Η Κοίμησις της Θεοτόκου.
Γράφει ο Στέλιος Κούκος
Όμορφα που ξημέρωσε Πάσχα. Το Πάσχα της Υπεραγία Θεοτόκου! Με τα τόσα ονόματα, τις τόσες εικόνες, τα τόσα επίθετα.
Κάθε εικόνα και μια ιστορία, ένας τόπος, ένας κόσμος ολόκληρος. Και Αυτή πάντα η ίδια! Όσα ονόματα και όσα επίθετα κι αν της δώσουμε!
Και ο κόσμος το γνωρίζει αυτό και την αγαπά ιδιαίτερα και με το ένα όνομα και το άλλο. Και στην μία εικόνα και στην άλλη! Άσχετα αν έχει και κάποια αδυναμία σε ορισμένη!
Και κάθε φορά αναζητά και κάποια νέα εικόνα Της! Αναζητώντας, ίσως, να μπορέσει να την γνωρίσει καλύτερα και να μπει σε μια ιδιαίτερη προσωπική σχέση! Να εισχωρήσει στο εσωτερικό Της μεγαλείο.
Έτσι, γύρω από αυτήν βρίσκεται, πάντα, ένα πλήθος ανθρώπων που της αποδίδει τιμές, ευγνωμοσύνη, ευχαριστίες για τα άπειρα δώρα και τα καλά της! Ακόμη και που βρέθηκαν και μόνον μπροστά σε μια εικόνα Της! Πρόσωπο με πρόσωπο! Αυτή είναι και η πιο σωστή σχέση!
Σιωπηρά ή ακόμη με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη για κάποια δώρα που έλαβαν απτά. Και αυτοί που τα έλαβαν γνωρίζουν οι ίδιοι πόσοι βαθμοί δυσκολίας ξεπεράστηκαν για να γίνει το καλό, το θαύμα!
Εκεί που δεν υπήρχε καμία ευκαιρία, ελπίδα ανακούφισης! Πολλές φορές και με επιστημονική επιβεβαίωση! Αλλά εντέλει και το αντίθετο: Επιστημονική επιβεβαίωση του θαύματος! Όταν η επιστήμη σηκώνει, απλώς, ψηλά τα χέρια! Και ο ασθενής στον Θεό, την Παναγία!
Ιδού, λοιπόν, έαρ μυρίζει σήμερα!
Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=404904
ΠΗΓΗ:https://ologiomofeggari.blogspot.com/2024/08/blog-post_15.html?m=1
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.