Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή
«Αξίζουν συγχαρητήρια στην εφευρετικότητα των «νονών». Με έξυπνο τρόπο προσθέτουν ονόματα χωρίς να προσθέτουν ουσία. Αναδιοργανώνουν αρμοδιότητες και ξεκινάμε από την αρχή»
Είναι ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, κυρίως στον τομέα αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας. Η ονοματοδοσία θεσμών, υπηρεσιών, διαδικασιών, οργάνων, κλπ., γίνεται με ρυθμό πολυβόλου. Δεν είναι ιδιαίτερο χάρισμα αυτής της κυβέρνησης, είναι διαχρονική τακτική του Υπουργείου. Το κυρίως απογοητευτικό είναι ότι η ουσία των πραγμάτων παραμένει μάλλον η ίδια, αν δεν επιδεινώνεται. Κι όμως ακάθεκτοι συνεχίζουν τα «βαφτίσια»!
Για να πάρουμε μια μικρή γεύση, αρκεί να παρατηρήσουμε πως οι μόνοι σταθεροί στην ονομασία τους, από τα στελέχη εκπαίδευσης, είναι οι Διευθυντές Σχολείων. Σ’ όλες τις άλλες θέσεις έχουμε κατά καιρούς νέα ονόματα. Οι Προϊστάμενοι του Νομού έγιναν Διευθυντές Εκπαίδευσης, οι παλιοί Επιθεωρητές μετεξελίχθηκαν σε Σχολικούς Συμβούλους, στη συνέχεια έγιναν Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου και τώρα Σύμβουλοι Εκπαίδευσης. Ο Προϊστάμενος Επιστημονικής Παιδαγωγικής Καθοδήγησης έγινε Περιφερειακός Επόπτης Ποιότητας της Εκπαίδευσης και αντίστοιχα Επόπτης Ποιότητας της Εκπαίδευσης για τις Διευθύνσεις. Φυσικά τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. γίνονται ΠΕ.Σ.ΕΠ., η οικολογική συνείδηση των μαθητών πέρασε από τα Κ.Π.Ε. που μετεξελίχθηκαν σε ΚΕ.Π.Ε.Α., για να μην καταπιαστούμε με την Ειδική Αγωγή που τα ΚΔΑΥ γίνανε ΚΕΔΔΥ, έπειτα ΚΕΣΥ και τώρα ΚΕΔΑΣΥ, καθώς και τις ορολογίες που έχουν εμπλουτίσει το χώρο, ένταξη – ενσωμάτωση – συμπερίληψη (παραμένει ζητούμενο αν όσοι χρησιμοποιούν αυτούς τους όρους εννοούν και τα ίδια πράγματα). Ένα μικρό δείγμα της «κοσμογονίας» που έχουμε μπροστά μας. Ακόμα και οι νόμοι έχουν φανταχτερές και εντυπωσιακές έως παραπλανητικές ονομασίες π.χ. νόμος 4823/2021 «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών», καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Κάθε τόσο και μία καινοτομία ή κενοτομία, όπως ευέλικτη ζώνη – διαθεματικές δραστηριότητες – εργαστήρια δεξιοτήτων – όμιλοι και ουκ έστιν αριθμός! Τελευταία προστέθηκαν: ο Ενδοσχολικός Συντονιστής (συντονιστής τάξης ή συντονιστής γνωστικού πεδίου), ο Παιδαγωγικός Σύμβουλος – Μέντορας και ο Υπεύθυνος Εκπαιδευτικού Ομίλου, σε κάθε σχολείο παρακαλώ, οριζόμενοι απλώς και μόνο από τον διευθυντή, προφανώς σε μια προσπάθεια κατακερματισμού του Συλλόγου Διδασκόντων.
Ίσως μερικές από τις ονοματοδοσίες έχουν νόημα αφού θέλουν να αποδώσουν καλύτερα τους νέους ρόλους κάποιων οργάνων ή τις νέες θέσεις που φιλοδοξούν να υπηρετήσουν. Οι περισσότερες όμως γίνονται απλά για να εντυπωσιάσουν ή για να περιορίσουν την όποια ευθύνη ή υποχρέωση απορρέει για όσους θέλουν να διεκδικήσουν κάποια αποκατάσταση από το προηγούμενο καθεστώς.
Το ερώτημα είναι: χρειάζονται όλα αυτά; προσθέτουν κάτι στα έως τώρα υπάρχοντα; Το μόνο που διακρίνεται ευκρινώς, είναι η αποδυνάμωση των όποιων συλλογικών διαδικασιών έχουν απομείνει. Ισχυροποιείται ο συγκεντρωτισμός και αφήνεται στην τύχη του και στην ατομικότητά του όποιος δεν προσαρμόζεται στο νέο μοντέλο διοίκησης και αξιολόγησης. Αξίζουν συγχαρητήρια στην εφευρετικότητα των «νονών». Με έξυπνο τρόπο προσθέτουν ονόματα χωρίς να προσθέτουν ουσία. Αναδιοργανώνουν αρμοδιότητες και ξεκινάμε από την αρχή.
Προφανώς και η κακοφορμισμένη «αξιολόγηση», την οποία έχουν ευτελίσει, έχει ανάγκη κουλτούρας. Όσοι πιο πολλοί μικροί «αξιολογητές», τόσο καλύτερα πιστεύουν. Θεωρούν, ότι έτσι θα εμπεδωθεί η κουλτούρα που λείπει τόσα χρόνια. Κι όμως η μισή συζήτηση περί αξιολόγησης, αυτή που αφορά την εργασιακή σχέση του υπαλλήλου, δεν έχει νόημα. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι υπόκεινται στον Δημοσιοϋπαλληλικό Κώδικα. Τον εφαρμόζουν και τελειώνουμε μ’ αυτό. Όσο για το υπόλοιπο μισό, την διδακτική επάρκεια, με τόσα προσόντα πλέον οι εκπαιδευτικοί, χρειάζονται περισσότερο στήριξη και επικαιροποίηση των όσων έχουν διδαχθεί στις σχολές τους, τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά, μέσα από τακτικά σεμινάρια και λιγότερο αυτόν τον ασφυκτικό και γραφειοκρατικό έλεγχο που θέλουν να επιβάλουν.
Τα βασανιστικά αναπάντητα ερωτήματα: «τι εκπαίδευση θέλουμε», «τι πολίτες θέλουμε για την κοινωνία μας», «πόση και ποια ύλη χρειαζόμαστε για τους μαθητές μας», αφήνονται για πιο πίσω, όλο και πιο πίσω. Δεν είναι απ’ τα θέματα που εντυπωσιάζουν. Οι «νονοί» έχουν άλλες προτεραιότητες: ορολογίες, ακρωνύμια, ονομασίες …
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ξανοίγεται μπροστά μας άλλη μια ενδιαφέρουσα σχολική χρονιά. Καλή δύναμη και καλό κουράγιο σε όλους. Κυρίως στους μάχιμους εκπαιδευτικούς της τάξης, που θα σηκώσουν, για άλλη μια σχολική χρονιά, το βάρος της εκπαίδευσης των παιδιών μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.