Γιῶργος Σεφέρης - Θερινὸ Ἡλιοστάσι

Γιῶργος Σεφέρης - Θερινὸ Ἡλιοστάσι

Στὸ τρελὸ ἀνεμοσκόρπισμα

δεξιὰ ζερβὰ πάνω καὶ κάτω

στροβιλίζονται σαρίδια.

Φτενοὶ θανατεροὶ καπνοὶ

λύνουν τὰ μέλη τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ ψυχὲς

βιάζουνται ν᾿ ἀποχωριστοῦν τὸ σῶμα

διψοῦν καὶ δὲ βρίσκουν νερὸ πουθενά·

κολνοῦν ἐδῶ κολνοῦν ἐκεῖ στὴν τύχη

πουλιὰ στὶς ξόβεργες·

σπαράζουν ἀνωφέλευτα

ὅσο ποὺ δὲ σηκώνουν ἄλλο τὰ φτερά τους.

Φυραίνει ὁ τόπος ὁλοένα

χωματένιο σταμνί.

.........................................

Τὴν ὥρα ποὺ τὰ ὀνείρατα ἀληθεύουν

στὸ γλυκοχάραμα τῆς μέρας

εἶδα τὰ χείλια ποὺ ἄνοιγαν

φύλλο τὸ φύλλο.

Ἔλαμπε ἕνα λιγνὸ δρεπάνι στὸν οὐρανό.

Φοβήθηκα μὴν τὰ θερίσει

..........................................

Ζωή σου εἶναι ὅ,τι ἔδωσες

τοῦτο τὸ κενὸ εἶναι ὅ,τι ἔδωσες

τὸ ἄσπρο χαρτί.

..........................................

Τὸ φῶς εἶναι σφυγμὸς

ὁλοένα πιὸ ἀργὸς καὶ πιὸ ἀργὸς

θαρρεῖς πῶς πάει νὰ σταματήσει.

..........................................

Ὁ θαλασσινὸς ἄνεμος κι ἡ δροσιὰ τῆς αὐγῆς

ὑπάρχουν χωρὶς νὰ τὸ ζητήσει κανένας.

photo Stuart Redler

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/JnJ91GN82WmUWszW/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com