Από Γιάννα Γιαννουλοπούλου :
Πριν λίγα καλοκαίρια καψαλίστηκε η αρχαία Ολυμπία, πρόπερσι καψαλίστηκαν οι Μυκήνες,
σήμερα η φωτιά έπληξε το μοναστήρι του Όσιου Λουκά.
Δεν ξέρω αν αυτά τα γεγονότα είναι πιο σημαντικά από τον σπαραγμό των ανθρώπων που βλέπουν το σπίτι τους καμμένο στο Μενίδι (παρεμπιπτόντως, δεν θυμάμαι σε τόσα χρόνια πυρκαγιών να καίγονται βίλες στην Εκάλη) ή στα χωριά του Έβρου.
Σπίτια που φτιάχτηκαν με τον αγώνα μιας ζωής και δεν πρόκειται να ξαναφτιαχτούν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι στιγμές απαιτούν ιεραρχήσεις. Και αυτό σημαίνει ότι η επίκαιρη συζήτηση δεν είναι ούτε εάν "σκοτεινοί κύκλοι" βάζουν τις φωτιές, ούτε εάν όλοι οι Έλληνες είναι ρατσιστές και όλοι οι μετανάστες άγγελοι ή διάβολοι (ανάλογα με το πού κεντράρει ο καθένας).
Η επίκαιρη συζήτηση είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να επιτελέσει τους συστατικούς ρόλους του, δηλαδή την προστασία της ζωής, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και την ασφάλεια των πολιτών του.
Και σε αυτό οι κρατικοί διαχειριστές (και μάλιστα οι νυν κυβερνητικοί που ομνύουν στην αξιολόγηση και την αριστεία) έχουν μηδενιστεί.
Το ζήτημα όμως δεν είναι στενά κομματικό, είναι βαθιά υπαρξιακό για τη χώρα και την κοινωνία.
Η ελληνική κοινωνία -όλοι εμείς- πρέπει να βρει τη δύναμη να αναγεννηθεί.
Ούτε οικόπεδο, ούτε αποικία, αλλά μια χώρα που αξίζει να επιβιώσει και για τα μνημεία που προαναφέρθηκαν και για τους φτωχούς ανθρώπους που συντρίβονται κατ' επανάληψη και κυρίως για τους νέους που μάχονται σε όλα τα μέτωπα.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.