Ο “μερκαντιλισμός” της οικονομικά άπληστης Γερμανίας μας απειλεί άμεσα.

Tου Παναγιώτη Κ. Μυλωνά, Οικονομολόγου.

Κανιβαλιστική εντός της Ε.Ε., αλλά κι απολύτως εχθρική προς την Ελλάδα, είναι η συλλογιστική σύλληψη της ασκούμενης πολιτικής των Διεθνών Εμπορικών Συναλλαγών, της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, με την Τουρκία, σήμερα…

Και εξ αφορμής της εκτενούς συμμετοχής, στη συζήτηση του διαδικτυακού συνεδρίου 《Europe 2021》, του Πρωθυπουργού Κυρ. Μητσοτάκη, που συντόνιζε η γερμανική εφημερίδα Handelsplatt, την Πέμπτη, 4-2-2021, και των συνειρμών που προκάλεσαν οι παρεμβάσεις του, αναλογιστήκαμε πολλά συναφή θέματα και ζητήματα που μας απασχολούν και μας ταλανίζουν θανάσιμα. (Αξίζει να σημειωθεί πως, στο συνέδριο αυτό, συμμετείχε κι ο Πρόεδρος του Γερμανικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, κ. T. Enders. Και μεταξύ πολλών άλλων θεματικών ενοτήτων, περιελάμβανε: από την πανδημία, τα σχέδια εμβολιασμού και την “πράσινη ανάπτυξη”, μέχρι την αξιοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης και των σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας).

Ο κ. Πρωθυπουργός, σε αποστροφή των σχετικών δηλώσεών του, εκεί, για την τελευταία αυτή ενότητατα, δήλωνε και τα ακόλουθα, αναφερόμενος και στο ρόλο της Γερμανίας. Για τον οποίο, όπως είπε, οι Έλληνες θα τον ανέμεναν περισσότερο υποστηρικτικό, στα θέματα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για τη χάραξη των θαλασσίων ζωνών στη βάση του διεθνούς δικαίου. Και για μια περιοχή, που είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και ο κ. Μητσοτάκης, απευθυνόμενος, εμμέσως πλην σαφώς, στη Γερμανία, συνέχισε λέγοντας πως:《Αν θέλεις να αποτελείς γεωπολιτική δύναμη, πρέπει να αποδέχεσαι, κάποια φορά, ότι θα υποστείς και οικονομική ζημιά. Όπως αυτή που ανέλαβαν οι ΗΠΑ, με την ματαίωση της πώλησης των F35 στην Τουρκία, λόγω της αγοράς από την Τουρκία των S 400. Και αντίθετα, παρά τις απροκάλυπτες επεκτατικές, επιδιώξεις και τις συνεχείς προκλήσεις της Τουρκίας, η Γερμανία εξακολουθεί να σχεδιάζει την πώληση των επιθετικών υποβρυχίων της σε αυτή.

Όμως -υπομνημάτισε- αν το ένα χέρι, όπως του τενίστα, είναι το μόνο δυνατό, όπως ο οικονομικός βραχίωνας της Γερμανίας, θα πρέπει και το γεωπολιτικό της χέρι να μην είναι αδύναμο, παρέχοντας όλες τις δυνάμεις στην οικονομία. Αλλά θα πρέπει να είναι κι αυτό εξίσου ισχυρό, με το άλλο, ώστε να υπάρχει ισορροπία και να μπορέσει να κατέχει την αναγκαία γεωπολιτική ισχύ που αναλογεί και στην Ευρώπη και την οποία χρειάζεται και η δική της ασφάλεια.》…

Ωστόσο, ας μην έχει άλλες αυταπάτες, ο κ. Πρωθυπουργός. Θα πρέπει να εμπεδώσει, πλέον, πλήρως την εικόνα της ανάλυσης και τον χαρακτήρα της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής, ο οποίος ορίζεται απ’ τα δεδομένα της ίδιας της πραγματικότητας, που οφείλει -χωρίς άλλες αναβολές ή καθυστερήσεις- να τα δει κατάματα…

-Όταν, ως Ε.Ε. (Γερμανική Ευρώπη της Μέρκελ), μπορεί να συναλλάσσεται, απερίσπαστα, ως και με την άμεση πώληση των 6 επιθετικών Υποβρυχείων της και άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού, προς την αναθεωρητική Τουρκία του Ερντογάν, που επιβουλεύεται αδιαμφισβήτητα της ακεραιότητα της χώρας μας και στρέφεται απειλητικά ενάντιά μας, αυτό δεν είναι έκφραση κανενός -καλώς εννοούμενου- “φεδεραλισμού”, στον οποίο, εμείς και η Γερμανία, ως συνέταιροι, συστοιχιζόμαστε μαζί της στην Ε.Ε.. Και την ίδια στιγμή, μπορεί και να εμποδίζει, κρυφίως, ως και την αγορά απ’ τη Γαλλία, των Rafale & Belharra, από Ελλάδα, επειδή, η τελευταία, θα χρειαστεί, με την αγορά της αυτή, να αποκλίνει από το προδιαγεγραμμένο πρόγραμμα αποπληρωμής του θηριώδους & αβίωτου Δημόσιου Χρέους της. Τότε, ποια καλή συμπεριφορά μπορείς να προσδοκάς κι εσύ απ’ αυτή;;;

-Όσον δε αφορά και τα άλλα θέματα, των μεταξύ μας οικονομικών σχέσεων, δεν είναι κι αυτά άσχετα με την αναμενόμενη διαγωγή της Γερμανίας, απέναντί μας. Ας δούμε και τις αθώες -σε πρώτη εκτίμηση, πράσινες- γερμανικές ανεμογεννήτριες, οι οποίες πυκνώνουν ολοένα στις κορυφογραμμές των ελληνικών βουνών. Αυτές, δεν είναι η ιστορική απόληξη και η συνέχεια του: “laisser faire, laisser passer” ( αφήστε τα ελεύθερα, αφήστε να ρεύσουν), όπως ήταν άλλοτε και το σχετικό -εμβληματικό- αίτημα, για το “ελεύθερο εμπόριο”, του 17ου αιώνα…

Αλλά αντίθετα κι ενώ οι σχετικές μελέτες κατέδειξαν ήδη πως, βαρύνουν και το περιβάλλον, εκείνο που προφασίζονταν να προστατεύσουν.

Διαφαίνεται, πλέον, πως, αυτό που συνέβει στα αλήθεια, είναι ο “αταβισμός” του νέου “Γερμανικού Μερκαντιλισμού”, (εκείνου της “Εμποριοκρατίας”, που πνίγει τον συναλλασσόμενο γείτονα). Του σημερινού 4ου οικονομικού RAIX της οικονομικά κρατεάς και σήμερα Γερμανίας. Εκείνου του 4ου RAΪΧ, που -ανομολόγητα- επιβιώνει ακόμα και σήμερα, πεισματικά, εφαρμόζοντας τις πολιτικές της “εμποριοκρατίας”, τρεις -τουλάχιστον- αιώνες μετά, από την αρχική διατύπωση του προεκτεθέντος αιτήματος, της εποχής του “laisser faire, laisser passer”, για την απελευθέρωση των διεθνών αγορών !!!

Ανάλογη ήταν και η έκφραση του νέου “μερκαντιλισμού”, εκείνη που εκδηλώθηκε στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών και του τουρισμού, στη χώρα μας. Αναφερόμαστε στην δήθεν επένδυση -με ξένα κόλυβα, από δάνεια των χρεοκοπημένων ελληνικών τραπεζών- της FAPORT, η οποία, με την απόκτηση, από εκχώρηση, των 14 ελληνικών αεροδρομίων, για 99 χρόνια, απαλλοτρίωσε -στο όνομα του “Βαθέως Γερμανικού Κράτους”- τα 14 αυτά αεροδρόμια, για να διευκολύνει, στην Ελλάδα, την άσκηση του “αθέμιτου ανταγωνισμού” της γερμανικής TUI (του παγκόσμιου, πια, τουριστικού κολοσσού της TUI, ως διάδοχο εταιρία, εταιρίας της Ναζιστικής Preussag. Εταιρίας που, από το 1923, ήταν μια βαρειά βιομηχανία της Γερμανίας, με δραστηριότητα, σε: εξορύξεις, μεταλλευτικά, μηχανές, ναυπηγεία, ενέργεια, χημικά προϊόντα κ.λπ.). Και με αποσκόπηση, πλέον τώρα, στο βάθαιμα της νόθευσης του υγιούς ανταγωνισμού, στην τουριστική αγορά της χώρας μας. Για την μείωση των τιμών του ελληνικού τουρισμού, την ακόμα πιο ελλειμματική λειτουργία του, με τα υπερχρεωμένα ξενοδοχεία και προ Covid-19 και την περαιτέρω εμπέδωση, της επαύξησης των πλεονασμάτων, του Ισοζυγίου Εξωτερικών Συναλλαγών της Γερμανίας, με την ταυτόχρονη διεύρυνση και των ελλειμμάτων του αντίστοιχου ισοζυγίου των δικών μας εξωτερικών συναλλαγών …

Έτσι κι οι γερμανικές αυτές ανεμογεννήτριες, στις κορυφογραμμές των βουνών μας, διευκολύνουν, πρωτίστως, τις γερμανικές εξαγωγές των εργοστασίων παραγωγής των και τα θηριώδη εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας. Και όχι τη δική μας, δήθεν, “πράσινη ανάπτυξη”, όπως ψευδώς διατείνονται και προφασίζονται, οι “μερκαντιλιστές” του καιρού μας… Ιδίως όταν, για να προωθήσουν τις ανεμογεννήτριες αυτές -γερμανικής κατασκευής και προελεύσεως- κλείνουν πρόωρα και βεβιασμένα, τα ελληνικά λιγνητορυχεία και τα εργοστάσια ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ, χωρίς προηγουμένως όμως, εμείς, να πλησιάζουμε, σε κάποια, έστω και σχετική, ενεργειακή μας αυτάρκεια ή αυτονομία. Κι ενώ λειτουργούν ακόμα τα αντίστοιχα εκείνα εργοστάσια της ηλεκτροπαραγωγής, από λιθάνθρακα, της ίδιας της Γερμανίας…

Παραμένει εξαιρετικά ανησυχητική, επίσης, η διαπίστωση πως, αυτή η Γερμανική Ευρώπη, υπονομεύει ακόμα και την ίδια την Ε.Ε., την οποία, η Γερμανία, με τη δεσπόζουσα θέση της σε αυτήν, αξιοποιεί και χρησιμοποιεί προνομιακά, πρώτη και κυρίαρχα, στις επιλογές που χαράζει, με το δικό της συμφέρον, σε πρώτο επίπεδο στοχοθέτησηςκαι αδιαφορώντας συχνά για τις επιπτώσεις στους εταίρους της. Φτάνοντας στο σημείο, να απειλεί, αμεσα -με όσα ήδη προείπαμε- ακόμα και εμάς, στη βιωσιμότητά μσς ως χώρα. Αλλά μας απειλεί και έμμεσα, από μια απίθανη “καραμπόλα, από σπόντα”, που σημειώνεται σχετικά, μα μοιραία και αποφασιστικά, οδηγώντας μας στην εξάλειψη των προοπτικών της επιβίωσής μας στο μέλλον… Και συγκεκριμένα. Τα υπερβολικά πλεονάσματα της Γερμανίας, ενώ προκαλούν τεράστιες παρενέργειες, με αποσταθεροποίηση στην Ευρωζώνη, προέρχονται απ’ τα μεγάλα ελλείμματα που επιφέρουν και προξενούν στο Νότο της Ε.Ε. και προφανώς και στην Ελλάδα.

Τα πλεονάσματα αυτά, προκαλούν -επίσης- κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία, μέχρι και οξύτατους οικονομικούς ανταγωνισμούς ακόμα, μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ (όπως φαινέρωνε και η ειδησιογραφία του λιγότερο πρόσφατου παρελθόντος). Πλεονάσματα που επηρεάζουν αρνητικά -και με σωρευτικό τρόπο, έστω και δευτερογενώς- ως και τη χώρα μας.

Τη χώρα μας, που επιβαρύνει -παραδόξως, σε πρώτη ανάγνωση- και το γεγονός ότι: τα τεράστια αυτά πλεονάσματα της Γερμανίας, δεν διατίθενται καν στην ίδια τη Γερμανία. Αλλά αντιθέτως, ακολουθώντας, η Γερμανία, μια σκληρή πολιτική λιτότητας και στο εσωτερικό της, διοχετεύει, τα πλεονάσματά της αυτά, στο Εξωτερικό, σε επισφαλείς επενδύσεις. Κυρίως στην Τουρκία, Βραζιλία κ.λπ.. Και ιδίως στην Τουρκία, που οι επενδύσεις της αυτές, έχουν ως συνέπεια να συμβάλουν στην αποφασιστική ανατροπή -και σε βάρος μας- του συσχετισμού των δυνάμεων Ελλάδας -Τουρκίας. Η οποία ανατροπή, ανατροφοδοτεί και τον μεγαλοϊδεατισμό της αναθεωρητικής Τουρκίας, του νεοοθωμανικού Ερντογάν, όπως και σε πολλά πρόσφατα άρθρα έχει καταγραφεί, εναργώς, τελευταία.

Η κατάσταση όμως αυτή, αντανακλάται και στο τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας, όπως διαφάνηκε τα αμέσως προηγούμενα χρόνια και ερμηνεύει, τόσο τους κλυδωνισμούς της Deutsche Bank, που σημειώθηκαν τότε, όσο και τις ζημίες της “TUI”, απ’ τα ανοίγματά της στον τουρκικό τουρισμό. Στον τουρκικό τουρισμό, ακριβώς, στον οποίο, η “TUI”, είναι περισσότερο αφανής “Ιδιοκτήτης” ξενοδοχείων, στην Τουρκία, παρά “Πελάτης”, των ίδιων αυτών ξενοδοχείων της… Και όχι μόνο…

Έτσι λοιπόν, για να προστατεύσει τις επισφαλείς αυτές επενδύσεις της, η Γερμανία, έχει τροποποιήσει αναλόγως -επικίνδυνα και απολύτως επιβλαβώς, για εμάς, προς τους οποίους εξακολουθεί να απέχει συστηματικά, επενδυτικά- και την εξωτερική της πολιτική. Όπως άλλωστε το είδαμε πρόσφατα και κατ’ επανάληψη σε πολλές από τις πτυχές των εντάσεων που προξένησε η Τουρκία, και τα προβλήματα που δημιούργησε, επίμονα και συστηματικά, στην Ανατολική Μεσόγειο, ως συνέπεια και των γεωστρατηγικών ανταγωνισμών που αναπτύχθηκαν, γύρω από τα σχέδια του αγωγού EST MED. Με τις οικονομικές και τις διπλωματικές ενέργειες και πρωτοβουλίες της Γερμανίας, συχνά σε ρόλο επιδιαιτητού στην περιοχή και μονόπλευρα στην σκακιέρα του Ερντογάν. Παρά τις αυτονόητες υποχρεώσεις, της Γερμανίας, απέναντι σε άλλες χώρες μέλη της Ε.Ε., όπως και η Ελλάδα…

Μόνο έτσι μπορεί να γίνει κατανοητή και η ευμενής ουδετερότητα, έως και ανοιχτή μεροληπτική στάση που επέδειξε, μόλις πρόσφατα και κατ’ εξακολούθηση, η Γερμανία, υπέρ της Τουρκίας, κατά τις πρόσφατες αμφισβητήσεις της Συνθήκης της Λωζάνης και τις παραβιάσεις του Ερντογάν, στις θαλάσσιες ζώνες και στο καθεστώς των ελληνικών Νησιών του Αιγαίου και ευρύτερα…

Υ/Γ: Για κάποιους ανάλογους λόγους, λοιπόν, είχε οδηγηθεί, παλιότερα κι ο Σόιμπλε, να “μιλήσει” για: την ανάγκη δημιουργίας ενός <<Γερμανικού Ισλάμ, με Φιλελεύθερη κουλτούρα>>…

Για άλλα άρθρα του κου Παναγιώτη Μυλωνά ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

new-economy.gr 

ΠΗΓΗ: 

 Ανάρτηση από:geromorias.blogspot.com