Του Γιάννη Χατζηαντωνίου
Αλήθεια, δεν ξεχνάμε την Κύπρο ; Δεν ξεχνάμε το 1974 ;
Αλήθεια ;
ΔΕΝ ξεχνάμε όταν διδασκόμαστε ως λαός, τί σημαίνει εμφύλιος σπαραγμάς και ανάξιες ηγεσίες Δεν ξεχνάμε ως πολιτεία όταν φτιάχνουμε υποδομές που έλειψαν τότε (πχ αεροδρόμιο Πάφου),.
Δεν ξεχνάμε ως κοινωνία όταν τιμούμε και διαδίδουμε την αυτοθυσία όσων προσπάθησαν να αποκρούσουν τον Αττίλα.
ΔΕΝ ξεχνάμε όταν αρνούμαστε τη συνθηκολόγηση, την νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, όταν προσπαθούμε "τον ασήκωτοί βράχο να τον φάμε με το νύχι" .
ΔΕΝ ξεχνάμε όταν αρνούμαστε την "διζωνική δικοινοτική ".
Η αλήθεια είναι ότι πολλοί και πολύ θέλουνε να ξεχάσουμε.
Βέβαια, ευθύνεται η χούντα, για τον διχασμό που έσπειτε η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ Β΄-παραπλανώντας καλοπροαίρετους Έλληνες νέους της Κύπρου. (βρίστε με , αλλά επ αυτού έχω προσωπική άποψη από "Γριβικούς" συμφοιτητές μου, μετά το 1977. Ήταν καλοί Έλληνες) Ευθύνεται για την απόσυρση της μεραρχίας . Ευθύνεται για το πραξικόπημα, για την μη κινητοποίηση το βράδυ της 19 προς 20 /7/1974΄.
Αλλά συγνώμη, ΔΕΝ φταίει ΜΟΝΟ η χούντα. Οι συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου, ήταν τροποποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης σε ΒΑΡΟΣ της Ελλάδας και της Κύπρου. Εν ονόματι της Δύσης και του ΝΑΤΟ. ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΘ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Μετά την ανακωχή την ώρα 1400 της 24ης /7/1974 οι Τούρκοι αφέθηκαν να ενισχύουν το αποβατικό συγκρότημα που έφτασε στις 14/8/1974 δύναμη σώματος στρατού (πάνω από δύο μεραρχίες)., δηλαδή να παραβιάζουν ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ την ανακωχή.
Στις 5-6 Αυγούστου οι Τούρκοι διεύρυναν το προγεφύρωμα με επίθεση και κατάληψη των σημαντικών κωμοπόλεων Λαπηθος και Καραβάς. ΟΥΤΕ ΚΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕ ΤΟΤΕ.
Στον δεύτερο Αττίλα είχαμε αδικαιολόγητη εκκένωση της πόλης της Αμμοχώστου, και παραλίγο να χάσουμε και τη Λάρνακα, κάποιοι ελάχιστοι λεβέντες την έσωσαν.
Δεν είμαι στρατιωτικός. Ας δώσουν εξηγήσεις εκείνοι που έχουν την ειδίκευρη να ξέρουν περισσότερα, εγώ καταγραφή γεγονότων κάνω.
Το πιο τραγικό για μένα , ως δημοκράτη πατριώτη, είναι ο τρόπος που τα είδαμε όλα αυτά ως ελληνικός λαός.
Την δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα οι ελλαδίτες μπροστά στις φωνές των απειλούμενων με εξόντωση ομοεθνών μας πέσαμε σε "εθνικό διχασμό" . Οι μισοί θέλαμε να σώσουμε τον μικρασιατικό ελληνισμό κι οι άλλοι μισοί θεωρούσαμε ότι πρόκειται για "αποικιακή περιπέτεια".
Το 1974 δεν είχαμε εθνικό διχασμό. Είχαμε ΑΝΤΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ. Πανηγυρίζαμε για τη δημοκρατία (τον κοινοβουλευτισμό δηλαδή , για να μην παραμυθιαζόμαστε) πάνω στο πτώμα της Κύπρου μας, στην κατοχή και την προσφυγιά. Η αριστερά μας πήρε το γλυφιτζούρι της αποχώρησης από το στρατιωτικό σκέλος και την νομιμοποίησή της και συναίνεσε.
Η ουσία είναι ότι η μόνη σωτηρία της Κύπρου και της Ελλάδας τον Ιούλιο του 1974 ήταν η σοβαρή προειδοποίηση όλων και η κατεπείγουσα λήψη μέτρων ώστε ένα βήμα των τούρκων πέρα από την γραμμή ανακωχής, ένα πλοίο με ενισχύσεις να σημαίνει ελληνοτουρκικό πόλεμο. Αντί γι αυτό είχαμε άλλα κι άλλα : συσκέψεις ότι είναι ανέφικτη η στήριξη της Κύπρου, διότι -το 1974 - είναι μακριά..... Ενώ το 479 πΧ που πήγε ο Κίμωνας με τις τριήρεις , ήταν κοντύτερα.
ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΜΑΣ ΠΗΡΕ Η ΚΑΤΩ ΒΟΛΤΑ.
Μας πούλησαν ευημερία, ώσπου μας την πήραν κι αυτή. Εμείς θυμόμαστε ; Είναι βέβαιο ; Τί από όλα θυμόμαστε άραγε ;
Κανονίστε νεοέλληνες. Όταν οσονούπω ξεπουληθεί το Αιγαίο, όπως η Μακεδονία πριν λίγα χρόνια, μην τυχόν διαφωνήσει κανένας δημοκράτης .... αυτά είναι για τους ακροδεξιούς, τους ψεκ και τους φασίστες.
Αλλά τότε πρέπει να φύγει ο Κυριάκος από Πρωθυπουργός. Πρέπει να σχηματιστεί οικουμενική κυβέρνηση, από όλα τα κόμματα της Βουλής. Με Πρωθυπουργό το ΤζέΙσον - Αντιγόνη.
Εμένα ξεγράψτε με , όλοι.
ΥΓ Συγχωρήστε μου την οργή. Τις μέρες της εισβολής άκουγα στην Ρόδο από το ραδιόφωνο το ΡΙΚ, τις λεπτομέρειες της εισβολής από την παραμονή της που μετέδιδε το Κάϊρο, τους ραδιοσταθμούς της Ευρώπης που έκαναν ΨΠ σε βάρος μάς, δήθεν κατά της Χούντας. Τους ανεκδιήγητους χειρισμούς της Αθήνας. Ένας συγγενής μας αξιωματικός στην Κύπρο ήταν αγνοούμενος, ευτυχώς διέφυγε από τους τούρκους πολεμώντας, δεν σκοτώθηκε ούτε αιχμαλωτίστηκε, αλλά θυμάμαι την μάνα του να κλαίει στο τηλέφωνο και να ρωτά μήπως τον έφεραν τραυματία στο νησί μας. ΔΕΝ μπορώ να ξεχάσω.
Όπως δεν θα ξεχάσω ένα συμφοιτητή μου Κύπριο που πολέμησε στην εισβολή είχε πάει αιχμάλωτος στα Άδανα και μας ξυπνούσε φωνάζοντας τη νύχτα, το 1978
Μάλιστα κύριε Δένδια. Ένα μέρος των Ελλήνων δεν ξεχνά την Κύπρο του 1974. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό είναι όλη η Ελλάδα.
Το αν θα έπρεπε να είναι ας το κρίνει ο καθένας και η κάθε μιά.
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.