Γερομοριάς: Έφυγε από τη ζωή η πολύπλευρη και ανατρεπτική καλλιτέχνης Σωτηρία Λεονάρδου

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2019

Έφυγε από τη ζωή η πολύπλευρη και ανατρεπτική καλλιτέχνης Σωτηρία Λεονάρδου

της Σοφίας Ντρέκου

Απόψε το βράδυ της 9ης Νοεμβρίου του 2019, έφυγε από τη ζωή η ιδιαίτερη και πολύπλευρη καλλιτέχνης, μια γυναίκα δυναμίτης στα θεμέλια του συστήματος, Σωτηρία Λεονάρδου. Τα τελευταία χρόνια πάλευε με σπάνια ασθένεια η οποία την είχε καθηλώσει στο κρεβάτι.

Η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα της υπήρξε η συμμετοχή της στην εμβληματική ταινία του Κώστα Φέρρη «Ρεμπέτικο» στην οποία και ερμήνευσε συγκλονιστικά το τραγούδι σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Νίκου Γκάτσου «Καίγομαι - Καίγομαι».

Ας την Απολαύσουμε, κάνοντας ΜΙΑΝ ΕΥΧΗ για
το Αιώνιο Ταξίδι της, στην Πύλη του Παραδείσου †

Ρεμπέτικο: Σωτηρία Λεονάρδου Καίγομαι - Καίγομαι (βίντεο)

Μια γυναίκα δυναμίτης στα θεμέλια του συστήματος

Ιδιαίτερη και πολύπλευρη καλλιτέχνης η Σωτηρία Λεονάρδου, αποτελεί μια αρκετά αξιόλογη περίπτωση στα καλλιτεχνικά πράγματα της χώρας, είτε οι δραστηριότητές της έχουν να κάνουν με το τραγούδι, είτε με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Με αξιόλογες συνήθως επιλογές κι έχοντας μείνει μακριά από λογικές καριέρας, κάθε της καινούργια δουλειά έκρυβε ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ας διαβάσουμε μια παλιότερη συνέντευξή της όπου φαίνεται η επιλεκτική και δυναμική προσωπικότητά της.

Τραγουδίστρια, ηθοποιός, συγγραφέας, σεναριογράφος, πάνω απ' όλα όμως μια Μεγάλη Ψυχή η Σωτηρία Λεονάρδου. Ανατρεπτική, με δυναμισμό που δεν βλέπεις πια στις μέρες μας, δούλευε όπως και όποτε αυτή θέλει, αλλά δεν ξεχνά ότι πάνω απ' όλα είναι άνθρωπος που βλέπει τριγύρω της, προβληματίζεται και πράττει! Μία φωνή Μεγαλείο, οι ερμηνείες της γεμάτες ηλεκτρισμό και πάθος, που μαζί με το αναμφισβήτητο ταλέντο της, σε συνταράσσουν. Μια γυναίκα-δυναμίτης στα θεμέλια του συστήματος, δεν συμβιβάζεται αλλά και δεν το βάζει κάτω!

Ξημερώματα στις 6 το πρωί της 15ης Φεβρουαρίου ήρθε στον κόσμο η Σωτηρία Λεονάρδου στην Αθήνα. Σπούδασε μουσική, θέατρο, χορό και πολεμικές τέχνες. Υπήρξε μαθήτρια του Γιέρζυ Γκροτόφσκι (Πολωνός θεατρικός σκηνοθέτης. Θεωρείται καινοτόμος και "πατέρας" του σύγχρονου θεάτρου) στη Νότιο Ιταλία, παρακολούθησε σεμινάριο ινδικού θεάτρου Κατάκαλι στην Ινδία και «αφρικάνικη τελετουργική μαγεία στο θέατρο» στη Νότιο Αφρική όπου έζησε 4 χρόνια. Έχει συμμετάσχει σε πολλές συναυλίες με την ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης συμμετείχε στις κασέτες του Νικόλα Άσιμου (Παράνομη κασέτα Νο.000008 και Το φανάρι του Διογένη).

Έγινε γνωστή αρχικά από τη συμμετοχή της στην ταινία Ρεμπέτικο του Κώστα Φέρρη, στην οποία πρωταγωνίστησε αλλά και συμμετείχε στη συγγραφή του σεναρίου. Έπαιξε επίσης στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη Ακροπόλ ενώ είναι σεναριογράφος του An African Tale και ιδρύτρια της θεατρικής σκηνής Cyber Scene.

Έφυγε από τη ζωή στις 9 Νοεμβρίου 2019.

Ο ποιητής και στιχουργός Νίκος Γκάτσος έγραψε τους στίχους του «Καίγομαι- Καίγομαι» σαν ένα είδος παιδικού παιχνιδιού προς εκείνη, σε μια επίσκεψη του στο σπίτι τους στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ως φαίνεται, έτσι γεννιούνται τα μεγάλα τραγούδια, από τη διάθεση για παιχνίδι και όχι βάσει συνταγών και λοιπών στερεοτύπων. Το ακούτε εδώ: «Ρεμπέτικο» Σωτηρία Λεονάρδου: Καίγομαι - Καίγομαι (βίντεο)

«Δεν αισθάνομαι τραγουδίστρια. Καθόλου. Εγώ ερμηνεύω τον λόγο. Είτε αυτός είναι θεατρικός είτε κινηματογραφικός είτε μέσα από το τραγούδι», είχε δηλώσει σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Τα Νέα» το 2008. Για την Σωτηρία Λεονάρδου η ηθοποιία και το τραγούδι ήταν ένα πράγμα. «Ένα. Πάντα οι ηθοποιοί δεν τραγουδούσαν; Γιατί το τραγούδι δεν είναι "ωραία φωνή" μόνο. Είναι να μπορείς να εκφράσεις κάτι συναισθηματικά. Και για να το κάνεις αυτό, πρέπει να μάθεις να δημιουργείς χαρακτήρες».
www.sophia-ntrekou.gr/Αέναη επΑνάσταση

Συνέντευξη εφʼ όλης της ύλης της Σωτηρίας Λεονάρδου

Μια συνέντευξη εφʼ όλης της ύλης της αγαπημένης Σωτηρίας Λεονάρδου στον Αντώνη Μποσκοϊτη, που υπάρχει δημοσιευμένη στο δίφωνο. Και επειδή συνηθίζεται να τσεκουρώνονται οι συνεντεύξεις στα έντυπα, λόγω έλλειψης χώρου, ευκαιρία να τη διαβάσετε ολόκληρη από δω και να μάθετε όλα όσα θα θέλατε να ρωτήσετε μια από τις πιο rock ερμηνεύτριες και κυρίως προσωπικότητες που διαθέτει το ελληνικό τραγούδι! Δική σας!

Την ήξερα σαν την ερμηνεύτρια του Ρεμπέτικου, όχι σαν μια οποιαδήποτε καλή λαϊκή φωνή, αλλά σαν ένα αερικό που τραγούδησε δύο μόλις θρυλικά τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου σε στίχους του Νίκου Γκάτσου. Τη γνώρισα προσωπικά πέρσι στο Βελούδινο Υπόγειο της Γιώτας Γιάννα του Γιώργου Χρονά, να ενσαρκώνει μία συνάδελφο της με τη δική της ιστορία στο τραγούδι – μικρή, μεγάλη, δεν έχει σημασία! Τιμή μου που τη σκηνοθέτησα για τέσσερις Δευτέρες και που δούλεψα μαζί της για δύο μήνες στις πρόβες! Την είχα δει παλιότερα επίσης να ερμηνεύει την Αρκούδα από τον Διόνυσο του Μίκη Θεοδωράκη και το πάτωμα της μουσικής σκηνής να τρίζει συθέμελα! Και μετά, μαγεύτηκα από την απόδοση της στο Feeling good της Nina Simone! Του Ανέμου οι λέξεις τούτη τη φορά, η καινούργια δισκογραφική εργασία της σε μουσική Βαγγέλη Φάμπα, γέννησαν την ακόλουθη συνέντευξη εφʼ όλης της ύλης! Ή, σωστότερα, έγιναν αφορμή να πιούμε ξανά ένα καφέ μετά από αρκετό καιρό με ένα κασετοφωνάκι on μπροστά μας.

Γιατί είχατε τόσον καιρό να κάνετε προσωπικό δίσκο, παρʼ όλο που συμμετείχατε σε αρκετές άλλες δουλειές;

Έψαχνα να βρω το κατάλληλο υλικό, δηλαδή ή θα μου πήγαινε η μουσική και όχι ο στίχος ή το ανάποδο. Εγώ δυστυχώς δε μπορώ να γράψω στίχους και γιʼ αυτό περίμενα. Εξάλλου δεν είμαι βιαστική, εμφανίζομαι μόνο όταν έχω κάτι να πω κι επίσης δεν είχα υποχρεώσεις με εταιρείες.

Πως λέει μια καλλιτέχνιδα ότι δε γράφει στίχους, τη στιγμή που έχει ήδη εκδώσει ένα μυθιστόρημα και έχει γράψει το σενάριο μιας κλασικής ελληνικής ταινίας;

Δε μπορώ να κάνω τόσο περιεκτικές τις ιδέες ώστε να γίνουν στίχοι. Ενώ σʼ ένα σενάριο ή σʼ ένα βιβλίο μου αρέσει που ο λόγος γίνεται εικόνες. Αυτός ο δίσκος πάντως περιέχει βαθιά φιλοσοφικά νοήματα εκ μέρους του στιχουργού.

Και πάλι ο κινηματογράφος δεν ήταν η αφορμή γιʼ αυτό το σμίξιμο με τον Φάμπα και τον Ελευθερίου;

Με τον σκηνοθέτη Βασίλη Ελευθερίου έχουμε φιλία χρόνων και γνώριζα τη δουλειά του στο στίχο. Ο Βαγγέλης Φάμπας με ήξερε από το Ρεμπέτικο. Μάλιστα, είχε ένα μαγαζί στη Νέα Υόρκη, όπου τζαμάριζαν πολλοί μουσικοί και διοργάνωνε προβολές του Ρεμπέτικου. Εδώ και 25 χρόνια λοιπόν ο Φάμπας επιθυμούσε να συνεργαστούμε κι ήρθε η στιγμή το 2001 στην ταινία Η κοιλιά της μέλισσας του Ελευθερίου.

Γιατί όμως τα τραγούδια περίμεναν μιαν ολόκληρη εφταετία τη δισκογράφηση τους;

Γίνονταν σταδιακά, το υλικό δουλευόταν και ο Φάμπας φρόντιζε πάρα πολύ τις ενορχηστρώσεις. Εγώ δεν έχω ξανακούσει ειλικρινά τέτοια ενορχήστρωση σε ελληνικό δίσκο! Εκτός απʼ τις δουλειές του Ξαρχάκου!

Τι σχέση έχει ο Ξαρχάκος με τον Φάμπα;

Είναι πολύ καλός ενορχηστρωτής ο Ξαρχάκος! Και ο τρόπος που ο Φάμπας έδεσε τους ήχους και τις αρμονίες μεταξύ τους, μου θύμισε τις πολύ ποιοτικές εργασίες του Ξαρχάκου σʼ αυτόν τον τομέα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης σας ήθελε για το remake του κύκλου Ραντάρ, που είχε πρωτοτραγουδήσει ο Νταλάρας κι εσείς αρνηθήκατε. Στο πλαίσιο στήριξης νέων συνθετών, σαν τον Πάνο Φορτούνα και τον Βαγγέλη Φάμπα, να υποθέσω;

Δεν με ενδιέφερε να μπω σε μία γραμμή πλεύσης ανώδυνη με ένα σίγουρο έργο! Ο καλλιτέχνης δεν είναι για τον ανώδυνο δρόμο, πρέπει να συμμετέχει στη ζωή, στον πόνο, στην αγωνία της και την ελπίδα της, ψάχνοντας καινούργια δρομάκια. Βέβαια, πάντα υπάρχει σεβασμός, αναφορά και σύνδεση με το παλιό, αλλά ας μην κολλάμε σε πράγματα, ετικέτες, ονόματα και καταστάσεις.

Σας είδαμε πρόσφατα σε ένα τηλεοπτικό αφιέρωμα στην τριάδα των Εξαρχείων, Άσιμο – Γώγου – Σιδηρόπουλο. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε επίσης σε ένα καφέ των Εξαρχείων. Πως ήταν τότε και πως είναι σήμερα;

Δεν έζησα τα Εξάρχεια με την έννοια ότι έκοβα βόλτες στα Εξάρχεια. Απλώς γνώρισα ανθρώπους, οι οποίοι έτυχε να έχουν επαφές εδώ πέρα. Δε θα έλεγα ότι κυκλοφορούσα συχνά εδώ.

Παρʼ όλα αυτά ηχογραφήσατε τραγούδια του Νικόλα Άσιμου στην περίφημη κασέτα με το ωριμότερο υλικό του. Όπως τον Μπαγάσα με τη φωνή σας.

Όχι, δεν έχω πει τον Μπαγάσα, το Γιουσουρούμ τραγούδησα.

Μα, ναι, σας λέω, πρώτη εκτέλεση του Μπαγάσα είναι με τη φωνή σας ντουέτο με του Άσιμου. Δεν την έχετε, αλήθεια, την κασέτα αυτή;

Φαντάσου, δεν την έχω εγώ την κασέτα αυτή! Δεν κρατάω γενικά κανένα αρχείο!

Ούτε καν ένα DVD του Ρεμπέτικου δεν έχετε σπίτι σας;

Όχι, τίποτα! Δε θέλω να είμαι προσκολλημένη σε ότι έχω κάνει, αλλά να κοιτάζω σʼ αυτά που θα έρθουν. Εξάλλου η συνεργασία μου με τον Νικόλα, ήτανε προσφορά δική μου, εγώ ήθελα να τον τραγουδήσω! Ήμασταν πολύ φίλοι με τον Νικόλα, δεν υπήρξαμε ποτέ εραστές, το λέω και το τονίζω αυτό, αφού μια ζωή με μπερδεύουν με διάφορες freak τύπισσες των Εξαρχείων που κατά καιρούς βρίσκονταν δίπλα του! Πάντοτε ήμασταν πολύ υψηλού επιπέδου φίλοι, ακόμα και στη διαμάχη μας!

Δείτε το: Ρεμπέτικο με την Σωτηρία Λεονάρδου (βίντεο)

Είχατε και διαμάχη με τον Άσιμο;

Και με τους τρεις είχα διαμάχη! Και με τη Γώγου και με τον Σιδηρόπουλο ακόμη! Υπάρχει ένα σήριαλ, η Οικογένεια Ζαρντή του Φέρρη, όπου ο Πουλικάκος με δίδασκε την ερμηνεία του Summertime και ο Σιδηρόπουλος με συνόδευε στην κιθάρα!

Υπήρξατε πρωταγωνίστρια στο Ρεμπέτικο, αλλά πολλοί παραβλέπουν ότι εσείς γράψατε το σενάριο κιόλας! Σας ενοχλεί όταν ακούγεται από παντού «Το Ρεμπέτικο του Φέρρη»;

Μια ταινία ανήκει στον σκηνοθέτη βασικά, είναι γεγονός! Απʼ αυτό το σημείο όμως μέχρι ο άλλος να το πουλάει από δω κι από κει, γίνεται αμάρτημα! Δεν κρατώ κακία στον Φέρρη.

Πρόσφατα σας συνάντησα σʼ ένα ραδιοφωνικό θάλαμο και όταν συστηθήκατε με κάποιον, σας είπε Α, η Λεονάρδου που τραγουδάει λαϊκά και ρεμπέτικα! Ένιωσα ότι σας πείραξε εκείνη η στιγμή.

Η ταύτιση μου με λαϊκή τραγουδίστρια έγινε από την ταινία, εγώ ρεμπέτικα και λαϊκά δεν έλεγα ποτέ! Εντάξει, θα πω τρία – τέσσερα στο ρεπερτόριο μου σαν αναφορά, επειδή μου αρέσει πραγματικά το ρεμπέτικο τραγούδι. Δεν μου αρέσει όμως η μιζέρια που βγάζουν κάποιοι όταν το τραγουδάνε. Είναι δική μου άποψη αυτή! Σας λέω, επειδή ήμουν πολύ πειστική στην ταινία και συγκίνησα κόσμο, νόμιζαν ότι κι η δική μου ζωή ήταν έτσι, ένα ρεμπέτικο δράμα!

Ρεμπέτικο δράμα μπορεί να μην ήταν, αλλά rock σίγουρα! Δεν έχω γνωρίσει πολλούς καλλιτέχνες που πάνω στο πικ τους, με ένα βραβείο στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, να τα παρατάνε όλα και να την κάνουν κατά Ζιμπάμπουε μεριά!

Ούτε rock, ούτε κροκ, που έλεγε κι ο Νικόλας! Είναι η δική μου προσωπική πορεία! Καλό θα ήταν οι προσωπικές πορείες του καθενός να μη μπαίνουν σε ταμπελίτσες, διότι είναι ο δρόμος του και στο δρόμο του αντιμετωπίζει τα πάντα ο κάθε άνθρωπος. Μόνον έτσι μαθαίνει τι είναι δρόμος τελικά και πώς να συμμετέχει στη ζωή, να μην είναι ένα άτομο αφημένο στις καταστάσεις της μοίρας του. Μαθαίνει να γίνεται ένας υπεύθυνος άνθρωπος, ο οποίος παίρνει το ρίσκο του!

Εσείς παίρνετε τα δικά σας ρίσκα;

Η ζωή η ίδια είναι ένα ρίσκο! Το ότι μιλάμε αυτή τη στιγμή οι δυο μας είναι ένα ρίσκο!

Το ρίσκο προϋποθέτει έναν κίνδυνο. Σε τι θα φοβόσασταν εμένα;

Υπάρχει ο κίνδυνος του να χάσεις το κέντρο σου και δεν είναι ασήμαντος κίνδυνος! Άμα αποκεντρωθείς κι αρχίσεις τον πετροπόλεμο στο δρόμο με ότι σε ενοχλεί, εντέλει είναι καθυστέρηση και χάσιμο της πορείας σου. Μπορεί κάποτε να τη βρεις, μπορεί και όχι. Κι εγώ από μικρή, όταν άκουσα τον αρχαιοελληνικό μύθο με τον Ηρακλή μπροστά στην Αρετή και την Κακία, επέλεξα το δρόμο της Αρετής. Η ελληνική παιδεία ολόκληρη στηρίζεται στην Αρετή και ουδέποτε την αρνήθηκα!

Τελικά, θα μου πείτε τι ήταν αυτό που σας έστειλε στην Αφρική για μεγάλο χρονικό διάστημα;

Αν δεν τα βροντούσα χάμω να φύγω στη Ζιμπάμπουε, ίσως κι εγώ να είχα αυτοκτονήσει! Ήταν μια εποχή πολύ ζόρικη για ανθρώπους με ευαισθησίες και οραματισμούς. Δε βλέπαμε να έρχεται ένα ωραίο μέλλον, αλλά μία κατάσταση σαν κι αυτήν ακριβώς που ζούμε τώρα. Τρομοκρατία οικονομικής φύσης συνεχώς! Εκεί εγκαθίσταται η τρομοκρατία, στη σχέση μας με το χρήμα. Όλη η ζωή έχει γίνει μόνο το πώς θα βγάλουμε χαρτί για να πληρώσουμε άλλα χαρτιά. Απίστευτο, διότι χάσαμε την ανθρωπιά και τα ιδανικά, τις ιδιότητες που οφείλει να έχει κάθε ζωντανός άνθρωπος, μεταβαλλόμενοι οι ίδιοι σε ανθρώπους – σκιές!

Πήγατε να αποφύγετε μία κατάσταση, την οποία λέτε ότι περνάτε και τώρα. Το ταξίδι αυτό αισθάνεστε ότι σας έκανε πλέον λίγο άτρωτη;

Βεβαίως, γιατί είδα το χειρότερο! Είδα την τέλεια απελπισία, η οποία όμως γεννάει μουσική και ανθρώπους που χαμογελούν στο δρόμο, παρʼ ότι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Πόσο μείνατε και γιατί επιστρέψατε;

Έμεινα τέσσερα χρόνια και γύρισα γιατί μού τελείωσαν τα λεφτά μου!

Όσο ήσαστε εκεί, είχατε επαφές με τον καλλιτεχνικό κόσμο της Ελλάδας;

Καμία! Μόνο με τον παλιό μου παραγωγό, τον Γιώργο Ζερβουλάκο, προσπαθούσα να κάνουμε ταινία το μετέπειτα μυθιστόρημα μου.

Σας ρωτάω τόση ώρα για την Αφρική, μια και στο τελευταίο cd, ακούει κανείς τη φωνή σας και θα έκοβε το κεφάλι του ότι έχετε περπατήσει όλους αυτούς τους τόπους, για τους οποίους μιλάτε.

Συνήθως ότι ερμηνεύω, μόνο εγώ μπορώ να το ερμηνεύσω! Σας κάλυψα;

Τι βρίσκετε στον Φάμπα ως συνθέτη;

Ότι του έδωσα! Ευαισθησία, γνώση της μουσικής, δύναμη και κέφι!

Του Ανέμου οι λέξεις θα χαρακτηρίζονταν ethnic. Σας εκφράζει ο όρος;

Δεν είναι ethnic, είναι μουσική του κόσμου!

Ποια η διαφορά του ethnic με τη world music;

Ας πούμε ότι είναι το ίδιο, απλά όταν βγήκε το ethnic πατούσε γερά στις λαϊκές ρίζες του κάθε τόπου. Η world music είναι μια παγκόσμια γλώσσα, που σεβόμενη την παράδοση, ανοίγεται σʼ αυτά που ονομάζουμε latin, jazz, rock, reggae, ρεμπέτικο κλπ.

Εξ ου και στο δίσκο υπάρχουν και ζεϊμπέκικα, λοιπόν.

Ξέρετε, υπάρχει παντού ο ήχος του ζεϊμπέκικου, μέχρι και στον Tom Waits!

Τι μου λέτε, έχει γράψει ζεϊμπέκικο ο Tom Waits;

Όχι ακριβώς ζεϊμπέκικο, αλλά παρεμφερές του, με υπόγειο τρόπο! Εξάλλου είχα γνωρίσει και Τζαμαϊκανούς μουσικούς, οι οποίοι ήξεραν πολύ καλά τον Τσιτσάνη και τον αποκαλούσαν στα μέρη τους Dr. Tsitsanis!

Εσείς τον είχατε γνωρίσει τον Τσιτσάνη;

Μια – δυο φορές είχα πάει ως θαμώνας στο μαγαζί που έπαιζε, δεν είχαμε γνωριστεί.

Μιλήσαμε στην αρχή για τις συμμετοχές σας. Θα έλεγε κανείς πως νιώθατε καλυμμένη απʼ αυτές και γιʼ αυτό δεν προχωρούσατε σε μια νέα ολοκληρωμένη δουλειά. Συμφωνείτε;

Προσέχω πολύ τι λέω, όπως και το στίγμα που δίνω κάθε φορά. Θα μου πεις τι στίγμα να δώσεις σʼ ένα κόσμο χαοτικό, αφού κανείς δεν ενδιαφέρεται. Εγώ όμως δίνω στίγμα και δε με νοιάζει τίποτα άλλο. Ακόμα και ο πόλεμος που μου γίνεται, ούτε κι αυτός με αγγίζει.

Πιστεύετε ότι σας πολεμούν;

Πιστεύω ότι έχω δεχτεί μεγάλο πόλεμο. Όταν η εταιρεία απόσυρε το άλμπουμ ΜΙΣ από τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας, δεν είναι πόλεμος; Όταν δεν σε παίζουν τα ραδιόφωνα, δεν είναι πόλεμος; Τι είναι; Δεν κατάλαβα! Όταν κάνω φοβερές θεατρικές παραστάσεις, γράφονται καλά πράγματα και κανείς δεν τις γνωρίζει, δεν είναι πόλεμος; Όταν έχω τέτοια πορεία κι ο άλλος σου λέει Α, αυτή που τραγουδάει ρεμπέτικα, δεν είναι πόλεμος; Αυτά δεν έχουν ξεκινήσει από μένα! Τέλος πάντων, εγώ είμαι πολεμιστής και τον γουστάρω τον πόλεμο! Οι άκαπνοι και οι άμαχοι να δω τι θα κάνουν!

Η δική σας αντίδραση ποια είναι σε όλα αυτά που περιγράφετε;

Εγώ δεν αντιδρώ, εγώ είμαι! Έχει πολύ μεγάλη διαφορά!

Φαίνεστε πράγματι δυνατή! Μήπως οφείλεται και στο ότι κοιμάστε καθημερινά στις εννιά το βράδυ και ξυπνάτε τα χαράματα;

Κοιμάμαι στις οκτώμισι το βράδυ, αν δεν εργάζομαι και ξυπνάω στις τέσσερις και μισή το πρωί! Ταΐζω τις αδέσποτες γάτες, γυμνάζομαι, κάνω κουνγκ – φου και μόλις ανοίγει ο καιρός, στις πέντε τα χαράματα ρίχνω και μια βουτιά στο Φάληρο, στο Φλοίσβο! Ακολουθώ τη ρήση των αρχαίων μας προγόνων, αυτό που μετράει είναι να είσαι καλός καγαθός!

Τι σημαίνει για σας η λέξη καλλιτέχνης;

Η αξιοπρέπεια, την οποία πρέπει να φυλάει πάντα ένας καλλιτέχνης. Δυστυχώς, ο καλλιτέχνης που ήταν πρωτοπόρος της ζωής, έχει γίνει δημόσιος υπάλληλος κι ακόμη χειρότερα. Από τις συνθήκες, στις οποίες ο ίδιος έχει συνθηκολογήσει ώστε να αποκομίσει πράγματα, που μόνο τον εξευτελίζουν. Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο να λες καλλιτέχνης και να γελάς, αν δε ντρέπεσαι!

Σʼ αυτό συνέβαλε τα μάλα η τηλεόραση.

Αυτός είναι ο ρόλος της τηλεόρασης, καταστροφικός!

Το λέτε εσείς για το μέσο που έχει προβάλει το Ρεμπέτικο δεκάδες φορές;

Κι εγώ τι φταίω;

Θα ξεχωρίζατε κάποιο τραγούδι μέσα από Του Ανέμου τις λέξεις;

Όλα με εκφράζουν! Αισθάνομαι όπως ο γονιός που δε μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά του, με το που τελειώνω ένα δίσκο. Για να πω τα τραγούδια, σημαίνει ότι μου αρέσουν ανεξαιρέτως.

Είστε κι η ίδια γονιός, μητέρα μιας κόρης.

Η κόρη μου είναι γιατρός. Έχει ήδη τις πεποιθήσεις της, γιʼ αυτό έγινε και γιατρός. Για να βοηθήσει τον Άνθρωπο. Τελείωσε εδώ τις σπουδές της το καλοκαίρι κι αφού έβρισκε δουλειά μόνο ως πλασιέ, φεύγει για τη Σουηδία. Θέλει να ακολουθήσει την ειδικότητα του μικροβιολόγου για να μπει στο Ερευνητικό.

Έχετε νιώσει απογοήτευση για ανθρώπους που τους είχατε ινδάλματα και τους είδατε να μεταλλάσσονται μέσα στα χρόνια;

Τα ινδάλματα μου δεν ήταν εύκολα για να πέσουν, ήταν πρότυπα! Αυτοί που επηρέασαν τη δική μου ύπαρξη δεν είναι πλέον εν ζωή.

Ο Jim Morrison, ας πούμε; Ο Bob Marley; Αυτούς όλους δηλαδή που θα ερμηνεύσετε και στο Κύτταρο τον ερχόμενο Φεβρουάριο δίπλα σε δυο νεότερα παιδιά, τον τραγουδιστή Βασίλη Γισδάκη και τον τραγουδοποιό Στέλιο Μποτωνάκη;

Ναι, μου αρέσουν όλοι αυτοί που λέτε, γιατί εκφράζονται κυρίως με τον λόγο. Δεν τραγουδάω εύκολα τραγουδάκια εγώ, δε χαϊδεύω τον κόσμο! Μπαίνω σε περιοχές συνειδησιακές με το τραγούδι! Χαίρομαι πολύ που θα συνεργαστώ στο Κύτταρο με ανθρώπους νέους και όμορφους! Ο Γισδάκης είναι λυρικός με σπουδαίες φωνητικές ικανότητες και χωρίς να είναι εγκλωβισμένος σε κανένα ρεύμα! Τα πάντα μπορεί να πει και θα τα πει! Ο δε Μποτωνάκης είναι ένας φωτισμένος τραγουδοποιός της σκοτεινής πλευράς της μουσικής, ακατάλληλος για το εποχιακό mainstream! Και οι τρεις μαζί θα μοιραστούμε τραγούδια φτιαγμένα από ζόρικες καταστάσεις, dire straits που λέμε!

sophia-ntrekou.gr/sotiria-leonardou