- Αρχική σελίδα
- ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ
- 1940
- ΕΡΤFLIX
- ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ
- ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ
- ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
- ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ
- ΘΕΑΤΡ/ΜΟΥΣ/ΒΙΒΛΙΟ
- ΘΕΑΤΡΟ
- ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
- ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΚΑΪ
- ΑΡΧΕΙΟ ΕΡΤ
- ΜΟΥΣΙΚΗ
- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
- Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥ
- ΤΥΠΟΣ
- ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΣ
- ΟΛΑ ΔΩΡΕΑΝ
- ΒΙΝΤΕΟ
- forfree
- ΟΟΔΕ
- ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΗΧΟΣ
- ΔΩΡΕΑΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
- ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ
- ΣΥΝΤΑΓΕΣ
- ΙΑΤΡΟΙ
- ΕΚΠ/ΚΕΣ ΙΣΤΟΣ/ΔΕΣ
- Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ
- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
- ΓΟΡΔΙΟΣ
- SOTER
- ΤΑΙΝΙΑ
- ΣΙΝΕ
- ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΗΜΕΡΑ
- ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
- Ε.Σ.Α
- skaki
- ΤΕΧΝΗ
- ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
- ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
- gazzetta.gr
- ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
- ΑΝΤΙΦΩΝΟ
- ΔΡΟΜΟΣ
- ΛΥΓΕΡΟΣ
- ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ...
- ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
- γράμματα σπουδάματα...
- 1ο ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ
- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΓΛΩΣΣΑ
- ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ
- ΜΥΡΙΟΒΙΒΛΟΣ
- ΑΡΔΗΝ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΥΠΕΠΘ
- ΕΙΔΗΣΕΙΣ
- ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ
- ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Δευτέρα 20 Μαΐου 2024
"Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης PYD":Τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα και συντρόφου του κουρδικού λαού, Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Σάββατο 18 Μαΐου 2024
Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου πριν τη Γενοκτονία
ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΟΥ ΚΡΙΝΙΩ
Κάθε που θυμάμαι τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου να τραγουδά τα λυπητερά τραγούδια του Πόντου σκέφτομαι πως οι Πόντιοι – είτε αυτοί που έχουν τις ρίζες τους στις βορειοανατολικές ακτές της Μικράς Ασίας είτε οι άλλοι από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας (”Καρά-Ντενίζ”, τουρκιστί) και τις εκβολές του Σαγγάριου ως τις παρυφές του Καυκάσου – ήταν και είναι ένα ηρωικό και βασανισμένο ελληνικό φύλο το οποίο βιώνει την ιστορία και το ένδοξο παρελθόν του μέσα απ’ τη μνήμη. Μέσα από την ιστορική μνήμη, που μαρτυρά το έπος του Ποντιακού Ελληνισμού. Το έπος της διαχρονικής παρουσίας Ελλήνων οι οποίοι έδεσαν τη ζωή και τη μοίρα τους με τις υψηλές και απρόσιτες οροσειρές του Πόντου, φυσικό οχυρό τους μέσα στους αιώνες με σημαίνουσα συμβολή στη διατήρηση της δυναμικής κοινωνικής συνοχής και του ακραίου φρονήματός τους.
Ενός φρονήματος άρρηκτα συνδεδεμένου με τις συνθήκες ζωής, τις παραδόσεις (ήθη, έθιμα, θρύλους και παραμύθια), τη γλώσσα (που κυοφορούσε ανέκαθεν τον ανεξάντλητο αρχαιοελληνικό πλούτο της πολιτισμικής της παράδοσης) και την ιστορία των Ποντίων από την αρχαιότητα μέχρι την απομάκρυνση από τις εστίες τους, μετά τον μωαμεθανικό προσηλυτισμό και τις βιαιοπραγίες των Οθωμανών Τούρκων οι οποίες τους αποδεκάτισαν (δια της Γενοκτονίας) πληθυσμιακά μετατρέποντάς τους σε ανέστιους πρόσφυγες δια βίου.
Τους σκόρπισαν στους πέντε ανέμους μακριά από τη γενέθλια γη τους. Τη γη των Αμαζόνων της αρχαιοελληνικής μυθολογίας, η οποία εξέπεμπε αρχαιόθεν (1300 πΧ) την ελληνικότητά της. Τη γη που συνδύαζε την αγριάδα της Μαύρης Θάλασσας βορειοανατολικά με το ”σφιχτό” κρύο και το άγονο έδαφος των απροσπέλαστων οροσειρών Σκυσίδη – Παρυάδρη – Αντίταυρου, τους οποίους διασχίζουν οι ποταμοί Άλυς, Ίρις, Μελάνθιος, Θερμώδοντας, Χαρσιώτης, Πρύτανης, Πυξίτης και Καλοπόταμος.
Συνδύαζε το ήπιο κλίμα του παράλιου Πόντου (Σινώπη, Αμισός, Κοτύωρα, Κερασούντα, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Ριζούντα, Όφη, Οινόη, Σούρμενα, Τρίπολη κλπ) με το εύκρατο κλίμα του μεσογειακού (Χαλδία [η αρχαία Χαλύβη ή Χαλυβία], Αμάθεια, Λαοδίκεια, Αργυρούπολη, Νικόπολη, Σεβάστεια, Νεοκαισάρεια κλπ), σε περιοχές που διακρίνονταν για το πλούσιο σε χάλυβα και άργυρο υπέδαφός τους και τα ορεινά λιβάδια τους (”παρχάρια”).
Παρασκευή 17 Μαΐου 2024
30 χρόνια από την Αναγνώριση της Γενοκτονίας. Που βρισκόμαστε και που πάμε;
Του Ιάσονα-Σταύρου Γαβριηλίδη*
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από την ελληνική Βουλή υπήρξε ένα κατεξοχήν πολιτικό γεγονός και ως τέτοιο έχει προεκτάσεις στο παρελθόν και κυρίως στο μέλλον. Αποτέλεσε τομή και κορυφαία πράξη αποκατάστασης της ιστορικής μνήμης και συνείδησης του λαού μας, η οποία, για δεκαετίες, υπέστη αλλοιώσεις μέσα από παραχαράξεις και αποσιωπήσεις που καλλιέργησαν μία ψευδή συνείδηση και (κατά συνέπεια) ταυτότητα.
Στην αποκατάσταση αυτή αποσκοπούσε η καθιέρωσης της 19ης Μάη, ως ημέρας μνήμης. Αυτή η μέρα συνιστά πρωτίστως ένα συμβολισμό, ένα σημείο αναφοράς για τη συλλογική μας μνήμη και συνείδηση. Δεν είναι μνημόσυνο, ούτε εμμονή στο παρελθόν. Είναι φάρος για το μέλλον, το οποίο δεν μπορεί να υπάρξει με αγνόηση και παραχάραξη του παρελθόντος. Η Μνήμη είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο χθες, το σήμερα και το αύριο. Αυτή συνέχει κοινωνίες και δομεί ταυτότητες. Είμαστε αυτό που θυμόμαστε και θυμόμαστε τη γενοκτονία, όχι για να θυματοποιούμαστε, αλλά για να αποτρέψουμε ανάλογα εγκλήματα, τόσο όσον αφορά εμάς αλλά και οποιονδήποτε άλλο λαό.
Αυτό σηματοδοτεί η 19η Μάη, πως η Μνήμη αποτελεί το σπόρο της αναγέννησης των απανταχού γενοκτονημένων λαών. Είναι η ελάχιστη συμβολή μας ενάντια σε ανάλογα εγκλήματα που συντελούνται σήμερα και στην αποτροπή τους στο μέλλον. Η μνήμη είναι προϋπόθεση της συνείδησης. Μόνο ένας λαός με συνείδηση μπορεί να προχωρήσει στο μέλλον με όραμα και σχέδιο. Για να προχωρήσει πρέπει να ξεπεράσει, όχι να ξεχάσει, το τραύμα. Η υπέρβαση έρχεται μέσα από τη δικαίωση και η δικαίωση για ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας δεν αφορά μόνο αυτόν που το υπέστη, αλλά όλη την ανθρωπότητα και όλους τους λαούς.
Η Γενοκτονία. Ο πρωτεργάτης Μιχάλης Χαραλαμπίδης και γιατί "ξέχασε" να θέσει το μαζικό έγκλημα η Ελλάδα για ακόμη μία φορά στις επαφές της με την Τουρκία....
Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία: Το ζήτημα το οποίο δεν τέθηκε ( για ακόμη μία φορά) από την Ελλάδα στις συζητήσεις με την Τουρκία.....
Από τη συνέντευξή μου στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ
Τον περασμένο Φεβρουάριο συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας από τη Βουλή των Ελλήνων. Ήταν μία σημαντική στιγμή, μία ομολογουμένως ιστορική πράξη τιμής και μνήμης, αποκατάστασης της ιστορίας και της αλήθειας, την οποία οφείλουμε στον αείμνηστο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων, το έγκλημα της Τουρκίας, η οποία από το 1908 έως το 1922 δολοφόνησε πάνω από ένα εκατομμύριο Ελληνίδες και Έλληνες, αποτελεί τη συμπύκνωση όλων των μεθόδων που ακολουθήθηκαν στην πορεία του πλανήτη προς τη βαρβαρότητα, στην ιστορία της Ανθρωπότητας προς την αυτοκαταστροφή. Μάλιστα επειδή δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε και επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας από την Τραπεζούντα, μέχρι την Αδριανούπολη και τη Σμύρνη, υπήρξαν μαζικές δολοφονίες, καταναγκαστικά έργα, εξοντωτικές πορείες, τάγματα εργασίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιασμοί, μεταφορά γυναικών και παιδιών από την ελληνική στην τουρκική ομάδα και μία σειρά από άλλες πράξεις, οι οποίες συνιστούν το έγκλημα της Γενοκτονίας, όπως αυτό αποτυπώνεται στη σχετική Σύμβαση του ΟΗΕ (1948) . Μάλιστα ο πρώτος συστηματικός μελετητής της υπόθεσης της Γενοκτονίας, αυτός που εισήγαγε στο διεθνές λεξιλόγιο την όρο Γενοκτονία, ο διασωθέντας του Ολοκαυτώματος Ραφαήλ Λέμκιν, θεμελίωσε την πρότασή του και στη συνέχεια τη Σύμβαση, πάνω στο μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων και των Αρμενίων.
Πέμπτη 16 Μαΐου 2024
Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
Θεοφάνης Μαλκίδης για τη Γενοκτονία των Αρμενίων , για το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων και όλων των λαών από την Τουρκία.
Για την επέτειο της Γενοκτονίας των Αρμενίων, για τον Ελληνισμό!
Για τη Δικαιοσύνη και την Αποκατάσταση της Ιστορίας.
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Δέλτα
Πέμπτη 25 Απριλίου 2024
24 ΑΠΡΙΛΙΟΥ: ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ
Η εικοστή τετάρτη Απριλίου σηματοδοτεί δύο ιστορικά γεγονότα τεράστιας σημασίας που αφορούν όχι μόνο τους Αρμενίους, τους Κυπρίους ή τους Έλληνες, αλλά ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.
του Λεωνίδα Κουμάκη*
Το πρώτο αφορά την καθιέρωση της 24ης Απριλίου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ως «Γενοκτονία των Αρμενίων» ή και «Ολοκαύτωμα των Αρμενίων» αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι σφαγές Αρμενίων άρχισαν επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ (1894-1896), με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και συνεχίστηκαν με πρωτοφανή βιαιότητα από το κίνημα των Νεότουρκων (1908-1918) και την σφαγή 1.500.000 συνολικά Αρμενίων.
Ως έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915 διότι την ημέρα εκείνη, ολόκληρη η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι απαγχονίστηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων – ένας από τους βασικούς συντελεστές του κινήματος ήταν και ο Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος από το 1907 υπηρετούσε στο Τρίτο Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη και ο οποίος αργότερα ονομάστηκε ο «πατέρας των Τούρκων», δηλαδή Ατατούρκ.
Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία αρνείται πεισματικά την ύπαρξη Γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι οι Αρμένιοι απλώς εκτοπίστηκαν. Παρ΄όλα αυτά, τουρκικές πηγές αποδέχονται πως ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν μεταξύ 600.000 και 800.000 ανθρώπων, αλλά οι πιο έγκυρες Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων από τους Τούρκους στους 1.500.000 ανθρώπους.
Το φρικτό έγκλημα της Γενοκτονίας όχι μόνο 1,5 εκ. Αρμενίων, αλλά και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, Ασσυρίων κ.α. είναι πλέον ιστορικά αποδεδειγμένο.
Η πρώτη εκδήλωση στη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων έγινε από μια ομάδα επιζώντων της Γενοκτονίας στην αρμενική εκκλησία της Αγίας Τριάδας της Κωνσταντινούπολης το έτος 1919. Πολλές σημαντικές προσωπικότητες της Αρμενικής κοινότητας συμμετείχαν στην εκδήλωση και έκτοτε η ημερομηνία αυτή έγινε Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Στις μέρες μας, η 24η Απριλίου, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, είναι αργία σε ολόκληρη την Αρμενία και την Δημοκρατία του Αρτσάχ, μνημονεύεται στην Αρμενική Διασπορά σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώνονται στο Τζιτζερνακαμπέρντ, στην πρωτεύουσα της Αρμενίας Γερεβάν, αφήνοντας λουλούδια στην αιώνια φλόγα που δεν σβήνει ποτέ.
Μετά από αγώνες ολόκληρων δεκαετιών της αρμενικής κυρίως διασποράς, η Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους έχει αναγνωριστεί σε παγκόσμιο επίπεδο από πλήθος χωρών (Αργεντινή, Βέλγιο, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λίβανος, Ολλανδία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Πολωνία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Ελβετία, Ουρουγουάη, Βατικανό, Βενεζουέλα, Αυστρία (μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων), Βολιβία, Τσεχία, Συρία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Βραζιλία, Βουλγαρία, Λιβύη, Λουξεμβούργο, Παραγουάη και Πορτογαλία).
Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν επίσης αναγνωρίσει τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρρα), η Μεγάλη Βρετανία (Σκωτία, Ουαλία και Βόρειος Ιρλανδία), καθώς και δύο Πολιτείες της Αυστραλίας (Νέα Νότια Ουαλία και Νότια Αυστραλία – μαζί με την Γενοκτονία των Ελλήνων και των Ασσυρίων). Τέλος, αναγνώριση της Γενοκτονίας υπάρχει από διεθνείς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), το Συμβούλιο της Ευρώπης, η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur) καθώς και η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών – International Association of Genocide Scholars, IAGS (μαζί με την Γενοκτονία Ελλήνων και Ασσυρίων).
Το δεύτερο γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας υπήρξε η απόρριψη των Βρετανικών και Τουρκικών σχεδιασμών επίσημης διχοτόμησης της Κύπρου η οποία παρουσιάστηκε με την μορφή του «Σχεδίου Ανάν» και τέθηκε σε δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα πριν από είκοσι ακριβώς χρόνια, στις 24 Απριλίου 2004.
Το έκτρωμα που παρουσίασε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αγνοώντας τις αποφάσεις του ιδίου του Οργανισμού (όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ από το 1963 τονίζουν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας):
Γενοκτονία των Αρμενίων – Περιμένοντας την δικαίωση -24/04/2024
ΣΤΟΪΛΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Τριάντα τρεις (33) χώρες του ΟΗΕ έχουν αναγνωρίσει επισήμως μέχρι σήμερα την αρμενική γενοκτονία από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! (1) Σχετικά λίγες, για να δικαιωθεί πραγματικά το πολύπαθο ομόδοξο αρμενικό έθνος, αλλά και ένας μοναδικός άνθρωπος, ο Γερμανός Άρμιν Βέγκνερ (1886-1978) (φωτό).Ο άνθρωπος που με καθημερινό κίνδυνο της ζωής του απαθανάτιζε για πολλούς μήνες την αρμενική γενοκτονία με εκατοντάδες φωτογραφίες και ντοκουμέντα, και που κατόπιν αφιέρωσε όλη του τη ζωή με συνέπεια στην αρμενική υπόθεση.
Στα νεανικά του χρόνια ο Γερμανός Άρμιν Βέγκνερ υπήρξε λόγω των τότε στενών γερμανοτουρκικών σχέσεων (“αδελφοσύνη των όπλων”, Waffenbruderschaft) εθελοντής υπαξιωματικός του υγειονομικού στο στρατό των Νεότουρκων και ένας από τους σημαντικότερους αυτόπτες μάρτυρες της αρμενικής γενοκτονίας στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας εύκολη πρόσβαση, λόγω της ιδιότητάς του, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εκτοπισμένων Αρμενίων φωτογράφισε και κατέγραψε τα απάνθρωπα γεγονότα της γενοκτονίας που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή του.
Τα εκατοντάδες ντοκουμέντα γίνονται γνωστά στη Γερμανία πριν λήξει ο πόλεμος και αποτελούν την αιτία που το 1917 ο Βέγκνερ απολύεται από τον γερμανικό στρατό. Το 1919 και πριν ακόμα παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις για τη μεταπολεμική Τάξη Πραγμάτων στέλνει επιστολή στον Αμερικανό Πρόεδρο Ουίλσον ζητώντας τη δικαίωση για το 1,5 εκατομμύριο θυσιασθέντων Αρμενίων με στόχο την ανακήρυξη ανεξάρτητου αρμενικού κράτους.
Μέχρι το 1924 ο Βέγκνερ παρουσιάζει τις μαρτυρίες του και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα σε διάφορες πόλεις, Βερολίνο, Βιέννη, Μπρέσλαου. «Βουβοί μάρτυρες» που κανείς δεν θέλει όμως να γνωρίζει. Το δριμύ «κατηγορώ» του Βέγκνερ για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα πέρασε όμως σύντομα στη λήθη. Είναι άλλωστε η εποχή που ο Κεμάλ αναγνωρίζεται ως ήρωας και πρότυπο για πολλούς στη Δύση.
Ο Βέγκνερ γνώριζε από «πρώτο χέρι» ότι στη γενοκτονία συμμετείχαν ενεργά – στον σχεδιασμό αλλά και στην εκτέλεση – και ανώτατοι Γερμανοί αξιωματικοί, οι οποίοι δεν είχαν απλώς επιρροή στις στρατιωτικές δυνάμεις των Οθωμανών, αλλά και αρχηγικές θέσεις. Όπως ο στρατηγός Όττο Λίμαν φον Σάντερς, ο επικεφαλής της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στην Τουρκία.
Η γερμανική συμμετοχή στο έγκλημα
Πέμπτη 18 Απριλίου 2024
Κυριακή 7 Απριλίου 2024
Για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την καταδίκη της Τουρκίας, για τον πρωταγωνιστή της ανάδειξης του εγκλήματος
Θεοφάνης Μαλκίδης
Για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την καταδίκη της Τουρκίας, για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον πρωταγωνιστή της αποκάλυψης και της ανάδειξης του μαζικού εγκλήματος
Η συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη Νετ.
ΠΗΓΗ:http://malkidis.blogspot.com/2024/04/blog-post_7.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Σάββατο 6 Απριλίου 2024
Ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΣΤΙΣ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΤ3
Μια ιστορική συνέντευξη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη στις Ανιχνεύσεις της ΕΡΤ3 το 1996
Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2023
Η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ...
Γιώργος Τασιόπουλος
Αύριο θα είμαστε στο Σύνταγμα να υπερασπιστούμε τα παιδιά της Παλαιστίνης...
Όμως είναι και τα παιδιά του Αρτσάχ.
Γι' αυτά δεν έκλαψε κανείς!
Γιώργος Τασιόπουλος
Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2023
Αλληλεγγύη στο Αρτσάχ!
Αλληλεγγύη στον Αρμένικο Λαό!
Γιώργος Τασιόπουλος
Έλληνες - Αρμένιοι,
Τρίτη 27 Ιουνίου 2023
Ένα παλαιότερο κείμενο που εξηγεί τις βαθύτερες αιτίες για τη σωστή ανάγνωση του αποτελέσματος των εκλογών. Σχέση έθνους και κοινωνίας.
ΕΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΜΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΚΕΜΑΛΙΚΩΝ ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΟΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
ΦΙΛΗΣ – ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ
Παλαιοκομματισμός και “Γενοκτονία”
Πράγματι, με πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, η Βουλή είχε προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, η οποία από τότε είχε επικριθεί ότι δεν υπάκουε σε αμερόληπτα επιστημονικά – ιστορικά κριτήρια, αλλά εξυπηρετούσε ψηφοθηρικές – εθνικιστικές σκοπιμότητες.
Ήταν η εποχή που το ΠΑΣΟΚ φαντασιωνόταν την περικύκλωση της Τουρκίας μέσω της συμμαχίας με τους Κούρδους του Οτσαλάν, τους Αρμένιους και τους “χιλιάδες κρυπτοχριστιανούς” που ζούσαν στη Μικρά Ασία.
Δεν τα πίστευε αυτά το ΠΑΣΟΚ, ικανοποιούσε όμως ισχυρά πολιτικά στερεότυπα μιας μερίδας του ποντιακού στοιχείου, που εκπροσωπείτο στο κόμμα από την ομάδα του Μιχ. Χαραλαμπίδη.
Αυτή η “εκπροσώπηση” οδήγησε στην κρίση και στον εξευτελισμό της χώρας με τη σύλληψη του Οτσαλάν.
Τα περί Γενοκτονίας ήταν μια απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας.
Γι’ αυτό και το ελληνικό κράτος ποτέ δεν προέβαλε στα διεθνή φόρα θέμα αναγνώρισης αυτής της “Γενοκτονίας”, σε αντίθεση με τους Αρμένιους, οι οποίοι επεχείρησαν και πέτυχαν για τη δική τους περίπτωση απόφαση της γαλλικής Γερουσίας.
Αντιθέτως, η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γ. Παπανδρέου, είχε προσπαθήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της απόφασης περί Γενοκτονίας, μετά μάλιστα την αντίδραση της τουρκικής πλευράς. Η απόφαση αναδεικνυόταν σε “αγκάθι” για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σάββατο 10 Ιουνίου 2023
«Τριάντα χρόνια γενοκτονία – Η τουρκική καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων»
Του Δημοσθένη Γκαβέα από την huffingtonpost.gr
Ως ένα από τα καλύτερα βιβλία του 2019 χαρακτήρισαν οι Financial Times το βιβλίο «The thirty year genocide – Turkey’s destruction of its christian minorities 1894-1924» («Τριάντα χρόνια γενοκτονία – Η τουρκική καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων 1894-1924»). Tο βιβλίο, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ και συνυπογράφουν οι διεθνούς φήμης Ισραηλινοί καθηγητές Benny Morris και Dror Ze’evi (Μπένι Μόρρις και Ντρορ Ζεέβι).
H HuffPost Greece συνάντησε τους δύο συγγραφείς στο πλαίσιο του Διεθνούς Συνεδρίου για το Έγκλημα της Γενοκτονίας που διεξήχθη στην Αθήνα στις 6-9 Δεκεμβρίου από την Παμποντιακή Ομοσπονδία με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία του Πόντου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην έναρξη του συνεδρίου χαιρετισμό απηύθυνε ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης όπου οι αναφορές του για την Τουρκία προκάλεσαν την οργή της Άγκυρας και με ανακοίνωσή του το τουρκικό ΥΠΕΞ μεταξύ άλλων ανέφερε: «Απορρίπτουμε τους αβάσιμους, ψευδείς και συκοφαντικούς εχθρικούς ισχυρισμούς του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Κυριάκου Μητσοτάκη κατά της ιστορίας μας σε ομιλία του στην Αθήνα στις 6-8 Δεκεμβρίου 2019, σε συνέδριο υπό την επωνυμία “6ο Διεθνές Συνέδριο για το Έγκλημα της Γενοκτονίας”, προσθέτοντας ότι “η ελληνική ηγεσία δεν μπορεί να ξεχάσει ότι τους ρίξαμε στο Αιγαίο».
Ωστόσο στο ογκώδες, αλλά κατανοητό βιβλίο των δύο ισραηλινών καθηγητών παρουσιάζεται εμπεριστατωμένα πως η γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών διεξήχθη σε μια περίοδο 30 ετών (1894 έως 1924) από διαφορετικές κυβερνήσεις με απώτερο σκοπό την ολοκληρωτική εξάλειψη των χριστιανικών μειονοτήτων.
Σύμφωνα με τους ίδιους, οι χριστιανοί στο τέλος του 19ου αιώνα αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού και μέχρι το 1924 ο πληθυσμός των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, είχε συρρικνωθεί στο 2%. Όπως υποστηρίζουν δεν επρόκειτο για μια σειρά ατυχών συμβάντων, αλλά επρόκειτο για μια μοναδική συνεχόμενη και στοχευμένη προσπάθεια εξάλειψης των χριστιανικών πληθυσμών από την Ανατολία. Επρόκειτο για τζιχάντ, επισημαίνει ο κ. Μπένι Μόρρις, ισχυρισμός που όμως δεν βρίσκει απολύτως σύμφωνο τον κ. Ζεέβι αν και τόνισε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του ότι το 2013, 90 χρόνια μετά και τον τελευταίο διωγμό των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων, οι διώξεις κατά του χριστιανικού στοιχείου συνεχίζονται λέγοντας πως τότε, οι αρμόδιες τουρκικές αρχές αποφάσισαν την μετατροπή της Αγίας Σοφίας Τραπεζούντας από μουσείο σε τζαμί.
Η έρευνά τους – όπως ήταν φυσικό – προκάλεσε τις αντιδράσεις της Τουρκίας, αλλά έτυχε θερμής υποδοχής από μεγάλα διεθνή μέσα και όπως εκτιμούν οι συγγραφείς πρόκειται για ένα βιβλίο που σε βάθος χρόνου θα διαμορφώσει την κοινή γνώμη και θα προτρέψει και άλλους ερευνητές να προχωρήσουν την έρευνα πιο μακρυά.
Δευτέρα 5 Ιουνίου 2023
Αντίσταση στην παράδοση και την υποταγή στην Τουρκία
Του Θεοφάνη Μαλκίδη
Σάββατο 20 Μαΐου 2023
"Τον απάτριδα"
του Χατζημωυσιάδη Παναγιώτη.
Παρασκευή 19 Μαΐου 2023
Στέλιος Κούκος: Επέτειος γενοκτονίας, Οι τραγικές παναγιές του Πόντου
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Ο ελληνικός κόσμος του Πόντου και οι τραντέλλενές του κάθε τέτοια μέρα έρχονται ως εμάς ζητώντας σεμνά το μερίδιο μνήμης που τους αντιστοιχεί. Το ίδιο κάνουν και στις λοιπές ιστορικές επετείους όλοι οι γνωστοί ήρωες και μάρτυρες, κάθε άγνωστος ηρωικά πεσών ή μάρτυρας που δεν διασώθηκε το όνομά του στις ιστορικές διφθέρες, τα δεφτέρια της μνήμης.
Αυτοί, βεβαίως, έχουν κατακτήσει ότι άξιζαν και η δική μας ανάμνηση μοιάζει ευτελής.
Αλλά πάλιν ανταριάζομαι όταν θυμάμαι εκείνες τις μάνες του Πόντου που έπνιξαν με τα ίδια τους τα χέρια τα βρέφη τους ή τα έριξαν σε ποτάμια «ησυχάζοντάς» τα για πάντα. Ότι το κλάμα τους ήταν απόδειξη ζωής και αυτοί έπρεπε να φεύγουν σαν νεκροί, για να μην τους σκοτώσουν άλλο την ψυχή που τους απέμεινε στα τρομαγμένα φυλλοκάρδιά τους!
Και πόσες άλλες αγαπημένες ψυχές άφησαν πίσω τους φεύγοντας οι γυναίκες αυτές γονείς, συζύγους, αδέλφια, λοιπούς συγγενείς, φίλους οι οποίοι σφαγιάστηκαν, που πέθαναν στις εγκληματικές τουρκικές «ευρεσιτεχνίες» των ταγμάτων εργασίας, τα οποία έλιωναν σώματα και ψυχές σε ατέλειωτες πορείες θανάτου!
«Μεταστάσεις» σωμάτων και ψυχών εν πορεία· αλλά και με την απορία για το μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη εγκληματική εφευρετικότητα!