"Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι".

ΑΡΙΣΤΕΑ ΣΕΡΕΜΕΤΗ FB

Διαβάζω για τον αμύθητο πλούτο του δημοσιογράφου Τράγκα, για τους εργαζόμενους που είχε στη δούλεψή του κι άφησε απλήρωτους σε ανάγκες επιβίωσης, που ένα καλό δεν έκανε ως ακάματος εργάτης της ασχημοσύνης κι από την άλλη βλέπω το φτωχό καμαράκι του ζωγράφου Αλέκου Φασιανού στην Κυψέλη, που υπηρέτησε την ομορφιά, την απλότητα, την αθωότητα, τα βάθη και τα πλάτη της ψυχής του ανθρώπου.

Και μπορεί τα σάβανα να μην έχουν τσέπες και να μην νοιάζεται ουδείς εάν ενθάδαι κείται ο πάμπλουτος ο τάδες ή ο μπατίρης ο δείνας.

Και μπορεί επίσης τα σκουλήκια να μην γνωρίζουν το ποιον των νεκρών και να φέρονται σε όλους ομοίως.

Γνωρίζουν όμως οι άνθρωποι, οι ζώντες, οι έχοντες μνήμες.

Διότι η καλή υστεροφημία είναι το σπουδαιότερο μνημόσυνο και τρισάγιο. Που δεν εξαγοράζεται. Κι έχει να κάνει αυτό μόνο με το συναίσθημα, με το τι νιώθουμε, με το τι εισπράξαμε, με τίποτε άλλο.

Αυτή νομίζω είναι η δικαιοσύνη του κόσμου τελικά.

Η μνήμη.

"Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι".

ΠΗΓΗ:Aristea Seremeti

Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com