Της Μαρίας Νικολακάκη
Είναι εντυπωσιακό να δούμε πώς η Ουκρανία σε λίγο περισσότερο από 30 χρόνια έχει χάσει περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού της, όταν υποσχέθηκε ένα λαμπρό μέλλον. Το 1992, όταν απέκτησε την ανεξαρτησία της, η χώρα μαστιζόταν από τα προβλήματα της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ, αλλά έφυγε με πολύ καλύτερα περιουσιακά στοιχεία από πολλές από τις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης.
Η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη από την έκτασή της, με πληθυσμό 52 εκατομμυρίων κατοίκων, ένα θαλάσσιο μέτωπο που της προσφέρει εύκολη πρόσβαση στην ευημερία, σημαντικά περιουσιακά στοιχεία με τη βιομηχανική κληρονομιά που άφησε η ΕΣΣΔ, σημαντικούς πόρους εξόρυξης και μεταξύ των πλουσιότερων σιτηρών στον κόσμο, η χώρα θα μπορούσε να ελπίζει για ένα λαμπρό μέλλον.
Η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να βασιστεί σε έναν από τους πιο εγγράμματους πληθυσμούς στον κόσμο, σε τεχνικά κοσμήματα, με μερικά από τα βιομηχανικά συγκροτήματα, για παράδειγμα στη μεταλλουργία, μοναδικά στον κόσμο. Ήταν επίσης ο κληρονόμος ενός υπερσύγχρονου στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, θα μπορούσε να καυχηθεί ότι έχει μια αεροναυτική παραγωγή και μια πολλά υποσχόμενη βιομηχανία γεωργικών τροφίμων.
Με μια πρόσοψη στις ζεστές θάλασσες, θα μπορούσε να παίξει σημαντικά χαρτιά για να είναι ένα ρελέ σημασίας μεταξύ της Δύσης και της Ανατολής. Διαθέτοντας τόσο μια δυτική πρόσοψη, αλλά και μια πολύ πλούσια κοινή ιστορία με τη Ρωσία. Θα μπορούσε να ήταν από τότε, μια ζώνη μετάδοσης, ένα αναπόφευκτο σταυροδρόμι.
Σημαντική στρατιωτική δύναμη, έχοντας κληρονομήσει μέρος του σοβιετικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, ξεκίνησε την ύπαρξή του με σημαντικές στρατιωτικές υποδομές και πολλούς ταλαντούχους μηχανικούς, σε διάφορους κλάδους, συμπεριλαμβανομένου του διαστήματος. Αυτή ήταν η Ουκρανία.
Μετά από σχεδόν 33 χρόνια ύπαρξης, όλο αυτό το λαμπρό μέλλον έχει καταρρεύσει, για να δώσει τη θέση του σε έναν απειλητικό πίνακα. Έχοντας αποκοπεί από διεφθαρμένους ολιγάρχες, οργανώσεις μαφίας και τους αιματηρούς χειρισμούς της Δύσης, υπήρχε ήδη λίγο αριστερά από την Ουκρανία την εποχή των δύο Μαϊντάν (2004-2014). Έχοντας γίνει η 2η φτωχότερη χώρα στην Ευρώπη, παρά τα πλούτη που θα έκαναν πολλούς γείτονες να ονειρεύονται (ακριβώς ...), ήταν ήδη μόνο μια σκιά του εαυτού της. Σκλερωμένη από ληστείες και μια πανταχού παρούσα μαφία, η οποία έχει επίσης γίνει μια πλατφόρμα για κάθε διακίνηση, όπλα, όργανα, παιδιά ή σκλάβους (συμπεριλαμβανομένων των σεξουαλικών), είχε τώρα μόνο 45 εκατομμύρια κατοίκους το 2014.
Χωρίς να έχει την ευκαιρία να έχει πολιτική σταθερότητα, ή έναν μεγάλο αρχηγό κράτους στο κεφάλι του, είχε επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί από τους αντικατοπτρισμούς της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των εκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων. Ακόμη χειρότερα, με την επανεμφύτευση του μπαντερισμού, η Ουκρανία ήταν τότε ένα παιχνίδι της Ουάσιγκτον, που ρίχτηκε στο πρόσωπο της Ρωσίας.
Σε μια χώρα που είχε γίνει ακυβέρνητη, αντιπαραθέτοντας φανατικούς δυτικούς πληθυσμούς με εκείνους των ρωσική εθνότητα στην Ανατολή, η χώρα περπάτησε προς την άβυσσο με αφοπλιστική αφέλεια. Αντί να μεγεθύνει την Ομόνοια, ήταν η διαίρεση, το μίσος και η ταπείνωση που προωθήθηκαν στην κοινωνία. Τα δηλητηριασμένα όπλα ήταν ο ιστορικός ρεβιζιονισμός, η άρνηση, ο παστεϊσμός, η πολιτική αναταραχή, η εξάπλωση του φυλετικού μίσους, ειδικά των Ρώσων, σε μια χώρα όπου περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους ήταν ρωσική ρωσική.
Προχωρώντας στην αυτοκτονία, αυτό το χάσμα στην κοινωνία έσκαψε υπομονετικά από τους χειρισμούς των ΗΠΑ. Με τη βοήθεια των μπαντεριστών της διασποράς από τον Καναδά, τις ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες, κάτω από το χαρούμενο χειροκρότημά τους, ο τάφος της Ουκρανίας έσκαψε σχολαστικά.
Το αποτέλεσμα; Μια Κριμαία η οποία, χάρη στο κοινοβούλιο της, επέστρεψε στη ρωσική πτυχή, με απώλεια 2 εκατομμυρίων κατοίκων, και τη Σεβαστούπολη, το κύριο πολεμικό λιμάνι της. Μια εξέγερση στο Ντονμπάς, με μια ξηρή απώλεια μεταξύ 5 και 6 εκατομμυρίων κατοίκων. Εξευτελισμοί, δολοφονίες και πολιτικές καταστολές, ειδικά από την SBU, που δεν έχουν δει ποτέ στην Ευρώπη από τη Γκεστάπο, τη Στάζι, την Τσέκα ή την Securitate. Με την απαγόρευση 12 πολιτικών κομμάτων, σχεδόν όλων των συνδικάτων, με το παραλήρημα της "αποκομμουνισμού", σε μια χώρα όπου δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου κομμουνιστές, διώξεις ρωσική εθνότητα, αναγκαστική Ουκρανοποίηση, βία κατά ρωσική κουλτούρα ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της, περισσότερα από 3,5 εκατομμύρια.
***Η Ουκρανία είναι το Β σχέδιο των Χαζάρων σε περίπτωση αποτυχίας του σχεδίου του Ισραήλ.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.