Γκεμπελίσκοι

Από τη ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 20-9-2013

Ολα σκηνοθεσία. Παίζουν και την τραγική αυτή ώρα με το γυαλί. Βγήκε ο «αντ' αυτού» για να στοχοποιήσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον ΣΥΡΙΖΑ. Κι όταν η οργή πλημμύρισε στο Διαδίκτυο, βγήκε ο πρωθυπουργός και μίλησε για νεοναζί. Σαν να μην ήταν ο δολοφόνος μέλος της Χρυσής Αυγής. Στόχος του, να στηρίξει τη Δημοκρατία και μαζί το θρόνο του στην εξουσία.

Βλέποντας στην τηλεόραση τον κάθιδρο «αντ' αυτού» μετά την άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να προσπαθεί να καλέσει τον κόσμο σε αυτοσυγκράτηση, στοχοποιώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους, επιβεβαίωνε ότι το Μαξίμου δεν διαθέτει μάτια για να δει τους φαιούς δολοφόνους. Βλέπει μόνο το χέρι του ψηφοφόρου πάνω από την κάλπη. Οι σεναριογράφοι του Μαξίμου δουλεύουν νυχθημερόν ένα χρόνο τώρα και πέτυχαν προβάλλοντας διάφορα «success story» τη χειραγώγηση μιας μερίδας του ελληνικού λαού, ώστε να επιβάλουν «αναίμακτα» τη λύση. Το τηλεοπτικό σκηνικό όμως, έτσι όπως έχει συρρικνωθεί, φαίνεται πως δεν τους αρκεί για να ξεδιπλώσουν τα σχέδιά τους. Φιλοδοξούν να επεκταθούν και στον κινηματογράφο. Και ιδού τι έχει παιχτεί στο παρασκήνιο.

Προ ημερών παραιτήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου ο πρόεδρός του Γιώργος Παπαλιός, καταγγέλλοντας, εμμέσως πλην σαφώς, παρεμβάσεις στο έργο του από την εξουσία. Το σημαντικότερο δεν ήταν ότι του ζητούσαν να ενισχύσει με κάποιες χιλιάδες ευρώ το μαντιναδόρο σκηνοθέτη του πρωθυπουργού, αλλά ότι άκουγε γύρω του ότι από το Μαξίμου δεν θέλουν ταινίες που να μας καταθλίβουν, να δείχνουν το γκρίζο της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά να τέρπουν και να διασκεδάζουν, να κολακεύουν την εικόνα μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και να μας κάνουν περήφανους.

Η τακτική χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσω του κινηματογράφου, που αποτελεί αποδεδειγμένα ένα μέσον υψηλής επιρροής σε πλατιά λαϊκά στρώματα, δεν είναι καινούργια. Οι γκεμπελίσκοι του Μαξίμου βλέποντας το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου θυμήθηκαν το ρόλο του κρατικού κέντρου κινηματογράφου στη χιτλερική Γερμανία, το οποίο υπήρξε ένα δυνατό όπλο λαϊκής διαφώτισης και προπαγάνδας του εθνικοσοσιαλισμού, και είπαν αντί να ελέγχουν φανερά όπως έκανε ο πρώτος διδάξας (Γκέμπλες) τις κόπιες των νέων ταινιών, να δώσουν γραμμή για το περιεχόμενό τους. Ευτυχώς δεν πρόλαβαν, γιατί έθεσε την αμετάκλητη παραίτησή του ο Παπαλιός.

Μπορεί οι ελληνικές κυβερνήσεις να προωθούσαν και στο παρελθόν τα κονδύλια του κινηματογράφου στους δικούς τους ανθρώπους, αλλά κανείς από τη μεταπολίτευση κι εδώ δεν τόλμησε να επέμβει στο περιεχόμενο του έργου. Η σκέψη να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμη του μέσου για να διαμορφώσουμε τη δική μας συλλογική κουλτούρα ανήκει εξ ολοκλήρου στο ανώτατο κονκλάβιο της σημερινής εξουσίας, στους «Γεωργαλάδες» που μίσθωσαν για να τους συμβουλεύουν.

Αντιλαμβάνεστε τι δυσάρεστη έκπληξη θα τους προκάλεσε η πρόσφατη βράβευση στο Φεστιβάλ Βενετίας της ταινίας του Αλέξ. Αβρανά που παρουσιάζει τη ζοφερή εικόνα μιας σημερινής ελληνικής οικογένειας, με αποτέλεσμα την αυτοκτονία ενός 11χρονου κοριτσιού. Γερή γροθιά στο στομάχι τους.

ninettakontraru@gmail.com