Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη
Αναζητώντας στο συμβολικό πεδίο, στο συλλογικό μας ασυνείδητο, μια ψυχανάλυση της Φωτιάς που κατακαίει τον Τ(ρ)όπο μας, νομίζω πως οι Ελληνες του καιρού μας σκοντάψαμε και παγιδευτήκαμε και στις δυο πανίσχυρες δυνάμεις/πειρασμούς που έχει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος στο δρόμο του για το κοινωνικό Φως.
Από τη μία τη δύναμη της ψυχρής οξύνειας, της υλικής σκληρότητας, της αποπνευματοποιημένης διάνοιας, της σκέτης φωτιάς δηλαδή.
Κι από την άλλη τη δύναμη της φαινομενικής πνευματικότητας, του παραπλανητικού εικονικού φωτός, της φωτιάς που παριστάνει το φως.
Στο πολιτικό πεδίο εμφανίζονται και οι δυο αυτές δυνάμεις: η υλική σκληρότητα του νεοφιλελευθερισμού από την μιά και το παραπλανητικό φως της δικαιωματικής "αριστεράς" από την άλλη.
Το συλλογικό μας ασυνείδητο διχάζεται, κόβεται και διαλύεται ανάμεσα στις δυο αυτές φαινομενικά αντικρουόμενες δυνάμεις/δρόμους, που όμως και οι δυο καταλήγουν στη φωτιά.
Φωτιές παντού, Φως πουθενά!
Κάηκε η ψυχή μας αναμεταξύ ανάλγητης σκληρότητας και φροντιστικού παραμυθιάσματος.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.