Στην ποίηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου εμφανής η παρουσία του καβαφικού πνεύματος. Ιστορικά πρόσωπα, ευαισθησία και διακριτικός ηδονισμός υπαρκτά, όμως, με τον τρόπο του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
Ένα τέτοιο ποίημα ο "Εκατόνταρχος Κορνήλιος":
(0΄΄-1.45΄΄ ΔΙΑΒΑΖΕΙ Ο ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ)
ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ
Κύριε, μην απορείς για την τόση μου πίστη•
η αγάπη μου υπαγορεύει την πίστη.
Δεν σε παρακαλώ για το Νικήτα, ούτε για το Χαρίλαο,
μήτε για τον Νικόλαο, που δεν πρόφτασε να βαρεθεί τις προσευχές.
Τον Αντώνιο κάνε καλά, τον Αντώνιο•
είναι για μένα τόσο οδυνηρό-
όταν ήταν μικρός και ελεύθερος
ασχολούνταν κι αυτός με τα γράμματα και τις τέχνες
ήταν κάτοχος της αρχαίας ελληνικής και του άρεζε να παίζει ακορντεόν
τις νύχτες που κοιμόταν ο ουρανός και νύσταζε η σελήνη
γέρνοντας το κεφάλι της στο σπίτι με τις πασχαλιές.
Όμως τώρα είναι δούλος μου, μη ρωτάς πως.
Έχω εξουσίαν επάνω του του δεσμείν και του λύειν,
Μπορώ να τον κάνω ότι θέλω•
μπορώ ακόμα και να το λευτερώσω αν και μου είναι οδυνηρό•
εξάλλου εργάζεται αποδοτικά με τη μεγάλη του ρώμη.
Γι' αυτούς, Κύριε, τους λόγους και γι' άλλους πολλούς
κάνε καλά τον Αντώνιο, το δούλο του δούλου σου.
Αν παραστεί ανάγκη, μπορώ να γίνω και Χριστιανός.
Όμως κάνε τον καλά, μόνο αυτό σου ζητώ, τίποτ' άλλο.
Θάταν ανήθικο κάθε άλλο που θα τολμούσα να σου ζητήσω.
ΓΕΡΟΜΟΡΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.