«Τέλος πάντων προς τον Ταΰγετο έχω υποχρεώσεις.
Εξετέθην δημοσία μαζύ του, τι θα ειπεί και ο κόσμος να γυρίζω στα ξένα βουνά...»·
Νικηφορος Βρεττάκος
30 Παππούδεs πίσω ,οι κατοικοι στουs ίδιουs τόπουs με 'μαs, είχαν βρεί έναν όμορφο τρόπο για να κοινωνούν αυτά τα ''Μεγάλα'' μυστικά του Σύμπαντοs που 'επρεπε να χωρέσουν σε ''μικρούs''αλλά και ''κακότροπουs'' ενίοτε νόεs.
Τέτοιεs ''Αλήθειεs'', περιέχονται σε αυτό που αποκαλέσαμε -άκριτα και ''ελαφρά'' -Μυθολογία και έναs απο τουs αγαπημένουs μου ''Μύ-θουs'' ήταν η δημιουργία του Γαλαξία.
Και πώs, η ''γεννησή'' του υπήρξε αποτέλεσμα ''θεικήs δυσαρέσκειαs''(Ήρας).
Και καθώs όσο πιο ''κοντά'' στουs ''Θεούs'' ,τόσο πιο πιθανή και η ''ένΘΕΗ Αλήθεια'', παραθέτω μία ανάρτηση του Κωνσταντίνου Βασιλακάκου (ορειβάτη και φωτογράφου) . Από την κορυφή των ''Θεών'' και στην Θέα του αποδιωχθέντοs γάλακτοs υπό του μαστού τηs Ήραs.
Ή αλλιώς, μια στιγμή που αντάμωσε ο Βροτόs την ''Αιωνιότητα.
Ο ύπνος των Θεών...
"Σύμφωνα με το θρύλο, μια ανθρώπινη ψυχή που θα κοιμηθεί πάνω από 1000 νύχτες έξω στις κορυφές, απαλλαγμένη από εγωισμούς, κατακτήσεις και ιδεώδες, θα μπορέσει να διαβεί την αιωνιότητα..."
Θα σας μεταφέρω μια απόκοσμη ιστορία... Χρειάστηκαν 5 χρόνια, 3 αποτυχημένες διανυκτερεύσεις στη κορυφή του Ολύμπου και ένα μεγάλο κενό για να πετύχω αυτή εδώ τη φωτογραφία.
Το 2014 κοιμήθηκα σε αυτό το σημείο σε ένα μοτίβο με σύννεφα και κεραυνούς.
Μάλιστα είχα ανεβάσει μαι φωτογραφία από το ίδιο σημείο μέσα στα σύννεφα όπου και δεν έβλεπες τίποτα...
Από το 2015 ως και το 2019 δεν είχα βρεθεί ξανά στον Όλυμπο.
Πέρασα τις δικές μου δυσκολίες, περιόδους απελπισίας με μεγάλες δώσεις μηδενισμού. Το μυαλό μου είχε κολλήσει σε αυτό το διαμαντένιο ουρανό που ποτέ δεν φωτογράφισα.
Μέσα σε αυτά τα χρόνια έμαθα από τα λάθη που έκανα, έψαξα πως να καταπολεμήσω την υγρασία στα βουνά και αναβαθμήστικα σε εξοπλισμό.
Παράλληλα, οι γνώσεις μου πάνω στο κομμάτι της ορειβασίας βελτιώθηκαν αρκετά. Έτσι, με αφορμή αυτό επέστρεψα τον Σεπτέμβριο του 2019 στο Οροπέδιο των Μουσών.
Είχα κάτι εκκρεμότητες με τους θεούς να τελειώσω..
Ήταν 25/9/2019 όταν αποφάσισα να ανέβω στο Μύτικα για διανυκτέρευση.
Όπως πάντα, μόνος μου.
Η ανάβαση ήταν μια σκέτη απόλαυση.
Από την άλλη πλευρά, όταν έφτασα στη κορυφή είχε σύννεφα και ομίχλη.
Όμως πλέον κάτι είχε αλλάξει μέσα μου.
Παλαιότερα προσέγγιζα την κορυφή και είχα σαν πλάνο να βγάλω τον νυχτερινό ουρανό. Έχοντας βιώσει απόκοσμα πράγματα και μοναδικά στις κορυφές αυτή η μανία έφυγε. Πλέον ανεβαίνω στις κορυφές γιατί μόνο έτσι παίρνω κουράγιο για να υπάρχω σε αυτή την ανθρώπινη φυλακή μου.
Είχε νυχτώσει για τα καλά όταν βρισκόμουν μέσα σε ένα σύννεφο με ομίχλη και ελάχιστη ορατότητα.
Ούτε αστέρια ούτε μαγεία, τίποτα...
Απλά ένα σύννεφο πάνω στη κορυφή. Έχοντας φάει το βραδινό ξάπλωσα μέσα στον υπνόσακο μου για να είμαι στα ζεστά.
Η θερμοκρασία ήταν κοντά στους 3 με 4 βαθμούς.
Καθαρό ουρανό έβλεπα ελάχιστα...
Έτσι ξάπλωσα, ακούγοντας τον Βροχοποιό και κοιτάζοντας το κενό. ήμουν τόσο ήρεμος όμως μέσα μου.
Τόσο ήρεμος, απαθής για τη φωτογραφία και παράλληλα απολάμβανα τη στιγμή.
Έτσι και αλλιώς έχω όλη την παράνοια να ανεβαίνω κάθε μέρα σερί μέχρι να πετύχω αυτή τη ξαστεριά...
Με αυτή την σκέψη κοιτούσα το κενό και ήμουν τόσο ήρεμος.
Δεν έχω ξαναϋπάρξει τόσο ήρεμος.
Δεν ζητούσα τίποτα από το βουνό, απλά να είμαι εκεί, στη κορυφή..
Ξαφνικά έγινε αυτό το μαγικό:
Χάθηκαν τα σύννεφα!
Η νύχτα είχε δυτικό άνεμο όπου και ανέβαζε από τα Καζάνια υγρασία και σύννεφα.
Ποτέ δεν κατάλαβα τι έγινε.
Απλά, χάθηκαν τα σύννεφα μέσα σε ένα λεπτό!
Έχοντας τρομάξει από αυτό, πετάχτηκα από τον υπνόσακο, άρπαξα την κάμερα και ξυπόλητος πάνω στα βράχια άρχισα να φωτογραφίζω το σύμπαν..
Έλεγα ότι θα κρατήσει λίγα δευτερόλεπτα όλο αυτό...
Τελικά όλη η νύχτα κράτησε με ξαστεριά! Φωτογράφισα όλα αυτά που είχα σαν απωθημένα μέσα μου εδώ και τόσα χρόνια.. Ένιωσα μια ψυχική ηρεμία και ολοκλήρωση. Ένα από τα μεγαλύτερα και δύσκολα κεφάλαια τελείωσε.
Στο τελείωμα έβγαλα αυτή την φωτογραφία για να σας παρουσιάσω το πως είναι να κοιμάσαι στην κορυφή του Ολύμπου, το σπίτι των θεών και των θρύλων...
Είναι απόκοσμα, νιώθεις όλο το βουνό στα χέρια σου.
Νιώθεις όλο το κόσμο στην ανάσα σου και η ζωή/θάνατος ξεθωριάζουν.
Για όσα λεπτά διαρκεί η νύχτα ο χρόνος έχει σταματήσει...''.
-11/12 Παγκόσμια ημέρα των Βουνών.
Να θυμάστε -και όσο μπορείτε -,να "απολαμβάνετε τη θέα" της μοναδικότητας των στιγμών σας,όσο "σκοτεινός "και αν είναι "ο ουρανός "του "καθημερινού βουνού σας"...
Καλημέρα συνεπιβατες🌷
Βασίλης Λαμπόγλου fb
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.