Γιώργος Τασιόπουλος
"ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ"
Η σκυτάλη της λευτεριάς από γενιά σε γενιά έφτασε στο 1955!
Από την 9η Ιουλίου του 1821 και το ολοκαύτωμα του Ιερομάρτυρα, Αρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανού που έπραξε το καθήκον του απέναντι στην ιστορία, την Ρωμηοσύνη της Κύπρου για να ποτιστεί και να ανθίσει το δέντρο της λευτεριάς του Ελληνισμού έως την 1η Απριλίου 1955, ώσπου να πει κι ο Γρηγόρης Αυξεντίου το δικό του,
«Λάβετε, φάγετε… τούτο εστί το σώμα και το αίμα μου»….
"Δέν κλαίω πού σέ ἔχασα
πού σ’ εἶχα γιά καμάρι
κλαίω πού δέν ἔχω ἄλλο γυιό
τή θέση σου νά πάρει!"
Ώσπου αυτούς τους αυτοσχέδιους στίχους να απαγγείλει ο τραγικός πατέρας του Γρηγόρη Αυξεντίου καθώς αντικρίζει αγέρωχα τό απανθρακωμένο λείψανο του μοναχογυιού του.
Εξήντα οκτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο με αίτημα την Ενωση με την Ελλάδα και ο Κύπριος λόγιος Κυριάκος Χαραλαμπίδης με αφορμή την ιστορική επέτειο της έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ μιλάει για τον κυπριακό Ελληνισμό:
«1η Απριλίου 1955.
Ο απελευθερωτικός μας Αγώνας προσφέρει την ανάμνηση μιας πρωταρχικής αθωότητας, που ανθοβολούσε στον κήπο της ελληνικότητας.
Κάποια ιστορική στιγμή ο κυπριακός Ελληνισμός πήρε την απόφαση να περάσει από την ιστορία στο μύθο και να μεταφέρει πανάρχαιους καημούς στο ρεαλιστικό επίπεδο του βιωμένου θαύματος.
Έτσι λοιπόν αλήθευε η ζωή μας: με την ιστορική μυθοποίηση και το θαυμαστό, που διήγειρε μαγνητικά την ένθεη φύση του ανθρώπου.
Το ζήσαμε λοιπόν το παραμύθι μας.
Το ζήσαμε με απόλυτο ρεαλισμό, με αίματα και θυσίες. Κι όταν στο τέλος βγήκαμε στο φως, "κομμένοι και σφαγμένοι κι ανεγνώριστοι", μας δόθηκε ένα κράτος μπανταρισμένο κι ανισόρροπο. Όπως κι αν έχει, με τον απελευθερωτικό αγώνα του 1955-59, οι Κύπριοι ανέβασαν τα ψυχικά ποσοστά και τις πνευματικές ποιότητές τους.
Δεν εξετάζω λάθη πρωταγωνιστών. Οφείλουμε να διαχωρίζουμε την αγνότητα του οράματος, το μεγαλείο της θυσίας και το σκίρτημα ενός ολόκληρου λαού από τις όποιες επιπλοκές και τους καταστρεπτικούς ιούς του επαναστατικού κινήματος, που εκφυλίζεται καθώς μετεξελίσσεται σε εμφύλιο σπαραγμό.
Η ιστορία των λαών είναι γεμάτη από τέτοιες ακαλαίσθητες παλινωδίες. Πέρα από κάθε ιστορική αποτίμηση και ζύγιασμα πολιτικό, πέρα από ισολογισμούς και εκθέσεις για τα κέρδη και τις ζημίες, υπάρχει μια αλήθεια που μας υπερβαίνει: το αίμα που χύθηκε καθιστά τα πράγματα αυτοδύναμα -τους δίνει το δικαίωμα να υπάρχουν ανεξάρτητα από τη δικιά μας κρίση
Γεννήθηκα στην Κύπρο και η πολιτική μου ταυτότητα σημειώνει «Κύπριος». Αλλά η πνευματική μου ταυτότητα, που δεν αναγράφεται παρά στην καρδιά, την ψυχή και το πνεύμα, διασαλπίζει ό,τι ελληνικό συνεπαίρνει και ανυψώνει την υπόστασή μου.
Ο Ελληνισμός από τη φύση του έχει πολλά κέντρα, πολλές εστίες και -γιατί όχι- πολλές αλήθειες που συχνά ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Όμως όλα συνθέτουν αυτό που είναι ο κόσμος ο ελληνικός, πέρα από τη γεωγραφική οριοθέτηση του κράτους..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.