Τα τανκς εισβάλλουν στη Λιλιπούπολη Η επίθεση εναντίον της καλλιτεχνικής παιδείας

Αρθρο του ΘΑΝΑΣΗ ΔΡΙΤΣΑ καρδιολόγου, Ωνάσειου Καρδιοχει-ρουργικού, συνθέτη και συγγράφεα

Με πρόσχημα την οικονομική κρίση συντελούνται εγκλήματα εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και οι αποφάσεις της τρέχουσας πολιτικής ηγεσίας οδηγούν τις νέες γενιές Ελλήνων πίσω στα σκοτάδια της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου.

Πρωτοφανής η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να καταργήσει το μάθημα της μουσικής και των καλλιτεχνικών στη Β'και την Γ' τάξη, συνιστά ένα επιπλέον θανάσιμο πλήγμα στην παιδεία και στον πολιτισμό του πολύπαθου αυτού τόπου.

Δεν είναι τυχαίο ότι στον αρχαίο κόσμο η μουσική κρατούσε σταθερά τη θέση της στον κορμό της παιδείας. Ο Αριστοτέλης καθορίζει τέσσερα (4) τα κύρια μαθήματα στα οποία πρέπει να εκπαιδεύονται οι νέοι και αυτά είναι: «γράμματα» (δηλ. ανάγνωση, γραφή, γραμματική), «γυμναστική», «ιχνογραφία» και «μουσική». Και μάλιστα ο Αριστοτέλης έχει συλλάβει τους δύο τρόπους που ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τη μουσική, δηλαδή και ως «παιδεία» (δηλ. εκπαιδευτικό εργαλείο) και ως «παιδιά» (δηλ. παιχνίδι και ευχαρίστηση).

Οι αρχαίοι Ελληνες ήξεραν λοιπόν ότι με τη μουσική εκπαίδευση θα παράγουν περισσότερο αναπτυγμένους εγκεφάλους και θα στελεχώνουν την κοινωνία τους με άτομα που διαθέτουν πολλαπλές δεξιότητες - δεν ήταν καθόλου τυχαίο ότι τοποθετούσαν τη μουσική στον κορμό της παιδείας. Την αρχαία ελληνική άποψη για το σημαντικό ρόλο της μουσικής στην ανάπτυξη του εγκεφάλου επιβεβαιώνουν τα πορίσματα των μελετών της σύγχρονης νευροεπιστήμης.

Εχει επιστημονικά αποδειχθεί σήμερα ότι οι νέοι που μαθαίνουν μουσική αποκτούν μεγαλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης, καλύτερη μνήμη, μεγαλύτερη μαθηματική ικανότητα, αποκτούν πειθαρχία στη μελέτη τους και αποκτούν μεγαλύτερη δυνατότητα ανεξαρτησίας κινήσεων. Επίσης τα παιδιά που συμμετέχουν σε ορχήστρες ή χορωδίες μαθαίνουν να συνεργάζονται καλύτερα με άλλα παιδιά και να έχουν καλύτερη δυνατότητα ακρόασης του διπλανού τους ανθρώπου, άρα και μεγαλύτερη ικανότητα επικοινωνίας. Στατιστικά στοιχεία από μακροχρόνια επιστημονική μελέτη στις ΗΠΑ έδειξαν ότι νέοι που μαθαίνουν μουσική γίνονται λιγότερα συχνά χρόνιοι χρήστες ναρκωτικών σε σχέση με νέους που δεν έχουν μουσική εκπαίδευση.

Εχει ακόμη αποδειχθεί επιστημονικά ότι η μουσική αποτελεί συμπλήρωμα θεραπείας στην ιατρική και η μουσική-θεραπεία συνιστά σύγχρονη αναπτυγμένη επιστήμη. Η μουσική αποτελεί άριστο φάρμακο στην αντιμετώπιση π.χ. του άγχους και του πόνου, σε ψυχιατρικές παθήσεις, στη φροντίδα των νεογνών, στη θεραπεία ασθενών που νοσηλεύονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας, όπως και στην αντιμετώπιση ασθενών με καρκίνο. Ο άνθρωπος που μαθαίνει μουσική κρατά στα χέρια του ένα μοναδικό μαθησιακό, γνωσιακό και θεραπευτικό εργαλείο. Δεν μαθαίνουμε μουσική για να γίνουμε μουσικοί δεξιοτέχνες, αλλά υγιέστεροι, καλύτεροι και πάνω απ' όλα ελεύθεροι άνθρωποι.

Δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαίο ότι η σημερινή πολιτική ηγεσία, με πρόσχημα το χρήμα, επιτίθεται στο μουσικό και ευρύτερα καλλιτεχνικό πολιτισμό. Αυτό αποτελεί την κορωνίδα μιας συστηματικής επίθεσης πολλών δεκαετιών εναντίον της ελληνικής γλώσσας, της ελληνικής ιστορίας και παράδοσης. Οι κατευθυνόμενες σύγχρονες ασήμαντες πολιτικές ηγεσίες αποσκοπούν στο να παράγουν απαίδευτους, ανιστόρητους, ανέκφραστους, ψυχρούς καταναλωτές. Μάλιστα είναι ενδιαφέρον ότι στο φαύλο νεοελληνικό κράτος διώκεται η «δημόσια παιδεία», αλλά ποτέ δεν διώχθηκε η ανήθικη «παραπαιδεία». Η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός στρέφονται κυρίως εναντίον της καλλιτεχνικής παιδείας διότι παράγει ελεύθερους ανθρώπους και όχι δούλους.

Αν ζούσε ο σοφός Μάνος Χατζιδάκις ίσως έλεγε ότι τα τανκς πραγματοποιούν σήμερα το όνειρο της κάθε εξουσίας που είναι να φιμώσουν τον πολιτισμό, να εισβάλουν στη Λιλιπούπολη. Αλλωστε δεν ήταν τυχαίο και το μαύρο στις οθόνες και τις συχνότητες της ΕΡΤ που ήταν η μοναδική εστία παραγωγής πολιτισμού, παρ' ότι αναμφίβολα υπήρξε φαύλα και σπάταλη. Η μουσική είναι ένα θείο δώρο που έχει δοθεί αποκλειστικά στον άνθρωπο και στην κοινωνία για να κάνει τη ζωή μας καλύτερη πάνω σε αυτό τον πλανήτη, η μουσική δεν ανήκει μόνον στους επαγγελματίες μουσικούς ή στους δασκάλους της μουσικής. Οι ανεγκέφαλοι απράγμονες των υπουργείων πρέπει να βρουν αντιμέτωπους όχι μόνον τους καθηγητές μουσικής αλλά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία απέναντι στην απόφασή τους να καταργήσουν το μάθημα της μουσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.