Έχουν πια αποχαλινωθεί

Του Αχιλλέα Ομήρου

Όσοι διαβάζετε τακτικά αυτά που γράφω εδώ στο face book ή όσα από αυτά αναδημοσιεύονται στον ΟΙΣΤΡΟ (www.istrilatis.blogspot.gr) μπορεί να θυμόσαστε ένα σχόλιο μου σχετικά με την ικανοποίηση του πρωθυπουργού μας για τις προτάσεις του για το «προσφυγικό» στην συνάντηση Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων (Βρυξέλλες 26/10/2015). Έγραφα τότε (27 Οκτωβρίου) ότι απέρριψε την πρώτη παράλογη πρόταση που αφορούσε τη δημιουργία σχεδόν μιας ολόκληρης πόλης 50 χιλιάδων προσφύγων, αντιπροτείνοντας, πράγμα που έγινε αποδεκτό «να προωθηθεί μελλοντικά και υπό προϋποθέσεις η διαδικασία της επιδότησης με άμεση χρηματοδότηση από την ΕΕ, ενοικίου για 20 χιλιάδες πρόσφυγες, πράγμα το οποίο θεωρούμε ότι θα είναι μια ουσιαστική συμβολή στην πραγματική οικονομία. Και ταυτόχρονα, θα εντάξει στον κοινωνικό ιστό πρόσφυγες, επαναλαμβάνω, και μάλιστα πρόσφυγες που κατά την άποψή μας μπορούν άμεσα να ενταχθούν, με υψηλή, δηλαδή, μόρφωση και δυνατότητα να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό. Μια ιδέα η οποία κατά την άποψή μας είναι αμοιβαία επωφελής, τόσο για την αντιμετώπιση του προβλήματος των προσφυγικών ροών, όσο και για την ελληνική πλευρά, που ούτως ή άλλως στο μέλλον θα συμμετέχει και αυτή, και η Ελλάδα, στη διαδικασία της μετεγκατάστασης».  Και συνέχιζα: 

«Το ωραίο που βρίσκεται: στο ότι έχουν μεταναστεύσει, ψάχνοντας για δουλειά, πάνω από 300.000 νέοι μας που τώρα πια στην πλειονότητα τους είναι επιστήμονες – που σπουδάσανε στην χώρα μας, που ανήκουν και στον εθνικό και κοινωνικοπολιτικό και πολιτιστικό ιστό της – και ο πρωθυπουργός μας μιλάει για η ενοικίαση σπιτιών, με διαδικασία άμεσης επιδότησης, για 20.000 πρόσφυγες που και υψηλή μόρφωση θα έχουν και δυνατότητα να ενταχθούν στον κοινωνικό ιστό. Δηλαδή το όνειρο του πρωθυπουργού – της κυβέρνησης δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ - είναι να «εξάγουμε» ελληνόπουλα με υψηλή μόρφωση και να εισάγουμε πρόσφυγες με υψηλή μόρφωση και δυνατότητα ένταξης στον κοινωνικό μας ιστό, μια και αυτό θα είναι και οικονομικά επωφελές για την οικονομία μας: κάποιοι θα εισπράττουν το επιδοτούμενο ενοίκιο των προσφύγων – θα πληρώνουν έτσι ευκολότερα τον ΕΝΦΙΑ – και όλα θα πάνε καλά. Αλήθεια αυτός ο άνθρωπος και η κυβέρνηση του τα θέλουνε που τα λένε ή τους ξεφεύγουνε;»

Δεν περίμενα ότι αυτή η πρόταση του «αριστερού» πρωθυπουργού μας θα γινότανε ασμένως αποδεκτή από τη νέο-φιλελεύθερη ναυαρχίδα του ημερήσιου τύπου, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Θα μου πείτε όχι με άρθρο της σύνταξης. Όχι βέβαια, Αλλά με άρθρο του κ. Αρίστου Δοξιάδη, που υπογράφει και ως μέλος Δ.Σ. του σωματείου Αλληλεγγύη - Solidarity Now, γνωστού οικονομολόγου κοντά στο ΠΟΤΑΜΙ, στην χριστουγεννιάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και τίτλο «Καλοδεχούμενοι πρόσφυγες». Διαχωρίζοντας τους πρόσφυγες σε εγκλωβισμένους που μπορεί να «γίνουν σοβαρό πρόβλημα για την κοινωνία που τους δέχεται, καθώς παραμένουν χωρίς να επιδιώκουν να χτίσουν μια νέα ζωή, και η κοινωνία δεν επενδύει για να τους ενσωματώσει» και σε αυτούς που «δεν είναι εγκλωβισμένοι, ούτε διερχόμενοι». Οι τελευταίοι «Είναι όσοι αποφασίζουν να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, να βρουν δουλειά και να στείλουν τα παιδιά στο ελληνικό σχολείο. Γι’ αυτούς δεν γίνεται συζήτηση, ίσως επειδή είναι λίγοι και ίσως επειδή οι πολιτικοί δεν τολμούν να θίξουν το ζήτημα γιατί φοβούνται τους ψηφοφόρους».

Οικονομικοί μετανάστες μπορεί να είχανε ή και ακόμα και τώρα να έχουν επιλέξει την Ελλάδα σαν χώρα εγκατάστασης τους, με πρόθεση να στείλουν τα παιδιά τους στο ελληνικό σχολείο [λες και μπορούσαν να τα στείλουν κάπου αλλού], αλλά οι πρόσφυγες – ιδιαίτερα αυτοί από την Συρία – να έχουν καταλήξει στην απόφαση να μείνουν Ελλάδα τόσο γρήγορα μάλλον δύσκολο. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το βασικό μας ζήτημα: το ποιοι θέλουν να μείνουν και ποιοι όχι. Είναι η ευκολία και η προθυμία και του κ. Αρ. Δοξιάδη να τους εντάξουμε στον κοινωνικο-οικονομικό ιστό της χώρας. «Έχουμε όμως αναλάβει την υποχρέωση έναντι των εταίρων στην Ε.Ε. να δεχτούμε για εγκατάσταση 50.000 πρόσφυγες. Πρέπει να το κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε. Και ακόμα καλύτερα, να το δούμε ως ευκαιρία». Όχι «έχουμε αναλάβει την υποχρέωση», αλλά η κυβέρνηση και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος, αυτός ο διεφθαρμένος και διαπλεκόμενος – κατά την ρητορική ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – που έχει συμφωνήσει. Δεν έχει ρωτηθεί ο ελληνικός λαός, ούτε έχουμε σοβαρά δημόσια συζητήσει για το πρόβλημα αυτό. Γιατί, όπως, ο ίδιος ο κ. Αρ. Δοξιάδης αναγνωρίζει:

«Πολλοί Έλληνες θα αντιδράσουν στην προοπτική να έρθουν στην περιοχή τους ξένοι φτωχοί, αλλόθρησκοι, με παράξενους τρόπους. Θα φοβηθούν την ξένη γλώσσα μέσα στο σχολείο, το κρυφό τζαμί σε κάποια αποθήκη, ίσως τη ζητιανιά, ίσως και το έγκλημα».

Το να φοβάται ο λαός τέτοιες καταστάσεις δεν είναι πρωτοφανές ούτε σώνει και καλά αποτέλεσμα κάποιας δαιμονικής ξενοφοβίας, ρατσισμού, φασισμού κλπ κλπ που πολύ εύκολα λέγονται ιδίως από αυτοαποκαλούμενους «προοδευτικούς» κύκλους και ανθρώπους. Γιατί πράγματι ανησυχούν γονείς και δάσκαλοι για το τι λογής μάθημα μπορεί να γίνει σε μια τάξη ελληνικού σχολείου όταν υπάρχουν πάρα πολλοί αλλόγλωσσοι μαθητές. Όπου έχει συμβεί κάτι τέτοιο «πεσε»η απόδοση των μαθητών και οι γονείς συχνά υποχρεώνονταν να προσφύγουν στην ιδιωτική εκπαίδευση. Τώρα, όμως, ούτε κι εκεί μπορούν στραφούν για τους γνωστούς οικονομικούς λόγους. Και οι αλλόγλωσσοι πρέπει να ανησυχούν για το πώς και πότε θα μάθουν αυτά που θα πρέπει να διδαχθούν. Τα προσφυγόπουλα που οι γονείς τους έχουν την οικονομική δυνατότητα και τη μόρφωση μπορεί να ξεφύγουν πηγαίνοντας σε καλά ξενόγλωσσα εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

Και φυσικά μπορεί να ανησυχούν οι Έλληνες από τα κρυφά τζαμιά – που όπως ακούνε και μαθαίνουν συχνά μετατρέπονται σε φροντιστήρια καλλιέργειας ισλαμικού φανατισμού και εκκολαπτήρια ισλαμιστών αγωνιστών ή «τρομοκρατών». Δεν απαγορεύεται οι άνθρωποι να φοβούνται ακόμα και αδικαιολόγητα. Όπως δεν τους απαγορεύεται να προστρέχουν στην καφεμαντεία, στην αστρολογία, την χαρτομαντεία κλπ. Άλλωστε κάθε μέρα στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο και μέσα διαβάζουν, βλέπουν και ακούνε σχετικές διαφημίσεις – μετά τόσα χρόνια Διαφωτισμού και παιδείας (δωρεάν ή όχι). Οι ανησυχίες και οι φόβοι δεν μπορούν, επίσης, να τους εγκαταλείψουν, επειδή πάλι οι ίδιοι «προοδευτικοί», κουνώντας το δάχτυλο τους αυστηρά θα τους εγκαλέσουν για τον αδικαιολόγητο φόβο τους , χαρακτηρίζοντας τους «ξενοφοβικούς» ή ακόμα και «φασίστες».

Ο κ. Αρ. Δοξιάδης προσπαθεί να δικαιολογήσει εν μέρει τους φόβους τους: «Θα πουν ακόμα ότι με ένα εκατομμύριο ανέργους δεν μπορούμε να δώσουμε δουλειά σε ξένους, και με ένα πτωχευμένο κράτος δεν μπορούμε να τους δίνουμε επιδόματα. Κατανοητοί οι φόβοι, αλλά μπορούμε να αποτρέψουμε τους κινδύνους».

Η αλήθεια είναι ότι έχουν, λόγω κρίσης και Μνημονίων, μεταναστεύσει γύρω στους 500.000 Έλληνες, ενώ έχει διαπιστωθεί υπογεννητικότητα, μείωση γάμων κλπ.. Μεγάλο ποσοστό είναι νέοι και νέες που έχουν μάλιστα σπουδάσει – δηλαδή η χώρα και οι γονείς τους έχουν ξοδέψει πολλά λεφτά για αυτό με την ελπίδα να συμβάλλουν στην κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Κι αυτή την «επένδυση» την χαρίζουμε σε άλλες χώρες, μάλιστα πιο αναπτυγμένες από την Ελλάδα. Εκτός και αν αποφασίσαμε να γίνουμε μια χώρα που θα εξάγει επιστήμονες και τη νεολαία της και θα εισάγει πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες, τους οποίους θα πρέπει να απασχολήσει σε θέσεις εργασίας που αρνήθηκε στα δικά της παιδιά. Που ως μόνη «δικαιολογία» θα είναι ότι πληρώνονται με χαμηλότερα μεροκάματα κλπ. Δηλαδή επάνοδος σε κανονικά σκλαβοπάζαρα. Σύμφωνα, όμως, με τη «λογική» της κ. Αναγνωστοπούλου όλα αυτά μπορούν να εξηγηθούν «επιστημονικά» αν λάβουμε υπόψη μας την «ιστορικά» αιώνια κίνηση των πληθυσμών – μια λογική βέβαια που αθωώνει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που θεωρούσε την μετανάστευση «ευλογία Θεού», ενώ η αριστερά την αποκαλούσε κατάρα.

Συνεχίζει ο κ. Αρ. Δοξιάδης :

«Κατανοητές και οι οικονομικές ενστάσεις, αλλά είναι λαθεμένες. Ας αναλογιστούμε την ιστορία μετά το 1990. Είχαμε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από την Αλβανία, όπου μόλις είχε καταρρεύσει το καθεστώς του Χότζα, και έφταναν στην Ελλάδα χωρίς καθόλου παραστάσεις για τον τρόπο ζωής μιας δυτικής χώρας. Τους φοβηθήκαμε στην αρχή, εν μέρει δικαιολογημένα γιατί αυξήθηκαν τα εγκλήματα. Οι μεγαλύτεροι φόβοι, όμως, ότι θα αλλοιωθούν γειτονιές, θα πάρουν το ψωμί των Ελλήνων, και άλλα τέτοια, δεν επαληθεύτηκαν. Οι Αλβανοί, και οι άλλοι μετανάστες από την ανατολική Ευρώπη, ενσωματώθηκαν γενικώς καλά και στήριξαν πολύ την οικονομία, όπως τη στήριξαν αργότερα οι Πακιστανοί και Μπανγκλαντεσιανοί. Ο Έλληνας μικροαγρότης δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον εαυτό του εργοδότη, πριν έρθουν οι μετανάστες, ούτε θα μπορούσε να καλλιεργήσει τόσες φράουλες, ντομάτες και σταφύλια όσα άρχισαν να παράγονται τότε. Στα σπίτια, οι μετανάστριες φρόντιζαν τους γέρους και τους αρρώστους όχι μόνο των μεγαλοαστών, όπως πριν από το 1990, αλλά και των μικροαστών. Στην οικοδομή, οι Αλβανοί έγιναν περιζήτητοι τεχνίτες».

Επαναλαμβάνει ό,τι έχουμε διαβάσει και ακούσει τα τελευταία χρόνια για τα καλά της μετανάστευσης κλπ κλπ. Ότι όλα αυτά όμως τελικά εξυπηρέτησαν και αναπαράγανε ένα κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο που μας οδήγησε στο σημερινό μας χάλι, δεν φαίνεται να του έχει περάσει από το μυαλό. Βλαξ δεν είναι. Ούτε αυτός ούτε όλοι οι άλλοι που χρόνια επαναλαμβάνουν τα ίδια επιχειρήματα, «προοδευτικοί», «ανανεωτές», «εκσυγχρονιστές» κλπ. Απλά (!!) έτσι έχουν μάθει [εκπαιδευτεί] να σκέπτονται ή και αυτό επιβάλλει το κοινωνικό τους συμφέρον.

Πολύ όμορφα και ωραία μας τα εξηγεί στην συνέχεια:

«Σήμερα με τη μεγάλη ανεργία, θα είναι πιο δύσκολο να απασχοληθούν οι νεοφερμένοι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα εκτοπίσουν Έλληνες από περιζήτητες δουλειές. Ακόμα τώρα, υπάρχουν ανάγκες που δεν θέλουν να τις καλύψουν οι ντόπιοι, ενώ παράλληλα μερικοί Σύροι πρόσφυγες με μόρφωση και μικροπεριουσίες θα μπορούσαν να προσθέσουν θέσεις εργασίας. Οι μετανάστες συχνά συμπληρώνουν τους γηγενείς, δεν τους εκτοπίζουν, και έχουν θετική συμβολή στο ΑΕΠ.

Όσο για το κοινωνικό κράτος, δεν έχει νόημα να φοβόμαστε ότι θα απομυζούν τα επιδόματα ανεργίας ή συναφή, γιατί τέτοια επιδόματα έχουμε ελάχιστα. Αντίθετα, δαπανούμε πολλά για συντάξεις. Οι πρόσφυγες μόνο θετική συμβολή θα έχουν στο συνταξιοδοτικό, αφού θα εργαστούν για δεκαετίες πριν αρχίσουν να εισπράττουν».

Βλέπετε πόσα ωραία και με «οικονομικό αστικό ρεαλισμό» τα έχει σκεφθεί το μέλος του Δ.Σ. . του σωματείου Αλληλεγγύη - Solidarity Now; Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε ποια και πως αντιλαμβάνονται στο σωματείο την «Αλληλεγγύη Τώρα». Αλληλεγγύη για να επιβιώσει το κλονιζόμενο και στην υποτελή Ελλάδα κεφαλαιοκρατικό κοινωνικο-οικονομικό σύστημα.

Ένα μέρος των προσφύγων και φυσικά οικονομικών μεταναστών, θα καλύψει δουλειές που δεν είναι περιζήτητες και γι αυτό δεν πάνε οι Έλληνες – υποθέτω ούτε οι άνεργοι – όπως: οικοδομές, γεωργία, συλλογική αγροτικών προϊόντων (όπως φράουλες, πατάτες ,κλπ κλπ). Οι πιο «οικονομημένοι» Σύριοι πρόσφυγες θα εισχωρήσουν στη μικρομεσαία ελευθερο-επαγγελματική τάξη [οι καλοσπουδαγμένοι από αυτούς εύκολα μπορεί να κάνουν και καριέρα στελεχών σε μεγάλες επιχειρήσεις, Τράπεζες κ.ά.], θα εργαστούν αρκετά χρόνια μέχρι να βγουν στην σύνταξη κι έτσι δεν θα στριμωχτεί τώρα περισσότερο το χρεοκοπημένο κράτος μας!!! Βέβαια αν κατορθώναμε οι συνταξιούχοι να αναχωρήσουν πιο γρήγορα για να βρούνε τον Δημιουργό τους, θα ήτανε ακόμα καλύτερα: θα γλυτώναμε συντάξεις, έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και κάτι άλλα ψιλά.

Μετά από όλες αυτές τις βαθυστόχαστες σκέψεις και προτάσεις λογικό είναι να πούμε – μαζί με τον αξιότιμο οικονομολόγο μας και πολιτευτή του ΠΟΤΑΜΙΟΥ «Καλοδεχούμενοι οι πρόσφυγες». Καλοδεχούμενοι αφού πρώτα ευχηθούμε «Καλό ταξίδι και καλή ξενιτιά» στα δικά μας παιδιά, στα ελληνόπουλα μας. 

Δεν προλάβαμε να συνέλθουμε και να αφομοιώσουμε αυτή την πρόταση του κ. Αρ. Δοξιάδη – που πρέπει να ομολογήσουμε ο κ. Τσίπρας τον είχε προλάβει με τις δηλώσεις του στις Βρυξέλλες στις 26 Οκτωβρίου – και διαβάσαμε ένα άλλο πιο ρηξικέλευθο άρθρο στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ (25-27/12/15). Την σκυτάλη έχει πάρει – ή μάλλον κρατήσει – ο κ. Νότης Παπαδόπουλος (απ’ ό,τι θυμάμαι γιός του Λευτέρη Παπαδόπουλου), ό οποίος διακρίνεται όχι μόνο για ένα αβυσσαλέο αντι-αριστερό μίσος, όχι μόνο στην σημερινή πολιτική αριστερά αλλά σε κάθε ιδέα της αριστεράς, σε κάθε αριστερή ιδέα και πρόταση. Στο προχθεσινό του άρθρο με μεγάλη επιθετικότητα και αυτοπεποίθηση μας έγραψε: «Καιρός να σπάσουν τα αριστερά ταμπού». Σκέφτηκα στην αρχή πάλι με τη «δικτατορία του προλεταριάτου» ή με τον «σοσιαλισμό» θα τα βάλλει; Έκανα μεγάλο λάθος. Το ταμπού που μας συμβουλεύει να σπάσουμε είναι ο παλιός φόβος μας μη τυχόν και γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης.

«Τώρα που και η κυβέρνηση Τσίπρα σπάει ένα-ένα τα ιδεολογικά της ταμπού κάνοντας την πρώτη της ιδιωτικοποίηση - τα 14 αεροδρόμια, ενώ ακολουθούν ο ΟΛΠ, ο Αστέρας, το Ελληνικό κ.τ.λ. -, μήπως είναι καιρός να δει τη νέα πραγματικότητα της φιλελεύθερης οικονομίας με άλλο μάτι - να απελευθερωθεί επιτέλους από κάποιους αναχρονιστικούς αριστερούς μύθους».

Στον κατάλογο των αριστερών ταμπού που πρέπει να σπάσουν, όπως το ζητάει χρόνια τώρα ο νεοφιλελευθερισμός – αυτός η ορολογία δεν είναι ακριβώς σωστή, καλύτερα να θυμόμαστε τον φιλελευθερισμό – περιλαμβάνονται : Τα Πανεπιστήμια: υπέρ των ιδιωτικών. «Το νέο ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Κύπρου με τζίρο πολλών εκατομμυρίων ευρώ από ξένους φοιτητές βλάπτει τη δημόσια εκπαίδευση στο νησί;» θα ρωτήσει σχετικά. Η κυρία Αναγνωστοπούλου κάτι τέτοιο σχετικό πρότεινε όταν δίδασκε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και είχε ανοίξει μια συζήτηση για το μέλλον του και γι αυτό άλλωστε η «αναχρονιστική» και ξεροκέφαλη διοίκηση του δεν της ανανέωσε την θητεία. Αυτά όλα τα έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια πάρα πολλές φορές. Αυτές τις «αμερικανιές».

Το άλλο ταμπού – μύθος - που πρέπει να σπάσει είναι ότι «οι Έλληνες δεν μπορούν να είναι τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Τι θα μας πείραζε δηλαδή αν η Ελλάδα γινόταν το σημαντικότερο θέρετρο τουριστών αλλά και συνταξιούχων όλου του κόσμου; Που έχουν χρήματα και επιθυμούν να απολαμβάνουν τριακόσιες ημέρες τον χρόνο ηλιοφάνεια, ζεστή θάλασσα για τα βορειοευρωπαϊκά δεδομένα εννέα μήνες τον χρόνο, καλό και φτηνό φαγητό βασισμένο στην περίφημη μεσογειακή διατροφή;»

Σε τίποτα δεν θα μας πείραζε. Θα εκπληρώναμε άλλωστε και τα σχέδια των Ναζί και του Χίτλερ που έτσι μας ήθελε. Την Ελλάδα μια χώρα που θα καλλιεργεί μέντα!!! Η πρόταση του κ. Νότη Παπαδόπουλου είναι πάρα πολύ παλιά. Υπήρξε το όνειρο όλων των ξένων αποικιοκρατών και χυδαίων ιμπεριαλιστών, των πιο κρετίνων και ξενόδουλων και πρακτόρων «Ελλήνων».

Οι Έλληνες γκαρσόνια της Ευρώπης – έτσι τους ονειρεύεται ο κ . Νότης Παπαδόπουλος. Αυτός υποθέτω βλέπει τον εαυτό του «μαιτρ» σε κάποιο καλό εστιατόριο, όχι για συνταξιούχους από την Ευρώπη, αλλά για την «υψηλή κοινωνία». Η δε Ελλάδα των γκαρσονιών δεν θα είναι πια μια ανεξάρτητη και ελεύθερη χώρα – θα είναι ό,τι και οι κάτοικοι της «γκαρσόνỨτης Ευρώπης, πλήρως υποτελής και πάγια σε κοινωνική παρακμή. Ο κ. Νότης μας λοιπόν και ΤΟ ΒΗΜΑ.

«Μύθος τρίτος: η φορολογία της χώρας πρέπει να είναι υψηλή για να καλυφθούν οι κοινωνικές δαπάνες του κράτους». Γνωστές συνταγές, τις διαβάζουμε σε όλα τα σχετικά επιχειρηματικά σχέδια και εισηγήσεις – μας αρκούν αυτά του ΣΕΒ.

Το «κλού» βέβαια του μεγάλου αυτού αναμορφωτή της ελληνικής παιδείας και οικονομίας είναι :

«Όταν η Ρωσία, η Κίνα, ακόμη και η Βενεζουέλα ή η Αργεντινή που θαυμάζει ο κ. Τσίπρας ακολουθούν πλέον το φιλελεύθερο μοντέλο ανάπτυξης, γιατί η Ελλάδα να επιμένει στον κρατισμό;»

Σε απλά ελληνικά ενός δούλου ανεγκέφαλου δημοσιογραφίσκου, ταπεινού υπηρέτη των «αφεντικών»: αφού – προς το παρόν λέω εγώ – νίκησε ο διάβολος και η κόλαση γιατί εσείς επιμένετε στον παράδεισο; Δεν μπορεί να δει, να καταλάβει και να παραδεχτεί ότι τώρα που υπάρχει μόνο ο «νικητής» καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός φάνηκε πιο καθαρά πόσο σάπιος και επικίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι. Από το μυαλό του δεν περνάει βέβαια – γιατί που να τα μάθει ή να σκεφτεί – ότι στην πραγματικότητα δεν κατέρρευσε κανένας υπαρκτός σοσιαλισμός. Αλλά μια νέου τύπου ταξική κοινωνία. Επομένως το ζητούμενο: μια αταξική κοινωνία εξακολουθεί να υπάρχει. Και οι άνθρωποι, ιδίως αυτοί που είναι πάντοτε υποκείμενα εκμετάλλευσης και καταπίεσης και όσοι πραγματικά μορφωμένοι και ανοιχτόμυαλοι και ανοιχτομάτες που βλέπουν που οδηγεί την ανθρωπότητα αυτό το σύστημα, σε ηθική, κοινωνική, περιβαλλοντική παρακμή κλπ δεν θα πάψουν να αγωνίζονται για να το αλλάξουν. Πότε και πως θα το κατορθώσουν ίσως κανένας μας δεν μπορεί να το πει. Αλλά είναι βέβαιο ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί. 

[Το κείμενο αυτό αναρτήθηκε και στον λογαριασμό μου στο Facebook]

Ανάρτηση από: http://blogvirona.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ:http://istrilatis.blogspot.gr