Η μοναξιά σου μετριέται σε φράγκα – Η νέα βιομηχανία της απομόνωσης
της Λιλής Μαρτίνου
Από τους πίνακες του Εντ Χόπερ που απεικόνιζε ιδανικά μοναχικούς πότες και αποξενωμένους ανθρώπους στον αστικό ιστό, έως τα 100 χρόνια μοναξιάς του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες που εξερευνά την έννοια της μοναξιάς σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και τον πεσιμισμό του Καρυωτάκη που μιλά για τη μοναξιά της ρουτίνας και του καθωσπρεπισμού ή τον Καβάφη που προσεγγίζει πιο υπαρξιακά μια τόσο ανθρώπινη κατάσταση, η μοναξιά δεν αποτελεί απλώς μία «μούσα» της Τέχνης, αλλά και ένα μεγάλο ρεαλιστικό κοινωνικό πρόβλημα που εξαπλώνεται με μορφή επιδημίας και καταλήγει σε οικονομική εκμετάλλευση και κέρδος για τους ισχυρούς του πλούτου.
Ο κόσμος θα έχει γα..θεί πέρα για πέρα την ημέρα που οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και η λογοτεχνία στο βαγόνι με τα εμπορεύματα. Είχε φύγει μακριά της, προσπαθώντας να την βγάλει από το μυαλό του, όχι μόνο με την απόσταση, αλλά και με μια απερίσκεπτη ορμή, που οι σύντροφοι του έπαιρναν για τόλμη. Αλλά όσο περισσότερο βούταγε την εικόνα της στη λάσπη του πολέμου τόσο περισσότερο ο πόλεμος έμοιαζε με την Αμαράντα.
Έτσι,είχε βασανιστεί στην εξορία, ψάχνοντας να βρει τρόπο να τη σκοτώσει με τον ίδιο το θάνατό του. Έσκαψε τόσο βαθιά στα αισθήματα του και αναζητώντας το συμφέρον, συνάντησε τον έρωτα, γιατί προσπαθώντας να την κάνει να τον αγαπήσει, κατέληξε να την αγαπήσει αυτός.
Τη συνάντησε στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά. Μετά από τόσα χρόνια θάνατο, ήταν τόση η λαχτάρα για τους ζωντανούς, τόσο πιεστική η ανάγκη για συντροφιά, τόσο τρομακτική η προσέγγιση σε εκείνον τον άλλο θάνατο που υπάρχει μέσα στο θάνατο, που ο Προυδένσιο Αγκιλάρ είχε φτάσει να αγαπήσει τον χειρότερο εχθρό του.
(Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ, 100 χρόνια μοναξιάς)
ΠΗΓΗ:https://alakati.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.