Του Βασίλη Λαμπόγλου
''Μα είμαι γιος φεουδάρχη. Είκοσι εφτά χιλιάδες στρέμματα είχε ο πατέρας μου. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που τα είχε όλα. Σπούδασα στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή και έγινα αξιωματικός του Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού. Ήθελα να απεξαρτηθώ από την οικογένεια. Όταν μου δόθηκε να συμπληρώσω μια δήλωση, εκεί που έλεγε θρήσκευμα, έβαλα παύλα. Έγινε χαμός. Άθεος αξιωματικός!
Δεν με έδιωξαν γιατί ήμουν ο καλύτερος φοιτητής.
Ως αξιωματικός (στρατιωτικός ιατρός)πήγαινα στην υπηρεσία κάθε πρωί με το υπηρεσιακό λεωφορείο και με την «Αυγή» στο χέρι.
Την εικοστή πρώτη Απρίλη του 1967 , έβαλα τη στολή του υποπλοίαρχου,μπήκα στο λεωφορείο με την «Αυγή», ήταν το τελευταίο φύλλο, το έχω ακόμα.
Έκλεισαν την «Αυγή» και το μεσημέρι απόταξαν και εμένα.
Στη συνέχεια πιάστηκα μαζί με τους άλλους «επικίνδυνους κομμουνιστές» Δρακόπουλο, Παρτσαλίδη κ.λπ.''
Διπλά αποστάτης της τάξης του.
Αστόs ''του κερατά'' και αξιωματικόs του Βασιλικού Ναυτικού...''ακού εκεί κομμουνιστήs...''
Τον συλλαμβάνουν , αντιστέκεται,τους επιτίθεται...
"Με λυμένα τα χέρια , δεν σάς επιτρέπω..."φωνάζει στουs ενστολουs που τον σέρνουν δέσμιο.
Η απάντηση δίνεται με τον υποκόπανο του όπλου...
Απο τότε μαθαίνει να ζεί με αποκόλληθέντα αμφιβληστροειδη.
Συνασπισθείs με τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Στρατή Τσίρκα, την Άσπα Παπαθανασίου,τον Τίτο Πατρικιο ...στιs επιτροπέs πάληs...
Περνάει από δικαστήριο της Χούντας και βασανίζεται.
Τη νύχτα του Πολυτεχνείου περιθάλπτει και σώζει ζωέs στη κλινική ''Παντάνασσα'' στη Πλ.Βικτωρίαs ".
''Λίγο μετά το Πολυτεχνείο μού τηλεφώνησε ο ιατροδικαστής Καψάσκης.
Ζητούσε πληροφορίες για τον νεκρό που είχαν μεταφέρει στην Παντάνασσα, τον Καραμάνη.
“Αιτία θανάτου τι θα λέγατε;”
“Πλατυποδία και φαλάκρα”, του απάντησα.
“Με κοροϊδεύετε, κύριε συνάδελφε;”
“Η πλατυποδία τον εμπόδιζε να τρέξει.
Κι επιπλέον, δεν είχε μαλλιά που να εμποδίσουν τη σφαίρα να τον βρει στο κεφάλι”.
Σοβαρεύτηκα. “Τι με ρωτάτε; Δεν βλέπετε τις σφαίρες;”
Ο Καψάσκης είχε κάνει νεκροψία-νεκροτομή γι’ αρκετούς νεκρούς και παρέδωσε ελλιπέστατες εκθέσεις.
Απέκρυψε πολλά, ο άνθρωπος υπάκουε στα κελεύσματα της χούντας.
Το 1975, ο αντεισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς με βρήκε και μου ζήτησε να καταθέσω για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
“Δεν ξέρω τίποτα”, του είπα, “εγώ σφαίρες έβγαζα”.
“Εγώ εδώ έχω ένα σωρό ανθρώπους που μου είπαν για σένα”, μου απαντησε΄΄(δεν κλήθηκε όμωs ωs μαρτυραs στη δίκη του πολυτεχνείου).
''Ο Γιακούμπ του κώλου''(κατά δηλωσή του) περιλαμβάνει στο βιογραφικό του 67.200 χειρουργικέs επεμβάσειs,πολλέs απο αυτέs σε επισκέπτεs απο το εξωτερικό που ερχονταν για τη ''μέθοδο Γρηγοριάδη'' .
Για πέντε χρόνια υήρξε αντιπροεδροs στη Λυρική σκηνή
(ως «κουλτουριάρης του ΚΚΕ Εσωτερικού»,που τον χαρακτήρισε ο Κατριβάνοs)και ήταν αυτόs που ''έτρεξε'' την ''ανανεωσή'' τηs.
''Ωs γιατρός έβγαζα πολλά λεφτά, παρ’ ότι δεν έπαιρνα από τους φτωχούς.
Και ενώ έφυγα από το σπίτι για να απεξαρτηθώ από την οικογένεια, έγινα ξανά πλούσιος.
Τι να τα κάνω τα λεφτά; Άρχισα να αγοράζω έργα τέχνης συνεπικουρούμενος από τον φίλο συνεργάτη, ζωγράφο και ωραίο αριστερό Αλέξη Ακριθάκη.
Πριν πεθάνει, ο Ακριθάκης μου χάρισε αρκετά έργα του.
Είπα λοιπόν να κάνω μια συλλογή Ακριθάκη. Αγόρασα έργα του πολλά, μόνο εγώ και ο Ιόλας έχουμε έργα του.
Έτσι προέκυψε η πινακοθήκη. Έχω πάνω από 2.500 έργα του 20ου αιώνα.''
Oι φίλοι στο Νέο Ηράκλειο Αττικήs ,θα ξέρουν τη πινακοθήκη του Δήμου στη Μαρίνου Αντύπα με τη συλλογή Γρηγοριάδη.
Του δημάρχου τηs περιοχήs για δύο τετραετίεs.
Πρωτοπόρος γιατρός στις χειρουργικές μεθόδους που χρησιμοποιούσε, με μεγάλη έγνοια για τους ασθενείς του, άνθρωπος με αγάπη για την τέχνη και τον πολιτισμό,φίλοs του Γιασέρ Αραφατ(έφερε περήφανα στο ιατρείο του τη παλαιστινιακή μαντήλα που του είχε χαρίσει,δίπλα στο σημείωμα ''παλεύουμε για τη Γάζα,δεν ξεχνάμε όμωs το ολοκαυτωμα΄΄), ''κουλτουριάρηs''(λάτρευε τη κλασσική μουσική),άθεος, αποστάτης της τάξης του, έμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του στον κομμουνισμό ως επιδιωκόμενο και στην αρχή «προσφέρω ό,τι μπορώ και παίρνω ότι χρειάζομαι».
Αυτόs που κοινωνούσε την αγάπη για τον Άνθρωπο,επέλεξε τιs μέρεs που εορτάζουμε την αγάπη για τον Άνθρωπο,να επιστρέψει στο Σύμπαν,εκεί που πάντα ανήκε,στο Αιώνιο Φωs.
Στο Φωs Γιώργο Γρηγοριάδη...δεν σε είχα γνωρίσει προσωπικά,αλλά αποτελεί τιμή μου ,που έζησα στουs ίδιουs καιρούs με ΄σένα .
"Ας συνεχίσουμε να επηρεάζουμε τη ζωή προς
το καλύτερο, χωρίς αγριάδες και απολυτότητες.
Εγώ στη ζωή μου αγάπησα τους ανθρώπους και έδωσα ό,τι μπορούσα.
Δεν θεώρησα το παιδί μου περισσότερο παιδί από τα άλλα.
Η κοινωνία αλλάζει γιατί αλλάζουμε όλοι ".
"Προσφέρω ό,τι μπορώ.
Παίρνω ό,τι χρειάζομαι".
Σ΄'ευχαριστώ...
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.