Στις 24 Απριλίου 1915 ξεκίνησε η Γενοκτονία των Αρμενίων όπου 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάστηκαν, εκτοπίστηκαν στην έρημο της Συρίας, ταπεινώθηκαν, βασανίστηκαν, απαλλοτριώθηκαν από την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες εις βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων .
Παραθέτουμε με την κατατοπιστική ανάρτηση του Βασίλη Στοϊλόπουλου.
Αρμενική γενοκτονία πως την κατέγραψε Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας ΑΡΜΙΝ ΒΕΓΚΝΕΡ (video, 30φωτο)
Βασίλης Στοϊλόπουλος
Η 108η επέτειος της γενοκτονίας των Αρμενίων και ο Γερμανός αυτόπτης μάρτυρας που την κατέγραψε.
(Φ. 1) Για μια ακόμα φορά οι ομόδοξοι και φίλοι μας Αρμένιοι ετοιμάζουν εκδηλώσεις μνήμης για την αυριανή, 108η τραγική επέτειο της αρμένικης γενοκτονίας από τους Τούρκους. Όπως εδώ, μ΄ ένα μικρό - και κάπως «φτωχικό» - περίπτερο ενημέρωσης που έστησαν - όπως πάντα μόνοι - στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη.
(Φ. 2) Ελάχιστοι ήταν χθες βράδυ οι περαστικοί που έδειχναν να ενδιαφέρονται για το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός. Άλλωστε, στην Ελλάδα των φοβικών συνδρόμων και της απίσχνασης της ελληνικής εθνικής οντότητας, μια ουσιαστικότερη στήριξη του αρμενικού λαού για το δίκαιο του αγώνα του και την καταδίκη της Τουρκίας φαντάζει πιο απόμακρη από οποιαδήποτε άλλη φορά.
(Φ. 3) Αναμενόμενο, ενόψει μάλιστα και της προετοιμασίας της ξενοκίνητης συμφωνίας των «Πρεσπών του Αιγαίου», που εικάζεται πως θα στηρίξουν όλα τα «συστημικά κόμματα» της χώρας. Λησμονούν φαίνεται πως οι «αιώνες έχθρες», όπως έγραφε ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης, «προκύπτουν απλώς από συμφέροντα μονίμως αντίθετα».
(Φ. 4) Με την ευκαιρία της φετινής επετείου της αρμενικής γενοκτονίας του 1915, παρουσιάζεται φωτογραφικό υλικό της αρμένικης γενοκτονίας αλλά και του ανθρώπου που την κατέγραψε με κίνδυνο της ζωής. Ενός «καθημερινού» ανθρώπου που σε όλη την υπόλοιπη ζωή του αγωνίστηκε θαρραλέα για να γίνει γνωστή η πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα. Του Γερμανού Άρμιν Βέγκνερ.
(Φ. 5) Ο Γερμανός Άρμιν Βέγκνερ υπήρξε στα νεανικά του χρόνια εθελοντής υπαξιωματικός του υγειονομικού στο στρατό των Νεότουρκων και ως εκ τούτου ένας από τους σημαντικότερους αυτόπτες μάρτυρες της αρμενικής γενοκτονίας στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Έχοντας εύκολη πρόσβαση, λόγω της ιδιότητάς του, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εκτοπισμένων Αρμενίων και με άμεσο κίνδυνο της ζωής του φωτογράφισε και κατέγραψε τα απάνθρωπα γεγονότα της γενοκτονίας που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή του.
(Φ. 6) Φωτογραφίζει Αρμένιους
ιερείς να σκάβουν τάφους νεκρών συμπατριωτών τους, μ΄ ένα από αυτούς να του εξομολογείται : «Κάποτε ήμουν ιερέας, τώρα είμαι ένα πρόβατο που θα το σφάξουν».
(Φ. 7) Στέλνει κρυφά σε Αμερική και Γερμανία εκατοντάδες ντοκουμέντα της αρμενικής “Aghet” (καταστροφής), όπως αυτό το παιδικό παπούτσι.
(Φ. 8) Φωτογραφίζει πεινασμένους, απελπισμένους, αρρώστους και εκτοπισμένους στις ερήμους της Συρίας, γεγονός που ισοδυναμούσε με το σίγουρο θάνατο.
(Φ. 9) Γράφει γράμματα γεμάτα οδύνη και απελπισία στους συγγενείς του στη Γερμανία: «Από παντού με καλούν, η πείνα, ο θάνατος, οι ασθένειες, η απελπισία. Οσμές κοπράνων και αποσύνθεσης νεκρών αναδύονται παντού. Κατεβαίνω μέσα στο σκοτάδι στο ποτάμι. Σ’ ένα ρέμα βρίσκω μια πυραμίδα από ανθρώπινα οστά. Νεκροκεφαλές που έχουν ακόμα τρίχες μαλλιών. Κάποια στιγμή με πλακώνει μαύρη απελπισία και με παίρνουν τα κλάματα σαν να έπρεπε να καταστρέψω όλες τις ελπίδες, όλους τους πυρήνες της αγάπης, που πάντοτε μ΄ ένωναν με τη ζωή».
(Φ. 10) Τα ντοκουμέντα γίνονται γνωστά στη Γερμανία και αποτελούν την αιτία που το 1917, πριν λήξη ο πόλεμος, ο Βέγκνερ απολύεται από το γερμανικό στρατό.
(Φ. 11) Στις 19 Ιανουαρίου 1919 και πριν ακόμα παρθούν οι μεγάλες αποφάσεις για τη μεταπολεμική Τάξη Πραγμάτων στέλνει επιστολή, «Μοιρολόι για τους Αρμένιους», στον Αμερικανό Πρόεδρο Ουίλσον ζητώντας τη δικαίωση για το 1,5 εκατομμύριο θυσιασθέντων Αρμενίων με στόχο την ανακήρυξη ανεξάρτητου αρμενικού κράτους.
Την ίδια χρονιά συμμετέχει στην ίδρυση της Ομοσπονδίας κατά του πολεμικής θητείας και αναλαμβάνει τη διεύθυνσή της.
(Φ. 12) Μέχρι το 1924 ο Βέγκνερ παρουσιάζει τις μαρτυρίες του και τα φωτογραφικά ντοκουμέντα σε διάφορες πόλεις, Βερολίνο, Βιέννη, Μπρέσλαου. Όλα μένουν όμως «βουβοί μάρτυρες» που κανείς δεν θέλει να γνωρίζει.
(Φ 13) Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε όλη του τη ζωή, ο συγγραφέας και αντιναζιστής Βέγκνερ, προσπαθούσε να γράψει ένα μυθιστόρημα για όσα απάνθρωπα έζησε στις ερήμους της Συρίας δίπλα στους εκτοπισμένους Αρμενίους. Δεν τα κατάφερε. Ίσως γιατί ταυτίστηκε για το υπόλοιπο της ζωής του με τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα της τουρκικής θηριωδίας, έχοντας πάντα το ερώτημα : «Γιατί να ζω, όταν εκατομμύρια άλλοι έπρεπε να πεθάνουν;»
(Φ 14) Παρά στις συνεχείς προσπάθειές του, το δριμύ «κατηγορώ» του Βέγκνερ για την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα πέρασε σύντομα στη λήθη. Άλλωστε, ακόμα και ο Χίτλερ, λίγες ημέρες πριν ξεκινήσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, πριν ξεκινήσει το δικό του Ολοκαύτωμα κι ενόψει μιας ενδεχόμενης εξολόθρευσης της «πολωνικής φυλής», αναρωτήθηκε : «Ποιος μιλά ακόμα σήμερα για την εξολόθρευση των Αρμενίων;»
(Φ. 15) Ο Βέγκνερ γνώριζε ότι οι βασικοί υπεύθυνοι της αρμένικη γενοκτονίας ήταν οι Νεότουρκοι Εμβέρ Πασά, Ταλάτ Πασά και Κεμάλ Πασά. Από «πρώτο χέρι γνώριζε όμως και ότι στη αρμένικη γενοκτονία συμμετείχαν ενεργά - στον σχεδιασμό αλλά και στην εκτέλεση - και ανώτατοι Γερμανοί αξιωματικοί, οι οποίοι δεν είχαν απλώς επιρροή στις στρατιωτικές δυνάμεις των Οθωμανών, αλλά ακόμη και αρχηγικές θέσεις.
(Φ. 16) Όπως ήταν ο στρατηγός Όττο Λίμαν φον Σάντερς, ο επικεφαλής της γερμανικής στρατιωτικής αποστολής στην Τουρκία, που είχε το πρόσταγμα στη μάχη της Καλλίπολης, η νικηφόρα έκβαση της οποίας, στις αρχές του 1915, εξασφάλισε τον γερμανικό-οθωμανικό έλεγχο των Δαρδανελίων και την αποκοπή της Ρωσίας από τους Δυτικούς συμμάχους της «Εγκάρδιας Συνεννόησης» και ταλαιπώρησε αφάνταστα την Ελλάδα με τον «Εθνικό Διχασμό».
(Φ. 17) Η γερμανική συμμετοχή στο οθωμανικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ήταν καθοριστική όπως αποφαίνονται όλοι οι ιστορικοί. Μια πραγματικότητα που το 2015 θεωρήθηκε και από την ίδια τη γερμανική βουλή σαν «γερμανική συνυπευθυνότητα».
(Φ. 18) Κι αυτό, όχι μόνο λόγω του εξοπλισμού, όπως φαίνεται στη φωτογραφία, όπου ο τουρκικός στρατός συνοδεύει εκτοπισμένους Αρμένιους οπλισμένος με γερμανικά Mauser, αλλά και επειδή Γερμανοί αξιωματικοί συμμετείχαν, ακόμα και προσωπικά στη γενοκτονία των Αρμενίων. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν μάλιστα ότι ο «ιθύνων νους πίσω από τις εκτοπίσεις» ήταν ο στρατηγός Φρίντριχ Μπρόνσαρτ φον Σέλντορφ, που υπηρέτησε περίπου ως Αρχηγός Επιτελείου του οθωμανικού στρατού.
(Φ. 19) Αφορμή της αρμενικής «καταστροφής» ήταν η «συνωμοσία των Αρμενίων με τους Ρώσους» κατά των Κεντρικών Δυνάμεων και η δημιουργία κάποιων αρμενικών ανταρτικών σωμάτων.
(Φ. 20) Τα τσαρικά στρατεύματα του Καυκάσου είχαν εισέλθει στις αρχές του 1915 στην ανατολική Μικρά Ασία ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο για τις Κεντρικές Δυνάμεις.
(Φ 21) Ο Γερμανός πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Χανς Φράιχερ φον Βανγκενχάιμ σε μια επιστολή του προς το Βερολίνο υποστήριξε στις 31 Μαΐου 1915 ότι «ο στηριζόμενος από τη Ρωσία ανατρεπτικός αγώνας των Αρμενίων πήρε τέτοιες διαστάσεις που απειλεί την ύπαρξη της Τουρκίας».
(Φ. 22) Για τους Γερμανούς ο μαζικός εκτοπισμός και οι συνέπειές του θεωρήθηκε μέτρο «σκληρό, αλλά χρήσιμο».
(Φ. 23) Στο χάρτη παρουσιάζονται τις διαδρομές εκτοπισμού και τις περιοχές των στρατοπέδων εξολόθρευσης των Αρμενίων, με σημαντικότερα αυτό του Ντεΐρ Ελ Ζορ, στη συριακή έρημο και της Σεβάστειας.
(Φ. 24) Όπως αναμένονταν, ο Βεγκερ υπέστη ναζιστικές διώξεις για το συγγραφικό του έργο αλλά και για τις δημόσιες διαμαρτυρίες του (έστειλε επιστολή στον Χίτλερ μόλις δύο μήνες από την ανάληψη της εξουσίας) για τις διώξεις κατά των Εβραίων της Γερμανίας. Συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για μερικούς μήνες. Τελικά, αναγκάστηκε το 1936 να καταφύγει μαζί με την Εβραία γυναίκα του στην Ιταλία, όπου και έζησε ως ενεργός πολίτης στα κινήματα ειρήνης το υπόλοιπο της ζωής του, μέχρι το θάνατό του το 1978.
(Φ. 25) Για τους Αρμένιους (και τους Εβραίους) ο Άρμιν Βέγκνερ ανήκει στους «Δίκαιους των εθνών». Μια τιμητική διάκριση που απονέμεται από το Ίδρυμα για τη Μνήμη των Μαρτύρων και των Ηρώων του Ολοκαυτώματος, εκ μέρους του ισραηλινού κράτους, σε μη-Εβραίους, που στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με κίνδυνο της ζωής τους, έσωσαν τις ζωές χιλιάδων Εβραίων.
(Φ. 26) Η χιτλερική ρήση για τους Αρμένιους, που δεν τους θυμάται κανείς, είναι ακόμα και σήμερα σε μεγάλο βαθμό σε ισχύ. Στο χάρτη παρουσιάζονται οι 31 χώρες που έχουν αναγνωρίσει την αρμένικη γενοκτονία, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται η Ελλάδα και η Κύπρος.
(Φ. 27) Παρ΄ όλες τις διεθνείς διακρίσεις ο Βέγκνερ παραμένει ακόμη ένας άγνωστος. Για τη ζωή και το έργο του έχουν εκδοθεί βιβλία στη Γερμανία, ενώ υπάρχει ένας δρόμος που φέρει το όνομά του, όπως και το Ίδρυμα Armin T. Wegner με έδρα το Βούπερταλ.
(Φ. 28) Ένα από τα βιβλία για τον Βέγκνερ και τους αγώνες του έχει τίτλο τη ρήση του : «Όποιος λέει την αλήθεια…., πρέπει πάντα να έχει έτοιμο ένα σελωμένο άλογο».
(Φ. 29) Βίντεο για την γενοκτονία των Αρμενίων και τον Άρμιν Βέγκνερ (στα γερμανικά, 4΄& 12΄΄) :
Φωτογραφίες του Α Βέγκνερ http://www.armenian-genocide.org/photo_wegner.html…
(Φ. 30) Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη ζει σημαντική κοινότητα Αρμενίων. Βασική επιδίωξη της αρμενικής κοινότητας υπήρξε ανέκαθεν η διατήρηση του εθνικού χαρακτήρα της, γεγονός που δεν εμπόδισε όμως τη στενή σύνδεσή της με το ελληνικό κράτος και να μετέχει στους εθνικούς μας αγώνες.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid0DrAsTYZjQWSS1mwrUCMFiFp8nirnge7tzU2rj2JRwHnE8zFpca6biLuDkq7wnxZdl&id=100014553737849
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.