Όταν αναλύουμε εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον και ειδικότερα στο περιβάλλον που βρίσκεται η Ελλάδα, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Οι εύκολες ερμηνείες είναι βέβαιον ότι οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. Οι μηχανισμοί της ετερογονίας των σκοπών στην ιστορία αναλύονται συγκεκριμένα μόνο με βάση μια εκτεταμένη γνώση της ιστορίας και μια κοινωνιολογική παιδεία ικανή να αξιολογήσει ιστορικό υλικό αντλημένο με τέτοιον τρόπο.
Η εύκολη έως και χυδαία μεθοδολογικά κατηγοριοποίηση των όλων και περισσότερο διογκούμενων κοινωνικών διεργασιών στις χώρες της αναπτυγμένης Δύσης (με τελευταίο παράδειγμα τις ιταλικές εκλογές) ως “εθνικολαϊκιστικών”, όρος που στην εποχή μας χρησιμοποιείται σαν το μοναδικό κλειδί που λύνει όλα τα σύγχρονα θεωρητικά και κοινωνικά προβλήματα, δεν προσφέρει απολύτως καμία θεωρητική ερμηνεία του τι πραγματικά διακυβεύεται εκεί στον πυρήνα των κοινωνικών διεργασιών.
Παράλληλα, επιτρέπει στις πολιτικές ελίτ να συνεχίζουν να αδιαφορούν, εξακολουθώντας να ασκούν τις ίδιες πολιτικές που έχουν προκαλέσει τις παρατηρούμενες κοινωνικές διεργασίες. Στοχεύει όχι στην πραγματικότητα των προβλημάτων, αλλά σε όσους επιχειρούν να δώσουν τον δικό τους τόνο στα συγκεκριμένα προβλήματα και να προωθήσουν τις δικές τους ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές. Επιλογές που βρίσκονται στον αντίποδα όσων χρησιμοποιούν την έννοια του εθνικολαϊκισμού ως αναλυτική κατηγορία.
Οικονομικός εθνικισμός έναντι παγκοσμιοποίησης
Είναι γνωστό ότι τα ακραία δεξιά στοιχεία, είναι αυτά που δίνουν τον τόνο μέσω υπερβολών, κυνισμών, χυδαιοτήτων, ψεμάτων, όπως συνέβη με την Τζόρτζια Μελόνι. Όμως, όπως μόλις υπαινιχτήκαμε, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι υπάρχει ένα πραγματολογικό στοιχείο, το οποίο είναι καταλυτικό στις αποφάσεις μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων: Μεγάλη δυσαρέσκεια για τις ακολουθούμενες οικονομικές πολιτικές, αλλά και για τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας.
Δύο όψεις μιας πραγματικότητας που ο απλός ψηφοφόρος τις συνδέει αιτιακά. Θέτει, μάλιστα, ως αιτία τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας και ως αποτέλεσμα την ασκούμενη πολιτική. Συνεπώς, στο μυαλό του ψηφοφόρου απόλυτα υπεύθυνο είναι το υπάρχον κατεστημένο πολιτικό σύστημα. Η επανεμφάνιση ενός οικονομικού εθνικισμού στη Δυτική Ευρώπη, ο οποίος άρχισε τη δεκαετία του 1990, συνοδεύτηκε με την συνεχώς αυξανόμενη υποστήριξη των κομμάτων της άκρας Δεξιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.