Έρμαν Έσσε (2 Ιουλίου 1877 – 9 Αυγούστου 1962)
«Κάθε βιβλίο που διαβάζουμε, θέτει σε κίνηση την εσωτερική μας πυξίδα. Κάθε ξένο πνεύμα μας φανερώνει από ποιες πλευρές τόσο διαφορετικές μπορεί να αντικρύσει κανείς τον κόσμο.
Σιγά – σιγά αρχίζει κατόπι, σοδειάζοντας την ανησυχία, η πυξίδα να στρέφεται στην παλιά κατεύθυνση, αυτή που ανήκει στον καθένα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του.
Έτσι συνέβη και σ’ εμένα σε μια παύση της ανάγνωσης. Μπορεί κανείς να διαβάζει πολύ, και ένας μανιώδης της ανάγνωσης και περιθωριοποιημένος της ζωής, καταναλώνει τα βιβλία και τις γνώμες καθώς ο κοινωνικός άνθρωπος καταναλώνει ανθρώπους…
Και θαυμάζει κανείς συχνά την ποσότητα που μπορεί να ανεχθεί. Αλλά κατόπι, χρειάζεται να τα πετάξει όλα πέρα και να περιδιαβάσει λίγο στο δάσος, να παρατηρήσει τον καιρό και τα φυτά, τις ομίχλες και τους ανέμους για να ξαναβρεί στον εαυτό του το γαλήνιο σημείο από όπου ο κόσμος κερδίζει την ενότητά του.
Όποιος εξοικειώθηκε κάπως με τον ακήραπο κόσμο των βιβλίων, γρήγορα θα εισέλθει σε μια νέα σχέση, όχι μονάχα με το περιεχόμενο αλλά και με το ίδιο το βιβλίο. Μας κηρύσσεται συχνά το χρέος να διαβάζουμε βιβλία και να τα αγοράζουμε, κι εγώ, καθώς είμαι παλιός φίλος των βιβλίων και κάτοχος μιας καθόλου μικρής βιβλιοθήκης, μπορώ από πείρα να βεβαιώσω πως η αγορά βιβλίων δεν χρησιμεύει μονάχα για να θρέψει τους βιβλιοπώλες και τους συγγραφείς, αλλά πως η κατοχή βιβλίων (πέρα από την μελέτη τους) προσφέρει τις δικές της χαρές και αποτελεί μια ξεχωριστή ηθική της.
Όλα όσα μοιάζει να έχουν χαθεί, μπορεί να επανέλθουν μια μέρα.
Σήμερα διαβάζουμε και μας αρέσουν κάποιοι ποιητές του παρελθόντος που οι πατεράδες μας σχεδόν αγνοούσαν τα ονόματά τους και σήκωναν τους ώμους των κι εμείς λησμονήσαμε και σηκώνουμε τους ώμους εμπρός σε ποιητές που μια γενιά νωρίτερα βρίσκονταν επικεφαλής στους καταλόγους των κλασικών.
Ο θησαυρός ενός έθνους σε τέχνη και ποίηση είναι καθώς ο θησαυρός του ατόμου σε αναμνήσεις κι εμπειρίες: τίποτε δεν χάνεται τελείως και όλες μπορούν να επανεμφανιστούν και να γίνουν επίκαιρες κάθε στιγμή, έστω και αν αυτό που σε κάθε στιγμή αντικαθρεφτίζεται στην συνείδηση είναι μονάχα ένα εκατομμυριοστό της συνολικής κληρονομιάς.
Ότι έχει γραφεί, αργά ή γρήγορα φυλλοροεί. Το συμπαντικό Πνεύμα διαβάζει όλα τα γραπτά, παρακολουθεί την εξαφάνιση όλων των γραπτών και χαμογελά. Για μας, είναι καλό που έχουμε διαβάσει κάποια από αυτά και που μαντέψαμε το νόημά τους. Το νόημα που γοητεύει σε κάθε κείμενο και ενοικεί σ’ αυτό μυστικά, είναι πάντα ίδιο».
Το κείμενο του νομπελίστα Γερμανού λογοτέχνη Herman Hesse με τον τίτλο, " ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ" δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΥΘΥΝΗ στο τεύχος 333 τον Σεπτέμβρη του 1999 σε μετάφραση Πάνου Δοξιάδη.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.