Ο π. Χρ. Μήτσιος (παπά-Πάοκ) παραχώρησε συνέντευξη στον Κώστα Μπλάθρα.
Πως φτάνουμε στους τρελούς της κερκίδας, Εξομολόγηση στο γήπεδο, Ο Άσωτος και ο Άγιος Παΐσιος, Τι Χριστό δίνουμε στου νέους; Πάμε να αγκαλιάσουμε τα παιδιά μας, Πόσα παιδιά δακρύζουν; Ήρθαν τα έσχατα και ο Αντίχριστος! Κρυπτοχριιστιανοί στην Τουρκία, Οι καημοί των νέων (Τα παιδιά στα Τέμπη),Τι γίνεται με τον Θάνατο; H Εκκλησία σαν αναλγητικό; Από που προέρχεται η Βία; Για τον Άλκη... Χωρίς χάδι
Στο πέρασμα του χρόνου πλήθος πολιτισμών υπέσκαπταν και υποσκάπτουν την θέση της γυναίκας στην κοινωνία.
Αυτή είναι μια παθογόνα στάση, αφού με αυτόν τον τρόπο η γυναίκα χειραγωγείται και της αφαιρείται το δώρο του αυτεξουσίου, που ο Κύριος αφειδώλευτα μας παρείχε.
Συνήθως τέτοιες πεποιθήσεις υποκρύπτουν δόλο και συμφέροντα. Ωστόσο, η σάρκωση του Λόγου του Θεού απεδείχθη μοιραία για την φύση της γυναίκας στην ιστορία, εδραιώνοντας ανεπανάληπτα την ισότητα-ισονομία μεταξύ του ανδρός και της γυναικός. Άλλωστε ουκ ολίγες φορές, η γυναίκα κατάφερε να «φτάσει» το καθ΄ομοίωσιν και να έρθει σε κοινωνία με τον Θεό.
Η προφορική και έμπρακτη διδασκαλία του Χριστού (η ενεργός συμμετοχή της γυναίκας στην ζωή του Θεανθρώπου) ανέδειξε επαναστατικά την θέση της γυναίκας, σε μία εποχή που δεν είχε κανένα δικαίωμα. Έτσι λοιπόν, χαράχτηκε εν Χριστώ η πορεία της γυναίκας και διασφαλίζεται στους κόλπους της Εκκλησίας, μέσω του ευαγγελικού μηνύματος και της ζώσας παράδοσής της.
Με τον κ. Θανάση Παπαθανασίου, Αναπληρωτή Καθηγητή στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών
Τα βίντεο που ακολουθούν είναι από μια πρώτη συζήτηση του Βαγγέλη Πισσία με τον δημοσιογράφο Κώστα Ράπτη και τον συνεργάτη του Αντιφώνου, θεολόγο Βασίλη Ξυδιά. Πρόκειται για μια σημαντική προσωπική κατάθεση για άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μέσα πάντα από το προσωπικό βίωμα του κεντρικού μας συνομιλητή.
Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία –Α΄ μέρος: Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά
Τα παιδικά χρόνια του Βαγγ. Πισσία στην Αίγυπτο: μνήμες από την εκεί ελληνική αριστερά, το κίνημα του Νάσερ, οι σχέσεις του νασερικού καθεστώτος με τους Έλληνες. | Σπουδές στην Ελλάδα. Η πρώτη πολιτικοποίηση: ένας νασερικός στην ελληνική αριστερά. Η δικτατορία, η αντιδικτατορική δράση, οι σπουδές στο εξωτερικό. | Οι πρώτες επαφές με την παλαιστινιακή αντίσταση.
Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία – Β΄ μέρος: Καράβι για τη Γάζα Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά
Οι σχέσεις του Βαγγ. Πισσία με την Παλαιστίνη και ειδικά με την περιοχή της Γάζας. Συντονιστής του 1ου Ευρωπαϊκού Προγράμματος Τεχνικής Βοήθειας στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Συμμετοχή ως Ευρωπαίος Παρατηρητής στις εκλογές του 2006. Παρουσία στην αποκλεισμένη και πολιορκούμενη Γάζα. | «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Η ιδέα για το Καράβι. Η προετοιμασία του σχεδίου. Συμμετοχή ακτιβιστών από όλο τον κόσμο. Γιατί υπάρχει στην Ελλάδα η εντύπωση πως το «Καράβι για τη Γάζα» ήταν υπόθεση τουρκική. Ποια ακριβώς ήταν η συμμετοχή των Τούρκων. Ο ρόλος του ελληνικού κράτους.
Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία: για τον Κ. Κυρτάζογλου και τον Θ. Ζιάκα Από την συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά
Η "Τραγωδία των Τεμπών" στις "Αντιθέσεις" , που ανοίγουν το φάκελο των ερευνών με στοιχεία ντοκουμέντο, νέες αποκαλύψεις που θα προκαλέσουν αίσθηση και αναλύσεις που θα σοκάρουν, από ειδικούς και ανθρώπους "κλειδιά" των ερευνών σε όλα τα επίπεδα, που θα συζητηθούν και θα ανατροφοδοτήσουν εξελίξεις.
- Η σύγκρουση στην ίδια γραμμή της επιβατικής και της εμπορικής αμαξοστοιχίας, η αλήθεια για την έκρηξη και την πυρκαγιά , η πραγματικότητα και οι μύθοι για την αλλοίωση και το μπάζωμα του επίμαχου σημείου του δυστυχήματος, οι εγκληματικές παραλείψεις και παρεμβάσεις , η συγκάλυψη γεγονότων και το πινγκ-πονγκ ευθυνών .
- Οι επισήμως νεκροί και τραυματίες , η άγνωστη ιστορία της αγνοούμενης και γιατί ένα χρόνο και 9 ημέρες μετά την τραγωδία οι νεκροί των Τεμπών, τα προσωπικά τους αντικείμενα αλλά και υπολείμματα, "φωνάζουν" τι έχει συμβεί μετά την σύγκρουση, την έκρηξη και τη φωτιά και τι έχει αγνοηθεί ή αποσιωπηθεί .
Τα βίντεο που ακολουθούν είναι από μια πρώτη συζήτηση του Βαγγέλη Πισσία με τον δημοσιογράφο Κώστα Ράπτη και τον συνεργάτη του Αντιφώνου, θεολόγο Βασίλη Ξυδιά.
Πρόκειται για μια σημαντική προσωπική κατάθεση για άγνωστες πτυχές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μέσα πάντα από το προσωπικό βίωμα του κεντρικού μας συνομιλητή.
Βαγγέλης Πισσίας, προσωπική μαρτυρία –Α΄ μέρος:
Αίγυπτος – Ελλάδα – Παλαιστίνη Συζήτηση με Κώστα Ράπτη και Βασίλη Ξυδιά
Τα παιδικά χρόνια του Βαγγ. Πισσία στην Αίγυπτο: μνήμες από την εκεί ελληνική αριστερά, το κίνημα του Νάσερ, οι σχέσεις του νασερικού καθεστώτος με τους Έλληνες. | Σπουδές στην Ελλάδα. Η πρώτη πολιτικοποίηση: ένας νασερικός στην ελληνική αριστερά. Η δικτατορία, η αντιδικτατορική δράση, οι σπουδές στο εξωτερικό. | Οι πρώτες επαφές με την παλαιστινιακή αντίσταση.
Ο Γιάννης Κρούσος, από την Κεφαλλονιά, που υποστηρίζει με όλη την δύναμη της καρδιάς και του μυαλού του την κίνηση των 70 συμπατριωτών του που στελεχώνουν στο Αργοστόλι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (Κοιν.Σ.Επ.) με το όνομα "Συναδελφική Κομπανία Κεφαλλονιάς".
Χωρίς συμφέρον, χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς κρυφές σκέψεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, με μοναδικό γνώμονα και πυξίδα την αγάπη για τους συμπολίτες του. Ο Γιάννης Κρούσος, μακροχρόνια άνεργος, όπως δηλώνει ο ίδιος, και ανασφάλιστος στην ηλικία των 65 ετών, μου μίλησε για την ανάγκη να ξανα-αγαπηθούν οι Έλληνες μεταξύ τους, να είναι αλληλέγγυοι, να δημιουργήσουν συνεταιρισμούς, να δώσουν διέξοδο στην περιθωριοποίησή τους από κυβερνήσεις που κάθε άλλο παρά έχουν στα σχέδιά τους την προστασία και την ευημερία των πολιτών.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Στις δημοσιογραφικές αναζητήσεις μου στον χώρο και στον χρόνο, είχα την ευκαιρία να συναντήσω και να συνομιλήσω με ευλογημένους ανθρώπους. Ανθρώπους αυθεντικούς, ειλικρινείς, που δεν μασούν τα λόγια τους. Ανθρώπους που δεν εμφανίζονται στις τηλεοπτικές οθόνες ούτε στολίζουν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των περιοδικών. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί αυτό σε μια χώρα και ένα σύστημα ενημέρωσης και προβολής που μετράει τους πολίτες ανάλογα με τα τιμαλφή τους και την παρουσία τους στην πολιτική και νυχτερινή ζωή;
Ο Ομ. Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης, συζητά στις 1.3.2024 με τον διαχειριστή του militaire.gr Πάρι Καρβουνόπουλο για την «εκλόγιμη μοναρχία» μας, για την Ελλάδα που δείχνει να έχει παραδοθεί από τις παρασιτικές κάστες ισχύος ως παρακολούθημα στα “θέλω” όσων με όρους ισχύος την σέρνουν ως “δεδομένη” στις επιδιώξεις τους.
Αναλύει τις παθογένειες μας, στην πολιτική, στη δικαιοσύνη, στην κοινωνία. Καταγγέλει την ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου που έγινε σκόπιμα και δόλια. Αναφέρεται στον εθνικό κίνδυνο και ανησυχεί ότι όλη η χώρα θα γίνει Ίμια.
Aπό την Εορτή των Τριών Ιεραρχών, Ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων, την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024 στο Αμφιθέατρο του Συνεδριακού Κέντρου «Κάρολος Παπούλιας» του Πανεπιστημίου Iωανίννων.
00:00 Εισαγωγή
00:39 Xαιρετισμός της Άννας Μπατιστάτου (πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων).
16:08 Πανηγυρικός λόγος της ημέρας: Ο τέχνο-πίθηκος και η αλήθεια: Το ερώτημα για έναν νέο ανθρωπισμό Ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος είναι καθηγητής Θρησκειολογίας και Ερμηνείας της Θρησκείας στο παιδαγωγικό τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
«Ο μυστικός γάμος» (απόσπασμα). Η δεύτερη από τρεις αυτόνομες ιστορίες σε μια σπονδυλωτή ταινία με κεντρικό τίτλο «Το κανόνι και τ’ αηδόνι (1968)». Γραμμένη από τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και δραματοποιημένη λυρικά (σχολή Τάκη Κανελλόπουλου) από τον ίδιο και τον αδερφό του (Γιώργο Καμπανέλλη).
Πρωταγωνιστούν οι αγαπημένοι μου, Νίκη Τριανταφυλλίδη και Γιώργος Τζώρτζης. Σε μουσική του υπέροχου Νίκου Μαμαγκάκη.
Στη φωτογραφία, ο εξαίρετος Νίκος Καβουκίδης.
Η ιστορία αυτή βασίζεται στον πραγματικό γάμο του Γρηγόρη Αυξεντίου ή «Ζήδρος» (ήρωα της αντίστασης κατά του Βρετανικού ζυγού στη Κύπρο), με την Βασιλική Παναγή, στη Μονή της Παναγίας Αχειροποίητου.
Στη κατεχόμενη πάλι κι «έρημη» πια Λάπηθο Κερύνειας.
ΥΠΟΘΕΣΗ: «Η δεύτερη ιστορία, με τίτλο "Ο μυστικός γάμος", είναι μελαγχολική και διαδραματίζεται το 1957 στην Κύπρο, την εποχή του ένοπλου αγώνα κατά των Άγγλων κατακτητών.
Ένας κύκλος συζητήσεων με θέμα την, απελευθερωτική, σχέση της εκκλησιαστικής αναφοράς με τη ζωή των ανθρώπων.
Την παρουσία δηλαδή, βιωμένου, του νοήματος καταμεσής των καθημερινών μας αγωνιών και προσδοκιών. Την ύπαρξη, εν τέλει, μιας άλλης κοινωνίας μέσα στην κοινωνία. (Ενός γαλαξία δ ι α γ ε γ ρ α μ μ έ ν ο υ από το στερέωμα των καθεστωτικών ΜΜΕ.)
Στην πρώτη εκπομπή, η Σοφία Σαρογλίδου ιχνηλατεί, μαζί με την Μαριέττα Τουμαζάτου, τη χαρά της ενοριακής βιοτής.
Το συνέδριο «ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ: 50 Χρόνια Μετά», διοργάνωσαν η Καθημερινή, το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών και το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics, από τις 29 Φεβρουαρίου έως τις 2 Μαρτίου, στην Εθνική Πινακοθήκη.
Ο ψυχολόγοςΓρηγόρης Βασιλειάδης συζητά με τον ιατρό Περικλή Κορμά με αφορμή τον "Γάμο" ομοφύλων, την τεκνοθεσία και τον δικαιωματισμό ως θάνατο της κοινής λογικής και της ζωτικότητας
Η ΔΟΕ (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας) υποτίτλισε 22 ταινίες που αναφέρονται σε παιδαγωγούς και στοχαστές οι οποίοι/ες επηρέασαν και επηρεάζουν έως σήμερα την παιδαγωγική σκέψη και τις παιδαγωγικές πρακτικές, με στόχο την επαναπροσέγγιση με την ιστορία της παιδαγωγικής, την επαφή με σημαντικές παιδαγωγικές ιδέες και πρακτικές και τη δημιουργία αναστοχαστικού παιδαγωγικού προβληματισμού.
Ο υποτιτλισμός των 22 ταινιών πραγματοποιήθηκε από τη ΔΟΕ στο πλαίσιο των δράσεων που αναγράφονταν στα ενιαία κείμενα, τα οποία ανάρτησαν τα σχολεία με αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, ακυρώνοντας στην πράξη τη διαφοροποίηση - κατηγοριοποίηση των σχολείων και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, που προωθείται από τους νόμους της αξιολόγησης 4823 και 4692.
Στις 27 Φεβρουαρίου 1943 έφευγε από τη ζωή, σε ηλικία 84 ετών, ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής Κωστής Παλαμάς. Ήταν βαριά άρρωστος όταν τον συνάντησε ο χάρος στο σπίτι του, στην οδό Περιάνδρου 3 στην Πλάκα. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 9 Φεβρουαρίου του 1943, είχε πάρει τη γυναίκα του Μαρία.
Το νέο του θανάτου του επιφανέστερου ποιητή της γενιάς του 1880 κυκλοφόρησε με όλο αστραπιαία ταχύτητα στην κατοχική Αθήνα. «Χτες βράδυ μία είδηση ακατανόητη μας ήρθε. Μία είδηση ασύλληπτη. Ο Γέρο-Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως ήταν θνητός» γράφει στο προσωπικό της ημερολόγιο η Ιωάννα Τσάτσου.
Από νωρίς το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου πλήθος λαού άρχισε να συγκεντρώνεται στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας για να αποτίσει το ύστατο χαίρε στον μεγάλο ποιητή, αλλά και για να εκφράσει τα αντικατοχικά του αισθήματα.
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε από το έγκλημα των Τεμπών και όσα γνωρίζουμε τα μάθαμε από τις άοκνες προσπάθειες συγγενών των ανθρώπων που χάθηκαν τόσο άδικα…
Η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα άλλο από το να προσπαθεί να συγκαλύψει, η δικαιοσύνη κινείται με εξοργιστικά αργούς ρυθμούς και το μόνο που μένει είναι η προσπάθεια των συγγενών αλλά και όσων δεν αντέχουν πλέον την υποτίμηση της νοημοσύνης μας.
Ένας απ΄ αυτούς είναι ο απόστρατος Ταξίαρχος Παναγιώτης Γερογλής. Ο κ.Γερογλής λίγες ημέρες μετά από το έγκλημα των Τεμπών, χωρίς να έχει καμία υποχρέωση, πήρε το αυτοκίνητο του και πήγε στο σημείο της τραγωδίας. Ήταν ο πρώτος που με βίντεο, φωτογραφίες αλλά και ακλόνητα στοιχεία, μας «έδειξε» το δεύτερο έγκλημα που έγινε. Το «θάψιμο» των στοιχείων του εγκλήματος πριν ακόμη οι συγγενείς συνειδητοποιήσουν τον χαμό των ανθρώπων τους. Την ώρα που οι κηδείες των θυμάτων γίνονταν κάποιοι φρόντιζαν να αποσύρουν πολύτιμα για τις έρευνες στοιχεία. Το έκαναν τόσο βιαστικά που άφησαν πίσω τους στοιχεία. Ο κ.Παναγιώτης Γερογλής προφανώς δεν κλήθηκε από καμία «αρμόδια αρχή». Τα έγραψε και το militaire.gr τα δημοσίευσε. Μετέδωσε το βίντεο από την περιοχή των Τεμπών. Κανένα «συστημικό» μέσο ενημέρωσης δεν έκρινε ότι τα όσα κατέγραψε ο κ.Γερογλής είχαν κάποιο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον.
