με γενικό θέμα “Ανάπτυξη και Ποιότητα – Η Νέα Συμμαχία: Νέα Πολιτική Εθνική Αναπτυξιακή Παιδεία”. Επισυνάπτω την ανακοίνωση του προγράμματος, που έμελλε να ολοκληρωθεί κατά τα 6/8, για ιστορικούς λόγους, μαζί με μια φωτογραφία από την πρώτη διάλεξη. 

 

Είναι λοιπόν πολύ δύσκολο που η ζωή μας καλεί, αντί για την πρόσκληση στη διάλεξη αυτή, να πούμε αντίο σε αυτόν τον μεγάλο Πολιτικό, τον σπουδαίο Επιστήμονα και πραγματικά μοναδικό Άνθρωπο.

Μιχάλης Χαραλαμπίδης – Ένας πολιτικός που παρήγαγε ιδέες μέσα από την ιστορία της Ελλάδας

Αφήνει τεράστιο κενό στην πολιτική και την πνευματική ζωή της Ελλάδας. Το μεγάλο του επίτευγμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων και το ανεκπλήρωτο όραμα.

 

Του Χρήστου Κωνσταντινίδη

Σύγχρονος φιλόσοφος, διανοούμενος, οραματιστής, πατριώτης, δημοκρατικός, ιδεολόγος, έντιμος. Αυτοί είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 73 ετών αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στην πολιτική αλλά και την πνευματική ζωή της Ελλάδας. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολυγραφότατος, αφού συνέγραψε 27 βιβλία, αλλά και προφητικός, γιατί ως άνθρωπος με δημόσιο λόγο, δεν παρήγαγε μόνο πρωτοποριακές ιδέες και προτάσεις μερικές εκ των οποίων τις βλέπουμε να υλοποιούνται σήμερα, αλλά εξέφραζε και προβληματισμό. Σε ομιλία του το 1996 στο 6ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αναφερόταν στην πιθανότητα έλευσης οικονομικής κρίσης στη χώρα, στο τέλος του τότε ιστορικού κύκλου που ο ίδιος τοποθετούσε “το 2004 ή το 2010”, όπερ και εγένετο.

Ποιός όμως ήταν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και γιατί το όνομά του συνδέθηκε με τον Ποντιακό Ελληνισμό;

 Ως κοινωνιολόγος έβλεπε τη μεγάλη εικόνα και παρήγαγε ιδέες βουτώντας στη ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας. Οι προτάσεις του επικεντρώθηκαν σε τρεις θεματικές ενότητες.

Οι τρεις πυλώνες

 Η πρώτη αφορούσε τον εκσυγχρονισμό των κομμάτων και της θεσμικής λειτουργίας του κράτους, εκδημοκρατίζοντας τους θεσμούς. Μάλιστα είχε ασκήσει γραπτώς κριτική στο ΠΑΣΟΚ, ενώ θεωρούσε ότι οι ταυτότητες «δεξιά» και «αριστερά» έχουν ξεφτίσει, κάτι για το οποίο δικαιώθηκε αφού το πολιτικό σύστημα χρεωκόπησε τη χώρα. Επίσης ασκώντας κριτική στο πολιτικό σύστημα έδινε μεγάλη σημασία στην πνευματική ζωή της χώρας. Ήθελε να συμβάλλει στη διαμόρφωση μιας ελληνικής παιδείας η οποία θα είναι ταυτόχρονα κοσμοπολίτικη, οικουμενική, αποτινάσσοντας τον επαρχιωτισμό και τα σύνδρομα κατωτερότητας.

Η δεύτερη θεματική αφορά την περιφερειακή και αγροτική ανάπτυξη και αποκέντρωση της Ελλάδας. Βλέπετε, ως μελετητής της ιστορίας αντλούσε ιδέες για το πως η Ελλάδα μπορεί να παράγει προϊόντα παγκόσμιας αναγνώρισης. Είχε γράψει δε και βιβλίο για τον τουρισμό, όπου ανέπτυσσε το επιχείρημα, ότι ο συγκεκριμένος κλάδος στην Ελλάδα δεν λειτουργεί σωστά. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε πολύ έντονα με την νεανική επιχειρηματικότητα και ανάπτυξη, μιλώντας για δόγμα «Made in Greece».

Γιαννάκης Λ. Ομήρου: "Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Ένας μεγάλος Έλληνας"

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου

Πρώην Προέδρου της Βουλής Των Αντιπροσώπων

«Δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου. Δεν υπάρχει πρόβλημα νησιών. Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα. Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα. Ένα είναι το πρόβλημα. Η Τουρκία». Αυτά είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ένα από τα πρώτα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ. Και οι χιλιάδες σύνεδροι, όρθιοι αποθέωναν για πολλή ώρα αυτόν το μεγάλο Έλληνα και εμβληματική μορφή του Ποντιακού Ελληνισμού.

Αγωνιστής, διανοούμενος συγγραφέας, πολιτικός με την έννοια της προσήλωσης σε αρχές και αξίες, συνεπής και ασυμβίβαστος, απροσκύνητος.

Πρωτοπόρος στην ανάδειξη της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Συμπαραστάτης των Κούρδων αγωνιστών. Ένθερμος συνοδοιπόρος στον αγώνα για τερματισμό της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο.

Το 1994, η Βουλή των Ελλήνων, υιοθέτησε την πρόταση του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.

Το 2010 σε ομιλία του το 1996 στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε, σε ένα προφητικό του λόγο, στην πιθανότητα έλευσης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, στο τέλος του τότε ιστορικού κύκλου που ο ίδιος τοποθετούσε «το 2004 ή το 2010».

Διωκόμενος από την επτάχρονη χουντική τυραννία των συνταγματαρχών, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης διέφυγε παράνομα στην Ιταλία. Ήταν στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, στο Μόναχο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 1974.

Η πρόταση του το 1988, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, για τη δημιουργία μιας πόλης στα παράλια της Θράκης, με την ονομασία «Ρωμανία», προορισμένης να φιλοξενήσει Πόντιους μετανάστες, έμεινε στην ιστορία.

Με εισήγηση να προστεθεί στο όνομα της περιφέρειας Θράκης και το όνομα Ρωμανία έτσι ώστε να ονομάζεται Θράκη – Ρωμανία.

Πνεύμα ανήσυχο και ανυπότακτο αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ λόγω πολιτικών διαφωνιών και επιχειρεί πολιτικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις χωρίς υπολογισμό του περίφημου πολιτικού κόστους.

Πριν μερικές εβδομάδες ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου εξέφρασε την επιθυμία να έλθει στην Κύπρο να παρουσιάσει ένα τελευταίο βιβλίο του με τον τίτλο «Καλαβρία – Η βαθιά Ελλάδα» και να μιλήσει και για την Κύπρο, με αφορμή τα 50 χρόνια τουρκικής κατοχής. «Μετά τη φυγή του Λυσσαρίδη, θέλω να έχω εσένα τον άνθρωπο μου στην Κύπρο». Του είπα πως το θεωρώ μεγάλη μου τιμή.

Διευθέτησα με τον «Όμιλο Διαλόγου Βήμα Ευθύνης» (ΔΟΒΕ) την πραγματοποίηση της εκδήλωσης στις 10 Απριλίου. Το βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος.

Η λαχτάρα του γι’ αυτή την επίσκεψη του στην Κύπρο ήταν μεγάλη. Δεν πρόλαβε. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε και είναι πλέον ασφαλής. Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσφοράς το, το μεγαλείο των αρχών και αξιών που υπηρέτησε και το ανεξάντλητο περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.

Όσοι τον συναντήσαμε νοιώθουμε τυχεροί. Ωστόσο η αίσθηση μας είναι ότι ακόμα και τώρα που μας αποχαιρέτησε, μας διαφεύγει όλο του το μέγεθος.

Ο Μιχάλης και εμείς...

Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης - Cardinal Bessario

Ο Μιχάλης και εμείς...

...ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ απ` τα παλίμψηστα της γητευτικής θεογονίας και επιστημοσύνης του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Το Βιτρούβιο Αριστοτελικό όν, ο ανυπόφορα ιδιοφυής Μιχάλης, ο μέγας Τέκτονας με τον εξευγενισμένο ως τα μποζόνια Πατριωτισμό του και τον αριστουργηματικό δημόσιο λόγο του έφυγε πρόωρα, αποστερώντας τις συνηγορίες μας από το ηθικό πλεονέκτημα κι ένα τέλειο άλλοθι.

Έφυγε Άνοιξη, ταιριαστά της Ακριβής του στοχασμού του, ταιριαστά του έντιμου Σοσιαλισμού του, ταιριαστά της περήφανης καταγωγής του, ταιριαστά της υπέροχης ηθολογίας του.

Έζησε υπάκουα στη νομοτέλεια των μοιραίων του είδους του, των σπάνιων μεταξύ των χαρισματικών του νου και των ενάρετων της ψυχής.

 
Ένας μοναδιαίος Πολίτης, ποιητής στην Επιστήμη, στις Κοινωνίες και στα Πολίσματά του.
Η απουσία του θα ρίχνει την ανηλεή σκιά της στα κοινά των Ποντίων σαδιστικά.

Όπως των πρέπει.

Ήμασταν λίγοι ως ακροατές, ακόμη λιγότεροι ως συνεργάτες, απόντες ως μαθητές κ ανύπαρκτοι ως αναγνώστες του.

Μας μοίραζε της επιστήμης του αστρολάβους κι εμείς τους κάναμε πρεσπαπιέ.

Μας δώριζε ελιξίρια νιότης και μεις τα θαρρούσαμε μούσκιο της εκ γενετής προγηρίας μας.

Μας έδινε ρόλους σε μπλόγκ-μπάστερ και μεις ατακάραμε απ’ τα σχολικά μας σκετς.

Μας έραβε για γκαλάζζ και μεις στο δρόμο φορούσαμε γαλότσες.

Μας έδειχνε αειθαλή δέντρα και μεις νοούσαμε πόσα κόσκινα φιάχνει το ξύλο τους.

Μας δασκάλευε ψυχοτρόπα συνθήματα και μεις απηγγέλαμε βουκολικά έπη.

Μας κάθιζε σ` οράματα, μας φίλευε σε ξέφωτα και μεις παραγοντίζαμε σ` ανήλια

και λυκόφωτα.

Μας διαρμήνευε τη βασική σκέψη του πολίτη και μεις αναρωτιόμασταν `τη ποπά τα πρόγατα άτσαπς που κεκά χορεύνε`.

Αγκάλιαζε με στοργή και καρτερία την ανεπάρκεια μας, αγκαλιάζαμε μ` αγνωμοσύνη κ` αδιαφορία την Καινή Διαθήκη του.

Ο ένας που μπόλιαζε με Ρωμιοσύνη τα μανιφέστα του Ventotene, ο GOAT στην μεταπροσφυγική οντότητά μας, το ένα Χελιδόνι που πάσχισε να γυρίσει τον Ήλιο,
ο ανθ `ημών στα μουχαπέτια του Ραφαηλίδη, της Αρβελέρ και του Καστοριάδη.

Ένας Κρόιφ σε εντεκάδα πιθήκων που όλο πάλευε να τη βγάλει τσάμπιονς λιγκ.

Μας εκχώρησε το Κάλος, την Αρετή και Τρόπο του και μεις ήμασταν σαν ΟΣΕΠΕ.

Ανάθεμα και αν καταλάβαμε τι μας έλεγε, δόξα τω Θεώ που δε θα καταλάβουμε ποτέ
τι έχασε το Affentheater σύμπαν των κοινών μας.

Σύλλογος Ποντίων Νυρεμβέργης Cardinal Bessario

(για λογαριασμό όσων ντρέπονται να τον αποχαιρετήσουν μήπως ακούσει και τους γυρέψει τη ματιά).

Υ.Γ
Ο Μιχάλης που ‘βγαζε γλώσσα στον Ανδρέα των 80´s, ήδη τον σιμώνει ξανακουνώντας του το δάχτυλο:
``...δεν είναι διεθνισμός να ξισώσουμε τον Κολοκοτρώνη με τον Δράμαλη πρόεδρε...``

Έτσι ανακοίνωσαν την είδηση του θανάτου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στην Ιταλία:È morto l’intellettuale e politico greco Michalis Charalambidis

Η είδηση του θανάτου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη όπως μεταδόθηκε από τους Ιταλούς δημοσιογράφους:

Για αυτόν η Καλαβρία ήταν η Μεγάλη Ελλάς. Η ανάμνηση, ακόμα έντονη, της παρουσίας του στο Vibo Valentia, όπου είχε προγραμματίσει να επιστρέψει.

Η επίσημη ανακοίνωση, όπως βλέπουμε από τις εικόνες, δόθηκε από την ελληνική τηλεόραση και γρήγορα εξαπλώθηκε και στην Ιταλία, ειδικά στην Καλαβρία όπου είχε φίλους και θαυμαστές και όπου επέστρεφε συχνά. Πέθανε ξαφνικά σε ηλικία 73 ετών ο Έλληνας διανοούμενος Μιχάλης Χαραλαμπίδης.

Διανοούμενος και πολιτικός, είχε συμμετάσχει στην επταμελή ομάδα που συνέταξε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ όταν η Ελλάδα βρισκόταν ακόμη υπό τη δικτατορία των στρατιωτικών. Το 1994, το ελληνικό κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του να αναγνωριστεί η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Πόντου.

Υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα των Λαών και την Απελευθέρωση, μέλος της διεθνούς ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ερευνητής στο  Ίδρυμα Μεσογειακών Σπουδών.

Ήταν ιδιαίτερα δεμένος με την Ιταλία και την Καλαβρία πάνω από όλα. Ονόμασε τον εαυτό του «Ιταλιώτη Έλληνα».

Είχε αφήσει το στίγμα του στο Vibo Valentia και λίγες μέρες πριν από τον ξαφνικό θάνατό του είχε μιλήσει με τους φίλους του από τη Vibo Valentia για να σχεδιάσουν την επιστροφή του στην πόλη.

Η εμπειρία του Vibo τον είχε ικανοποιήσει όταν, ως καλεσμένος στις αίθουσες CEV στο Palazzo Gagliardi, ήταν ο πρωταγωνιστής μιας πολυσύχναστης συνάντησης με έντονα θέματα.

Κατά τη γνώμη του, η Μεσόγειος είναι το λίκνο του πολιτισμού. Ο δυτικός πολιτισμός γεννήθηκε στην Ελλάδα και επεκτάθηκε μέσω της Magna Graecia σε έναν βαθύ και άρρηκτο δεσμό που κάνει την Καλαβρία βαθειά Ελλάδα.

Σε μια έντονη συγκινησιακά συζήτηση εκείνο το βράδυ στο Palazzo Gagliardi της οποίας η μνήμη παραμένει ζωντανή ανάμεσα στους παρευρισκόμενους που γοητεύτηκαν από τον τρόπο παρουσίασης αυτών των ιδεών που αναδεικνύουν μια περιοχή που λανθασμένα θεωρείται «επαρχία». Ιδέες και έργα που δεν πρέπει να χαθούν με τον πρόωρο θάνατό του.

Αυτό θυμάται και ο πολιτιστικός σύλλογος Apodiafazzi της Ελληνικής Καλαβρίας, που θεωρούσε δικό της τον Χαραλαμπίδη ως επίτιμο μέλος του συλλόγου, μεγάλο φίλο και αδελφό των Ελλήνων της Καλαβρίας και της πόλης Μπόβα: «Με τον Μιχάλη - θυμάται ο σύλλογος – λίγες εβδομάδες πριν είχαμε συμφωνήσει να συναντηθούμε στη Bova τον Μάιο (όταν είχε προγραμματίσει και η επιστροφή του στο Vibo Valentia, επιμ.) και τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα για να συνεχίσουμε το έργο της αξιοποίησης της Ιταλοελληνικής Φιλίας.

Η παρουσία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Vibo Valentia κατέστη δυνατή χάρη στον σύλλογο «Monte Sussidiario di Parghelia», με πρόεδρο τον Francescantonio Iannelli, ο οποίος είχε διοργανώσει την εκδήλωση σε συνεργασία με το Κέντρο Μελέτης «Caprilli», σε σκηνοθεσία Maurizio Bonanno.

«Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης – θυμάται ο Maurizio Bonanno, που ευχαρίστησε τη Daphne Iannelli μέσω της οποίας μπόρεσε να γνωρίσει τον Έλληνα διανοούμενο – έχει επαναφέρει το σφρίγος και το βάθος μιας ιστορίας χιλίων χρόνων, έναν πολιτισμό που είναι το λίκνο της Δύσης και που έχει την κατοικία του σε αυτές τις δύο χώρες, την Καλαβρία και την Ελλάδα, που συνδέονται με έναν βαθύ, προγονικό, αρχέγονο δεσμό, που κάνει την Καλαβρία τη Βαθειά Ελλάδα, όπως την όρισε.

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Είχες κλείσει στην ψυχή σου την Ελλάδα και η ακτινοβολία της, σ’ όλη σου τη ζωή, σ’ έκανε να νοιώθεις κάθε μεγαλείο.

Πώς ήταν δυνατόν να σε συγκινήσει πλέον μιά καρέκλα κι ένα υπουργείο;

Ήσουν ο πιό αισιόδοξος άνθρωπος, γιατί είχες την ικανότητα να βλέπεις διέξοδο στα αδιέξοδα.

Στην Ελλάδα είχες αφιερωθεί… Και η Ελλάδα πλέον έχει φτωχύνει…

 Ήσουνα ο δρόμος… Έδειξες το δρόμο.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι μία ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΙΩΠΗ.

Και αυτά που έσπειρες με το Παράδειγμα και το Λόγο, θα βλαστήσουν, θ΄ ανθίσουν και θα δώσουν καρπούς στην Ελλάδα και σε κάθε αγωνιζόμενο λαό.

Μιχάλη, σ’ ευχαριστώ που βρέθηκα στο δρόμο σου.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ.

Γιάννης Χούτας

Ο Δήμαρχος Κάσου Μιχάλης Ερωτόκριτος αποχαιρετά το Μιχάλη Χαραλαμπίδη

ΔΗΜΟΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΝΗΣΟΥ ΚΑΣΟΥ

Μιχάλης Ερωτόκριτος

Δήμαρχος Κασίων

Κάσος, 28/03/2024

Οι Έλληνες Δημοκράτες που έζησαν και σπούδασαν στην Ιταλία, το Εθνικό και το Διεθνές Κίνημα για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, σύσσωμο το Ελληνικό Λαϊκό Πατριωτικό Κίνημα, δεν μπορεί παρά να αισθάνεται τούτη την ώρα απέραντη θλίψη για τον ξαφνικό θάνατο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη. 

Ο εκλιπών υπήρξε ένας από τους στυλοβάτες του Υγιούς Πατριωτισμού και του Ακομπλεξάριστου Νέου Διεθνισμού. 

Έχει οργώσει όλη τη χώρα, σαν άλλος απόστολος, για να διευρύνει και να βαθύνει τον τρόπο που μετά τη Μεταπολίτευση βλέπουμε τον Εθνισμό και το Διεθνισμό. Είχε πολλά να δώσει ακόμη και ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας το όραμα και η προσπάθειά του να συνεχισθεί.

Καλό ταξίδι, φίλε, σύντροφε, αγνέ πατριώτη Μιχάλη!

Ο Δήμαρχος Κάσου

Μιχάλης Ερωτόκριτος

Το τελευταίο αντίο στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Μιχάλη, σύντροφέ μας ακριβέ και αγαπημένε,

Από προχθές το βράδυ κάτι συμβαίνει στην πόλη, στην αγορά. Είναι κοινή συνείδηση στη χώρα. Τι άλλο να μαρτυρά αυτή η έκρηξη συναισθημάτων, όπως εκδηλώνονται προς το πρόσωπό σου, στην είδηση της απώλειάς σου; Για πολλούς ίσως να δείχνει το άλλον εαυτό, μια ψυχολογική ανάγκη, την κρυφή ελπίδα. Την απόσταση του ιδεατού από την καθημερινότητα. Τη νιότη που έδειχνε πως θα γινόμουν άλλος. Και εσύ Μιχάλη έγινες η προσωποποίηση του άλλου. Της διαρκούς νιότης. Του εφικτού που είναι θεμελιωμένο στην ουτοπία. Του καλού, του αγαθού, του δίκαιου, του ακέραιου, του ανιδιοτελούς. Που άλλοι, οι πολλοί, οι επαγγελματίες, δεν ήταν πια. Ένα ίσως να είναι αυτό.

Εσύ που μας έκανες πλουσιότερους στις ιδέες, που μας ταξίδευες, που μας οδηγούσες στον κόσμο των ιδανικών, των αρχών, των αξιών. Το άκουσμα της καθόλου μα καθόλου αναμενόμενης απώλειάς σου, ειδικά για όσους από εμάς είχαμε την αγαθή τύχη να σε γνωρίζουμε από κοντά, μας έκανε φτωχούς, αλλά όχι μόνους. Είναι περίεργο. Είμαστε όμως εμείς οι σύντροφοί σου, συγκλονισμένοι, κυριευμένοι αυτές τις μέρες από μνήμες, εικόνες, συναισθήματα, σκέψεις, βιώματα, από τη μορφή και τη φωνή σου Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

«Χωρίς πολιτικά κινήματα δεν υπάρχει δημοκρατία»

Διάβαζα χθες το βράδυ ξανά την κατάθεσή σου από το βιβλίο σου δύο διακηρύξεις, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Περιφερειακής Ένωσης και μια κατάθεση. Απευθυνόμενος στο Δικαστήριο το 2004, στη δίκη που έγινε εδώ για την παράδοση του Οτζαλάν, είπες «Τέλος, πρέπει να πω, ότι ήρθα εδώ να υπερασπίσω μια πολιτική παράδοση και κληρονομιά. Ήμουν 23 ετών όταν συμμετείχα στην πρώτη ιδρυτική συνάντηση του ΠΑΣΟΚ στο Βίντερτουρ της Ελβετίας, το 1974.Πάντοτε ήταν χαραγμένη στη μνήμη μου η εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγού του ΠΑΚ, της Βιετναμέζας εκπροσώπου στις συνομιλίες του Παρισιού για το Βιετνάμ και του Αμιρκάλ Καμπράλ, ηγέτη του απελευθερωτικού κινήματος της Γουϊνέας και των νησιών του Πράσινου Ακρωτηρίου. Ένας μεγάλος επαναστάτης και ποιητής. Τη φωτογραφία δημοσίευσε η ‘Έξοδος’ του Άρη Φακίνου που εκδιδόταν στο Παρίσι. Θα ήταν αδιανόητο μετά τη διεθνή εκδήλωση στη Στοκχόλμη με την παρουσία του Όλαφ Πάλμε, ο οικοδεσπότης να παραδώσει τον Καμπράλ στους Πορτογάλους φασίστες του Σαλαζάρ.

Απεβίωσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ιδρυτικό στέλεχος του

Σε ηλικία 73 ετών έφυγε από τη ζωή το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλης Χαραλαμπίδης, που είχε συμβάλει στη συγγραφή της ιδρυτικής διακήρυξης του ΠΑΣΟΚ που παρουσίασε την 3η Σεπτέμβρη του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΑΚ που ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ κατά της χούντας, είχε γεννηθεί στην Αλεξανδρούπολη το 1951. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες με μεταπτυχιακό στην Κοινωνιολογία.

 Επί χούντας κατέφυγε στην Ιταλία και μετά την πτώση της δικτατορίας συμμετείχε στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ στο Μόναχο τον Αύγουστο του 1974. Υπήρξε επίσης μέλος της Κεντρικής Επιτροπής από το 1977.

Το 1994, η Βουλή υιοθέτησε την πρότασή του για την αναγνώριση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. 

Λόγω διαφωνιών αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1999 και ίδρυσε τη «Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση». Μετείχε στις βουλευτικές εκλογές του 2000, συγκεντρώνοντας 0,47% και 32.068 ψήφους και στις ευρωεκλογές του 2004, λαμβάνοντας ποσοστό 0,73%, με 44.541 ψήφους.


Στην εισήγησή του στο 2ο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, το 1988, είχε προτείνει τη δημιουργία μίας πόλης στα θρακικά παράλια με την ονομασία Ρωμανία και η περιφέρεια να ονομάζεται Θράκη – Ρωμανία.

Επεξεργάστηκε και ανέδειξε στα πλαίσια του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών και ιδιωτικά, πολλά ζητήματα του Ελληνικού, εθνικού, κοινωνικού σχηματισμού. Υπήρξε συγγραφέας πολλών βιβλίων, όπως του “Αγροφιλία: Πόλεων και Τόπου Παιδεία{ και “Πολυκεντρική Ελλάδα: ΠΑΣΟΚ-Ιδέες, Αρχές και Γραφειοκρατία”.

Στα πλαίσια μιας διεθνούς κύρους Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, της Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών, αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ, συμπαραστάθηκε σε πολλούς λαούς στην Αφρική, Νότια Αμερική, Ασία, τους Αρμένιους και τους Κούρδους. Το 1986, εισήγαγε για πρώτη φορά το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ σε ομιλία του στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Γενεύη. Η ίδια διεθνής Οργάνωση με παρεμβάσεις της εισήγαγε το Ποντιακό στον ΟΗΕ.

Τη λύπη του για τον θάνατο του ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ, εξέφρασε ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ανέφερε: 

«Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εκ των συντακτών της Ιδρυτικής Διακήρυξης του Κινήματος, δεν είναι πια κοντά μας. Βαθιά δημοκράτης, πατριώτης και ιδεολόγος χάραξε μια πολιτική διαδρομή, που χαρακτήριζε το ήθος και η συνέπεια. Πρωτοστάτησε και πέτυχε το 1994 να αναγνωριστεί η 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της ποντιακής γενοκτονίας από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Αποχαιρετώ έναν ρομαντικό αγωνιστή με συγκίνηση και σεβασμό».

Ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ: 

«Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε από την ζωή αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη πολιτική παρακαταθήκη. Κατόρθωσε να συνδυάσει την Επιστήμη με τον επαναστατικό ρομαντισμό, στάθηκε απέναντι στην Δικτατορία σαν μέλος του ΠΑΚ και αποτέλεσε αναπόσπαστο ιδεολογικό συστατικό της μεγάλης δημοκρατικής έκρηξης του ‘81.

Το 1994 το Ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του να ανακηρυχθεί η 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Η ιστορική του ομιλία στο 4ο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, στην οποία προέβλεψε την οικονομική κρίση του 2010, ως συνέπεια της επερχόμενης συστημικής διακυβέρνησης μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, αποτελεί ακόμη και σήμερα τον πυροκροτητή της λαϊκής συνείδησης ενάντια σε κάθε είδους διαπλεκόμενο σύμπλεγμα συμφερόντων που αποσκοπεί διαχρονικά στην φτωχοποίηση του ελληνικού λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ, ως κόμβος συνάντησης όλων των δημοκρατικών παραδόσεων της Πατρίδας μας, αποχαιρετά τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη με αίσθημα ευγνωμοσύνης για τους δημοκρατικούς του αγώνες και την ανιδιοτέλειά του. Έζησε αρμονικά με τις Αξίες του και έφυγε υπερήφανος ως άμεμπτος».


ΠΗΓΗ:https://slpress.gr/news/apeviose-o-mixalis-xaralampidis-idritiko-stelexos-tou-pasok-me-idiaitero-endiaferon-gia-tous-pontious/
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com