Mιας εικαστική προσπάθεια που από την αρχή σχεδιάστηκε να γίνει μια συλλογική υπόθεση – Στένσιλ (μεμβρανοτυπία) 1821
Τα μονόχρωμα (ασπρόμαυρα) πορτραίτα των ηρώων του 1821 που δημιουργήθηκαν, προβάλλονται με σκοπό να αναπαραχθούν με τη μέθοδο της μεμβρανοτυπίας (στένσιλ) σε επιφάνειες μέσα στις ελληνικές και φιλελληνικές πόλεις και χωριά.
Είναι σε μεγάλο βαθμό μια δημιουργική ακτιβιστική εκδήλωση που φροντίζουμε να της εξασφαλίσουμε όσο μας επιτρέπουν οι δυνάμεις μας και το μέσον που επιλέχτηκε, καλλιτεχνική αρτιότητα και ιστορική αλήθεια, συνδεδεμένη με την σύγχρονη εμπειρία.
Από την αρχή όσοι τη μοιράστηκαν και την προωθούν συμφώνησαν να γίνει ανώνυμα και καμία συλλογικότητα ή πρόσωπο (ανεξάρτητα από το βαθμό συμμετοχής) να μην υπογράψει σε καμία φάση της πραγματοποίησης της προσπάθειας. Καλούμε στην διατήρηση αυτής της αρχής.
Οπότε όποιος εμφανιστεί δημόσια σαν δημιουργός ή υποδείξει δημιουργό αυθαιρετεί και μια τέτοια αυθαιρεσία εξυπηρετεί ιδιοτέλειες και όχι την ελληνική κοινωνία ή την αλήθεια.
Αν και έχει εξασφαλιστεί η συμμετοχή σε διάφορα σημεία του ελληνισμού, το ζητούμενο είναι η διάδοση της προσπάθειας στα πρότυπα της “Open source” κοινοκτημοσύνης και ο εναγκαλισμός της από όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο που θα επιμείνει σε αυτά που μας ενώνουν και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν.
Η ελληνική επανάσταση αιματηρή όπως όλες οι επαναστάσεις είναι πολύτιμη οικουμενικά γιατί όπως όλες οι μεγάλες επαναστάσεις έφτασε στο πνευματικό εκείνο σημείο όπου βιωμένες παραδόσεις κι εμπειρία συντέθηκαν με νέες ιδέες, οράματα και προτάσεις δίνοντας ανθεκτικές απαντήσεις σε χρόνια προβλήματα της ανθρωπότητας. Όσο πιο μεγάλη και ανθεκτική η παράδοση τόσο το καλύτερο. Αν στην ελληνική περίπτωση έχουμε τον πιο μακραίωνο και ανθεκτικό (όπως χαρακτηρίζεται ακόμα) πολιτισμό στον πιο κρίσιμο γεωπολιτικά χώρο, καλύτερα δεν γίνεται.
Παράδειγμα το πρόβλημα της δουλείας στο οποίο έδωσε λύση ένας επαναστατημένος λαός σκλάβων μέσα στο παντοδύναμο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι της εποχής, καταργώντας τη δουλεία στην πράξη και όχι μόνο στις πολιτικές του διακηρύξεις, εκατό + χρόνια πριν την πανηγυρική της κατάργηση από την «Κοινωνία των Εθνών».
Οι Έλληνες επαναστάτες με το «Ελευθερία ή θάνατος» πολύ απλά και διορατικά ταυτίζουν τον αγώνα τους για πατρίδα και πίστη με τον αγώνα της οικουμένης για ελευθερία προτείνοντας μια και καλή, την πεποίθησή τους (βιωματικά αποκτημένη) πως οποιαδήποτε κατάσταση για το ανθρώπινο ον δεν είναι κατάσταση ελευθερίας είναι έτσι ή αλλιώς θάνατος. Η Ελλάδα ξαναγίνεται η Πατρίδα των ελευθέρων ανθρώπων. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο εθνικός ύμνος των Ελλήνων είναι ο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Δεν είναι καθόλου τυχαίο το μίσος της ευρωπαϊκής αντίδρασης προς την επανάσταση που φέρνει μέσα στην φωλιά του κτήνους φως από την φωτιά της Καραϊβικής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο πρόεδρος της Αϊτής θεωρεί τιμή του να αναγνωρίσει πρώτος την επαναστατική ελληνική πολιτεία.
Οι ήρωες του 1821 είναι πολύ πιο δικοί μας τώρα που οι ψευδοελίτ και οι φασιστομαϊμούδες εγκατέλειψαν την πατριδοκάπηλη διαχρονία τους. Δεν το νιώθεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.