ΠΑΝΤΑ ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ αισθάνομαι ανοχύρωτη και κάπως ανασφαλής. Με μια βαθιά ενοχή, σαν να προδίδω τα ιερά μου. Σαν να τα δίνω στον πρώτο άνεμο να τα σκορπίσει.
Πέντε χρόνια τώρα η ποίηση αυτή στο συρτάρι. Και ούτε πίστευα πως θα γινόταν ποτέ βιβλίο. Ό,τι μας πόνεσε, δύσκολα το μοιραζόμαστε. Όμως η σιωπή δεν την χωρούσε πια.
Στις 28 του Νοέμβρη, Πέμπτη, το βιβλίο “Ως ωραίος νέκυς” θα είναι στα βιβλιοπωλεία. Και ο Θεός βοηθός!
Από τις εκδόσεις Πατάκη.
Το εξώφυλλο της Νάνας Στεργιοπούλου.
Φίλοι αναγνώστες, εκεί θα σας περιμένω.
Με τον χρόνο να μπαίνει μεσίστιος
από τις χαραμάδες
Πού πας; σου φώναξα
Μου έδειξες τη βροχή και τον άνεμο
και την πέτρα που πάνω της
κάθισες να ξεκουραστείς
την πέτρα την αυδύεσσα
Το σπίτι σε περίμενε
με ανάσες αγίων στα σωθικά του
κι ένα κυπαρίσσι στην πόρτα του
λυγισμένο ως κάτω
δεξιά τη κυφάρισσω, είπες
και έσπρωξες την επτάτοξη πύλη
να περάσεις στα μιλητικά νερά.
Το σπίτι ακατοίκητο
με όλες τις βρύσες του ανοιχτές
λουζόταν την πανσέληνο.
Τόσο πολλά είναι τα ελάχιστα
όταν τα σημαδεύει
το Αδύνατο.
ΠΗΓΗ:
Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.