[ Ἀναφαίρετον ὅπλον Ἀρετή ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ]

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

[ Ἀναφαίρετον ὅπλον Ἀρετή

ΑΝΤΙΣΘΕΝΗΣ ]

"(..) Ὄλβιοι, οἵ κείνην ἱερὴν πόλιν οἰκήσουσιν ἀκτὴν Θρηικίην τʹ ἔνυγρον παρά τε στόμα Πόντου."

Ἡ Πόλη. Τὸ καταπληκτικό αὐτό φαινόμενο ἐπιβίωσης τοῦ Γένους. Ἡ μαρτυρία μιᾶς ἀπαράμιλλης θυσίας, πάνω στὴν ὁποῖα ἀκουμπᾶ ἡ Συλλογικὴ Μνήμη.

571 ἔτη ἀπό τὴν Μάχη στὸ Μέγα Κάστρο, ζοῦμε στὴν ἐποχὴ ὅπου οἱ ἔννοιες τῶν λέξεων ἐγκαταλείπονται. Ἐντρυφοῦμε στὴν ἀσάφεια καὶ τὴν ἀθυμία, στὸ ἀπροβούλευτο καὶ τὴν ἄγνοια. Μὲ περισσὴ εὐκολία υἱοθετοῦμε τὸν ἀλγόριθμο ποὺ μᾶς ἐπιβάλλεται. 

Θέλουν νὰ πιστεύουμε πὼς ἡ Ἑλλὰς ἔχει προοδεύσει. Στὸ πολίτευμα, στὰ ἤθη, στὴν διατροφή, στοὺς τρόπους καὶ στὸν πολιτισμό . Ἑπόμενο καὶ εὔλογο θὰ ἦταν νὰ κινηθοῦν πρὸς τὴν ἴδια κατεύθυνση ἡ Γλῶσσα καὶ τὰ σύμβολα τῆς Σκέψεως. Ἀντ' αὐτοῦ, παρατηροῦμε ἕναν διάχυτο παραλογισμό, ἕνα ἀποκρουστικό καὶ ἀποπροσανατολιστικό γκριζάρισμα.

Τὶ ἐννοοῦν σήμερα ὅταν μιλοῦν γιὰ "πρόοδο" καὶ "πολιτισμό"; Τὸν διωγμὸ τοῦ κάλλους; Τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν ἀγορῶν; Ἥ μήπως ἐκεῖνα τοῦ πολιτικοῦ συστήματος; Ἐκθειάζουν τὴν λήθη καὶ τὸν ἐκβαρβαρισμό μας. Θεωροῦν σπουδαία ἐκεῖνα ποὺ φανερώνουν ἡδυπάθεια, προτάσσοντας ὡς νόημα ζωῆς μία ἡττοπαθῆ ἐπιβίωση. Φρόνηση καὶ ἀξιοπρέπεια, εἴπατε; Τὶς θεωροῦν  λέξεις κενὲς. Περιττές. Λίαν ἐπικίνδυνες.

Κλαυσίγελος. Νὰ κλαῖμε μὲ τὴν ἀθλιότητά τους ἢ νὰ γελᾶμε μὲ τὴν μωρία μας; 

Θεωροῦν τὴν μὲν διαφθορά ἐπίτευγμα, τὴν δὲ αἰσχροκέρδεια ἔνδειξη εὐζωΐας. Ἀναπαράγουν τὸ σφάλμα καὶ τὴν ἀπρέπεια ἀπαξιώνοντας τὴν ἀρετή καὶ τὴν εὐγένεια.

Ξεχάσαμε πὼς ὁ Σκοπὸς τοῦ Ἐθνικοῦ πολιτικοῦ καὶ κοινωνικοῦ μας βίου, ἦταν νὰ συνυπάρχουμε κόσμια, τίμια καὶ παραγωγικά. Νὰ προοδεύουμε, συνεισφέροντας ὁ κάθε ἕνας καὶ ὅλοι μαζὶ στὸ πλαίσιο τῶν δυνατοτήτων μας στὴν κοινὴ ὠφέλεια καὶ εὐημερία καὶ νὰ φιλοτιμούμεθα στὰ καλὰ καὶ τὰ δίκαια τῆς Πατρίδος.

Ἄραγε οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ πολιτικοὶ τῶν εὐνομούμενων ἐθνῶν καὶ κρατῶν, ἂν μὴ τὶ ἄλλο τῆς Ἑλλάδος, συνεκάλεσαν ποτὲ συμβούλιο γιά τὸν σκοπό αὐτό; Δὲν βρέθηκε οὔτε ἕνας γενναῖος, ἀνάμεσα στοὺς τόσους πολλοὺς καὶ καλοὺς πολιτικοὺς, ὁ ὁποῖος νὰ ὑψώσει τὴν φωνὴ του καὶ νὰ συμβουλεύσει τοὺς ὁμοτράπεζούς του ὅτι τὸ ἔγκλημα δὲν εἶναι φιλανθρωπία; 

Ἡ πνευματικὴ καὶ ψυχικὴ δουλεία ἀναστέλλει κάθε φυσιολογικὴ λειτουργία.

Ὅ,τι ἑτοιμάζεται εἶναι φρικτὸ καὶ ἀπαίσιο. Ὅσα ἔγιναν μέχρι τώρα, δὲν εἶναι παρὰ προεόρτια στὰ σχέδια ποὺ ἑτοιμάζονται μὲ ἀκρίβεια καὶ ὀργάνωση.

Τὰ θεμέλια τοῦ Πολιτισμοῦ μας μπαζώνονται. Δὲν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀποκηρύξουν τὴν "βλαβερὴ" ὐπερχιλιετὴ Ἑλληνικὴ Παράδοση. Ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιλέγουν τὸν ρεαλισμὸ καὶ ὄχι τὴν Μάχη.

Φίλτατε Ἀναγνώστη.

Τὸ ἠθικὸ μέγεθος, δηλαδή τό μεγαλεῖο ἑνὸς ἡγέτη, ἑνός πολίτη, ἑνὸς λαοῦ, δὲν κρίνεται ἀπὸ τὴν δυστυχία καὶ τὸν φόβο ποὺ σπέρνει.

Δυστυχῶς δὲν εὐτυχήσαμε νὰ ἔχουμε Κυβερνήτη ἐνάρετο καὶ φιλοδίκαιο, πέραν τοῦ Ἰωάννη Καποδίστρια, ὁ ὁποῖος νὰ φροντίζει ἀνένδοτα γιὰ τὴν Ἐθνικὴ μας εὐδαιμονία, οὔτε νὰ ζήσουμε ἀδιάλειπτα μία φωτεινὴ περίοδο Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ. Ἐκεῖ ἔγκειται καὶ ἡ μεγάλη ἀδυναμία καλλιέργειας τῆς Ἐθνικῆς μας ἀξιοπρέπειας.

Ἡ καταφρόνηση ποὺ ἐπιδεικνύει μὲ κάθε τρόπο ἡ πολιτεία πρὸς τὴν Ἱστορία καί τὰ Σύμβολα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως καὶ ἀπέναντι σὲ κάθε τὶ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀνυψώσει τὸν Ἕλληνα, μᾶς ὑπενθυμίζει πὼς ἀπαιτεῖται Κάθαρσις. 

Μπορεῖ ἡ Ἑλλάδα νὰ ἐγκλωβίστηκε σέ ἕνα κρατίδιο. Καὶ ἐνῶ συνεχῶς συρρικνοῦται, τὸ ἄψυχο ἑλλαδικὸ κράτος, νὰ ἐγκαταλείπει τὸν θεματοφύλακα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κόσμου. 

Μπορεῖ ὄ,τι δὲν βολεύει νὰ μπαίνει σὲ παρένθεση καὶ νὰ προτάσσονται ἀλλότρια ἰδεολογήματα. Ὅλα πληγώνουν καὶ δημιουργοῦν μιὰν ἄρρωστη, ἐλεεινὴ πολιτεία. 

Ὄμως. Στὴν θέα τῆς παθητικότητας τῆς κοινῆς γνώμης σὲ ὅσα ἀηδιαστικὰ συμβαίνουν γύρω μας, μέσα στὴν Χώρα μας ἀλλά καὶ στὴν καρδιἀ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τυραννικὰ ἐπανέρχεται ἡ Ἰδέα. 

571 ἔτη ἀπό τὴν Μάχη στὸ Μέγα Κάστρο, ἐμμένουμε στὰ Πάτρια. Τιμοῦμε τὴν ὑπερήφανη Ἀρχέγονη Παράδοσή μας,  τιμοῦμε τὸν Τρόπο, γιὰ νὰ σώσουμε τὴν Ἐθνική μας Ἀξιοπρέπεια.

Εἶναι ἀνάγκη ἐπιτακτική νὰ ἀνοίξουν οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν Ἑλλήνων. Πρέπει νὰ γίνουν διακριτές οἱ διαφορές μεταξύ κοσμιότητος καὶ ὑποκόσμου. Εἶναι ἀνάγκη νὰ συναισθανθοῦν ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, τὸ αἶσχος τῆς καταδυνάστευσης. Ἕνα σύστημα τὸ ὁποῖο δὲν ἐπιτρέπει στὸν ἄνθρωπο νὰ σκέπτεται ἀνθρώπινα καὶ λογικά, πρέπει νὰ ἀπορρίπτεται. Ρητὰ καὶ κατηγορηματικά. Σκέψη δίχως νεῦρο, δίχως σπίθα, δὲν ταιριάζει σὲ Ἕλληνα.

Δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ κεκοσμημένος ὑπόκοσμος  νὰ καθορίζει τὸ ἐπίπεδο τῆς νοημοσύνης καὶ τὸν βαθμὸ τῆς ἀξιοπρέπειας τῶν Ἑλλήνων.

Ὁ Κύκλος δὲν ἔχει κλείσει ἀκόμη. Τὸ σῶμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, τὸ ἀκρωτηριασμένο σῶμα τοῦ Ἑλληνισμοῦ, κρατάει ὁλοζώντανη στὴν Μνήμη τὴν ἐξολόθρευση ἑνὸς ὁλόκληρου Κόσμου. 

Τὸ καντήλι, μὲ τὸ Φῶς καὶ τὶς σκιὲς του, φωτίζει τὰ πάντα. 

Μόνον ἡ Παιδεία μπορεῖ νὰ διαλύσει τὸ νέφος ποὺ κατασκοτίζει σήμερα τὸ πνεῦμα τῶν Ἑλλήνων. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ Ἐλεύθερους Πολῖτες. Μὲ Παιδεία, μὲ Γνώση, μὲ Ὅραμα καὶ Αὐταπάρνηση. Μὲ αἴσθημα Δικαίου. 

Τὸ γνωρίζουν καὶ τὸ γνωρίζουμε. 

Οἱ ἐνάρετοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ δείχνουν μία ἀξιοπρεπῆ στάση στὶς δύσκολες ὧρες.

Αὐτὸ εἶναι τὸ Νόημα τῆς ὑπάρξεώς μας. 

Ἡ Ἀρετή εἶναι ἡ Ἐλπίδα ποὺ κομίζει ὁ Ἑλληνισμός στὴν Ἀνθρωπότητα.

.

Μὲ Ἀγάπη καὶ Σεβασμό,

Ἰωάννα Γ. Καραγκιούλογλου

29 Μαΐου 2024

Εἰκ.: Καντήλι, 2010

Λάδι σὲ καμβά 120x60 ἐκ.

Δέσποινα Κουβάτσου

Ἰδιωτική Συλλογή

ΠΗΓΗ: https://www.facebook.com/share/p/oW5LFq8xmT16XEg1/

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com