Του Βαγγέλη Χωραφά
Τα γεγονότα της αγροτικής εξέγερσης του Κιλελέρ, αποτελούν ορόσημο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, Μιας εξέγερσης που οδήγησε στην αναδιανομή του πλούτου και της γης, έστω και με καθυστέρηση, λόγω άλλων ιστορικών εξελίξεων.
Είχε προηγηθεί η εξέγερση στο Ζάρκο Τρικάλων το 1882. Ακολούθησε η δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα στις 8 Μαρτίου 1907. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τους αγρότες.
Στρατός περνούσε όλη τη νύχτα
με τρένα και με φορτηγά
κι είχανε κλείσει όλοι οι δρόμοι
για τη Λάρισα.
Έξη Μαρτίου χίλια εννιακόσια δέκα.
Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1971 ο Διονύσης Σαββόπουλος στο τραγούδι «Κιλελέρ».
Στους κάμπους ο Αντύπας τρέχει,
βάζει φωτιές, καρδιές φλογίζει.
Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει,
η γλώσσα κόκαλα τσακίζει.
Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1974 ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης στο τραγούδι «Ο Αντύπας» του Γιάννη Μαρκόπουλου και του Κώστα Βίρβου.
Να θυμηθούμε χωριανοί του Κιλελέρ το αίμα
το χύσανε σαν το κρασί οι παλιοτσιφλικάδες
Αυτούς τους στίχους τραγουδούσε το 1975 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι «Ο Αντύπας» του Θωμά Μπακαλάκου και του Διονύση Τζεφρώνη.
Και όπως μας θυμίζει το μονόπρακτο του Βασίλη Ρώτα «Κιλελέρ» του 1945, οι αγρότες πέτυχαν αυτό που ήθελαν με την εξέγερση τους.
Ο νομάρχης συμφωνεί να μεταβιβάσει τα αιτήματα των αγροτών στη κυβέρνηση της Αθήνας και οι αγρότες συμφωνούν να απελευθερώσουν τον μέραρχο και να επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Κιλελέρ. Μόνιμα επίκαιρο.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.