"Τους ανθρώπους μπορεί να τους χτυπήσεις, να τους αλυσοδέσεις, να τους βασανίσεις, να τους ζεύσεις σαν τα βόδια, να τους ξεπαστρέψεις σαν τις μύγες, κι αυτοί να παραμείνουν - υπό την καλύτερη έννοια μάλιστα - ελεύθεροι.
Καταπνίγοντας όμως το πνεύμα τους, καταστρέφοντας τα βλαστάρια της ανθρώπινης νοημοσύνης τους για να τα τεμαχίσεις σε κλαδιά που σαπίζουν, μετατρέποντας σε ιμάντες μηχανής τη σάρκα και το δέρμα τους, τα οποία, όταν τ' αποτελειώσουν τα σκουλήκια, είναι προορισμένα να συναντήσουν τον ίδιο τον Θεό- τότε, πράγματι, γίνεσαι αφέντης δούλων.
Ίσως, λοιπόν, η σημερινή Αγγλία, της οποίας οι κάτοικοι τροφοδοτούν σαν καύσιμο τον καπνό του εργοστασίου, με τη δύναμη και τον μόχθο τους να χαραμίζονται καθημερινά για την επίτευξη ενός περίτεχνου κι απόλυτα ακριβούς αποτελέσματος, να είναι λιγότερο ελεύθερη απ' ο,τι στο παρελθόν - παρόλο που και οι πιο ήπιες διαταγές των φεουδαρχών κόστιζαν τότε ανθρώπινες ζωές, και το αίμα του οργισμένου αγρότη χυνόταν στα αυλάκια των χωραφιών" (σσ.35-36)
ΠΗΓΗ: Dimitrios Baltas
Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.