Γιατί εκπαιδευόμαστε στην αμάθεια.

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Είναι αρκετά τα 3' του video για να κατανοήσουμε τις αιτίες αναποτελεσματικότητας του ονομαζόμενου "Νέου Σχολείου". 

Δεν είναι άλλωστε μόνο ελληνικό το φαινόμενο, ο Ζαν Κλοντ Μισεά είχε γράψει για την "Εκπαίδευση της Αμάθειας".

Στο βίντεο ο ομιλητής εξηγεί γιατί η παγκόσμια, άρχουσα υπερεθνική τάξη δεν επιθυμεί το σχολείο να επιτελέσει το σκοπό του.

Όταν η μεταφεουδαρχία των ολίγων θέλει να διευρύνει την ανισότητα υπέρ της σε βάρος των πολλών - φτωχών. Όταν για να καταστεί απόρθητη η ισχύς τους είναι απαραίτητη η κατασκευή των υπηκόων της αγέλης, απαραίτητη προϋποθεση είναι ο αφοπλισμός των αδικημένων από κάθε πνευματική, κριτική ικανότητα.

Το ονομαζόμενο Νέο Σχολείο επιτελεί άριστα τον ρόλο του, αποστερεί τον μαθητή από την αληθινή γνώση και τον μεταμορφώνει σε άβουλη μαριονέτα, ακίνδυνο καταναλωτή στον φανταστικό, εικονικό νέο κόσμο που το ψηφιακό σχολείο κατασκευάζει.

Ως Κάλχας, μάντης κακών, προειδοποιούσε δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν ο Κώστας Τσιρόπουλος στο περιοδικό "Ευθύνη" (2002/362):

"Όχι μονάχα διότι ο ασύστολος εγωκεντρισμός με την σύστοιχη αναλγησία του φέρνει την σημερινή κοινωνία στα τρομερά όρια μιας καλπάζουσας απανθρωπίας, αλλά διότι τελικά ο Άνθρωπος έπαψε ν' αποτελεί το μέτρο του παντός και αντικαταστάθηκε από το Νόμισμα... Έζησε ο κόσμος αυτός επί αιώνες μέσα στο σχήμα μιας κοινωνίας άνθρωπιστικής, που είχε σταθερό της κέντρο αναφοράς τον Άνθρωπο, μιας κοινωνίας που επιζητούσε την ισορροπία της και έτσι κατόρθωνε τα αγλαά θαύματα του πνευματικού της εκπολιτισμού. Η σημερινή κοινωνία, ως ασύστολα καταναλωτική, έχει απωλέσει τον ανθρωπιστικό της χαρακτήρα... Έτσι, όχι μόνο η ραγδαία καθίζηση των Ανθρωπιστικών Γραμμάτων και Σπουδών είναι αναμενόμενη μέσα σε μία μετά - ανθρωπιστική κοινωνία αλλά και η τεχνητή παραγωγή ανθρώπου, έξω από το μυστήριο του έρωτα ενώ ζεύγους, μέσα στα ψυχρά εργαστήρια της υψηλής, της άψυχης τεχνολογίας, κι αυτή αναμενόμενη. Και η καλπάζουσα επέκταση των μαζικών ασθενειών, και ο αχαλίνωτος θάνατος χιλιάδων κάθε χρόνο από την πείνα και την ανέχεια, κι αυτά αναμενόμενα. Και η λυσσαλέα άνοδος της εγκληματικότητας στις λεγόμενες "προηγμένες" ή "δυτικές" κοινωνίες και η αναλγησία των χιλιάδων κάθε χρόνο νεκρών, μέσα στον οίστρο της ταχύτητας των μηχανών στους δρόμους των κοινωνιών αυτών, κι αυτά αναμενόμενα. Και η λυστρική καταστροφή του περιβάλλοντος, και η μόλυνση της ατμόσφαιρας, και εγκληματική αλλοίωση των τροφών... Μία κοινωνία μετα - ανθρωπιστική, κοινωνία πραγμάτων όχι προσώπων, κοινωνία τεχνολογικών θαυμάτων, οχι του θαύματος που λέγεται Άνθρωπος".

ΚΩΣΤΑΣ Ε. ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ - Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com